Rondje Wenen:
Frankrijk - Liechtenstein - Oostenrijk - Slowakije - Tsjechië - Duitsland

10 t/m 27 oktober 2019

Met acht vrienden hebben we in Wenen vijf dagen een appartement geboekt. Wij tweeën hebben besloten om er, met een kleine omweg, met de auto naar toe te rijden.
Via België en Luxemburg (om te tanken) gaan we naar Eguisheim in Frankrijk. Via Duitsland (om de Zwitserse snelwegen te vermijden) en Zwitserland gaan we naar Vaduz in Liechtenstein. In Oostenrijk bezoeken we Innsbruck, Schladming en natuurlijk Wenen. Via Bratislava in Slowakije en Kutná Hora in Tsjechië gaan we naar Dresden en Quedlinburg in (het vroegere Oost-) Duitsland.

Donderdag 10 oktoberNaar Eguisheim (Frankrijk)
Om 8:00 uur vertrekken we naar Eguisheim in de Elzas in Frankrijk. Van de zomer hebben we bij de Avondetappe van de Tour de France een uitzending gezien en wij vonden het er zo leuk uit zien, dat we nu hier naar toe gaan. We kiezen een weg via België en Luxemburg. Totaal 650 km, een kleine zeven uur rijden.
We hebben een klein beetje file rond Den Bosch. De rest kunnen we aardig doorrijden. Zoals veel buitenlanders tanken we in Luxemburg. Dat scheelt meer dan € 0,50 per liter. Dus dat is de moeite.
We komen om een uur of drie in Eguisheim aan. Net buiten het centrum ligt een grote parkeerplaats waar we de auto kwijt kunnen. Het staat er aardig vol. We lopen het kleine stukje naar ons hotel, dat midden in het dorpje ligt.
De man bij het inchecken spreekt Frans, een klein beetje Engels en misschien wel Duits. Als hij merkt, dat wij het Frans verstaan, praat hij dat alleen. Het verstaan lukt inderdaad wel; het spreken is wat lastiger. We komen er natuurlijk uit.
We krijgen een plattegrond en wandelen het kleine centrum door. Alle huizen zijn mooi geschilderd en voorzien van vakwerk. Het ziet er erg mooi en gezellig uit. De straten bestaan uit keitjes. Overal zien we trapjes en op de eerste verdiepingen veel uitbouwen. Er is een oud kasteel en een oude kerk waar we binnen kijken. Er zijn mooie schilderingen en glas-in-loodramen. Het weer is prima. De zon schijnt en het is niet echt koud. Er zijn vrij veel toeristen, maar die zie je niet zo terug in de straten. We komen uit bij het plaatselijke café en gaan buiten een biertje drinken. Het tweede glas drinken we binnen. Het koelt wat af en soms miezert het een beetje.
Om 19:00 uur willen we gaan eten. Vroeg voor de Fransen, maar dan kunnen we daarna naar het Nederlands elftal kijken. Er blijken wel een stuk of twintig restaurants te zijn, naar de meeste zijn gesloten. Degene die wel open zijn, zijn helemaal gereserveerd. Beetje vreemd. Er loopt een Frans stel achter ons, ook op zoek naar wat te eten. We lopen het centrum maar uit en het eerste restaurant is ook vol geboekt. Het moet niet gekker worden. Maar gelukkig, bij La Ferme du Pape is plaats. We wenken onze achtervolgers en ook zij kunnen terecht. Men spreekt hier naast het Frans veel Duits. Het is even schakelen. We eten prima met een eisbein en rösti met kaas.

Vrijdag 11 oktoberNaar Vaduz (Liechtenstein)
We krijgen een heerlijk uitgebreid ontbijt met natuurlijk Franse kaasjes.
Er staan buiten minstens dertig fietsen van een Amsterdamse organisatie. Zo'n groep en mensen van een busrondreis hebben natuurlijk gisteren die restaurants gereserveerd.
We gaan vandaag naar het oosten, naar Vaduz in Liechtenstein. We vermijden de snelwegen in Zwitserland en rijden daarom een stuk door Duitsland. We hebben geen zin om voor een paar uur een jaarvignet voor de Zwitserse wegen te kopen. Bovendien zijn de snelwegen saai. We willen wel wat zien.
De zon schijnt en het is heerlijk weer. De temperatuur stijgt snel naar 16°. ’s Nachts koelt het aardig af.
We zien enorm veel druivenstruiken. Die zijn voor de beroemde Elzasserwijn natuurlijk. Ook zijn er veel (bloeiende) koolzaad- en zonnebloemvelden.
We vertrekken om 9:30 uur en we moeten 275 kilometer rijden. Volgens de routeplanner gaan we hier ruim vijf uur over doen.
De tocht gaat dwars door het Zwarte Woud. Er liggen mooie dorpjes aan meren, bomen in herfstkleuren er om heen, zonnetje erbij, geen wind. Prachtig.
In Bonndorf im Schwarzwald stoppen we en maken we een wandeling door het grote dorp. Overal hangen metershoge poppen aan lantaarnpalen en overal zien we aankondigingen voor oktoberfeesten. Heeft dat wat met elkaar te maken? Ook zijn er veel licht gekleurde huizen met bakken vol rode bloemen voor de ramen. Mooi hoor.
Het is dat we nog vol zitten van het ontbijt, anders zouden we een stuk Schwarzwälder Kirchtorte hebben genomen.
We tanken hier de auto weer vol. In Luxemburg kost één liter € 1,21, hier in Duitsland € 1,36. Even verder in Zwitserland is het € 1,50. Nog altijd goedkoper dan bij ons. Alle beetjes helpen, nietwaar.
We rijden naar Schaffhausen in Zwitserland waar Martijn ooit als kleine jongen is geweest. Hij herinnert zich een waterval. En die blijkt er nog steeds te zijn: Rheinfall bij Schloss Laufen. Een grote, brede waterval; de grootste van Europa. We wandelen er een poosje rond. Met een jas aan is het te warm; een T-shirt is genoeg. In de auto zetten we zelfs de airco aan. Tsjonge, wat mazzelen we met het weer. Laten we het afkloppen.
Bij de wc’s is het erg druk, maar de invalide-wc is leeg. Dan mogen wij deze gebruiken, vinden wij.
In de verte zien we sneeuw op de Alpentoppen liggen.
Overal zijn de boeren op het land bezig om van alles en nog wat binnen te halen: druiven, maïs, kolen, pompoenen. Daar is het natuurlijk prachtig weer voor.
Grote zwermen vogels maken mooie vluchten. Roofvogels volgen ze op een afstandje.
Een kudde runderen met enorme bellen wordt op de weg begeleid door mannen in klederdracht. Mooi!
We steken de grens met Liechtenstein over, een klein vorstendom tussen Zwitserland en Oostenrijk. Het land maakt deel uit van de Schengenzone, maar niet van de Europese Unie. Vaduz is de hoofdstad en heeft 5.000 inwoners. Hier staat het bekende Kasteel Vaduz, een kasteel boven op een berg, waar de Liechtensteinse vorst Hans Adam II en zijn gezin wonen. Het is het symbool van Liechtenstein.
Men gebruikt hier Zwitserse franken.
Onderweg zien we verschillende hele dure auto’s rijden.
Ons hotel ligt midden in het centrum van Vaduz. Het heeft een eigen parkeerplaats. We checken in via een ingenieus incheckapparaat dat de kaart voor onze kamer uitspuugt. Erg handig.
We wandelen door het kleine centrum en zien op het centrale plein een enorme tent en allerlei etenskraampjes die men aan het opbouwen is. We vragen ons af of er een feest aanstaande is. Het ziet er in ieder geval erg gezellig uit.
Bij de pizzeria proberen we het Liechtensteinse bier, dat prima smaakt. We zitten heerlijk buiten op het terras in de zon.
Tegen zevenen gaan we de straat op waar het ondertussen gezellig druk is. We kunnen overal in euro’s betalen en men rekent 1:1. Een klein beetje nadelig voor ons, maar het is wel makkelijk.
Bij de feesttent drinken we meer bier. Het wordt geschonken in stevige plastic bekers waar 2 CHF statiegeld op zit. Iedereen gooit netjes zijn afval in de enorme tonnen en hierdoor ziet het terrein er de hele avond schoon uit.
We raken in gesprek met een lokale man en wij vragen wat er eigenlijk aan de hand is. Het blijkt een driedaags streetfoodfestival. Treffen wij dat even! Er staan kraampjes met dertig verschillende soorten eten, zoals Tibetaans, Peruaans, Thais, Mexicaans, Argentijns, maar ook Europees als Grieks en Duits. Zoek maar uit. Het ziet er allemaal lekker uit. Het is vrij prijzig. Niet alleen hier op het festival, maar overal. Liechtenstein is niet het goedkoopste land.
Vooraf hadden we besloten om hier een extra nacht te blijven voor de zaterdagmarkt, maar het is nu net de enige zaterdag in het jaar, dat er geen markt is. Maar dat festival is ongetwijfeld beter dan de gewone markt.

Zaterdag 12 oktoberVaduz
Ook hier krijgen we een heerlijk, uitgebreid ontbijt.
Het is alweer een mooie dag en we besluiten om eerst naar het slot boven op de berg te lopen. Dat is 120 meter omhoog. Het slot zelf is niet te bezichtigen, maar we gaan voor het uitzicht. Over een goed voetpad zijn we er snel. Het is zo warm, dat Lia haar jas in het hotel laat en dat blijkt prima te kunnen.
Het slot heeft 130 kamers en de vorst woont er met zijn vrouw en vier kinderen.
Het uitzicht is mooi. In het dal stroomt de rivier die de grens vormt met Zwitserland; daar achter zien we bergen waarvan de toppen bedekt zijn met sneeuw. De zon schijnt er nu mooi op. We wandelen terug naar het dorp en zien ondertussen mensen de laatste druiven plukken.
In Vaduz wandelen we een rondje en zien de mooie regeringsgebouwen. Men is al druk doende om voor volgend weekend alles klaar te maken voor een drone-wedstrijd.
We bezoeken het Nationaal Museum waar de muren van een kamer zo indrukwekkend beschilderd zijn met mensen, dat het net lijkt of ze er echt zitten. Prachtig!
In de Schatkamer van het Prinsdom Liechtenstein is o.a. een selectie te zien van de beste collectie paaseieren ter wereld. Er zijn veel kostbare Russische paaseieren waaronder het beroemde Apple Blossom Egg van Fabergé en nog een paar andere Fabergé’s. We betalen hier de toegangskaartjes met de telefoon wat ze hier nog niet kennen.
Bij het streetfoodfestival zit de grote tent om 13:00 uur helemaal vol en zit iedereen aan het bier. Ook op de terrassen er om heen is het druk met mensen die lekker in de zon zitten.
We lezen onze reisbeschrijving er op na en ontdekken, dat we het ‘rode huis' gemist hebben. Als we beter kijken, zien we, dat we het wel op de foto hebben, maar van de achterkant. We wandelen het kleine stukje er naar toe en maken wat mooie foto’s met druivenranken en geiten op de voorgrond.
Het is gezellig druk in de plaats. We zien een paar voetbalsupporters en ontdekken, dat Liechtenstein vanavond tegen Armenië speelt.
We zitten heerlijk buiten op een terras. Het is 21° en een trui is niet nodig. ’s Avonds koelt het wel sterk af. In de tent is het prima te doen. We zitten aan een van de grote picknicktafels. Het wordt erg gezellig met een groepje mannen dat een vrijgezellenavond viert. Ze kopen een rode roos voor ons. Ze hebben duidelijk te veel gedronken en heel veel lol.

Zondag 13 oktoberNaar Innsbruck (Oostenrijk)
Na het ontbijt pakken we onze spullen en laten de vier CHF die we gisteravond terug kregen van de bierglazen achter op de kamer.
Voor we naar Innsbruck in Oostenrijk gaan, rijden we naar het zuiden van Liechtenstein, naar Burg Gutenburg in Balzers. Dit ligt 70 meter boven het dorp. Het wordt niet meer bewoond en de rozentuin en de kapel zijn open. Mooi, ondanks, dat er nu geen rozen bloeien.
We zijn snel Liechtenstein uit; het is ook zo’n klein landje. De benzineprijzen schieten naar beneden. We rijden over de snelweg. Thuis hebben een elektronisch vignet voor Oostenrijk voor tien dagen gekocht.
Het rijdt niet bepaald leuk. We komen door de ene na de andere tunnel; de ene nog langer dan de andere. Zo zie je weinig van het landschap.
Hotel Engl in Innsbruck heeft een eigen (gratis) parkeergarage. Wel zo handig, want je kunt nergens goedkoop parkeren. We zitten aan de rivier, net aan de andere kant van de Altstadt. De plaats is nog leuker dan we gedacht hadden. Nou speelt het weer natuurlijk ook mee. Het is zonnig en warm genoeg om in de schaduw buiten op een terras te zitten. Die zitten dan ook helemaal vol. Bijna iedereen drinkt een grote pul bier. We zien obers in lederhosen en toeristen met Tiroler hoedjes. Heel veel huizen zijn mooi gekleurd en vele zijn beschilderd en voorzien van beelden. Er zijn veel groene, koperen koepels en veel torens staan mooi in de zon. De sneeuw op de bergen er om heen kleurt mooi tegen de blauwe lucht.
We dwalen door de stad en komen uiteindelijk terecht bij een sportbar met negen grote televisietoestellen. Op elk kunnen ze een andere zender laten zien. Op ons verzoek zetten ze er eentje op Belarus-Nederland. Mooi, dat dat zo maar kan.
De prijzen van het eten en drinken zijn hier zo’n beetje de helft als van Liechtenstein. Dat is lekker.

Maandag 14 oktoberInnsbruck
We bezoeken de stad. We wandelen eerst naar de springschans, de Bergisel, die aan de rand van de stad ligt in de wijk Wilten. We kopen een kaartje en gaan met een kabelbaantje omhoog. Tsjonge, wat is zo'n schans hoog en steil. We vinden het wel mooi om het zo eens van dichtbij te bekijken. We drinken koffie bovenin met uitzicht op de schans en Innsbruck in het dal en de bergen daar achter. We gaan met de trap naar beneden. De plaatsen waar de toeschouwers zitten, verschillen wel wat. Of je ziet de springer niet aankomen, ziet hem wel landen en zie je ook goed hoe ver hij springt, of je ziet hem wel aankomen, maar heb je geen idee van de afstand.
Het is vanochtend bewolkt, maar tegen tweeën klaart het weer op.
Dichtbij ligt de Sankt Laurentius Stiftskirche, die je alleen kunt bezoeken als je je van te voren hebt aangemeld. Dat hebben we niet. De basiliek van Wilten is wel open en we vergapen ons aan de Rococo-inrichting. Prachtig.
We wandelen richting Altstadt en zien de Triomfpoort uit de achttiende eeuw, het glinsterende Gouden Dak van de voormalige keizerlijke residentie, waar onder in de vijftiende eeuw keizer Maximiliaan I goed uitzicht had op het plein waar toernooien werden gehouden. We beklimmen de Stadstoren waar we boven 360° zicht hebben over de stad met zijn groene koepeldaken van de Hofkerk. De Sint Jacobskathedraal bekijken we ook van binnen. Het is buiten al donker en er schijnt geel licht op de plafonds en muren. Het lijkt of deze ook erg mooi beschilderd is, maar nu zie je daar weinig van.
We eten ’s avonds in de Stiftskeller waar grote tafels staan en waar volgens goed Oostenrijks gebruik aangeschoven wordt.

Dinsdag 15 oktoberNaar Schladming
We vervolgen onze weg richting Wenen. We vinden het te ver om dit in één dag te rijden en we overnachten in Schladming, dat we van vroegere vakanties kennen. Eerst bezoeken we in Vomperbach het museum Haus steht Kopf, een huis waar alles onderste boven hangt en waar de vloeren scheef lopen. Er is ook een dinosauruspark. Aardig, maar meer ook niet.
Dan rijden via allerlei bekende skidorpjes, zoals Kaprun, Kitzbühel, Zell am See, over kleine wegen verder. We hebben regelmatig zicht op besneeuwde bergtoppen. Veel bomen zijn al in herfstkleuren wat een prachtig gezicht oplevert tegen de witte bergen en blauwe lucht.
Het is overal zonnig om ons heen; alleen boven ons hangt een wolk. Als later de zon weer gaat schijnen, schiet de temperatuur meteen een paar graden omhoog. ’s Middags wordt het toch nog 22°.
Schladming is iets groter dan we gedacht hadden. Het is er niet druk, maar het is helemaal buiten welk seizoen dan ook. We wandelen door het leuke centrum met zijn vele winkels, bars en restaurants. Van de laatste zijn er veel gesloten. Het weer is nog mooi genoeg om buiten op een terras iets te drinken. Eten doen we in een kleine gezellige stube. Echt Oostenrijks met cordon bleu en forel. Lekker.

Woensdag 16 oktoberNaar Wenen
Na het ontbijt vertrekken we naar Wenen, het eigenlijke doel van de reis.
We tanken eerst de auto vol: € 1,19 per liter. Vergeleken bij ons scheelt dat toch een slok op een borrel.
Het heeft iets geregend en we zien laaghangende bewolking. Het is maar 9°. Al snel wordt het blauw en begint de zon weer te schijnen en loopt de temperatuur op.
Omdat we er toch langs komen en we te vroeg zijn om in het appartement in te checken, bezoeken we eerst Schloss Schönbrunn, de zomerresidentie van Maria Theresia, beter bekend als Sisi, de vroegere keizerin van het grote Habsburgerrijk.
Het is er rustig. We krijgen een audioguide en kunnen overal rustig rondkijken. Wat een pracht en praal. Enorm. Er zijn maar liefst 1441 kamers, waarvan we maar een klein deel zien. We wandelen door de tuin en zien het erg gele gebouw mooi afsteken tegen de blauwe lucht en de bloemperken op de voorgrond. Café Gloriette ligt aan de andere kant van het park.
De P&R in Wenen die we hebben uitgezocht, zit vol. Dan maar de volgende. Het maakt ons niet veel uit waar we parkeren als we maar met een rechtstreekse metro naar de halte dicht bij het appartement kunnen. Als je 63+ bent, krijgt je hier korting. Een raar getal vinden we, maar Lia is dit net een paar maanden en we kunnen hier mooi van profiteren. Een rit kost nu maar € 1,50. Lekker goedkoop.
Elk jaar maken we met acht vrienden een stedentrip in Europa. In Wenen hebben we een groot appartement voor vijf dagen gehuurd. Het ligt op een paar minuten lopen van de Innere Stadt. Wij zijn dus met de auto gekomen. Vier anderen hebben gisteren en vandaag met de auto gereden om hier te komen. Zij hebben fietsen meegenomen. De overige vier zijn komen vliegen. We zijn de laatsten die arriveren.
Er zit een supermarkt aan de overkant waar we boodschappen gaan doen. We eten vanavond thuis, zodat we er niet meer uit hoeven en een restaurant moeten gaan zoeken. We halen allerlei lekker hapjes en drankjes en kletsen de hele avond gezellig met elkaar.

Donderdag 17 oktoberWenen
We genieten van een uitgebreid ontbijt en gaan dan alleen de stad in. Dat is de afgelopen jaren zo gebruikelijk geworden. We ontbijten gezamenlijk, trekken er dan alleen op uit. Aan het eind van de middag wordt er gezamenlijk geborreld en later samen gegeten.
We gaan lopend de stad en komen al snel bij de Stephansdom. We bekijken de prachtige kerk van binnen en gaan dan weer verder. We bezoeken het Sisi-museum in de Hofburg, zowel de zilvercollectie als de vertrekken. Het is allemaal zo groots en er is zoveel te zien, dat we er een groot deel van de dag mee bezig zijn. Heel mooi.
We zien de verschillende prachtige gebouwen aan de Ringstrasse: de Universiteit, het Stadhuis, het Burgtheater, het Parlement, dat helaas verbouwd wordt en waar nu weinig van te zien is, de musea aan het Maria-Theresien-Platz en de Hofburg.
We drinken wat bij Die Blumenwiese aan de Donau. Het valt ons op, dat hier in Wenen niet zo veel bier wordt gedronken als in de rest van het land. Hier is het meer wijn.
We hebben een gezellig diner ’s avonds en daarna wordt er thuis nog na geborreld.

Vrijdag 18 oktoberWenen
We gaan nogmaals de stad in. We zien de Staatsopera, de Musikverein waar jaarlijks het nieuwjaarsconcert wordt uitgezonden, de Karlskirche, de Naschmarkt met alleen maar eten (komt ons woord 'nassen' hier vandaan?), het Meubelmuseum van Sisi, de Stiftskirche. Om 16:00 uur hebben we met z’n allen een rondleiding geboekt door de Spaanse rijschool met zijn witte (Spaanse) Lipizzaner paarden. Het is de oudste rijschool ter wereld.
We eten weer thuis, omdat we moeite hebben met een reservering in een restaurant voor tien mensen.

Zaterdag 19 oktoberWenen
Met de metro gaan we naar de Zoo dierentuin in het Schönbrunner Schlosspark. Er huizen witzwarte en rode panda's, Siberische tijgers, luipaarden, leeuwen, neushoorns, nijlpaarden, ijsberen. Veel beesten zijn erg actief wat het natuurlijk leuk maakt. In de het restaurant halen we een boekje op, dat Loek en Els twee dagen gelden hebben laten liggen. Grappig.
De prachtige Österreichische Nationalbibliothek bezoeken we ook nog voordat het tijd is voor een door de vandaag jarige Loek georganiseerde borrel. Lekker.
Nu hebben we wel een restaurant, Lugeck. Het is gezellig druk en het eten is prima.
Het is vandaag de eerste dag, dat we de zon niet zien. Het voelt meteen een stuk frisser. We zijn blij, dat het nog altijd droog is.

Zondag 20 oktoberNaar Bratislava (Slowakije)
We hebben lang niet alles gezien wat we wilden zien, maar het is tijd om verder te gaan. We hebben gewoon te weinig tijd en moeten dus nog een keer terug.
Na het ontbijt ruimen het appartement op, gooien het afval weg. We nemen afscheid van de anderen en nemen de metro naar de P&R waar onze auto staat. Voor vijf dagen betalen we € 14,40.
Wij rijden naar Bratislava in Slowakije. Omdat we wat vroeg zijn, rijden we niet over de snelweg.
Bratislava heeft een klein gezellig centrum. Het is mooi weer en de terrassen zitten ook hier vol. Ons appartement ligt vlak bij het centrum en we kunnen de auto in de kelder parkeren. We dwalen wat rond, zien de negende eeuwse Bratislavský Hrad, de Burcht, die overal boven uit steekt, net als de St. Martinuskathedraal en de Nieuwe Brug, de Nový Most.
We drinken een biertje. Het wordt steeds goedkoper: een halve liter kost hier € 2,50 op een terras,
Het moet niet gekker worden. Dat wordt dus wel: € 1,50 zien we later. Voor een halve liter hè. We drinken Bernard bier. We nemen een glas mee voor onze zwager (die zo heet). We willen er voor betalen, maar krijgen het gratis mee. Dan laten we maar een grotere fooi achter.
We eten bij Meštiansky Pivovar, een bierbrouwerij, met Slowaakse gerechten. Lekker bier en nog nooit zo'n lekkere goulash gegeten. Top!
Men rookt vaak gewoon binnen. Er staan ook overal asbakken.

Maandag 21 oktoberBratislava
De supermarkt zit heel dichtbij en we halen wat voor het ontbijt.
Daarna gaan we de stad in. Eerst naar de Burcht, waar we mooi uitzicht hebben over de Donau en de oude stad. We gaan verder en komen langs ons appartement waar we onze jassen neerleggen. Het is zonnig en warm genoeg voor alleen een T-shirt. Lekker hoor. 23°.
We vervolgen onze weg naar het Keizerlijk Paleis, dat blijkt helemaal in de steigers te staan. Jammer, want zo is het niet te zien. We zien de Michael Poort, de Grote Markt met het Oude Stadhuis en de Maximiliaanfontein, het Primatiaal Paleis, de St. Martinuskathedraal, het Nationaal Theater, het Františkánské Námestie, het tweede grootte plein van de stad met de Franciscaanse kerk en -klooster, nog meer kerken met mooie torens.
In het centrum zijn diverse beelden te zien, zoals de Cumil, de Gaper, de Schertser en Hans Christian Andersen. Grappig.
We drinken wat op een terrasje met twee tafeltjes naast de Michael Poort. De zon schijnt er precies op. Als wij gaan zitten, is de tafel naast ons ook snel bezet. Vreemd, wat mensen tegenstaat om op een leeg terras te gaan zitten.
Bratislava is een gezellige stad met een mooi klein centrum.
We gaan naar hetzelfde restaurant als gisteren waar het nu veel drukker is. We hebben nog net een plekje. Het loopt vrij snel door, behalve bij ons, want Martijn heeft een soort eisbein besteld en dat duurt veertig minuten. Dat kost ons een extra biertje…

Dinsdag 22 oktoberNaar Kutná Hora (Tsjechië)
We willen naar Dresden in Duitsland. Het is te ver om in één dag te rijden en we maken een stop in Kutná Hora in Tsjechië. De snelste weg is via Oostenrijk. De afstand maakt niet veel uit, maar waarschijnlijk zijn de wegen daar beter dan in Slowakije. Voor zowel Slowakije als Tsjechië hebben we geen vignet, zodat we niet over de snelwegen mogen rijden. We hebben de tijd en zo zien we nog wat.
We rijden over kleine wegen en door mooie dorpjes. Soms zijn er allerlei omwegen over hele kleine weggetjes. Het is niet altijd duidelijk aangegeven en soms weten we niet waar we zijn. Het komt altijd goed.
In Laa an der Thaya drinken we koffie. Op het centrale plein staat een prachtig stadhuis. Het plaatsje ligt aan de grens met Tsjechië en ook deze grens steken we over zonder er iets van te merken. Het zijn allemaal Schengenlanden. Erg makkelijk allemaal. Als ik nog denk aan het gedoe van vroeger met visa en grenscontroles.
Het is een mooie rit, mede door de bomen in herfstkleuren. Er staan ook nog koolzaadvelden in bloei.
Dertig kilometer voor Kutná Hora wordt het ineens wat mistig en zakt de temperatuur met zo’n zes, zeven graden.
We passeren een treinoverweg, waar net een trein aan komt. De trein stopt precies midden op de weg. Wat blijkt: er is hier gewoon een halte. De achterkant van de trein stopt bij het perron, de voorkant op de weg. Het perron is gewoon niet zo groot. Moet kunnen.
Ons hotel ligt vlak bij het centrum van Kutná Hora. We checken in, droppen onze spullen op de kamer en gaan snel het stadje verkennen. We hebben maar anderhalf uur, want om 16:30 uur hebben we een bierbad gereserveerd. Ja, je leest het goed. We zijn benieuwd, want we hebben geen idee wat we kunnen verwachten.
Het is nog steeds wat mistig en hierdoor tien graden kouder dan gisteren. Wat een verschil.
Kutná Hora staat sinds 1995 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en is een mooie provinciestad in Midden-Bohemen. Vroeger zaten hier grote zilvervoorraden in de grond, waardoor het een rijke plaats was. Dat is terug te zien in de kostbare bouwwerken die de toenmalige inwoners neerzetten.
We lopen door de Barborská, een brede wandelstraat naar het Jezuïetencollege, een enorm breed gebouw, dat al van verre zichtbaar is. Vanaf het pad er naar toe hebben we mooi uitzicht over de plaats. Er staat een rij grote beelden die uitkomt bij de Kathedraal van St. Barbara. Dit is een prachtige, gotische kathedraal en heeft prachtige glas-in-loodramen en veel fresco's. Mooi.
We lopen snel terug en melden ons in het hotel voor het bierbad. In de kelder moeten we ons eerst uitkleden en met een laken om gaan we naar een stenen ruimte waar twee baden staan. Ze zijn voor een deel gevuld met warm water en men giet daar nu een grote kan zeer geconcentreerd bier bij. Het gaat lekker schuimen. Naast de baden staan twee grote pullen ‘gewoon' bier. Via een boog in de muur kun je naar de volgende ruimte waar twee ligbanken, handdoeken en een biertapje staan. De totale ruimte is sfeervol verlicht met theelichtjes. We laten ons in het warme bier zakken wat erg aangenaam is. Als we willen, kunnen we meer warm water toevoegen en zelfs een discoverlichting aanzetten, waardoor het water van kleur verandert. Gek idee, om in het bier te zitten en dan ook nog bier te drinken. We mogen er een uur blijven, wat genoeg is voor twee pullen bier. Het is lang genoeg. We zijn heerlijk zacht, zowel de huid als het haar. Wij vinden het erg leuk om dat een keer gedaan te hebben. Het kost ongeveer € 20 p.p.
’s Avonds lopen we het centrum in, maar hier is het zo rustig, dat we terug gaan naar het hotel, waar genoeg mensen in het restaurant zitten voor een beetje reuring. Kutná Hora blijkt vooral erg populair bij dagjesmensen die in Praag verblijven.
Hier hebben ze de Tsjechische kroon. We betalen alles met onze pasjes, zodat we geen contant geld hoeven te wisselen.
Het valt ons op hoe weinig mensen hier Duits of Engels spreken. Wel bij de incheckbalie van het hotel, maar in het restaurant en het wellnesscentrum is het maar mondjesmaat, of soms zelfs niets.

Woensdag 23 oktoberNaar Dresden (Duitsland)
Na het ontbijt vertrekken we naar Dresden in Duitsland.
Eerst bezoeken we in Kutná Hora de meest bizarre attractie in de wijde omtrek: de Sedlec Ossuary, het knekelhuis. Van buiten is er aan dit kleine kerkje niet zo heel veel te zien, maar binnen is deze kerk ‘versierd’ met overblijfselen van zo’n 40.000 overleden mensen! Er zijn vier metershoge stapels botten en schedels in de vorm van kerkklokken, er hangen ‘slingers’ van botten en middenin de kapel hangt een kroonluchter gemaakt van botten. Ook is er een wapenschild van botten. Tot 1870 was het een gewone kerk, maar toen kocht de familie Schwarzenberg deze kapel en gaf de opdracht deze te versieren met de botten die al eeuwenlang in de crypte lagen. Bizar!
Het klooster en de kerk van Sedlec (voluit de Maria-Tenhemelopneming en Johannes de Doperkerk) stammen uit 1142. Het was het eerste voorbeeld van de barok- en gotische stijlen, die de architect later overal in Bohemen toepaste. De abdij staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
We zien hier een bord met 0,5 liter bier voor 20 CZK, € 0,80. Nou is Pilsen, een stad in Tsjechië, bekend geworden als bakermat en naamgever van de pils. Dus zo gek is dat nou ook weer niet. Vandaar ook die bierbaden waar Tsjechië beroemd om is.
Op weg naar Dresden rijden we door mooie kleine dorpjes. er liggen veel bladeren op de weg. De mist trekt gelukkig op. Een zonnetje maakt het allemaal toch net wat mooier.
Vlak voor de grens staan in Tsjechië allemaal Duitse auto’s die hier alcohol en sigaretten kopen. Aan de Duitse kant staan allemaal Tsjechen die hier o.a. benzine kopen.
Dresden is de hoofdstad van Saksen en behoorde tot 1990 tot de communistische DDR.
Als we de stad binnenrijden, zien we aan de rechteroever van de Elbe verschillende grote kastelen liggen: Schloss Eckberg, Lignerschloss en Schloss Albrechtsberg. Waanzinnig gezicht.
We rijden dwars door het voetgangersgebied naar een parkeergarage in de Innere Altstadt. Die kost € 18 per dag. De man van het appartement vertelt ons over een parkeerplaats om de hoek op straat en we verplaatsen de auto. Hier kost het € 6 per dag. Nadeel is, dat je alleen met munten kunt betalen. Geen pasjes, geen papiergeld. Wel is er nog een mogelijkheid om via internet te betalen. We zijn daar mee bezig als we van een mevrouw een kaartje krijgen, dat tot morgenochtend geldig is. Kunnen we vanavond munten gaan sparen.
In de Tweede Wereldoorlog werd 90% van de binnenstad totaal verwoest. Het grootste deel is in oude stijl opnieuw opgebouwd, waardoor dat onder monumentenzorg valt. Op het plein voor ons appartement is men bezig met het laatste deel; er komen nieuwe huizen, ook in oude stijl.
We lopen de Innere Altstadt in en we verbazen ons over de vele enorme oude (opgeknapte) gebouwen. Kerken, paleizen, opera, torens, huizen. Groot, groter, grootst. Onze monden hangen voortdurend open.
Op de Theaterplatz staan we een kwartier in het midden en draaien langzaam rond om alle gebouwen te zien. Bij de Zwinger (in de 18de eeuw een paleiscomplex, nu een museum) staat in de tuin een tent waar een 3D video wordt getoond over de bruiloft van de eeuw in 1719 tussen Friedrich August, de zoon van keurvorst August de Sterke, met de Oostenrijkse keizersdochter Maria Josepha. Het laat zien hoe toen de gasten aan kwamen op paarden en hoe men toen gekleed was. Het wordt getoond in een 270° graad beeld en het lijkt alsof we er midden in zitten. Ongelooflijk hoe men dat gemaakt heeft. Fantastisch gezicht.
We drinken en eten bij de Irish Pub. Ook deze is heel groot en het ziet er erg gezellig uit. Bovendien draaien ze lekkere Ierse muziek. We kijken ’s avonds naar het voetballen en om 20:00 uur zit het helemaal vol. Leuke tent.
We lopen naar de auto om de parkeermeter te vullen; we hebben genoeg munten verzameld om een kaartje tot ons vertrek te kopen.

Donderdag 24 oktoberDresden
We zien verschillende Trabantjes. Je kunt er een tour mee maken.
We lopen naar de Elbe voor een mooi gezicht op het Sächsisches Staatsministerium für Kultus en de Sächsische Staatskanzlei. Tsjonge, wat een gebouwen. De kastelen verderop vinden we te ver lopen voor vandaag.
We lopen de Innere Neustadt in (een relatief begrip; sommige delen zijn ouder dan de Innere Altstadt) voor een mooi zicht op de Historische Altstadt met de Kunstakademie, het Residenzschloss, de Semperoper, de Frauenkirche, de Hofkirche, de Augustusbrücke. Wauw.
Er staat een mooie markthal en de Dreikonigskirche die nu niet open is. We zien de Goldener Reiter, een standbeeld van August de Sterke. Over de oude Augustbrücke lopen we terug.
We beklimmen de koepel van de Frauenkirche voor een mooi uitzicht op ruim zestig meter hoogte. We hebben 360° zicht en zien alle gebouwen van Dresden liggen. Prachtig.
We drinken koffie en eten een eierschecke, de plaatselijke specialiteit. Lekker.
Daarna kijken we voor een boottocht, maar die duurt drie uur. Ongetwijfeld heel mooi, maar we willen wat meer zien. We gaan voor de Historic Green Vault in het Residenzschloss. Voor een bezoek aan de andere ruimtes hier, hebben we helaas geen tijd. Maar goed, mocht je ooit in Dresden zijn, ga naar de Historic Green Vault! Wat een pracht en praal. We zijn zo overweldigend van wat we gezien hebben, dat we even niets meer hoeven. Het is allemaal zo mooi. We strijken neer bij de Irish Pub en drinken wat. Even bijkomen.
We zijn hier nu anderhalve dag en we beseffen terdege, dat we veel te weinig tijd hebben om alles wat we wíllen zien, ook kúnnen zien. We moeten een keuze maken en een keer terug komen. Er zijn ergere dingen….
We eten ‘s avonds een schnitzel en goulash.

Vrijdag 25 oktoberNaar Quedlinburg
We lopen naar onze auto, gooien onze rugzakken er in en vertrekken naar Quedlinburg in Saksen-Anholt. En alweer een mooie zonnige dag.
Na een half uur stoppen we bij Schloss Moritzburg. In het dorp, dat er bij ligt, mag je een uur parkeren met een parkeerschijf. Het eigenlijke parkeerterrein ligt een kilometer verderop. Daar moet je betalen en is bovendien een eind lopen. En ook weer terug. We gokken er op, dat we het binnen een uur wel gezien hebben. De buitenkant is schitterend en wordt prachtig weerkaatst in het water, dat er omheen ligt. De binnenkant valt tegen. Er is slechts een klein deel open en er is niet zo heel veel te zien. Nou zijn we gisteren wel verwend in de Historic Green Vault, maar toch. De tuin is helemaal niets aparts. Jammer, we hadden er meer van voorgesteld. Dus binnen een uur zijn we terug bij de auto.
We rijden verder naar het westen, naar Meissen, de porseleinstad. Er is volop gratis parkeerplaats en we wandelen de plaats in. De enorme Dom, de Albrechtsburcht en het voormalige bisschoppelijke Slot liggen prachtig hoog boven de Elbe op de Burgberg. In Meissen werd het eerste Europese porselein gemaakt en de beroemde Staatliche Porzellan Manufaktur Meissen zit nog altijd in de stad.
Al snel staan we op de Marktplaats met zijn mooie, gekleurde huizen gebouwd in gotische en renaissancestijl. Het stadhuis uit 1472 knalt er uit met zijn witte muren en rode bloemen tegen een blauwe lucht. In de winkels is natuurlijk volop porselein te zien en te koop.
n de Frauenkirche krijgen we een sleutel waarmee we buitenom een deur kunnen open maken om de toren te beklimmen. We worden gewaarschuwd, dat over een kwartier de klok zal gaan slaan. Boven hebben we mooi uitzicht over de stad. We wachten het luiden boven af; we willen niet naast de klokken staan als die spelen.
Dan lopen we naar de Burgberg met prachtig uitzicht op de oude binnenstad, de wijngaarden en de Elbe.
Een mooie plaats, Meissen.
Over de snelweg rijden we naar Quedlinburg. We bellen als we bij het appartement aankomen, dat midden in het centrum ligt. En wie krijgen we aan de telefoon? Frau Montag. Wellicht nog heel in de verte familie van Martijn. Die familie kwam in de 17de eeuw tenslotte uit Duitsland.
De plaats ziet er superleuk uit. Heel veel vakwerk, mooi plein met terrasjes, veel restaurants. Het is er gezellig druk.
We eten bij Benedict. Het is lang geleden, dat het zo slecht was. De bruchetta is niet knapperig, de twee kleine stukjes schnitzel ook niet, de paddenstoelen óf komen uit blik óf zijn uren te lang in water gegaard, kleine porties en als een bord bijna vol terug gaat, vraagt men niet wat er is. Blijkbaar weten ze het wel. Binnen een half uur staan we buiten na een voor- en een hoofdgerecht. Bah.

Zaterdag 26 oktoberQuedlinburg
Geen supermarkt te vinden om wat voor het ontbijt te kopen. Maar het is markt op de Markt, waar we broodjes, kaas en worst kopen.
Om 11:00 uur gaan we mee met een rondwandeling. We zien de mooiste plekjes en horen verhalen over de geschiedenis van Duitsland waarvan de namen ons weinig zeggen. De vele huizen met vakwerk zijn erg mooi.
We dwalen nog wat rond en proberen een restaurant voor vanavond te reserveren, maar vele zitten vol. Het lijkt Eguisheim in Frankrijk wel.
We gaan het wel zien vanavond en we strijken neer op een terras voor koffie en bier. Bijna iedereen zit hier aan de koffie of thee. Bij ons zou iedereen op deze tijd van de dag aan de wijn of het bier zitten.
En dan is het 26 oktober. In de zon is het met een T-shirt aan warm. Het is 22°. De weersverwachting voor a.s. woensdag is maximaal 7° overdag. Wat een verschil. Wat hebben we de afgelopen tweeënhalve week prachtig weer gehad. Ver boven onze verwachting. We hebben het echt getroffen.
Op zaterdagmiddag is zowaar een aantal winkels gesloten. Niet veel, maar toch. Die zijn echt niet met de tijd meegegaan. Vroeger waren ze in Duitsland allemaal zaterdagmiddag gesloten.
We zitten heerlijk buiten op een terras en kijken naar de andere gasten en alle voorbijgangers. Dat blijft altijd erg leuk. Het is vrij druk in het centrum.
De Chinees smaakt heerlijk.
Je kunt hier nergens betalen met je gewone betaalkaart. Soms kan een creditcard wel, maar het meeste moet contant betaald worden. Ze lopen hier wat dat betreft een stuk achter op Nederland; 15 jaar hebben we ergens gelezen. In Dresden ging het allemaal beter, we konden er zelfs contactloos betalen, maar dat is dan ook de grootste stad in de buurt.

Zondag 27 oktoberNaar huis
Het mooie weer is op. Het is een stuk frisser en het regent. Tijd om naar huis te gaan.
Na een uur stopt de regen en kunnen we lekker doorrijden. Lekker, dat er zondag geen vrachtverkeer in Duitsland rijdt.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.