Australië: Top End - Cairns

19 augustus t/m 3 september 2014

In AUSTRALIE bezoeken we de omgeving van Darwin in de Northern Territory, ook wel Top End genoemd, en Cairns in de provincie Queensland. Een van de hoogtepunten in het noorden is het Kakadu N.P., dat bijna even groot als Nederland is en sinds 1981 op de lijst van werelderfgoederen staat. Het is eigendom van de Aboriginals en wordt door de Australische overheid van hen gehuurd en geëxploiteerd. Het gebied is uiterst dunbevolkt en er zijn maar een paar plaatsen van betekenis. Het staat bekend om z'n prachtig moerasland in het noorden en heuvelachtig bushlandschap in het zuiden. Cairns is o.a. beroemd om het Groot Barrièrerif, dat ook op de werelderfgoederenlijst staat. Het is het grootste koraalrif ter wereld en strekt zich uit over meer dan 2.000 km langs de kust van Queensland, van de vastelandsteden Port Douglas tot Bundaberg. Het bestaat uit meer dan 2.900 individuele riffen en 900 eilanden.

Dinsdag/Woensdag 19-20 augustus Naar Bali (Indonesië)

We gaan (alweer) naar Azië. Hoofddoel is dit keer Papoea-Nieuw-Guinea, een groepsreis van Dimsum. Omdat we toch tijd genoeg hebben, besluiten we om eerst een paar dagen naar Bali te gaan om te wennen aan het weer en het tijdsverschil. Het liefst vliegen we op een christelijke tijd naar PNG en dat lijkt het beste te gaan vanuit Cairns in Australië. Vanuit Bali kunnen we daar via Darwin naar toe vliegen en omdat we daar dan toch zijn, maken we een rondtour door het Top End, het noordelijk deel van de provincie Northern Territory. In Cairns blijven we een paar dagen om het Groot Barrièrerif te bezoeken. We vliegen 's avonds via een tussenstop in Singapore naar Bali in ruim zestien uur. We hebben 6 uur tijdsverschil met Nederland. Ging het binnenkomen in Indonesië vorig jaar super snel (drie kwartier na uitstappen waren we in het hotel), nu duurt de immigratie maar liefst twee uur. De hele aankomsthal staat vol en lang niet alle balies zijn bezet. Regelmatig gaat er een beambte koffie drinken (denken we) en het gaat allemaal erg langzaam. Het visum kost nu al US$ 35 tegen US$ 25 vorig jaar. Dat loopt snel op! De bagage ligt er al en als we buiten komen, staat er een hele hoop mensen met bordjes te wachten. We lopen langs ze en al snel zien we de onze. Gelukkig heeft hij op ons gewacht. Hij wist, dat het lang kon duren, maar vandaag was het wel erg lang, vertelt hij. We zijn snel in het Kimbali Lagi Hotel, een kleinschalig complex met maar acht kamers die om een zwembad heen liggen. Het is donker en we besluiten om alles morgen maar eens goed te bekijken. We lopen het plaatsje in op zoek naar een geldautomaat. We hadden op het vliegveld niet gepind om die man niet nog langer te laten wachten. We komen wel een stuk of tien ATM's tegen, maar geen van allen wil ons geld geven. Die apparaten werken wel, want voor andere mensen wordt wel geld uitgespuugd. We zien het morgen wel en gaan slapen. Het is warm, maar we hebben airco en een fan. We slapen als een blok.

Donderdag 21 augustus Sanur

Om 9:30 uur worden we pas wakker en gaan eerst eten. Buiten staat een picknicktafel waar we een continentaal ontbijt krijgen voorgeschoteld met brood, gekookt ei, jammen, groot bord met drie soorten fruit, koffie, thee en sap. De hele dag door kunnen we gratis koffie, thee en drinkwater halen. Prima service. De meisjes zijn bijzonder aardig. De bedoeling van deze paar dagen op Bali zijn om te wennen aan de warmte en het tijdsverschil en verder zijn we van plan om helemaal niets te doen. Dus beginnen we om voor onze kamer op ons terras te gaan zitten niksen. Een smalle plantenrij van twintig centimeter scheidt ons van het zwembad. De zon schijnt, maar wij zitten lekker in de schaduw. De zon is veel te warm. We lezen wat, zwemmen even en kijken om ons heen. Begin van de middag maken we een wandelingetje, op zoek naar geld en een eettentje voor 's avonds. De eerste de beste ATM werkt nu wel en we denken, dat er gisteren een storing van onze bank was. We lopen een stukje langs het strand waar het eb is. Er liggen heel wat boten voor anker. Veel moderne plezierbootjes, maar ook veel van die typische Balinese spinboten, zoals wij ze altijd noemen. Het is warm en de zon schijnt onbarmhartig, zodat we niet lang verder wandelen. Onderweg kopen we een paar flessen Bintang Besar voor in onze koelkast. Bij het hotel verkopen ze niets. Op ons terrasje drinken we er eentje. Het is tenslotte vakantie. Die eerste slok is altijd het lekkerst! Tegen vijven gaan we naar de Sportbar, die we nog kennen van een vorige keer. Tussen 17:00 en 19:00 uur is het happy hour en kost een grote fles bier 25.000 rp (€ 1,65) We zitten vooraan, zodat we lekker naar buiten kunnen kijken. We herkennen vooral de (hele dikke) Australische toeristen. Daarna gaan we eten bij Warung Anna, een klein restaurantje met alleen Indonesisch eten. Het kost geen drol. Samen zijn we inclusief twee flessen bier € 7 kwijt voor een schotel kip en een schotel rendang (heel erg lekker!). Het duurste gerecht op de kaart kost € 2,30. Een aanrader. Anna spreekt zowaar wat Nederlands. Grappig. Nog een biertje op ons terras, totdat we daar zowat in slaap vallen.

Vrijdag 22 augustus Sanur

Omdat de picknicktafel bezet is, besluiten we te wachten met ontbijten en gaan buiten op ons eigen terras zitten. Maar al snel komt een meisje vragen of we hier ons ontbijt willen. Daar zeg je toch geen nee tegen. Wat een verwennerij. We zitten lekker te eten, terwijl er een paar kinderen in het zwembad lopen te spetteren. Het doet gezellig aan. Verder is het hier erg rustig; we horen geen verkeer. Dat is wel prettig. We blijven een tijdje zitten te lezen en halen de mailtjes op. Er zit een bericht van Dimsum bij met verdere informatie over de rest van de reis naar Papoea-Nieuw-Guinea. Het is weer zonnig (gisterenavond was het even bewolkt) en warm. Geen weer om veel te doen. Aan het eind van de middag maken we een wandeling langs het strand. Echt druk met mensen is het niet, terwijl het toch hoogseizoen is. We zien wel veel vliegers en vissersbootjes. In de Sportbar drinken we vandaag cocktails. Tijdens het happy hour krijg je er twee voor de prijs van één. Eentje kost op deze manier € 2,10. We drinken gele daiquiri en rode planter punch. Lekker. Er zitten heel wat Australiërs naar verschillende rugbywedstrijden te kijken. Een groepje vrij dikke mannen zit bier te drinken en af en toe komen hun hele dikke vrouwen even kijken. Die lopen met een glas drank op straat te paraderen. Grappig. We eten weer bij Anna, omdat het gisteren zo goed was bevallen. Omdat de stroom is uitgevallen, kunnen we geen sapjes bestellen (die moeten in de blender die het dus niet doet); dus gaan we maar weer aan het bier. Een goed excuus;-)

Zaterdag 23 augustus Sanur

Lia is jarig! Tijdens het ontbijt zien we een grote tor op ons terras. We kunnen hem bewegen het terras te verlaten en niet onze kamer binnen te gaan. We houden altijd onze rugzakken dicht om zulke beesten te beletten er in te klimmen. Eigenlijk hetzelfde verhaal als gisteren. We wandelen langs een ander stukje strand en proberen nog wat geld te pinnen. De meeste apparaten werken wel, maar geven geen geld, net als woensdagavond. Ergens in een winkel krijgt Martijn eindelijk wel geld en omdat we meer willen dan het maximum te pinnen bedrag, probeert Lia het meteen daarna ook. Maar nee, dat was het weer. Andere toeristen hebben er ook last van. Later op de avond lukt het gelukkig toch nog. Bij de Sportbar zit het vol met Australiërs die rugby zitten te kijken. Er is alleen nog plaats aan de bar en we gaan eerst aan de BBB (Bir Bintang Besar) en daarna weer aan de cocktails. Dit keer gaan we voor de kleurtjes en drinken we blauwe margarita en een groene illusion. Voor € 1,20 nemen we er vijf loempiaatjes bij. Daarna eten we weer bij Anna.