Zaterdag 26 juniFaro

We ontbijten met lekker vers stokbrood en o.a. gekookte eitjes.
Daarna genieten we een paar uur van de zon bij het zwembad. Het is warm en dus afzien. Je moet wat over hebben voor een bruin kleurtje.
In Faro is het pas echt warm. We zetten de auto een kilometer voor de plaats op een groot parkeerterrein van een shoppingcentrum in de schaduw. Zo zullen we het minste last hebben van al het verkeer dat straks naar het stadion gaat. Op weg naar het centrum worden we heel vaak getoeterd: alle Nederlanders en veel Portugezen wensen ons succes. Er wordt veel gezwaaid en gevlagd. Dat is wel een voordeel van een oranje shirt: men vraagt ons nooit 'where do you come from'. Het is al druk op het oranjefeest en de muziek staat erg hard. We gaan eerst naar het oude deel van Faro dat nog omgeven is door stadsmuren. De kathedraal is wel aardig; de rest valt wat tegen. Er is weinig te zien. We zoeken een terras op buiten de herrie van het oranjefeest en drinken wat. De hapjes die ze er bij serveren, moeten op ons vragen maar liefst € 9 kosten. De ober kan ze meteen weer meenemen. Op de andere kant van het pleintje staat een kerk met op het dak een ooievaarsnest met twee ooievaars en een jong. Mooi.
Via telefonisch contact vinden Harrie en Gideon ons en we geven ze de sleutel van hun appartement. Met z'n zessen gaan we eten in een klein restaurant. Het lijkt niet echt goedkoop, maar als we de hoeveelheden zien die we krijgen, is het dat wel. Geweldig. We gaan nog even naar het oranjefeest en de Zweden doen vrolijk mee.
In het stadion mag je geen water meenemen. Erg vreemd, want het is vreselijk warm. De meest vreemde dingen worden in beslag genomen: water, flessen zonnebrand, papieren toeters. Zakmessen zijn echter geen probleem…. Ook wij moeten onze fles water inleveren, maar die zit nog vrij vol en wij gaan hem eerst leeg drinken. Als iedereen de andere kant op kijkt, proppen we hem snel in onze tas. We zitten pal achter het doel, aan de goede kant van de zon gelukkig. Nederland heeft de meeste kansen, maar het blijft gelijk, ook in de verlenging. Penalty's dus. De Zweden hebben de hele avond Zlatan Ibrahmovic aangemoedigd en juist hij mist een penalty. Door het hele stadion klinkt 'Zlatan is van ons olé olé' en 'Zlatan bedankt'. Het leukste is dat hij het verstaat. Cocu mist ook. Als Zweden de zesde wel en Nederland niet mist, gaat alles wat oranje is uit z'n dak en barst het feest los. Er wordt nog lang nagezongen. We hopen dat 'ze' eindelijk van het strafschoppensyndroom af zijn. Zo'n avond kost je tien jaar van je leven. Zweden gaat naar huis.
Terug in het dorp maken we al toeterend een rondje door het dorp met de vlaggen buiten de auto. Harrie en Gideon komen nog een pilsje drinken en pas tegen half drie liggen we in bed.

Zondag 27 juniCarvoeiro

Wij luieren, lezen, zonnen en zwemmen onder een nog steeds ansichtkaartblauwe lucht. Het is nog steeds erg warm en en er is weinig wind. We halen wat extra sapjes, want we drinken veel. Alles wat uitgezweet wordt, moet weer aangevuld worden.
's Avonds kijken we naar Tsjechië-Denemarken. Het wordt 3-0 en Denemarken gaat naar huis. Wij eten bij Via Italia. Lekker.

Maandag 28 juniNaar Vila Cova de Alva

's Nachts is het bloedheet. We zetten alles tegen elkaar open, maar dat heeft eigenlijk geen zin. Het is totaal windstil. De Nederlandse mevrouw aan de receptie zegt, dat ze dit nog nooit meegemaakt heeft. Zelfs voor augustus zou dit weer te warm zijn.
Gerda en Carlo gaan naar Cascais, vlakbij bij Lissabon, om te proberen een hotelkamer te huren voor woensdag en donderdag. Wij gaan naar Coimbra, een leuke plaats met een oud centrum vol met trapjes en smalle steegjes. Ze verkopen veel aardewerk. Daarna rijden we binnendoor naar Oliviera do Hospital om boodschappen te doen en gaan dan weer naar Vila Cova. Ook hier is het warm en zonnig, maar binnen in het huis voelt het aardig koel aan.
We willen gaan eten in Barril do Alva bij het Checkpoint, maar die is op maandag dicht. We rijden door naar Côja en vinden één open restaurant. Van buiten ziet het er niet uit en als we door het café naar binnen lopen, daar ook niet. Maar als we een gordijn door gaan, komen we in een prachtig restaurant. Er hangen overal oude voorwerpen van een olijfperserij en het ziet er gezellig uit. De hapjes vooraf zien er lekker uit en we besluiten ze te eten: brood met kaasjes, sardientjes- en tonijnpaté. Lekker. De 'baby beef chop' van Lia blijkt een lap van vijftien bij twintig centimeter te zijn. Alles smaakt uitstekend. Vier hoofdgerechten, elf biertjes, drie desserts en vier koffie kost samen € 37,50. En daar maken ze dan nog winst op ook. Een fles wijn staat op de kaart voor € 2,50.

Dinsdag 29 juniVila Cova de Alva

We willen wat wijn kopen om mee naar huis te nemen. We zitten midden in het dão-gebied en dus wordt het dão-wijn. We hebben een folder gehaald en op goed geluk kiezen we Casa da Insua in Penalva do Castelo. Het is een schitterend huis waar de eigenaars nog wonen. Daardoor mogen we alleen de entree van het huis zien: prachtig plafond en er hangen speren uit de oorlog in Brazilië. Er is een eigen kapel waar we even rondkijken en een hele mooie tuin met allerlei verschillende thema's. Zo is er een vijver vol met grote lotusbloemen, een Libanese cipres en sequoiabomen die driehonderd jaar oud zijn. De rondleiding kost € 2 en als we willen proeven € 3. Daar komen we voor en de witte wijn vinden we erg lekker. We kunnen alleen contant betalen en we keren allemaal onze portemonnees inclusief 'de pot' om. Gerda en Carlo komen tot zes x zes flessen en wij tot acht x zes flessen. Omdat we zoveel kopen, hoeven we de toegang niet te betalen en krijgen we 10% korting. Een fles witte dão kost zo € 3. Gerda rijdt de auto voor en door het open raam worden de dozen aangereikt en de auto volgestouwd. Het kan net. Op de terugweg stoppen we bij het eerste beste pinapparaat en wordt alles weer verrekend.
Om 16:00 uur gaan we samen met Marja wat drinken op het terras op het dorpsplein: drie tafeltjes en wat stenen muurtjes waar wat plaatselijke bevolking zit. Gezellig.
We gaan naar Checkpoint waar Lia weer paella eet, die werkelijk onovertroffen is. Martijn bestelt vis-cataplana en Gerda en Carlo vlees-cataplana. Ze krijgen ieder een eigen kleine koperen pot. Het ziet er erg leuk uit en het smaakt voortreffelijk. Alles gaat dan ook schoon op.
We drinken nog wat op ons terras met Harrie en Gideon. Overdag is het hier net zo warm als in de Algarve, maar hier koelt het 's avonds en 's nachts lekker af.

Woensdag 30 juniNaar Cascais, Lissabon

Het is zowaar bewolkt. Lekker om te rijden. We ontbijten, ruimen alles op en maken ons op voor vertrek naar Cascais. Het is druk op de weg met vrachtwagens die moeilijk te passeren zijn. Enorme vrachtauto's vol met boomstammen.
In de buurt van Leiria wordt het weer zonnig. Onderweg zijn alle Nederlanders onze vrienden. Tot vandaag waren de Portugezen dat ook, maar vandaag zijn zij 'de vijand'.
Om 12:00 uur bereiken we Cascais aan de kust, zo'n dertig kilometer van Lissabon af. We zetten de bagage neer, kleden ons om en gaan naar de trein. In vijfendertig minuten zitten we midden in de stad. Een retourtje kost € 2,60 en de laatste trein gaat om 3:00 uur terug. Ideaal.
Met de metro gaan we naar het stadion om onze vouchers om te wisselen voor kaartjes. Wij hebben 2e en 1e categorie kaarten, maar er zijn alleen nog maar 3e categorie. Voordeel is dat we gezellig bij elkaar zitten en dat we straks geld terug krijgen. In het stadion blijkt dat er maar 46.000 kaarten zijn verkocht, terwijl er 52.000 mensen in kunnen. We snappen er niets van. Hoewel… de Portugese manier van kaartverkopen is niet zo snel; dat hebben we gemerkt in Faro.
We gaan ergens eten en Martijn heeft een botermalse biefstuk van twintig bij dertig centimeter voor € 7,50. Het krijgt het met moeite op. Wij gaan met z'n tweeën met de metro naar de stad voor de oranjemars. Het oranjefeest is op het mooie Praça da Figueira en het is er erg druk. Aan de rand staan Portugezen verdwaasd te kijken. Na een kwartiertje begint de zes kilometer lange mars naar het stadion. Een oranje dubbeldekker voorop en dan duizenden oranje mensen er achter aan.
Wij lopen in de buurt van de Oranjetoeters, dus we zingen veel. Langs de kant van de straat en in de huizen staan nog meer mensen dan in Porto. Erg indrukwekkend. De Portugezen vinden het ook leuk. We doen er anderhalf uur over naar het Alvalade stadion. Een paar Duitsers langs de kant krijgen een hels 'Schade Deutschland, alles ist vorbei' te horen.Gelukkig zitten we weer niet in de zon. Het is ook niet zo heel warm en er staat een lekker windje.
Het is de eerste keer dat het oranjepubliek duidelijk in de minderheid is. Van de hele kaartverdeling snappen we niets. Wij kunnen zingen wat we willen, maar Nederland verliest met 2-1. Ze spelen slecht en we hebben er dan ook vrede me. Vooraf hadden we zeker niet gedacht, dat ze zover zouden komen. Nederland gaat naar huis, maar wij nog niet. Eerst gaan we morgen Lissabon bekijken en Carlo's verjaardag vieren.
Met de metro en trein gaan we weer terug naar Cascais. De straten zijn vol met feestende mensen. Luid getoeter en het verkeer staat helemaal vast. In een cafeetje om de hoek van het hotel drinken we wat biertjes en gaan dan naar bed.

Donderdag 1 juliLissabon

Lissabon is een leuke stad. We dwalen de hele dag door de straten en we zien veel mooie pleinen, beelden, huizen, winkeltjes. Het centrum is kleiner dan we gedacht hadden en we kunnen alles lopend af. We beginnen op het Praça do Comérico dat door de bewoners Terreiro do Paço wordt genoemd. Er staat een triomfboog uit de 19e eeuw. We wandelen door de Baixa, een oude wijk uit de 16e eeuw. Al snel zien we de Elevador Santa Justa, een tweeëndertig meter hoge lift uit 1905 die uitsluitend bedoeld is om toeristen naar boven te brengen. Op het platform hebben we mooi uitzicht over de stad en de Taag. Daarna lopen we via Praça da Figueira naar het Praça do Rossia, een plein uit de 13e eeuw. In de middeleeuwen werden hier ketters verbrand. Er staat een standbeeld van Dom Pedro IV. De obelisk op het Praça dos Restauradores is opgericht in 1886 ter herinnering aan de opstand van 1640 die Portugal bevrijdde van de zestig jaar Spaanse overheersing. Het treinstation Estação do Rossia is mooi om te zien. Dichtbij ligt het Hard Rock Café waar Gerda en Carlo natuurlijk een shirtje moeten kopen. Martijn koopt er ook een.
Met de Elevador da Glória, een trammetje gaan we van het Praça dos Restauradores naar boven tot de Miradouro de São Pedro de Alcàntara in de wijk Bairro Alto. We kijken neer op de wijk Baixa (benedenstad) en de heuvel São Jorge. We dwalen door de oude 16e eeuwse wijk, een leuke buurt met veel kleine straatjes, fadobars en restaurantjes. Bij een ervan gaan we eten. Het zit er vol met Portugezen en het is er erg lekker. We nemen tram 28 voor € 1,10. Deze rijdt door de mooiste wijken en schommelt naar beneden naar Chiado en Baixa, dan kruipt hij weer omhoog naar Alfama en komt tenslotte boven aan de top van Graça. Soms rijdt hij vlak langs de muren van huizen, zijn de straten erg smal en kan er verder niets door. Soms staan er auto's op de rails geparkeerd en moeten we wachten. We zien prachtige vergezichten over de stad en de Taag. Een hele mooie rit. Op en terrasje drinken we wat voordat we weer teruggaan naar Cascais.
We frissen ons wat op voordat Gerda en Carlo ons trakteren op een etentje ter ere van Carlo's verjaardag. We gaan naar een Italiaans restaurant waar de porties verschrikkelijk groot zijn. Maar wel erg lekker. Het is dan ook gebruikelijk om een portie te delen, maar dat wordt ons niet vooraf verteld. We drinken nog een afzakkertje in het cafeetje op de hoek, waar de tweede halve finale op de tv uitgezonden wordt. Tsjechië verliest in de verlenging van Griekenland en gaat naar huis.

Vrijdag 2 juliNaar Bayonne (Frankrijk)

Het zit er op. We gaan naar huis. Wij vertrekken om 6:15 uur en hebben vandaag een uur tijdsverschil in ons nadeel. Zelfde verhaal als de heenweg: rustig op de weg, ooievaars, bloeiende brem. Het weer is droog, zonnig en warm. Pas in de buurt van Baskenland komen er wat wolken en wordt het minder warm. Goed 17:00 uur komen we in Bayonne en we vinden het genoeg voor vandaag. We hebben bijna tien uur gereden en bijna elfhonderd kilometer gereden. We slapen in hetzelfde hotel als op de heenweg.

Zaterdag 3 juliNaar huis

Om 6:15 uur rijden we weer. Zoals verwacht is het 'de andere kant op' veel drukker, vooral bij de tolpoorten. We krijgen een paar buien onderweg, maar meestal schijnt de zon. Langzamerhand wordt het meer bewolkt en frisser: we naderen Nederland. Om 17:45 uur zijn we weer thuis. Vandaag hebben we dertienhonderd kilometer gereden in bijna twaalf uur.
Totaal hebben we bijna 7300 kilometer afgelegd in deze drie weken.

Zondag 4 juliUtrecht

Griekenland wint het EK door Portugal met 2-1 te verslaan.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.

We hebben deze reis volledig zelf geregeld.