Donderdag 17 juniVila Cova de Alva, Porto
We gaan weer naar Porto. Ditmaal voor de porthuizen. Op de zuidoever van de Douro in Vila Nova de Gaia staan alle beroemde huizen. Als we de auto parkeren, blijkt dat we vlak bij Ferreira zijn en daar beginnen we dan maar mee. De entree is € 2,50 die je terug krijgt als je wat koopt. We krijgen een privé-rondleiding en het hele huis is erg indrukwekkend. Op het eind mogen we proeven; hier zijn we tenslotte voor gekomen... Van de witte willen we de droge proberen, maar die is op dit moment niet voorradig. Van de rode vindt Lia de tawny erg lekker, Gerda de ruby, Carlo beide en Martijn allebei niet. Hij houdt niet van port. Die 'gewone' port moet € 7 per fles kosten en dat vinden wij goedkoop. Het grote voordeel dat we met de auto naar Portugal zijn gekomen, is dat we veel mee terug kunnen nemen. Ook de invoerbeperkingen zijn gunstig. Wij nemen zes flessen tawny voor ons en zes flessen tawny voor Harrie die hier om gevraagd heeft. Gerda en Carlo nemen zes flessen tawny, zes flessen ruby en nog vier duurdere flessen waaronder een vintage waarvan ze kunnen kiezen of ze die nu opdrinken of over elf jaar.
De stad aan de overkant is mooi te zien. De ijzeren brug Ponte Dom Luís uit de 19e eeuw is honderdtweeënzeventig meter lang en verbindt Vila Nova de Gaia met het eigenlijke Porto.Daarna gaan we de stad bekijken. We dwalen door de wijk Ribeira door allerlei kleine steegjes met veel trappen. Leuk. We eten en drinken wat op een terras waarbij we voor brood en een klein hapje vooraf maar liefst € 3,25 p.p. moeten betalen, de helft van een hoofdgerecht. Ze mogen er best wat voor vragen, maar je kan het ook overdrijven. Zij zeggen dat als je het niet opeet, het niet hoeft te betalen. Wij vragen dan als wij een gerecht bestellen en het niet opeten het ook niet hoeven te betalen. Het bedrag wordt van de rekening afgetrokken.
Daarna gaan we naar Sandeman, want we willen nog steeds witte port. We willen alleen proeven en geen rondleiding. Daar doen ze erg moeilijk over, maar we krijgen het toch voor elkaar. Hij is niet lekker.
We kijken op de plattegrond en zien Kopke, een merk dat we thuis wel lekker vinden en besluiten om daar naar toe te gaan. Op weg erheen worden we aangeklampt door het ons onbekende huis Krown en we gaan even proeven. Dit huis is duidelijk pas kort voor toeristen open en men is nog bezig om het netjes in te richten. Ze hebben drie soorten witte port en we gaan voor de droge. Erg lekker, maar uiteindelijk besluiten we toch de meest zoete te kopen. Nog lekkerder. Zo zie je maar weer. We gaan ook nog naar Kopke en keuren ook hier de witte af. Van de rode ruby kopen we een fles voor morgenavond en wij één en zij twee flessen tien jaar oude port (€ 19 per fles). We houden het voor gezien: totaal hebben we vierendertig flessen en daar doen we het mee.
Bij ons dorp rijden we meteen een paar kilometer door naar Barril do Alva naar restaurant Checkpoint. We kiezen allemaal paella en die is werkelijk voortreffelijk. Dat gaan we vast nog een keer eten.
Op ons terras drinken we dão-wijn, de plaatselijk streekwijn. Lekker. Het wordt wel wat frisser door de wind en Lia doet zelfs haar jasje aan. De enige keer van de vakantie, zal later blijken.
Vrijdag 18 juniVila Cova de Alva
Het waait vrij hard en de zon is wat wazig. Ondanks een temperatuur van ver boven de 20º, vinden wij het koud. Boven de bergen zien we allemaal wolken. Als dat maar goed gaat, want we willen vanavond gaan barbecuen met bovenburen Harrie en Gideon en Marja. Later klaart het op en wordt toch nog mooi; wel minder warm.
We gaan vlees en vis halen, maken sausjes en aardappelsalade. Om 18:00 uur gaan we beginnen en het gaat er grif in. Het is gezellig en alles gaat op. De mannen kijken hierna boven voetballen en Gerda en Lia drinken beneden de fles port leeg en eten nog wat kaasjes.
Zaterdag 19 juniVila Cova de Alva, Serra da Estrela
Op de terugreis gaan we bij Vide een kleine weg in naar Piodão, een dorp waar men de oude huizen heeft bewaard en gerestaureerd. Erg pittoresk. De weg is erg mooi en we zouden nog een keer moeten rijden als het mooi helder weer is.'s Avonds kijken we naar Nederland-Tsjechië in een cafeetje in Avo, een naburig dorp, waar veel Nederlanders die hier in de buurt wonen, verzameld zijn. Het eerste half uur speelt Nederland uitstekend en komt dan ook met 2-0 voor. Als in de tweede helft de goedspelende aanvaller Robben wordt vervangen door een verdediger, is het afgelopen. Nederland verliest met 3-2. Later zal blijken dat heel Nederland over Advocaat heen valt en dat niemand hem begrijpt, ook in het buitenland niet.
Zondag 20 juniVila Cova de Alva
Weer een luierdag en we blijven in de tuin. Het is grotendeels zonnig en een graad of 28. Lekker. We lezen een boek en doen verder helemaal niets. Tegen vieren wandelen we het dorp door en maken wat foto's. We belanden op het terras onder de boom waar de plaatselijke oude mannetjes en vrouwtjes zitten.
We maken 's avonds zelf pasta. Daarna gaan we naar het 'schermcafé' voor de wedstrijd Spanje-Portugal. De Portugezen hebben een enorm minderwaardigheidscomplex ten opzichte van Europa en met name van grote buur Spanje. Het is drieëntwintig jaar geleden dat Portugal van Spanje heeft gewonnen. Om naar de kwartfinale te gaan heeft Spanje genoeg aan één punt en moet Portugal per se winnen. Het café is vol en veel mensen dragen rode shirts, vlaggen en schmink. Sommige, waaronder José, zijn knap zenuwachtig en durven bijna niet te kijken. Ze gaan helemaal uit hun dak als Portugal met 1-0 wint en Spanje naar huis gaat. Net als Rusland.
Maandag 21 juniNaar Carvoeiro
Wij pakken al onze spullen in en vertrekken vandaag naar Carvoeiro in de Algarve, waar we een vierpersoonsapportement hebben gehuurd op het park Monte Dourado. Gerda en Carlo blijven achter. Mocht Nederland a.s. woensdag verder gaan naar de kwartfinale, dan komen zij vrijdag naar ons toe en anders gaan zij het weekend naar huis. Wij gaan in ieder geval volgende week maandag weer terug naar Vila Cova, ongeacht de uitslagen. Het appartement is n.l. tot maandag 5 juli gereserveerd. We laten dan ook de port achter en nemen een huissleutel mee.
Het is bewolkt; goed weer om te rijden. Hoe verder we naar het zuiden komen, hoe mee zon er is en aan de Algarve is het stralend blauw. Het landschap ziet er een stuk droger uit. In de middenberm van de snelweg groeien veel bloeiende oleanders. Het is heel erg rustig op de weg en de vijfhonderdvijftig kilometer gaat erg snel.
Carvoeiro is een echt toeristenplaatsje. Wij zijn hier vijftien jaar geleden ook geweest en in de tussentijd is er heel wat bijgebouwd, maar het is allemaal laagbouw gebleven. Geen torenflats. Het is een wereld van verschil met Vila Cova en dit is niet het echte Portugal. Portugees heb je hier niet nodig. Alles staat in het Engels, Duits en soms Nederlands aangegeven.
Ook het huis is niet te vergelijken. We krijgen een modern appartement met kluis en inbraakalarm. In Vila Cova staan overdag alle voordeuren open of hangen de sleutels buiten in het slot en kun je alles rond laten slingeren. Auto's worden er niet op slot gezet. We krijgen een groot appartement met twee slaapkamers, twee badkamers, een keuken met vaatwasser en wasmachine. De huizen staan in groepjes om diverse zwembaden heen, waardoor het een klein complex lijkt. We hebben uitzicht op een van de zwembaden en in de verte zien we het centrum met het strand.
We wandelen het centrum in en kunnen het appartement van vijftien jaar geleden niet terug vinden. Er zijn alleen maar toeristen, winkeltjes en restaurants. Op het kleine strand is het niet druk. We hebben het idee dat lang niet alles volgeboekt is. Met de auto gaan we boodschappen doen bij een supermarkt net buiten de stad, waar het de helft goedkoper is dan in het centrum. Er zijn veel (Engelse) toeristen die veel kratten bier meeslepen. Een flesje kost maar € 0,35.
We eten 's avonds bij een sparerib-restaurant dat later van Nederlanders blijkt te zijn. Ze hebben witte en rode wijn uit de tap. Grappig. In Vila Cova was geen restaurant, hier kunnen we moeilijk een keuze maken. Het eten is hier twee keer zo duur, maar nog steeds goedkoop voor ons. Een liter wijn kost € 8,50.
Als we terug lopen naar het appartement zien we veel lallende toeristen op de terrasjes. Ze zijn erg luidruchtig en we zijn blij dat wij iets verder uit het centrum zitten. We horen ze 's nachts wel (tot diep in de nacht), maar het is niet meer dan achtergrondrumoer.
Slovenië en Kroatië zijn uitgeschakeld en gaan naar huis.