Fiji

21 juni t/m 3 juli 2017

Ons hoofddoel is Vanuatu.
Omdat het erg ver vliegen is, bezoeken we ook een paar andere landen (Fiji, Samoa en Tonga) in de omgeving.
De FIJI-eilanden zijn centraal gelegen in de Stille Zuidzee. Eens berucht als de 'kannibaal-eilanden', nu veel meer bekend om zijn actieve, kleurrijke samenleving. Het land kent een grote variatie in landschappen en koraalriffen. Van vulkanisch gebergte met bergmeren tot ongerepte koraalatollen. Het telt meer dan 300 eilandjes.

Woensdag / donderdag 21/22 juni Naar Nadi (Fiji)
Omdat we pas ’s avonds vertrekken, kunnen we ’s middags nog even naar Arthur om zijn verjaardag te vieren. Gezellige uurtjes met Arthur, Gerty en haar (klein)kinderen.
Omdat we twee maal tien uur moeten vliegen (twee nachtvluchten), eerst naar Seoel en dan naar Fiji, hebben we besloten om business class te vliegen. Wellicht kan Martijn zijn lange benen dan beter kwijt.
De trein is supervol doordat vanwege werkzaamheden de helft is uitgevallen. Op Schiphol is het ook hartstikke druk, maar bij ‘onze' incheckbalie kunnen we kiezen uit meerdere dames die op ons zitten te wachten. Bij de bagagecontrole en de douane hetzelfde verhaal. We gaan op zoek naar de KLM Crown Lounge en vinden een grote ruimte met comfortabele stoelen en overal bars en buffetten met allerlei eten. Alles zelfbediening en alles gratis. Zelfs champagne. Heerlijk rustig. Dit bevalt ons wel.
Bij het boarden lopen we langs de lange rij wachtenden, in het vliegtuig naar boven en verbazen ons over de ruimte die iedereen heeft. We bedenken, dat er ook nog een first class is….
We zitten op het bovendek.
Voor we vertrekken krijgen we champagne. Het moet niet gekker worden!! We zouden hier zomaar erg aan kunnen wennen. Ook allebei een tasje van Jan Taminiau; wel verschillende uiteraard.
We hebben mooi uitzicht over de Waddeneilanden. Zo hebben we die nog nooit zien liggen. We zijn alleen ooit op Texel geweest. Misschien een idee om een keer te gaan eilandhoppen.
We vertrekken bij een temperatuur van om en nabij de 30°. Het zat de afgelopen dagen in Nederland dicht tegen een hittegolf aan. Hebben we alvast kunnen wennen aan de temperatuur in de Pacific. Voor Nederland buitengewoon, zeker op deze tijd van het jaar; voor Fiji is het een normale temperatuur.
Het wordt buiten niet donker. We vliegen over Scandinavië en het is vandaag de langste dag van het jaar. En dus de lichtste. En zover in het noorden wordt het helemaal niet donker.
We krijgen wijn met stukjes kaas in een mooi potje. We worden helemaal in de watten gelegd.
Ik dacht, dat ik het verkeerde hoofdgerecht kreeg, maar dat blijkt alleen nog maar het voorafje. We krijgen een compleet driegangenmenu, geserveerd op een linnen kleedje. Het duurt allemaal wel lang. Zo komen we nooit aan slapen toe in onze mooie slaapstoelen.
Om 11:00 uur Nederlandse tijd wordt het al weer licht. Voor ons moet de nacht nog beginnen! Omdat we languit kunnen liggen, ja Martijn ook, slapen we goed. Na een uitgebreid ontbijt komen we na ruim tien uur vliegen en 8.055 kilometer verder in Seoul in Zuid-Korea aan. Er is zeven uur tijdverschil.
We horen vaak ‘kamsahamnida', het enige Koreaanse woord, dat we verstaan.
We wachten een poosje in de Prestige Lounge. Ook hier staan grote buffetten en allerlei drank. Zelfservice. Ze hebben mooie apparaten om bier te tappen. Het glas wordt automatisch schuin gehouden, bijna vol getapt, dan weer rechtop gezet en aangevuld tot het randje voor de schuimkraag.
Na een paar uur vliegen we door naar Nadi op Fiji, 7.950 kilometer. Nogmaals ruim tien uur vliegen. Tijdsverschil drie uur met Zuid-Korea, tien uur met Nederland.
En weer zitten we aan de champagne. De purser komt iedereen persoonlijk begroeten.
We eten bibimbab met metalen stokjes, zevengangendiner, bulgogi als ontbijt. We moeten eerst een paar weken op dieet.

Vrijdag 23 juni Pacific Harbour
Beetje vochtige warmte, een graad of 23, half bewolkt.
Ontvangst op vliegveld door vierpersoonsbandje. Leuke muziek. Bula.
Voordeel eerste vliegtuig uit, eerste door douane, eerste bagage op band. We pinnen meteen geld uit de automaat, want er zijn niet veel ATM’s op het eiland. En hier schijnt dat aantal nog groot te zijn vergeleken met de andere eilanden waar we zullen komen. FJD 100 = € 45.
We worden opgewacht door reisbureau Rosie, krijgen bloemenkrans, vouchers en auto. Goed geregeld. Even wennen aan automaat, links rijden, richtingaanwijzers aan ‘verkeerde’ kant. Rustig op de weg. Men rijdt gedisciplineerd.
Groen land, lage heuvels, suikerriet, ananassen, kokosnoten, mango's, lage huizen in soms erg felle kleuren, bloemen, moskeeën, maar geen vrouwen met hoofddoeken. Het asfalt is redelijk. Auto’s zonder remlichten, erg slingerende chauffeurs (hebben ze wel een rijbewijs?). Rijden soms langs zee, laag water.
Dorpjes stellen niet veel voor en zijn niet bijzonder.
Paar regendruppels. Verderop zien we plassen op de weg.
Het is ongeveer 150 kilometer rijden naar Pacific Harbour waar we in het Uprising Beach Resort een huisje krijgen op het strand. Het is ruim, schoon, heeft een ronde buitendouche met een diameter van 2,5 meter zonder dak, maar met een boom en wat planten. Voor ons terrasje ligt een paar meter gras met palmbomen, dan strand en daar achter de zee. Het is erg vochtig weer. We zweten peentjes. We pakken onze spullen uit en nemen meteen een douche. Daarna gaan we buiten in het windje zitten.
Tussen 16:00 en 18:00 uur is het happy hour en is er gratis wifi bij de bar. Er is een groot restaurant met bar en een buitenbar vlak aan zee. Daar gaan wij zitten en bestellen het plaatselijke bier. Smaakt goed. Nu betalen we FJD 5, anders 7. Omgerekend € 2,25/€ 3,15. Nederlandse prijzen dus. Dat hadden we thuis al gelezen. Ook eten kost hetzelfde als thuis. Een groepje Australiërs bestelt een tap van vier liter bier. Het ziet er heel leuk uit, maar is toch wat te veel van het goede voor ons tweetjes. Hoewel, alleen de drie mannen drinken bier; de drie vrouwen bestellen een jug cocktail.
Het is half bewolkt en tegen zonsondergang, om een uur of zes, kleurt de hemel mooi.
Etenstijd is ook net als bij ons. Tegen zevenen gaan we in het restaurant zitten. Het duurt gelukkig allemaal niet lang, want we voelen ons aardig inzakken.
Als we naar ons huisje terug lopen, zien we een bijzondere heldere sterrenhemel, compleet met Melkweg. We hebben veel mooie gezien in de loop der jaren, maar deze komt in de top drie.
Om 20: 00 uur liggen we al in bed.

Zaterdag 24 juni Pacific Harbour
We slapen het klokje rond. Het regent regelmatig en alles voelt vochtig aan. Het zij zo.
’s Morgens miezert het wat als we gaan ontbijten. Een uitgebreid buffet staat voor ons klaar. Lekker.
Het water kun je hier gewoon uit de kraan drinken.
Al het personeel is uiterst vriendelijk en iedereen komt zich voorstellen en een praatje maken. De mannen en vrouwen zijn bijna identiek gekleed: de vrouwen dragen een zwarte rok tot op de kuiten, de mannen een zwarte omslagdoek. Allemaal dragen ze een rode Chinese roos in het oor en hebben ze een ketting van schelpen om.
Het regent iets harder en we gaan op ons terrasje onder het afdakje zitten.
We passen ons aan aan de bevolking en houden een Fijiaanse dag: we doen erg kalm aan. Het regent af en toe, soms een zonnetje, altijd warm. Tegen twaalven verschijnen er op zee een heleboel peddelaars. Soms zes in een boot, een aantal alleen en een aantal plankzeilers. Ze zijn vanochtend om 8:00 uur vertrokken en hebben onderweg verschillende stranden schoon gemaakt. Hier is het eindpunt en totaal hebben ze 600 kilo vuil opgehaald. Er speelt een bandje en er is een BBQ. Er lopen kleine zandkleurige krabbetjes op het strand. Je ziet ze bijna niet. Veel kleurige bloemen staan er en we horen verschillende vogels. Zien is wat lastiger.
Om 16:00 uur gaan we naar de bar. De wifi werkt niet, dus hebben we alle tijd om de mensen om ons heen te bekijken. Er zitten veel Australiërs; die pik je er zo uit; veel van hen zijn veel te dik. We herinneren ons de heel erg dikke mensen daar. Hele dikke kinderen lopen er ook. Niet verbazend als je de ouders ziet.
Het personeel is stuk voor stuk heel verbaasd als ze horen, dat we uit Nederland komen. Ze kennen het wel, weten waar het ligt, hoe ver het vliegen is en dat het er koud kan zijn.
We vragen naar de wifi en de ober gaat dat aan de general manager vragen, een blanke man, die we al een poosje hebben zien rondhangen. Hij verdwijnt en de wifi werkt nog steeds niet. De manager zien we niet meer terug.
Als eten kiezen we o.a. een typisch Fijiaans gerecht. Iets kouds in een kommetje, vis, kokosmelk, groente. Smaakt best.
We redden het vandaag om een uurtje langer op te blijven en liggen om 21:00 uur op bed.

Zondag 25 juni Pacific Harbour
We zijn ’s nachts wat meer wakker, maar blijven tot 7:00 uur in bed.
In de tuin voor ons huisje zitten verschillende witkraagijsvogels. Ook vliegt er wat roods rond.
Tegen achten gaan we uitgebreid ontbijten. Er is keus genoeg voor iedereen. Hier zitten hele brutale lijsters. Zo brutaal, dat je je bord niet onbeheerd op tafel achter kunt laten, want binnen drie seconden zitten de vogels op je bord.
Dan rijden we naar Colo-I-Suva Forest Park. Een park waar mooie vogels zitten.
Onderweg zien we veel mensen netjes aangekleed, op weg naar de kerk. Mannen dragen een stropdas. We zien veel verschillende kerken onderweg: katholieke, baptisten, zevendedagsadventisten, moskeeën.
We betalen de toegang van FJD 5 p.p., zijnde € 2,25. Het eerste stukje wandelen we over een onverharde weg waar ook auto’s rijden. Aan de kanten zien we verschillende orchideeën bloeien. Dan lopen we het bos in. Het is vochtig weer; wel droog, weinig zon. We zweten ons het leplazarus. En niet alleen de stukken omhoog. Sjonge, wat is het vochtig. We hebben een plattegrond gekregen en kunnen een rondje lopen van anderhalf uur. Het pad is smal en op veel plaatsen erg glibberig, soms erg modderig. Uitkijken dus. We zien allerlei poeltjes en watervallen waar je zou kunnen zwemmen, maar wat wij niet doen. We zien geen enkele andere wandelaar. En ook geen vogels.
We verdwalen. Na een uur komen we bij een paar huizen en vragen de weg. We zitten heel ergens anders dan waar we verwacht hadden. Gelukkig biedt google-maps uitkomst en we blijken vrij dicht bij de auto te zijn. We hebben zo wel een warmwaterpoel gemist, maar dat is niet erg.
Op de terugweg kopen we bij een supermarkt water, frisdrank en bier.
Weer terug in ons huisje douchen we en spoelen meteen het zweet uit onze kleren. We spannen een draadje en hangen ze buiten in de wind op. Het droogt hier voor geen meter. We hebben van die sneldrogende shirtjes, maar dat duurt meer dan een dag voor ze droog zijn. Zo vochtig is het hier.
We gaan in de buitenbar aan het water wat drinken. Barkeeper Paul kent onze namen en voorkeuren nog. Knap hoor.
Tijdens het eten treedt er een hele leuke band op. Goeie blues spelen ze en niet te hard. Leuk. Na afloop maken ze kava, de traditionele drank in de Pacific. In een hele grote houten kom maken ze een soort koude thee van de wortel van een peperplant. Wat er verder allemaal in zit, weten we niet. Met handgeklap mogen we proeven. Het is vrij sterk en we hebben geen idee waar het naar smaakt. Maar niet echt lekker, dat weten we wel.
We hebben speciaal wat bier gekocht om die na afloop op ons terras op te kunnen drinken om zo bedtijd uit te kunnen stellen. Met veel moeite redden we het tot 22:00 uur.

Maandag 26 juni Pacific Harbour
Na het ontbijt rijden we naar Suva, de hoofdstad van Fiji. Het is grotendeels dezelfde weg als gisteren. We rijden over een asfaltweg waarin veel gaten zijn opgevuld. Een aardige lappendeken.
Er ligt vandaag geen cruiseboot in de haven en dus is het rustig in de stad. We parkeren de auto bij het museum, dat we eerst bezoeken. Wel aardig. Daarna maken we een rondwandeling door de plaats die in de Lonely Planet beschreven staat. Er zijn een paar oude gebouwen die de moeite waard zijn; verder stelt het weinig voor.
Langzaam maar zeker komen we onder de bulten te zitten. Wat muggenbulten en verder? De meeste jeuken niet zo erg.
We drinken vandaag wat binnen in de bar. Het is bewolkt en een mooie zonsondergang zit er niet in vandaag. De barkeepers zijn vooral druk met cocktails maken. Soms komt alles niet helemaal uit en de ene keer krijgen we een paar schijven ananas en de andere keer een half glas piña colada.
Tot half tien vechten we tegen de slaap en geven het dan op.
Wat eten we zoal in Fiji:
1e dag tonijn salade en fish and chips
2e dag kokoda en catch of the day met pasta
3e dag fish in lolo en pizza seafood
4e dag curry in Fiji style en road side BBQ
Soms hebben we geen idee wat het is, maar alles smaakt goed.

Dinsdag 27 juni Naar Denarau
Bij het ontbijt wordt Lia door serveerster Nancy met een kus begroet. Het moet niet gekker worden.
We pakken onze spullen in en vertrekken naar Oasis Palm Hotel dicht bij Denarau, de haven van Fiji. Morgenvroeg vertrekt daar ‘onze' boot naar de Yasawa-eilanden.
Het is aan de zuidkust nooit zo vaak mooi weer. Dat komt door de bergen op het midden van het eiland. Er zijn mensen, plaatselijke bevolking, die hebben voorgesteld om de bergen maar af te graven.
Het is jammer van de zonsondergang, maar verder vinden we het niet erg. Belangrijkste is, dat het de meeste tijd droog is. Iedereen verzekert ons, dat het op de eilanden altijd mooi weer is. Als we naar het westen rijden, wordt het steeds zonniger.
Er zijn regelmatig snelheidscontroles. Volgens ons heeft lang niet iedere chauffeur een rijbewijs.
Omdat we nog te vroeg zijn om ons in te checken, gaan we Denarau bekijken. Eerst zoeken we uit waar we de auto morgenvroeg in moeten leveren en gaan dan op zoek naar het Hard Rock Café. Martijn moet daar natuurlijk een T-shirt kopen. Het zijn een en al toeristen en toeristententjes die we zien. Blij, dat we de afgelopen dagen een stuk rustiger zaten.
In Nadi tanken we de auto vol en gaan vervolgens naar ons hotel.
Er is gratis drinkwater en gratis goedwerkende wifi. Afgelopen dagen zouden we gratis wifi moeten hebben tijdens de happy hour, maar meestal deed die het niet.
Een niet zo groot resort met zwembad, buitenbar en Japans restaurant. De kamer is superklein: 2,5 bij 3 meter en badkamer van 2,5 bij 0,90 meter. We zetten meteen de airco en de fan uit. Het is er te koud. De gratis wifi doet het en we halen alle berichten op. Zoals gewoonlijk gaan we om 16:00 uur naar de bar. Wel gezellig, maar niet druk. Later wordt dat beter. Tot nu toe is dat een beetje gebruikelijk: men eet hier wel, maar borrelt niet vooraf.
De Japanner is lekker. We eten gefrituurde uienringen vooraf, die als ‘starter' op de kaart staan, maar gelijk met de hoofdgerechten komen: sushimi en mama’s balls. Erg lekker.

Woensdag 28 juni Naar Yasawa-eilanden, Nanuya Balavu Island
Tijdens het ontbijt komt de mevrouw van de receptie vertellen, dat ze Lia’s haar zo mooi vindt. Typisch Fijiaans, zegt ze. Wij zien dat er niet zo aan af, maar ja.
We vertrekken naar de haven van Denarau. We leveren de auto in bij het hotel naast het hotel waar Rosie een kantoor heeft. Rosie is pas om 8 uur open en hier al om 7 uur. Ze zullen alles afgeven. Als we later bij de boot zitten te wachten, brengt een mevrouw van Rosie’s een bewijsje, dat alles goed afgeleverd is. Service nietwaar.
Alle kaartjes voor de boten en de resorts voor de komende dagen liggen klaar. Het gaat er allemaal zeer efficiënt aan toe.
We moeten even wachten tot we de gele catamaran op mogen. Ons reisbureau heeft voor ons kaartjes in de captainslounge geboekt. Dat wil zeggen, dat we op het bovendek zitten met airco, lekkere banken, gratis drankjes, snacks en wifi (maar die werkt niet). De boot zit vol met backpackers.
We maken verschillende stops onderweg bij een paar eilanden van de Mamanuca-eilanden en later de Yasawa-eilanden. We blijven op open water liggen en van elk resort komen kleine bootjes aangevaren om de gasten te brengen en te halen.
Ze hebben lekkere koffie aan boord.
Drie uur later komen we bij Nanuya Balavu Island. Het Manta Ray Resort ligt direct aan het strand. We krijgen een korte briefing en worden naar "bure" 1 gebracht. Een ruim, nieuw huisje met een enorme grote buitendouche. De douche alleen is al groter dan onze hele ruimte gisteren. Aan de voorkant zit een balkon, trapje af, smal paadje oversteken en we zitten op het strand. Kan het nog mooier? De lucht is hier ook een stuk droger dan in Pacific Harbour.
Twee mannen komen het slot repareren. Eentje doet het werk en de ander kijkt toe. Dat is ook overal hetzelfde. Ze vinden ons er erg jong uit zien en vertellen, dat hun mensen van onze leeftijd niet meer reizen. Die zijn te oud.
We nemen het er van en brengen de middag door met wat lezen, internetten en om ons heen kijken vanaf ons terras. Het is laag water aan het worden en dus geen goede tijd om te snorkelen. Het is vrij bewolkt. Het enige jammere daaraan is, dat het water niet zo mooi kleurt en dat er geen mooie zonsondergang is te zien. Aan het einde van de middag gaan we bij de receptie maar eens vragen waar onze sleutel blijft, want er moest nog een labeltje aan gehangen worden. We krijgen hem mee en ze vertellen meteen, dat we ook voor het diner zouden moeten reserveren. Voor FJD 99 per dag krijg je drie maaltijden. Regelen we meteen.
Hier is happy hour van 17:00 tot 19:00 uur. Dat houdt overal in, dat je bepaalde soorten bier één dollar goedkoper krijgt. Duidelijk is, dat er vooral jongeren zitten. Veel Australiërs schatten we in, maar ook veel Japanners en Koreanen. We gaan zo ver mogelijk weg van de muziek zitten. De muziek zelf vinden we niks en hij staat veel te hard. Zo hard, dat je bij de bar moeite hebt om je verstaanbaar te maken. Het ziet er gezellig uit. Wat picknicktafels en zitzakken vol met mensen en wat jongelui zijn op het strand aan het volleyballen. Alle drank gaat op rekening en wordt bij vertrek afgerekend. Geen gedoe met (het tekort aan klein) geld.
Het diner is van 19:00 tot 21:00 uur. We zijn helemaal perplex als om klokslag 19:00 uur iedereen, maar dan ook iedereen, uit de bar richting restaurant holt. Zo is de bar vol, zo zitten we nog met ons tweeën. We vragen ons af wat daar gebeurt. Er gaan allerlei scenario’s door ons heen en in de ergste versie is al het eten op als wij daar komen. Er blijkt echter een driegangenmenu, dat uitgeserveerd wordt. Allemaal hetzelfde voorgerecht, vier keuzes hoofdgerecht en allemaal hetzelfde toetje. Er staan grote picknicktafels waar iedereen bij elkaar aanschuift. Het blijft helemaal geen noodzaak om daar om klokslag 19:00 uur te zijn, maar voor half acht is wenselijk. Tot 20:00 uur speelt er een bandje. Het eten wordt rond gebracht volgens een ons onbegrijpelijk systeem, maar het werkt wel. Als je later komt, is iedereen uit gegeten en is het niet meer gezellig.

Donderdag 29 juni Yasawa-eilanden, Nanuya Balavu Island
We hebben goed geslapen. Soms werden we even wakker als er ergens een kokosnoot op een dak viel.
Prima ontbijtbuffet.
Het weer knapt steeds verder op en langzamerhand wordt het helemaal blauw. En warm. Het water kleurt erg mooi.
Voor de deur van onze "bure" gaan we snorkelen. Het is nu hoogwater. Vis genoeg. Veel verschillende soorten in allerlei kleuren. Soms enorme grote groepen bij elkaar. Soms een erg grote. Mooi. Als de stroming te sterk wordt, stoppen we er mee.
We hangen al onze uitgespoelde kleren te drogen in de zon en gaan op het terras van de bar in zitzakken zitten. Lekker in de schaduw en in het kleine beetje wind dat er staat.
Martijn speelt volleybal op het strand voor de bar. Iedereen die wil, kan meedoen. In tegenstelling tot gisteren, speelt iedereen vandaag heel redelijk.
De hemel kleurt een klein beetje.
Overdag zie je veel hele kleine zandkleurige krabbetjes op het strand. Ze vallen nauwelijks op; je ziet ze eigenlijk alleen als ze bewegen. ’s Avonds als het donker wordt, zie je de grote donkere schuifelen langs het water.
Tijdens het diner zien we het buiten regenen. Als we echter terug lopen, is alles opgedroogd. Geen spatje of plasje meer te zien.

Vrijdag 30 juni Yasawa-eilanden, Nanuya Lailai Island
Bij het ontbijt ontmoeten we de eerste Nederlanders, een backpackerstel. Later zal blijken, dat zij de enige Nederlanders zijn, die we in deze zeven weken tegen komen.
Tot 11:00 uur relaxen we in de zitzakken. We beginnen aardig gewend te raken aan het slome ritme hier. We hadden nog willen snorkelen, maar het waait veel te hard. Het weer is prima. De donkere wolken zijn verdwenen; er zijn nog wel wat lichte, maar die zijn lekker als de zon er achter verdwijnt. Warm is het altijd, ongeveer 27°. Wij blijven altijd zo veel mogelijk in de schaduw. In de zon verbrand je levend.
Als we vertrekken naar het volgende eiland, Nanuya Lailai Island, worden we door het personeel toegezongen voor een voorspoedige reis. We zijn nog nooit zoveel toegezongen als tijdens deze reis.
Met dezelfde boot van eergisteren varen we nog een stukje verder de Yasawa-eilanden door. We zitten weer in de captainslounge, het laatste stukje alleen. We drinken koffie en bier en eten chips. Het is een uur of twee varen, de verschillende stops meegerekend. Soms liggen er kleine eilandjes met witte stranden in een groenblauwe zee. Alle resorts die we onderweg zien, lijken ons mooi.
We blijven twee nachten op Nanuya Lailai Island in het Nanuya Island Resort. Met twee Taiwanese vrouwen die ook in Manta Ray zaten, worden we met een bootje naar het resort gebracht. Ook hier worden we opgewacht; ditmaal met een mocktail en een koud lapje. Het ziet er rustig uit. We krijgen een traditionele bure toegewezen, zover mogelijk weg van het restaurant. Dit keer is dat een stuk vrij steil omhoog lopen. Goed voor onze spieren. Wij hebben het laatste huisje en daarmee het hoogste uitzicht. Vanaf ons balkon kijken we uit over de tuin, een paar andere huisjes, die hun balkon aan de andere kant hebben, de zee en een ander eiland, Tavewa-eiland. Overal liggen kunstig gevouwen handdoeken en kleurige bloemen. Dat ziet er heel gezellig uit.
We speuren naar groene leguanen, want als je daarvan een foto aan de bar kunt tonen, krijg je een gratis cocktail. Ze zijn natuurlijk niet te zien en uit arren moede bestellen we zelf maar cocktails. We zitten aan een tafel aan het strand in het licht van de bijna ondergaande zon. Er hangt wat bewolking voor. Soms kont er een prachtige waaier van zonnestralen doorheen. In de tuin zitten een paar papegaaivinkjes, groene met een rode kop.
Het diner is vanaf 19:00 uur. Wij zijn de laatsten en aan de grote tafel zijn alleen twee plaatsen vrij die een eindje van elkaar af liggen. Men vraagt een groepje van vier om een plaats op te schuiven, maar dat weigeren ze. Want als schuin tegenover elkaar zitten, kunnen ze niet met elkaar praten. Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers. Men dekt voor ons een tafeltje apart en zo zitten wij veel leuker dan aan die grote tafel. Er is een BBQ waar je zelf je eten kunt halen. Lekker.
Vrijdagavond is het altijd culturele avond. Een grote groep mannen en vrouwen komt traditioneel uitgedost zingen, dansen en muziek maken. Zij hebben er duidelijk heel veel lol in. En wij ook. Ze doen het heel goed. Wij zitten op de eerste rang en die zeikers moeten genoegen nemen met een plaatsje aan de zijkant. Net goed. Gezellig.
Het valt ons op, dat alle mannen en vrouwen kort kroezend haar hebben. Ook de jonge vrouwen dragen het kort. Misschien groeit het wel gewoon niet langer.
Er is een familie met drie kinderen en die praten een taaltje waarvan we redelijk wat woorden kunnen verstaan. Zelf denken we aan Zuid-Afrikanen, maar het blijken Zwitsers, die, zoals ze zelf letterlijk zeggen, ‘plat Duts' praten. Grappig.

Zaterdag 1 juli Yasawa-eilanden, Nanuya Lailai Island
Na het ontbijt installeren we ons met onze snorkelspullen onder een afdakje op het strand waar twee strandstoelen staan. Overal waar we tot nu toe zijn geweest, zijn meer dan genoeg strandstoelen. Geen gedoe met stoelen die met handdoeken bezet worden gehouden. Hier staat een hele rij van die strodakjes, maar wij zijn de enigen die er liggen. Lekker rustig.
De zee heeft alle kleuren blauw en groen, die we maar kunt verzinnen. Het ziet prachtig uit.
Tegen elven gaan we snorkelen. Omdat Martijn zijn masker niet bevalt, gaan we er hier eentje lenen. Kost niets. Hij kiest een zogenaamde full-mask. Die zit ook niet lekker en we ruilen. Lia’s masker zit hem nog het beste. Het full-mask zit prima; wel vreemd even zo zonder mondstuk. Het snorkelen valt vies tegen. Het water is erg troebel en er is ook geen koraal of iets dergelijks waar vissen zich op zouden kunnen houden. We zien één kleine zwart-witte aal en verder nog één visje. We houden het snel voor gezien.
Iemand vertelt ons, dat we beter op het puntje van het eiland kunnen snorkelen. We lopen daar door de branding in een kwartier naar toe. Hier zit inderdaad volop vis. Sommige komen heel dichtbij en een enkelen zit zelfs aan ons te sabbelen. Mooi. Daarna liggen we weer in de strandstoelen in de schaduw en kijken naar de bootjes. De gele veerboot komt voorbij.
Een veel gedraaid lied hier is ‘just an illusion’. De barkeeper weet ons te vertellen, dat dat gezongen wordt door de Nederlandse Julia Zahra, Julia van der Toren. Ze nam deel aan de Voice of Holland. Wij kennen haar niet. Ze heeft hier in Fiji opgetreden.
De zonsondergang is wat minder dan gisteren. Op het laatst zien we wel hele mooie wolken waar zon op schijnt.

Zondag 2 juli Yasawa-eilanden, Nanuya Lailai Island
Vandaag is voor ieder groepje een eigen tafel gedekt en eten we à la carte.
Het personeel vraagt of ik mijn jurk hier heb gekocht, het is een typische Fijiaanse print volgens hen. Hij komt van de markt in Utrecht.
Na het ontbijt wandelen we naar de andere kant van het eiland. Als het laag water is, kun je het helemaal rond lopen in ongeveer twee uur. Er is één weg. Het eerste stukje is die verhard en rijden er wat elektrische wagentjes. Daarna wordt het een smal onverhard voetpad. We zien overal zonnepanelen, waterreservoirs, bananen, ananas, pompoen, tomaat, papaja, aubergine, paw paw, mango, kokosnoot, kruiden. In een half uur zijn we aan de andere kant, waar de Blue Lagoon ligt, waar die beroemde film is opgenomen.
Als we uit het hotel vertrekken, rekenen we af en gelukkig hadden we de voucher, die we ingeleverd hebben, goed gelezen. Want daar staat op, dat we een soort tegoed hebben van FJD 200 en die hebben ze niet verrekend. Toch een kleine € 100. Als we ze er op wijzen, wordt het alsnog gecorrigeerd.
We wachten in de lounge buiten op de boot. Lekkere banken, schaduw en af en toe komen ze ons een glas koel water brengen. Heerlijke Fijiaanse muziek draaien ze.
We worden uitgezongen en uitgezwaaid door een man of tien personeel. Iedereen is hier zo aardig. Iedereen die je tegen komt, roept bula, personeel stelt zich voor, zwaait.
De boot is een uur te laat. Zoals elke dag. Als de boot eenmaal aan komt gevaren, schieten van alle kanten kleine bootjes met mensen en bagage op ze af. Dat gebeurt bij elke stop. Het aan- van boord halen van mensen gebeurt zeer efficiënt. Mooi om te zien.
We doen er ruim vijf uur over om terug te varen naar Denarau. En in plaats dat we tijd inlopen, duurt het allemaal nog langer. We komen bijna anderhalf uur te laat aan.
De bagage wordt op grote karren gebracht en de laatste die eraf komen, zijn van ons. Ondertussen hebben we iemand van Rosie gevonden (toch makkelijk dat die mensen allemaal hetzelfde bloemetjeshemd dragen) en we worden naar de bussen gebracht. Er staan verschillende bussen van Rosie, sommige vrij vol, die van ons, met aanhangwagen, is alleen voor ons. Zo zijn we lekker snel bij het Mercure Hotel, dicht bij het vliegveld. We checken in, gooien onze spullen in de ruime kamer en gaan meteen eten in het openlucht restaurant. Ze hebben tapbier, lekker. Omdat er een BBQ bezig is, kunnen we alleen daaruit en uit pizza’s kiezen. De mensen naast ons hebben een pizza op tafel staan en wij vragen de ober welke maat dat is. Het blijkt de medium en wij bestellen er zo eentje voor ons samen. Met enige moeite krijgen we die op.

Maandag 3 juli Naar Upolu, Matatufu (Samoa)
Tegen vieren wekt de wekker ons, omdat om 7:00 uur onze vlucht naar Apia (met de klemtoon op de ‘i') op Samoa gaat. We laten een tas met spullen die we deze tien dagen niet nodig hebben achter in het hotel. We komen hier telkens terug, zodat we voor elk land onze spullen kunnen aanpassen.
Er is helemaal niets te doen op het vliegveld en tweeënhalf uur voor vertrek zitten we al te wachten. We hadden best een uur later kunnen komen. We drinken koffie, lekkere koffie, en maken gebruik van een half uur gratis internet.
Het is bijna drie uur vliegen, 1 uur tijdsverschil met Fiji, 11 uur met Nederland.
Kijk voor het vervolg van onze reis bij het reisverslag Samoa.

 Dit was een door Pacific Island Travel georganiseerde reis.

 Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.