Dinsdag 22 juniCarvoeiro

Om 8:30 uur liggen we al aan het zwembad. Het is er lekker rustig; er komen maar een paar andere mensen. Heel prettig is ook, dat men 's morgens geen stoelen reserveert door er een handdoek op te leggen. De hele dag doen we niet veel: zonnen, lezen, zwemmen, eten. 's Morgens liggen we in de zon, 's middags onder een parasol. De lucht is blauw, ansichtkaartenblauw, en er staat een lekker fris windje. 30º. Wat wil een mens nog meer…
We eten bij een Chinees en we bestellen vis in een potje en eend. Op deze manier hebben we die nog maar eenmaal gegeten en wel in Peking. Met lapjes maken we van eend, lenteui en een sausje rolletjes. Op het eind krijgen we een Chinees drankje in een borrelglaasje. Als je op de bodem kijkt, dan zie je een blote vrouw. Is je glas leeg, dan zie je niets meer. Een Engelsman die zijn glas in één teug leeg drinkt, wil zijn vrienden eerst niet geloven.
's Avonds bij het voetballen in Porto en Guimães regent het. Wellicht ook in Vila Cova, want Gerda en Carlo sms-en dat ze vrijdag altijd komen, ongeacht de uitslagen. Italië en Bulgarije zijn uitgeschakeld en gaan naar huis.
Het appartement is als we terug komen van het zwembad koel. Als we 's avonds van het eten terug komen is het er warm. Buiten is het wat afgekoeld en er staat wat meer wind dan gisteren. Als we alles tegenover elkaar openzetten, is het snel aangenaam.

Woensdag 23 juniCarvoeiro, Evora

We gaan een dagje naar Evora, waarvan de hele ommuurde stad op de werelderfgoedlijst staat. Het ligt op de vlakte van Alentejo en werd bekend onder de Romeinen en beleefde een bloeiperiode in de Middeleeuwen. De lucht is blauw als we vertrekken, maar na een half uur rijden trekt het dicht. Later klaart het wel weer op. Het landschap is erg droog. Geel gras met veel olijfbomen, af en toe een kudde schapen en geiten en regelmatig zien we ooievaars. Er staan grote haciënda's temidden van een olijfboomgaard. Af en toe grote velden vol met bloeiende zonnebloemen. De tweebaansweg is goed en er is amper verkeer, zodat we door kunnen rijden. Gelukkig schijnt in Evora de zon niet; het is er zo al warm genoeg. Van ver af zie je het stadje liggen met op de heuveltop de Sé, de dom van Evora uit de 13e eeuw. Er zijn amper toeristen en het is er erg rustig. We zien de smalle straatjes met keitjes en witte huisjes. Velen mogen er wel eens opnieuw bepleisterd worden. Jammer ook van al die auto's. De Romeinse tempel, gewijd aan de god Diana is gebouwd rond de 2e eeuw, en het 'aqua da prata'-aquaduct (het aquaduct van het zilveren water) is gebouwd tussen 1531 en 1537. Het bracht water naar de Praça do Giraldo in het centrum van de stad. Net als de stadsmuren werd het tijdens de restauratieoorlog met Spanje beschadigd. Op de plaatselijke huishoudelijke markt kopen we aardewerk schaaltjes voor een belachelijk lage prijs.
We gaan bij Guadelupe, ten westen van Evora, op megalietentocht. De gehouwen stenen hier dateren volgens archeologen uit de periode tussen 4000 en 2000 voor Chr. en de betekenis is niet bekend. Dolmen zijn vermoedelijk neolithische graven en in de regio zijn er ruim honderddertig ontdekt. Eerst zien we de 'Menhir van Almendres', een eenzame tweeënhalve meter hoge steen tussen olijfbomen. Even verderop staat de 'Cromeleque dos Almendres'. Een ovaal bestaande uit vijfennegentig ellipsvormige stenen. Het was vermoedelijk een zonnetempel. Hij staat midden tussen de kurkeiken en is de grootste megalithische groep van Iberia. Sommige stenen hebben sporen van inscripties. De weg er naar toe is onverhard maar is goed te berijden. De bewegwijzering is ook prima. Dicht bij Valverde volgen we de borden naar 'Anta de Zambujeiro'. Zonder borden vind je dat nooit. Deze dolmen bestaat uit een grafkamer van zes meter hoog, met daarvoor een veertien meter lange galerij. Het is Europa's grootste dolmen. Hier schijnt de zon weer volop en is het heel erg warm. Wat moet dat worden als het 'echt' zomer wordt.
Om 19:45 uur beginnen de wedstrijden Nederland-Letland en Duitsland-Tsjechië. Wij kijken in ons appartement waar we kunnen switchen tussen twee Duitse zenders, waarvan de ene Nederland uitzendt en de ander Duitsland. Nederland moet en Duitsland mag niet winnen. We krijgen direct te horen dat Tsjechië met een B-elftal zal spelen, want die zijn sowieso al door. De Duitsers scoren vroeg in de wedstrijd en we sms-en de stand door naar Gerda en Carlo die in het stadion zitten. We kijken voornamelijk naar Nederland dat vrij makkelijk met 3-0 wint. Als Nederland wil wisselen, zegt de Duitse reporter dat Advocaat het vast niet zal durven om Robben te wisselen… De Tsjechen scoren tegen. Beneden ons zitten Duitsers, waar we aan de kreten kunnen horen wat daar zo'n beetje gebeurt. Als er beneden en ook in het dorp grote commotie ontstaat, schrikken we. We schakelen snel over en zien juichende Tsjechen. De laatste minuten duren een eeuwigheid, maar we gaan naar de volgende ronde. Dan spelen we tegen Zweden in Faro, hier vlak bij. Duitsland en Letland gaan naar huis.
We gaan eten en doen dat bij Oasis van de Nederlanders. Zij lopen, net als wij, in het oranje. We zien vanavond ineens heel weinig Duitsers. We zitten lekker buiten en worden door Engelsen en Portugezen aangesproken over het feit dat we doorgaan. De Duitsers blijken niet echt populair. Toch komen er twee Duitsers op ons af die ons feliciteren!

Donderdag 24 juniCarvoeiro

We gaan het appartement regelen voor Gerda en Carlo en die mogen gratis bij ons komen logeren. Ook regelen we een kamer voor Harrie en Gideon die zaterdag vanuit Vila Cova naar Faro moeten voor het voetballen. En terugrijden vinden ze wel wat ver.
Het was erg warm vannacht. Ook overdag is het warmer dan de vorige dagen; er is bijna geen wind. We liggen bij het zwembad onder de parasol.
We gaan internetten en boodschappen doen. De auto heeft in de zon gestaan en is te warm om in te zitten en het stuur aan te raken. Het is vandaag druk bij het zwembad. Zowat alle stoelen zijn bezet, terwijl het de andere dagen erg rustig was. De luidruchtige Duitsers blijken Oostenrijkers te zijn en lullen werkelijk de hele dag over voetballen.
's Avonds spelen de Engelsen tegen Portugal. Al snel juichen de Engelsen, maar de Portugezen komen gelijk. Hels kabaal bij beide doelpunten vanuit het dorp. Tijdens de verlenging gaan we eten, want het is al half tien. In het restaurant staat geen televisie en de meisjes van de bediening gaan af en toe even bij de buren gluren. Alle restaurants zijn zowat leeg. We bestellen vis-cataplana, een typisch Portugees gerecht. We krijgen een grote koperen pot met deksel vol met allerlei soorten vis. Heerlijk.
Uit het café aan de overkant klinkt het gejuich van de Engelsen net wat harder dan van de Portugezen, maar het blijft moeilijk te bepalen wat er gebeurt. Na de verlenging blijkt het 2-2 en komen er strafschoppen. We weten niet waarom men juicht: voor een eigen strafschop of een gemiste van de tegenstander. Portugal wint en meteen lopen de eerste Engelsen huilend het café uit. De Portugezen maken er een groot feest van en rijden met overvolle auto's toeterend door het dorp. Tot diep in de nacht horen we ze. Engeland gaat naar huis.

Vrijdag 25 juniCarvoeiro

Gisterenavond hoorden we van de Nederlandse restauranthouder dat er vandaag om 9:00 uur bij het stadion van Faro 3500 kaarten verkocht zullen gaan worden voor Nederland-Zweden. Om 6:00 uur zijn we wakker en vertrekken we maar. Het is een half uurtje rijden en het stadion zien we al van verre liggen. Er hangt een intekenlijst en we zijn nummer 174. We mogen vier kaarten per persoon kopen, dus dat moet lukken. Om 9:00 uur mag nummer 1 naar binnen. Een voor een. Elk nummer blijkt een minuut te duren. Je zal maar nummer 800 hebben, dan ben je vanavond om 22:00 uur aan de beurt. Blij dat wij zo vroeg waren: elke vijf minuten die je later komt, moet je een half uur langer wachten.
Om 12:00 uur hebben we eindelijk onze kaarten: vier kaarten voor € 40 per stuk. Een mooi cadeau voor Carlo's verjaardag, volgende week.
Tegen tweeën sms-en Gerda en Carlo dat ze via Faro naar ons komen om te kijken of er nog ergens kaartjes te koop zijn… Zij hebben slecht weer gehad in Vila Cova: een halve dag zon en een paar dagen regen. Ze genieten dan ook van de blauwe lucht hier. Het is nu wel warm, weinig wind. We wandelen met z'n vieren het dorp in en op een terrasje kletsen we bij.
's Avonds is er alweer een verrassing bij het voetbal. Griekenland wint en het favoriete Frankrijk gaat naar huis. Alle grote voetballanden liggen er al uit: Frankrijk, Italië, Spanje, Duitsland.
We eten bij hetzelfde restaurant als gisteren waar het nu een stuk drukker is. Gerda en Carlo eten nu de cataplana en wij tonijn en tong. Lia krijgt twee tongen die half over haar bord hangen, zo groot zijn ze. Een hoofdmaaltijd kost ongeveer € 8. Op ons balkon drinken we nog een wijntje in gezelschap van een vijf centimeter grote kakkerlak.