Maandag 4 juni Orkney-eilanden
Een schotse zomerdag.
We maken een uitstapje naar de Orkney-eilanden, een groepje eilanden ten noorden van het vaste land van Schotland. We kunnen naar de haven lopen, waar we op de ferry stappen. Deze is alleen voor voetgangers.
40 minuten later en 13 kilometer verder komen we aan. Er staat een rare vuurtoren en er zitten zeehonden.
Er zijn geen verkeerslichten op de Orkney-eilanden en bijna geen bomen. Die hebben vanwege de vaak harde wind bescherming nodig van huizen. Bij ons is het net andersom. Veel mensen stammen af van de Vikingen. Dit was ooit Noors grondgebied. De meeste plaats- en kinderennamen komen ook uit het Vikings.
St. Magnus-kathedraal in Kirkwall, SchotlandWe hebben een busexcursie geboekt. Met de auto oversteken is erg duur en met openbaar vervoer hier rondreizen is niet te doen. Dan kom je nergens. Het is wel handig, zo’n busreis. We komen aan in Burwick en stappen in een grote bus. We rijden eerst naar Kirkwall, de hoofdstad van de Orkney-eilanden. Daar hebben we anderhalf uur tijd om rond te kijken. Wij gaan naar de St. Magnus-kathedraal en het Bishop’s and Earl’s Palace. Beide de moeite waard. We dwalen wat door de winkelstraten, drinken koffie en eten een scone met boter en jam. Het is druk in de stad met toeristen. Naast verschillende bussen liggen er ook twee grote cruiseboten in de haven.
We zien de Highland Park whiskybrouwerij (die dus niet in de Highland ligt), de noordelijkst gelegen distilleerderij. Ook veel schapen, wat Schotse hooglanders en veel zwarte Angus-runderen. Zo'n Angus-familie blijft hier bij elkaar: mannetje, vrouwtje, kind. Het vlees van deze runderen wordt over de hele wereld in de beste restaurants geserveerd.
We rijden verder naar het westen, naar Stromness. Hier krijgen we tijd om te lunchen. De chauffeur raadt de Ferry Inn aan, zijn favoriete restaurant als hij hier is. Als we rond lopen door het langgerekte dorp, vinden we dat niks gek. Volgens ons is het het enige…. Er zijn ook geen pubs. Er is eigenlijk niks te zien hier. Dat is anders in Skara Brae. Daar zijn woningen van 3100 BC te zien die grotendeels onder de grond liggen.
Ring of Brodgar, SchotlandZe zijn in 1850 ontdekt, toen een storm een groot deel van de grond die boven het dorp lag, weg blies. Skaill House ligt hier dichtbij, een zeventiende-eeuws landhuis.
De volgende stop is bij Ring of Brodgar, een 5000 jaar oude ceremoniële ring en stenencirkel. Om de cirkel ligt een (droge) gracht. Van de zestig stenen zijn er nog zesendertig over. We zijn net voor een enorme groep toeristen.
Vijf minuten stoppen we bij de Standing Stones of Stenness, een net zo'n oude steencirkel.
De Italian Chapel geloven we wel. We gaan er niet naar binnen.
Met de laatste boot varen we terug naar het vaste land. Het wordt helder, de zon komt door. Het was vandaag niet zo zonnig, maar gelukkig wel droog. Dan vinden wij het al helemaal goed.
Het weer verandert wel snel. ’s Avonds is het even helemaal helder. Binnen vijf minuten weer helemaal bewolkt.

Dinsdag 5 juni Naar Scourie
Noordkust, SchotlandEen prachtige zonnige dag. Helemaal onbewolkt en weinig wind.
Langs de noordkust rijden we naar Scourie aan de westkust.
Het zijn kleine rustige wegen. Veel gele brem, blauwe lucht, groene velden, schapen en koeien. En veel zeezicht. Soms lijkt het wel de Middellandse Zeekust. Dit hadden we niet zo verwacht in Schotland.
We rijden eerst langs Castle of Mey, het vakantiehuisje van koningin Elizabeth, de Queen Mother. We zijn veel te vroeg om het te bezichtigen en gaan verder.
In Thurso drinken we koffie en eten we een scone met boter en jam. We wandelen het dorp rond en zien vrij veel kerken, Dan weer verder. We moeten goed opletten tijdens het autorijden. Het zijn maar smalle weggetjes waar maar één auto op past. Overal passeerplaatsjes. Iedereen zwaait naar iedereen. Regelmatig lopen er schapen op de weg of steken ze over. Prachtige landschappen, als je hier mist of regen hebt, is er weinig aan. Soms zijn er hele kale stukken, soms veel meren. Af en toe een oude rode telefooncel in verschillende mate van onderhoud.
Grot bij Smoo, SchotlandIn Smoo is een grot. We kijken er even in en wandelen buiten het aangelegde pad. Mooi.
Omdat we nog vroeg zijn, kijken we in Tarbet naar de gang van zaken voor onze tocht van morgen naar het eiland Handa. Die konden we niet vooraf reserveren. Het is er een stuk drukker dan we verwacht hadden.
Op de deur van de b&b in Scourie hangt een briefje, dat de eigenaresse pas na 17:00 uur terug is. We hebben een bar gezien bij de camping en gaan daar een biertje drinken. We zitten heerlijk buiten in de zon. Een paar Engelsen schuiven bij ons aan en we zitten gezellig te kletsen.
Later willen we in het hotel gaan eten. Er zitten allemaal stijve Engelsen. We willen niet in het restaurant daar eten, maar in de pub. Die kunnen we niet meteen vinden en blijkt later aan de achterkant van het gebouw te liggen. Hier is het hartstikke druk. Het is overal gebruikelijk om bij andere mensen aan tafel te schuiven als alle tafels bezet zijn.
Het wordt pas laat donker en weer heel vroeg licht. We zitten bijna op 21 juni, de kortste nacht van het jaar.

Woensdag 6 juni Handa-island
Handa Island, SchotlandVandaag gaan we naar Handa-eiland, dat ook wel bekend staat als het vogeleiland. Er wonen geen mensen. We rijden het kleine stukje naar Tarbet, waar een bootje vertrekt. Die gaat als hij vol is. Twaalf mensen kunnen er in. Na tien minuten zijn we op weg; het is maar een klein stukje varen. Het is wederom een stralende dag met alleen maar zon en weinig wind.
We worden door een paar vrijwilligers opgewacht, die de regels vertellen. Er zijn beschrijvingen in allerlei talen, maar niet in het Nederlands, want zo zeggen zij ‘elke Nederlander spreekt uitstekend Engels’. En zo zij het.Puffin, SchotlandEr is een wandeling van zes kilometer uitgezet, die iedereen in zijn eigen tempo kan lopen. We zien tal van broedende vogels: o.a. skua's, alken, zeekoeten, Schotse sneeuwhoenders, stormvogels, wilde eenden, klapekster, leeuwerik. De puffin, de papegaaiduiker, waar we eigenlijk voor gekomen zijn, laat zich hier niet meer zoveel zien. Maar we komen aan bij het puffinpunt, kijken over de rand, en zien er eentje heel dichtbij zitten. Later zien we verder weg nog een koppeltje.
De rotswand zit vol met broedende vogels. Het is er een enorme drukte. Langzaam lopen we de kilometers en gaan regelmatig in het gras zitten om om ons heen te kijken. Prachtig. Af en toe zien we andere wandelaars, maar daar heb je totaal geen last van.
Weer bij het beginpunt aangekomen, moeten we even wachten tot er genoeg mensen zijn voor een volle boot. We liggen heerlijk in het zand in de zon.
Totaal hebben we ruim vier uur gewandeld.