Zaterdag 23 september Segovia
Segovia is een gezellige stad. Leuker dan Burgos.
Het is zonnig, blauw en lekker warm. We lopen naar het aquaduct, dat mooi in de zon ligt. Het is enorm lang en wij lopen naar het beginpunt. Zeer indrukwekkend.
We drinken koffie en merken op, dat koffie met melk en cappuccino duurder is dan zwarte koffie.
Daarna lopen we naar het Alcazar aan de andere kant van de stad. Het kasteel staat op een rotsplateau. We kopen kaartjes voor het paleis en de toren. Binnen zijn veel kamers met o.a. harnassen, wapentuig, de bibliotheek en de slaapkamer van de koning. Vanaf de toren hebben we prachtig uitzicht over Segovia.
We wandelen weer terug naar het aquaduct, maar de zon werpt nog steeds geen schaduwen op de straat. Dan moeten we maar even wachten. En wat doe je dan? ‘100 Montaditos’ ligt om de hoek. Het is er hartstikke druk. Als er iemand opstaat, zijn we er als de kippen bij om het tafeltje in te pikken. We halen bier en bestellen wat te eten. De broodjes zijn niet groot, maar ze kosten maar € 1. En ze zijn vers en ze smaken prima. Na een paar glazen is de zon eindelijk zo ver, dat er mooie schaduwen van het aquaduct zijn ontstaan en kunnen we mooie foto’s maken.
Daarna is het weer tijd voor siësta.
Tegen zevenen lopen we nog even naar het grote plein, kopen een ijsje en gaan op één van de grote houten kratten zitten, die special voor dat doel zijn neergezet.
Om 21:00 uur eten we bij El Sitio, dat we vanochtend hebben gereserveerd. De man spreekt geen woord Engels, maar toch hebben we een tafel gereserveerd.
In het restaurantgedeelte is het niet zo druk en wij denken aan een rustige avond. In de salade zit een hele geitenkaas van vijf cm in het rond en vijf 5 cm hoog. Als wij om 22:30 uur weg gaan, stroomt het helemaal vol. De straten zijn nog vol met mensen. Bij elke bar hangen mensen buiten rond met een drankje. Zoiets zie je bij ons niet. Nou is in Nederland natuurlijk het weer er ook niet naar.

Zondag 24 september Via La Granja naar Consugreda
We wilden gisteren de kathedraal gaan bekijken, maar we waren te laat. We lezen, dat het zondagmorgen gratis is, maar dat niet alles open is. We lopen er naar toe en kunnen inderdaad gratis naar binnen. De kerk is mooi, maar niet spectaculair.
We halen onze auto op bij de parkeerrobot en wonder boven wonder komt ónze auto tevoorschijn. We willen nog een blik werpen op het Alcazar en rijden daarvoor het hele dorp rond. Het valt een beetje tegen.
Vandaag gaan we naar Consugreda, ten zuiden van Madrid. Eerst gaan we naar La Granja, waar het beroemde koninklijk paleis La Granja de San Ildefonso ligt. Het is het zomerpaleis van koning Filip V van Spanje. Het is verschrikkelijk groot en overdadig ingericht. We zouden graag een blik werpen in het verleden tijdens de hoogtijdagen van het kasteel. De tuin is enorm en het mooiste zouden de vijvers moeten zijn. Alleen jammer, dat die droog liggen…
Het grootste stuk naar Consugreda rijden we over de snelweg. Bij Madrid is het druk. Bij Toleda ook en daar kijken we bij een uitzichtpunt naar de stad. Ziet er prachtig uit. Misschien wat voor de terugweg…
We gaan naar Consugreda vanwege de elf windmolens van Don Quichot uit de 16de eeuw. Oorspronkelijk werden ze ingezet om graan te malen.
We zitten in een leuk hotel dicht bij het centrum. Op de site staat vermeld, dat er veel gratis parkeerplaatsen zijn, maar alle straten staan barstensvol. Toch vinden we een plekje dicht bij het hotel. Wat blijkt: we vallen met onze neus in de boter. Het is zo druk vanwege het jaarlijkse plaatselijke festival. In het hotel krijgen we de sleutel van de parkeergarage, zodat we daar kunnen parkeren.
We lopen naar de molens die prachtig in de zon staan. We besluiten om ze morgenvroeg uitgebreid te bekijken. Dan is het waarschijnlijk ook wat koeler dan de 33° die het nu is.
We lopen richting het grote plein en gaan op het geroezemoes af. Langs de kant staan alleen maar terrasjes en het midden is gevuld met een enorme tent met een podium. Het is er afgeladen vol. Het feest duurt een paar dagen en vandaag is het zondag en is iedereen vrij.
We gaan naar de (droge) rivier waar we bij het binnenrijden van Consugreda iets van een kermis hebben gezien. Dat klopt. Deze is enorm groot met de normale kermisdingen, maar een groot deel van het terrein bestaat uit terrasjes. Hier zijn nog wel stoelen te vinden en we drinken een biertje zoals veel mensen doen. We krijgen er doppinda’s bij. We gooien de pellen op de grond, omdat die toch al vol ligt met troep. Het loopt hier tegen de siësta aan en het wordt rustig. Wij gaan weer naar het plein waar het nog volle bak is. We bemachtigen hier een kruk, daar nog één en ginds zien we een lege statafel staan waar niemand bij staat. Die is ook voor ons. We zetten alles tegen de muur van een café. Zo zitten we prima en kijken onze ogen uit. Iedereen kent elkaar en wij zijn de enige toeristen. Wat ons heel erg bevreemdt, is dat wij hier op het plein de enige zijn die bier drinken. Niemand drinkt bier! En ook niemand drinkt wijn! Iedereen zit aan de flesjes water, cola, fanta of sprite. In sommige glazen zien we wel een bodempje alcohol zitten. Bij elk glas, dat je bestelt, krijg je een schaaltje chips, nootjes, popcorn. Veel mensen halen ergens schalen met bladerdeeghapjes die in papieren zakken zijn ingepakt. Allemaal zijn ze hetzelfde en iedereen eet ze op de terrassen op. Er zijn veel kleine kinderen.
Niemand draagt slippers, terwijl in onze vorige vakantie iederéén slippers droeg.
Ook hier wordt het tijd voor siësta en wij doen mee. Daarna lopen we de kermis over waar het weer druk is. Wij vinden het plein echter gezelliger, maar wie schetst onze verbazing, dat dit geheel verlaten is. Alle terrasjes zijn weg. De cafés zijn nog wel open. We lopen er eentje in en die blijkt heel gezellig. We bestellen een biertje en willen ook wat uit de kast met tapas, maar we krijgen een bord met gratis broodjes en chips. Dat gebeurt bij iedereen bij elke bestelling. Als je maar genoeg drinkt, hoef je niet meer te eten. Je kunt dus ook beter kleine glazen bier drinken dan grote.

Maandag 25 september Naar Córdoba
Voor de verandering ontbijten we in het hotel. Voor € 6,50 krijgen we een zeer uitgebreid ontbijt. Lekker.
Vandaag gaan we naar Córdoba, maar eerst bezoeken we de molens. Daar zijn we tenslotte voor gekomen. Als we helemaal naar het eind lopen, zien we er zes mooi op een rijtje in de zon liggen met de burcht op de achtergrond. We dwalen er een poosje rond, bezoeken de burcht met ook mooi uitzicht op de molens en één molen kunnen we van binnen bezichtigen. Mooi. We zijn er bijna twee uur zoet mee.
Vervolgens rijden we naar Córdoba over de snelweg. We maken een stop halverwege bij Mirador de los Organos. Mooie rotsen en vale gieren in de lucht.
Córdoba is een stad met veel smalle straatjes en ons appartement ligt ook aan zo’n straatje. Met de routeplanner rijden we er zo heen, maar kunnen alleen parkeren bij een hotel. Dan doen we dan maar eventjes. Eenmaal binnen stelt de mevrouw voor om eerst maar de auto te parkeren en dan verder te praten. Zo gezegd, zo gedaan. Het is een groot appartement, dat centraal in de stad ligt. We gaan er meteen op uit. We lopen door de joodse wijk met talrijke winkeltjes, smalle straten en pittoreske huizen. We zien de Mezquita liggen, maar aan de buitenkant is die niet zo mooi. Morgen zullen we die gaan bekijken.
De Puente Romano ligt er dichtbij. Dit is een 331 meter lange Romeinse brug die over de rivier Gualdalquivir ligt. Hij ziet er mooi uit.
Daarna wandelen we naar het Corredera-plein, een van de grootste pleinen in de stad. Rondom ligt bebouwing van drie verdiepingen hoog wat voor veel schaduw aan de zijkanten zorgt. Heerlijk om een biertje te drinken. Vooral in de ondergaande zon kleuren de huizen prachtig.
We eten ’s avonds in een door de eigenaresse aangeraden restaurant. We hebben het laatste tafeltje buiten. Als er een leeg tafeltje is, dan gaan nieuwe gasten daar vaak ongevraagd zitten. Vaak blijkt het dan al gereserveerd. Een bordje zou toch heel simpel zijn, nietwaar. Het is eten smaakt prima. Voor een hoofdgerecht betaal je rond de € 10.
Op weg naar ons appartement dwalen we door de stad en zien overal pleintjes met terrasjes. Het is er druk. De restaurants zijn vaak vroeg open. Wij gaan meestal rond 21:00 uur eten en dan is het al erg druk. Je kunt beter iets eerder gaan of ergens reserveren. De Spanjaarden zelf komen pas om 22:30-23:00 uur.

Dinsdag 26 september Córdoba
De Mezquita is de belangrijkste bezienswaardigheid in de stad. Het is een enorme Moorse moskee die later is omgebouwd tot kathedraal. In het midden is door de christenen een kerk gebouwd.
’s Morgens tussen 8:30 en 9:30 uur mag je gratis naar binnen, maar dan moet je stil zijn. Daarna kost het € 10. Groepen mogen dus niet voor 10:00 uur naar binnen. Het geheel is veel groter dan de buitenkant doet vermoeden. Het ziet er gigantisch uit. Er zijn talloze roodbruin met witte bogen die op 856 pilaren staan. We hebben ze niet geteld. Mooie beelden, kapellen, vloeren, ornamenten. Het is teveel om op te noemen. Als je alles goed wilt bekijken, heb je een paar dagen nodig.
We lopen dwars door de stad naar de Plaza de la Corredera waar het markt is. Buiten onder de arcaden staan kramen met brocante, binnen is een gewone warenmarkt.
Dan wandelen we door naar de Plaza del Potro, een klein pittoresk plein. Dit, en vele plaatsen in de stad, worden wel een beetje verpest door de vele, hele grote groepen die er rondwandelen. En als ze dan ook nog via megafoons hun verhaal gaan houden, is het helemaal ergerlijk.
Naast het restaurant van gisteren zagen we gisterenavond de '100 Montaditos' zitten. Daar gaan we heen voor een drankje en we vragen ons af of er buiten wel plaats zal zijn. Maar het terras is zo goed als leeg. Wat een verschil met Segovia, waar het afgeladen druk was. Nou ligt dat ook wel op een stuk gunstigere locatie.
Als laatste in Córdoba bezoeken we de Alcazar de los Reyes Christianos, het ‘paleis van de christelijke vorsten'. Dit is een middeleeuws paleis met mooie tuinen met vijvers. De fonteinen sproeien water en net als wij er zijn, klinkt een minuutje muziek en veranderen de sproeiers van kracht en richting. Men is bezig deze te testen.
’s Avonds eten we in een restaurant iets meer naar het noorden. Als je op zoek bent naar een restaurant, dan vind je dit niet. Je moet het weten. Veel gasten zijn dan ook Spanjaarden. We bestellen verschillende schotels die we samen delen. Erg lekker.

Woensdag 27 september Via Iznájar naar Priego de Córdoba
We lopen over de oude brug naar de overkant van de rivier voor een mooi uitzicht op de Mezquita. Er zitten wat wolken in de lucht, maar we zien alles nog mooi in de zon liggen.
Als we vertrekken, wordt het helemaal bewolkt. Het is slechts 21°, een heel verschil met de 33° van gisteren. Wij vinden het koud.
Vandaag gaan we naar Priego de Córdoba, een dorpje in het hart van Andalusië. Onderweg zien we veel olijfbomen, soms ook druiven. Al snel zien we de eerste witte dorpjes in de bergen liggen, waar Andalusië bekend om is. We rijden er via Iznájar naar toe. Een wit dorpje, dat tegen de berghelling ligt. Smalle, steile straatjes waar niet aangegeven staat welke kant je er in mag rijden, wat nog al eens voor problemen zorgt, want er passen geen twee auto's naast elkaar. Parkeren is lastig, maar er rijdt net een auto weg van een plaatsje. We zitten hoog in het dorp, zodat we niet omhoog hoeven te lopen. We zien een prachtig plein vol met blauwe bloempotten, blauwe tafels en stoelen. Griekenland is er niets bij. We drinken koffie met appeltaart voor € 4,20. Alles bij elkaar. We worden hier niet arm van. Er staat een mooie kerk met een prachtige begraafplaats met hele aparte graven en veel familiegraven. We dwalen een poosje door het dorp en genieten van de witte huizen, smalle straatjes en rondhangende oude mannetjes. Mooi.
Dan rijden we verder richting Priego de Córdoba over een mooie, slingerende weg hoger de bergen in. We begrijpen nu waarom de meeste olijfolie uit Spanje komt. We zien alleen maar olijfbomen langs de weg en op de bergkammen. Op alle beschikbare grond staan olijfbomen. Zo ver als je kunt kijken.
Gelukkig is het niet druk op de weg. Het is een mooie weg en we rijden langzaam om van het uitzicht te genieten.
In Priego de Córdoba zien we een parkeerplaats heel dicht bij het hotel. Er zit een meneer bij, die net zoveel Engels spreekt als wij Spaans. We komen er samen prima uit en we krijgen drie parkeerkaartjes. Eén voor vandaag, één voor vannacht en één voor morgen. Samen € 4,50. Daar doen we het voor.Ons hotel, Patria Chica, is een museumhotel. Onze kamer heeft allerlei oude accenten, twee kasten met glazen deuren met oude voorwerpen. Het sanitair is erg modern. De kamer is ruim met een zitje en zit aan een drukke weg midden in het centrum, maar als je de ramen dicht houdt, hoor je daar niets van. Een brief met informatie is aan ons persoonlijk gericht. Aan alle details lijkt gedacht. Helemaal goed.
Het is een vrij grote plaats. Het blijkt vandaag ‘toeristendag' wat inhoudt, dat alle kerken en musea gratis te bezoeken zijn. Het is dan alleen weer jammer, dat alles gesloten is… In de plaats staan een paar mooie fonteinen waar sommige toeristen speciaal op af komen. Ook hier: de ene fontein staat helemaal droog, van de andere, de Fuente del Rey, sproeien tien van de 139 fonteintjes. Houden zij ook siësta? Beetje jammer. Andere fonteinen die ’s middags niet sproeien, doen het ’s avonds wel. We gaan niet meer terug om te kijken.
We proberen verschillende terrasjes uit. Bij de goedkoopste krijg je een schaaltjes tapas.
Het is ’s avonds rustig met eten. De terrassen sluiten al om 22:45 uur. Vroeg voor Spanje.

Donderdag 28 september Naar Granada
Het ontbijt is inbegrepen. We krijgen buiten op de binnenplaats veel fruit en brood met diverse soorten beleg en lekkere koffie.
We gaan op weg naar Granada, maar maken eerst een stop in Alcaudete. We kunnen tot aan de kerk boven het dorp doorrijden. De deur van de kerk staat open en wij lopen naar binnen. Dat is, geloven we, niet de bedoeling. Men is aan het schoonmaken. Het kasteel steekt indrukwekkend er boven uit. We wandelen er naar toe. Daar blijkt, dat je ergens beneden kaartjes moet kopen. Bovendien is het open van 10:30 tot 11:30 uur en is het nu 11:25 uur. We denken, dat ze niet veel bezoekers krijgen.
We wandelen het dorp door wat niet zo bijzonder is. Wel een mooi plein met een leuk café om koffie te drinken.
We rijden door naar Granada.
Het is druk in de stad en de straatjes zijn smal. Martijn vindt de parkeergarage die we hebben uitgezocht zonder problemen. Gelukkig is deze niet vol. We vinden meteen een grote plaats. De meeste zijn erg smal. Wat is het tegenwoordig toch gemakkelijk om ergens de weg te vinden met een routeplanner.
We lopen in een paar minuten naar ons geboekte appartement. De meneer daarvan staat ons buiten al op te wachten (we hebben de aankomsttijd doorgebeld), want op de GPS wordt deze plaats niet aangegeven. We zitten net buiten het drukke toeristengebied. De meneer geeft allerlei informatie met o.a. zijn favoriete tapastenten. Dat is natuurlijk altijd belangrijk.
We gaan snel de stad in en lopen eerst naar de plaats waar we onze geboekte kaartjes voor het Alhambra kunnen omwisselen voor echte kaartjes. Daar staat aangegeven, dat tot begin november alle kaarten zijn uitverkocht. Vooraf boeken is dus echt noodzakelijk.
Daarna vinden we, dat we een tapastentje moeten uitproberen. We gaan naar La Botilleria, vrij dicht bij ons appartement. Granada staat bekend om zijn gratis tapa bij een drankje. Er wordt dan ook aangeraden om kleine biertjes te drinken in plaats van grote, want bij elke bestelling krijg je wat. Wij krijgen een bakje olijven en denken, dat dat het is. Maar even later komen er twee kleine ronde broodjes hamburger op een bordje. Bij het tweede glas krijgen we een schaaltje warme garnalen in knoflooksaus. Een biertje, incl. tapa, kost € 2,10. Een paar biertjes en je hebt meteen gegeten. Een leuke en gezellige tent.
Daarna wandelen we omhoog in de wijk Albaicin. Met enige moeite vinden we het uitzichtpunt en zien we het Alhambra liggen. Prachtig. Morgen gaan we het bekijken.
Daarna is het weer tijd voor siësta. Omdat we hebben gelezen, dat het vrij druk kan zijn bij het eten, gaan we om 20:30 uur al weg. Bij La Botilleria zijn dan nog een paar tafeltjes vrij voorin. Om 21:00 uur zit alles vol. Zelfs het, ongezellige, zaaltje achterin. We krijgen een gratis zoet drankje na het eten.
We wandelen nog wat door de stad en overal is het even druk. Granada is veruit de drukste plaats die we tot nu toe bezocht hebben.