Rondje Wenen:
Frankrijk - Liechtenstein - Oostenrijk - Slowakije - Tsjechië - Duitsland

10 t/m 27 oktober 2019

Met acht vrienden hebben we in Wenen vijf dagen een appartement geboekt. Wij tweeën hebben besloten om er, met een kleine omweg, met de auto naar toe te rijden.
Via België en Luxemburg (om te tanken) gaan we naar Eguisheim in Frankrijk. Via Duitsland (om de Zwitserse snelwegen te vermijden) en Zwitserland gaan we naar Vaduz in Liechtenstein. In Oostenrijk bezoeken we Innsbruck, Schladming en natuurlijk Wenen. Via Bratislava in Slowakije en Kutná Hora in Tsjechië gaan we naar Dresden en Quedlinburg in (het vroegere Oost-) Duitsland.

Donderdag 10 oktoberNaar Eguisheim (Frankrijk)
Om 8:00 uur vertrekken we naar Eguisheim in de Elzas in Frankrijk. Van de zomer hebben we bij de Avondetappe van de Tour de France een uitzending gezien en wij vonden het er zo leuk uit zien, dat we nu hier naar toe gaan. We kiezen een weg via België en Luxemburg. Totaal 650 km, een kleine zeven uur rijden.
We hebben een klein beetje file rond Den Bosch. De rest kunnen we aardig doorrijden. Zoals veel buitenlanders tanken we in Luxemburg. Dat scheelt meer dan € 0,50 per liter. Dus dat is de moeite.
We komen om een uur of drie in Eguisheim aan. Net buiten het centrum ligt een grote parkeerplaats waar we de auto kwijt kunnen. Het staat er aardig vol. We lopen het kleine stukje naar ons hotel, dat midden in het dorpje ligt.
De man bij het inchecken spreekt Frans, een klein beetje Engels en misschien wel Duits. Als hij merkt, dat wij het Frans verstaan, praat hij dat alleen. Het verstaan lukt inderdaad wel; het spreken is wat lastiger. We komen er natuurlijk uit.
We krijgen een plattegrond en wandelen het kleine centrum door. Alle huizen zijn mooi geschilderd en voorzien van vakwerk. Het ziet er erg mooi en gezellig uit. De straten bestaan uit keitjes. Overal zien we trapjes en op de eerste verdiepingen veel uitbouwen. Er is een oud kasteel en een oude kerk waar we binnen kijken. Er zijn mooie schilderingen en glas-in-loodramen. Het weer is prima. De zon schijnt en het is niet echt koud. Er zijn vrij veel toeristen, maar die zie je niet zo terug in de straten. We komen uit bij het plaatselijke café en gaan buiten een biertje drinken. Het tweede glas drinken we binnen. Het koelt wat af en soms miezert het een beetje.
Om 19:00 uur willen we gaan eten. Vroeg voor de Fransen, maar dan kunnen we daarna naar het Nederlands elftal kijken. Er blijken wel een stuk of twintig restaurants te zijn, naar de meeste zijn gesloten. Degene die wel open zijn, zijn helemaal gereserveerd. Beetje vreemd. Er loopt een Frans stel achter ons, ook op zoek naar wat te eten. We lopen het centrum maar uit en het eerste restaurant is ook vol geboekt. Het moet niet gekker worden. Maar gelukkig, bij La Ferme du Pape is plaats. We wenken onze achtervolgers en ook zij kunnen terecht. Men spreekt hier naast het Frans veel Duits. Het is even schakelen. We eten prima met een eisbein en rösti met kaas.

Vrijdag 11 oktoberNaar Vaduz (Liechtenstein)
We krijgen een heerlijk uitgebreid ontbijt met natuurlijk Franse kaasjes.
Er staan buiten minstens dertig fietsen van een Amsterdamse organisatie. Zo'n groep en mensen van een busrondreis hebben natuurlijk gisteren die restaurants gereserveerd.
We gaan vandaag naar het oosten, naar Vaduz in Liechtenstein. We vermijden de snelwegen in Zwitserland en rijden daarom een stuk door Duitsland. We hebben geen zin om voor een paar uur een jaarvignet voor de Zwitserse wegen te kopen. Bovendien zijn de snelwegen saai. We willen wel wat zien.
De zon schijnt en het is heerlijk weer. De temperatuur stijgt snel naar 16°. ’s Nachts koelt het aardig af.
We zien enorm veel druivenstruiken. Die zijn voor de beroemde Elzasserwijn natuurlijk. Ook zijn er veel (bloeiende) koolzaad- en zonnebloemvelden.
We vertrekken om 9:30 uur en we moeten 275 kilometer rijden. Volgens de routeplanner gaan we hier ruim vijf uur over doen.
De tocht gaat dwars door het Zwarte Woud. Er liggen mooie dorpjes aan meren, bomen in herfstkleuren er om heen, zonnetje erbij, geen wind. Prachtig.
In Bonndorf im Schwarzwald stoppen we en maken we een wandeling door het grote dorp. Overal hangen metershoge poppen aan lantaarnpalen en overal zien we aankondigingen voor oktoberfeesten. Heeft dat wat met elkaar te maken? Ook zijn er veel licht gekleurde huizen met bakken vol rode bloemen voor de ramen. Mooi hoor.
Het is dat we nog vol zitten van het ontbijt, anders zouden we een stuk Schwarzwälder Kirchtorte hebben genomen.
We tanken hier de auto weer vol. In Luxemburg kost één liter € 1,21, hier in Duitsland € 1,36. Even verder in Zwitserland is het € 1,50. Nog altijd goedkoper dan bij ons. Alle beetjes helpen, nietwaar.
We rijden naar Schaffhausen in Zwitserland waar Martijn ooit als kleine jongen is geweest. Hij herinnert zich een waterval. En die blijkt er nog steeds te zijn: Rheinfall bij Schloss Laufen. Een grote, brede waterval; de grootste van Europa. We wandelen er een poosje rond. Met een jas aan is het te warm; een T-shirt is genoeg. In de auto zetten we zelfs de airco aan. Tsjonge, wat mazzelen we met het weer. Laten we het afkloppen.
Bij de wc’s is het erg druk, maar de invalide-wc is leeg. Dan mogen wij deze gebruiken, vinden wij.
In de verte zien we sneeuw op de Alpentoppen liggen.
Overal zijn de boeren op het land bezig om van alles en nog wat binnen te halen: druiven, maïs, kolen, pompoenen. Daar is het natuurlijk prachtig weer voor.
Grote zwermen vogels maken mooie vluchten. Roofvogels volgen ze op een afstandje.
Een kudde runderen met enorme bellen wordt op de weg begeleid door mannen in klederdracht. Mooi!
We steken de grens met Liechtenstein over, een klein vorstendom tussen Zwitserland en Oostenrijk. Het land maakt deel uit van de Schengenzone, maar niet van de Europese Unie. Vaduz is de hoofdstad en heeft 5.000 inwoners. Hier staat het bekende Kasteel Vaduz, een kasteel boven op een berg, waar de Liechtensteinse vorst Hans Adam II en zijn gezin wonen. Het is het symbool van Liechtenstein.
Men gebruikt hier Zwitserse franken.
Onderweg zien we verschillende hele dure auto’s rijden.
Ons hotel ligt midden in het centrum van Vaduz. Het heeft een eigen parkeerplaats. We checken in via een ingenieus incheckapparaat dat de kaart voor onze kamer uitspuugt. Erg handig.
We wandelen door het kleine centrum en zien op het centrale plein een enorme tent en allerlei etenskraampjes die men aan het opbouwen is. We vragen ons af of er een feest aanstaande is. Het ziet er in ieder geval erg gezellig uit.
Bij de pizzeria proberen we het Liechtensteinse bier, dat prima smaakt. We zitten heerlijk buiten op het terras in de zon.
Tegen zevenen gaan we de straat op waar het ondertussen gezellig druk is. We kunnen overal in euro’s betalen en men rekent 1:1. Een klein beetje nadelig voor ons, maar het is wel makkelijk.
Bij de feesttent drinken we meer bier. Het wordt geschonken in stevige plastic bekers waar 2 CHF statiegeld op zit. Iedereen gooit netjes zijn afval in de enorme tonnen en hierdoor ziet het terrein er de hele avond schoon uit.
We raken in gesprek met een lokale man en wij vragen wat er eigenlijk aan de hand is. Het blijkt een driedaags streetfoodfestival. Treffen wij dat even! Er staan kraampjes met dertig verschillende soorten eten, zoals Tibetaans, Peruaans, Thais, Mexicaans, Argentijns, maar ook Europees als Grieks en Duits. Zoek maar uit. Het ziet er allemaal lekker uit. Het is vrij prijzig. Niet alleen hier op het festival, maar overal. Liechtenstein is niet het goedkoopste land.
Vooraf hadden we besloten om hier een extra nacht te blijven voor de zaterdagmarkt, maar het is nu net de enige zaterdag in het jaar, dat er geen markt is. Maar dat festival is ongetwijfeld beter dan de gewone markt.

Zaterdag 12 oktoberVaduz
Ook hier krijgen we een heerlijk, uitgebreid ontbijt.
Het is alweer een mooie dag en we besluiten om eerst naar het slot boven op de berg te lopen. Dat is 120 meter omhoog. Het slot zelf is niet te bezichtigen, maar we gaan voor het uitzicht. Over een goed voetpad zijn we er snel. Het is zo warm, dat Lia haar jas in het hotel laat en dat blijkt prima te kunnen.
Het slot heeft 130 kamers en de vorst woont er met zijn vrouw en vier kinderen.
Het uitzicht is mooi. In het dal stroomt de rivier die de grens vormt met Zwitserland; daar achter zien we bergen waarvan de toppen bedekt zijn met sneeuw. De zon schijnt er nu mooi op. We wandelen terug naar het dorp en zien ondertussen mensen de laatste druiven plukken.
In Vaduz wandelen we een rondje en zien de mooie regeringsgebouwen. Men is al druk doende om voor volgend weekend alles klaar te maken voor een drone-wedstrijd.
We bezoeken het Nationaal Museum waar de muren van een kamer zo indrukwekkend beschilderd zijn met mensen, dat het net lijkt of ze er echt zitten. Prachtig!
In de Schatkamer van het Prinsdom Liechtenstein is o.a. een selectie te zien van de beste collectie paaseieren ter wereld. Er zijn veel kostbare Russische paaseieren waaronder het beroemde Apple Blossom Egg van Fabergé en nog een paar andere Fabergé’s. We betalen hier de toegangskaartjes met de telefoon wat ze hier nog niet kennen.
Bij het streetfoodfestival zit de grote tent om 13:00 uur helemaal vol en zit iedereen aan het bier. Ook op de terrassen er om heen is het druk met mensen die lekker in de zon zitten.
We lezen onze reisbeschrijving er op na en ontdekken, dat we het ‘rode huis' gemist hebben. Als we beter kijken, zien we, dat we het wel op de foto hebben, maar van de achterkant. We wandelen het kleine stukje er naar toe en maken wat mooie foto’s met druivenranken en geiten op de voorgrond.
Het is gezellig druk in de plaats. We zien een paar voetbalsupporters en ontdekken, dat Liechtenstein vanavond tegen Armenië speelt.
We zitten heerlijk buiten op een terras. Het is 21° en een trui is niet nodig. ’s Avonds koelt het wel sterk af. In de tent is het prima te doen. We zitten aan een van de grote picknicktafels. Het wordt erg gezellig met een groepje mannen dat een vrijgezellenavond viert. Ze kopen een rode roos voor ons. Ze hebben duidelijk te veel gedronken en heel veel lol.