Zondag 24 augustus Naar Darwin (Australië)

Het Indonesië-avontuur is alweer voorbij en we vliegen 's middags rechtstreeks naar Darwin in Australië. Na het ontbijt pakken we onze spullen in en gaan afrekenen. Ze zullen ons roepen als de gisteren door ons bestelde taxi gearriveerd is. We nemen ruim de tijd op het vliegveld, want of we nu hier zitten te wachten of daar. We krijgen een seintje en we laden onze rugzakken in het busje, dat bij de receptie staat te wachten. Deze chauffeur spreekt niet zo goed Engels en hij mompelt wat over een ticket kopen en Ubud. Verstaan we hem wel goed? Wij hebben al een ticket en gaan niet naar Ubud. Het is dus de verkeerde taxi! Lachen. Even later verschijnt de goede met dezelfde chauffeur als eerder. Hij weet nog precies waar we vandaan komen en wat we nu gaan doen. Op het vliegveld gaat alles razendsnel. Er zijn amper wachtrijen en we zijn overal snel doorheen. Om 15:00 uur vliegen we met Air Asia naar Darwin. We hadden (gratis) stoelen bij de nooduitgang geregeld, zodat we wat beenruimte zouden hebben. En dat hebben we dan ook. Voor de rest is het basic en moet je voor alles betalen. Het is maar een vlucht van bijna drie uur en we hoeven niets. We zitten nog vol van het ontbijt. We pikken de Australische passagiers er zo uit: dikke en hele dikke vrouwen, mannen helemaal getatoeëerd en allemaal slecht gekleed. Bij aankomst zetten we onze horloges anderhalf uur vooruit, zodat we nu zeven-en-een-half uur tijdsverschil met Nederland hebben. Hier gaat ook alles supersnel en binnen een half uur na landing zitten we al in een bus die ons naar ons hotel zal brengen. We zitten in een hotel wat verder van het centrum af, omdat we gelezen hadden, dat het daar 's nachts nogal lawaaiig zou kunnen zijn. Nou blijkt 'wat verder weg' slechts vijf minuten lopen te zijn en we horen de herrie al. In Mittchell Street, de hoofdstraat, zitten een heel stel cafeetjes die allemaal harde, hele harde muziek op hebben staan. Het is er overal barstensdruk. Wij zoeken een tentje met wat meer ruimte en iets minder lawaai, zodat we elkaar nog kunnen verstaan. Bij de ingang staan bewakers en alle jonge bezoekers laten uit zich zelf een persoonsbewijs zien, waaruit blijkt, dat ze oud genoeg zijn om naar binnen te mogen. Die worden allemaal nauwkeurig bekeken en als later een meisje zonder bewijs naar binnen wil, komt ze er echt niet in. Volgens ons heeft ze al genoeg gedronken. We zijn meteen weer gewend aan de Australische manier van werken. Bij de ene kassa bestellen we eten en krijgen we een nummer voor op tafel en bij de andere halen we een jug bier. Het is moeilijk kiezen uit alle beschikbare merken en we nemen degene die we nog van vorig jaar kennen. Als we later een tweede jug willen, is dat bier echter op. Dat kun je als kroeg toch niet verkopen! We eten een hamburger met blauwe kaas en gegrilde vis. Lekker. Wel een heel stuk duurder dan in Bali: samen zijn we € 50 kwijt voor eten en drinken. Nog niet duur.

Maandag 25 augustus Naar Batchelor

We checken uit, maar laten onze bagage in het hotel, zodat we daar niet mee hoeven te slepen. We hebben een auto bij Hertz gehuurd en die zit in het centrum. We krijgen een felrode Nissan, een supergrote vierwielaangedreven x-trail-wagen met automaat. Naast het verhuurbedrijf zit Coles, een grote supermarkt, waar we ontbijtspullen voor de komende dagen en batterijen halen. Bij het hotel pikken we de bagage op en we rijden over de Stuart Highway naar het zuiden, naar Bachelor. Het is even wennen aan het links rijden en aan de automaat, maar het gaat eigenlijk prima. Slechts één keer wordt de ruitenwisser aangezet in plaats van de richtingaanwijzer. We maken een stop bij de Manton Dam om een hapje te eten. Er staan verschillende picknicktafels en een groot bord met waarschuwingen voor krokodillen. Tijdens het eten zien we een blauwe kookaburra. Dat is een ijsvogel die maximaal 45 centimeter groot wordt en daarmee een kleinere versie is van zijn lachende familie in het zuiden. Er zit ook een kleine bos-ijsvogel, die er helemaal wit uitziet, maar prachtig blauw blijkt als hij vliegt. In het water staan heel veel bloemen. Mooi. We zijn te vroeg bij het hotel in Batchelor om in te checken en daarom rijden we meteen door naar het Litchfield N.P., dat op twintig kilometer afstand ligt. We hadden gelukkig thuis al een kaartje van het gebied geprint, want bij het onbemande informatiepunt zijn ze op. We rijden de hoofdweg af en stoppen bij alle bezienswaardigheden. We beginnen bij Magnetic Termite Mounds, waar een heel veld met grote termietenheuvels staat. Ze staan in zulke mooie rijen, dat het net grafzerken lijken. Er zijn twee verschillende soorten: een platte, meestal grijze variant en een meer bruine vorm die op een kathedraal lijkt. De platte zijn de magnetische; door de vorm hebben we het minst last van de zon. Die laatste zijn soms wel vijf meter hoog en heel oud. Wonderbaarlijk. Bij Florence Falls, Buley Rockhole, Tolmer Falls en Wangi Falls zijn watervallen, die in plassen en beken uitkomen, waar veel mensen zitten te poedelen en hopen op wat verkoeling, want het is goed warm met een strak blauwe lucht en een graad of 32-33. We zijn blij met de airco in de auto. In de wintermaanden, als het hier regent, zijn de meeste plaatsen gesloten, omdat er dan krokodillen zitten. De wegen zijn dan vaak onbegaanbaar. Nu is alles kurkdroog. Het ziet er allemaal mooi uit, mooie kleuren en prachtige libellen. We zien nog een witte kaketoe en veel roofvogels die in de lucht hangen. De weg is overal goed aangegeven en in het park staan overal borden en wegwijzers. De paden zijn prima aangelegd. Goed 16:00 uur zijn we bij het Batchelor Resort en we krijgen een kamer beneden. Alle kamers zijn om een zwembad met grote tuin gebouwd. Er zitten daar wel wat mensen, maar het is erg rustig. In de verte horen we de kaketoes krijsen. We herkennen hun specifieke gekras. Goed 17:00 uur gaan we naar het centrale deel en zien een restaurant en bar. We gaan buiten bij de bar zitten onder een werkende fan (het is nog 32º buiten) en bestellen een biertje. Ze hebben een enorme sortering. Er staan slechts een paar tafeltjes met roodwit geblokte kleedjes en een paar banken. Langzaam komen er wat meer mensen, maar veel worden het er niet. Het is ook de plaats waar gegeten wordt. Dat moet je binnen bestellen en na afroep van nummer zelf gaan halen. We eten een heerlijke steak en een grote lamsbout. Het smaakt prima. We gaan vroeg naar bed, want gisteren hebben we allebei niet goed geslapen.