Donderdag 26 decemberNaar Melbourne

Tijdens het ontbijt zien we een stuk of acht kangoeroes hoppen in het veld.
Hierna vertrekken we naar Melbourne. We nemen de snelste weg, want onderweg is niet veel te zien. Het is ongeveer 250 kilometer rijden. Onderweg drinken we koffie en we bestellen zoals altijd 'two long blacks, one with one sugar and one black'. Meestal kost een bakkie ongeveer € 2,50 tot 3,50, afhankelijk van de grootte van de kop die je bestelt.
We nemen het mooie weer met ons mee. Wij komen van de zon en voor ons ligt een regenfront, dat we langzaam inhalen. Als we Melbourne binnen rijden, regent het even, daarna wordt het zonnig en droog. De weersverwachting voor de komende dagen is absurd: vandaag 28°, morgen 21°, zaterdag 34°, zondag 20°, maandag 24°. Wel altijd droog, maar hoe wisselvallig wil je het hebben.
In Melbourne nemen we per ongeluk een verkeerde afslag en doordat we snel moeten kijken waar we nou zitten en hoe we moeten rijden, vergeten we te tanken. We vertellen, dat we een nieuwe band hebben moeten kopen en ze vergeten de benzine.
We lopen de kilometer naar het appartement, dat midden in het centrum dichtbij China Town zit.
We zitten vrij hoog, op de 17de verdieping en hebben aardig uitzicht. Zit je lager, dan kijk je tegen een donkere blinde muur aan. We maken een oriënterend rondje door de buurt en zien tal van restaurantjes. Maar vooral ook heel veel (gewone) winkels waar het stikt van de mensen. Daar zijn we snel weg en we gaan een biertje drinken bij het James Squire Brewhouse waar Martijn een four-wives-beer besteld. Weer eens wat anders.
Daarna dwalen we wat rond en komen bij een tap, een wedkantoor dat tevens bar is, uit. Ook hier wordt volop gegokt en men haalt steeds briefjes uit een automaat. Veel wordt er niet gewonnen en het is een zenuwslopende bezigheid, vinden wij. Begin er niet aan! Het schijnt een groot probleem te zijn. Veel mensen vergokken hun salaris.
We eten tegenover het hotel bij een Japanner waar het personeel heel erg efficiënt is. Het eten is goedkoop en het smaakt, zoals bijna altijd, prima. Als we buiten komen, is het behoorlijk afgekoeld.
In het appartement hebben we gratis wifi en we zetten de top 2000 van radio 2 aan. Het is voor het eerst, dat we niet thuis zijn sinds de top 2000 wordt gedraaid en we horen nu alle liedjes die de meeste mensen in Nederland zullen missen. Door het tijdsverschil horen wij de nummers die daar 's nachts worden gedraaid.

Vrijdag 27 decemberMelbourne

We gaan al vroeg op pad. We nemen de gratis tram naar de haven waar we even rond kijken. Niet lang, want er is helemaal niets te beleven. Het trammetjes was ook al zo rustig. We zijn waarschijnlijk te vroeg. Bij het buskantoor met bussen naar het vliegveld kijken we naar vertrektijden en vragen naar de service om mensen bij het hotel op te pikken. Die is er niet, zeggen ze, terwijl we daar wel over gelezen hebben. We denken, dat deze is opgeheven, maar zodra we buiten komen, zien we een busje rijden... met op de zijkant in grote letters 'free hotel service'. Wie is hier nou gek? We vragen het later in het hotel en, ja hoor, ‘dat kunnen we voor jullie regelen’ en ze bestellen die meteen voor ons via internet.
We zien veel voetgangers gekleed in het geelgroen die op weg zijn naar de cricket Boxing Day Test, een van de belangrijkste sportevenementen in het land.
De Victoria-markt is erg groot met heel veel fruit, vis, enorme, maar dan ook enorme lappen vlees, kleding en souvenirs. Leuk om te zien. En wat ze ook verkopen: drop. Echte onvervalste zoute drop. Grote dikke strengen die we niet kunnen laten liggen. We nemen het trammetje terug, dat nu tjokvol is en nemen de rest van de dag vrij.
Het weerbericht van gisteren klopt: eerst bewolkt en wat frisjes (15°), daarna zon en warmer.
Leuk die top 2000!
In het café op de hoek waar wij een biertje drinken, zitten supporters van de voetbalclub Melbourne Hearts. Veel dragen een shirt of een shawl. Er is zelfs een oudere mevrouw met een prachtig plastic bolhoedje in hun kleuren. Zo schattig.
We zitten, zoals altijd, alle mensen te bekijken en blijven ons verbazen over de grote hoeveelheid enorme dikke mensen en de vele tatoeages. We kunnen er maar niet aan wennen. Het is echt afzichtelijk.
We hotpotten bij een Chinees. Onbeperkt eten voor AUD 27 p.p. Er is geen alcohol te koop, maar desgewenst mag je dat zelf meenemen en dan wordt er AUD 2 kurkgeld berekend. Het is het zogenaamde BYO (bring your own)-systeem.
Het is er gezellig en het eten smaakt prima, maar blijkt later niet goed. 's Nachts hebben we allebei last van diarree. Dat is nou weer jammer.

Zaterdag 28 decemberMelbourne

We dwalen door de straten in het centrum en zien de vele cricketsupporters richting stadion lopen. Zowel de geelgroene Australiërs als de roodwitte Engelsen zijn goed vertegenwoordigd. Iedereen loopt rustig met volle tassen eten en drinken, geen gezang, geen beledigingen over en weer.
We drinken koffie bij BlueTrain aan het water en lopen de hele kleine straatjes door. Die zitten vol met eet- en drinkzaakjes en overal staan terrasjes. Het is er beredruk. In een snoepwinkel verkopen ze zowaar wel tien verschillende soorten drop. Dat zie je niet vaak in het buitenland.
Met het gratis trammetje gaan we nogmaals naar het Waterfront. Daar is het nu wel wat drukker, maar het is een ongezellig winkelcentrum. We eten een broodje en gaan dan terug naar het hotel. De gratis tram is wel handig, want voor het gewone vervoer moet je, net als bij ons, een kaart kopen. Voor die drie dagen is dat de moeite niet.
Op het Federationplein wordt op een groot scherm het cricket vertoond. Er staat een verrijdbare kar waar strandstoelen en tafeltjes in staan die je mag gebruiken. Grappig.
Het is inderdaad warm vandaag. Ruim dertig graden en de temperatuur stijgt ieder uur. Maar om een uur of vier draait de wind, we zien een vlag de andere kant opwapperen, en keldert die ineens binnen twintig minuten maar liefst veertien graden! Het is blijkbaar wel uitzonderlijk, want 's avonds op het nieuws vertellen ze dat ook.
's Middags rustig aan. Lekker niks doen, beetje lezen, top2000 a gogo. Fijn een paar dagen wat rustiger aan.
We gaan naar het Charles Dickens café annex restaurant. Het zit ondergronds en valt niet op. Toch zit het redelijk vol en later vrij vol. Zoals overal hangen er verschillende televisies aan de muur met verschillende sportprogramma's. In een restaurant gaat het als volgt: óf je bestelt aan je tafeltje en rekent later aan de bar af óf je bestelt en betaalt vooraf aan de bar en krijgt dan een standaard met een nummer mee en wordt het eten gebracht.

Zondag 29 decemberMelbourne

We zijn op de helft van onze vakantie. Nog maar zes weken...
We dwalen vandaag wat langs de rivier. In Melbourne is niet zo heel veel te zien. Er zijn geen markante plekken, maar wel een paar mooie oude gebouwen, zoals het Flinders Treinstation, het Parlementsgebouw, het Forum en een aantal typische Engelse gebouwen en kerken die erg afsteken tegen de hoge nieuwbouw. Net zoals in Sydney.
Er zijn overal terrasjes, maar die worden pas tegen elven wat voller. Het leven komt hier langzaam op gang. We lopen langs de Rod Laver Arena, waar volgende maand de Australien Open (tennis) wordt gespeeld. Aan de overkant van de weg ligt het MCG (Melbourne Cricket Ground) waar de Ashes worden gespeeld. Vandaag is de vierde en laatste dag hier, daarna verkast men naar Sydney. Op het Federationplein volgen we de wedstrijd op het grote scherm. We zijn niet de enigen. Iedereen zit gewoon op de grond (geen stoelen vandaag) en volgt de wedstrijd. Als Australië deze wedstrijd wint en met 4-0 voorkomt, klinkt er een beschaafd applausje. Geen gejoel, gezang of geroep.
We eten een paar dumplings als lunch. Weer eens wat anders.
Het is vandaag een heel stuk koeler als gisteren, maar als 's middags de zon gaat schijnen, is het uit de wind heerlijk.
Af en toe zien we wat typische Nederlandse woorden: pier, ladder. Grappig.
Beneden in het hotel staan een paar computers en een printer voor algemeen gebruik. We willen inchecken voor de vlucht van morgen en hebben daarvoor een printer nodig. Dat gaat supersnel. Erg handig zo.