Portugal

12 juni t/m 3 juli 2004

Eind maart kregen we van de Supportersvereniging Oranje bericht dat we voor het EK-voetbal in PORTUGAL kaartjes voor Nederland-Duitsland krijgen en, mocht Nederland zover komen, ook voor de finale. Een maand later stuurden ze ons ook nog kaartjes voor de halve finale. En dus moeten we naar Portugal. Toevallig hebben Gerda en Carlo dezelfde kaarten en voor de eerste week huren we gezamenlijk een appartement in Vila Cova de Alva, ten oosten van Coimbra in de Serra da Estrela. Dat kost slechts € 290 met z'n vieren voor een hele week. Gerda en Carlo blijven hier drie weken; wij gaan de tweede week naar de Algarve en daarna zien we wel. Dat hangt af van de resultaten van 'onze jongens'.

Zaterdag 12 juniNaar Bayonne (Frankrijk)

We worden een uur te vroeg gewekt door een onweer dat boven de stad hangt. Toch worden we wat later van de wekker wakker. Om 6:15 uur is de auto gepakt en vertrekken we. Na een kilometer of twintig wordt het wegdek droog en de rest van de dag is het grotendeels onbewolkt. Erg warm wordt het niet en er staat best wel veel wind. Het gaat erg voorspoedig, want het is niet druk op de weg. Alleen bij Parijs hebben we een kwartiertje oponthoud en later ook tussen Bordeaux en Bayonne.
Onderweg zien we verschillende voetbalauto's met veel vlaggen en in allerlei kleuren gespoten. Grappig om te zien hoe iedereen richting Portugal gaat. Veel Nederlanders, veel vlaggen, poppetjes, e.d., Duitsers, Denen en Tsjechen. We zien zelfs een grote Letse bus. Hoe lang doen die er in vredesnaam over om in Portugal te komen?
Het is verder erg rustig op de weg en we kunnen lekker doorrijden: constant 140 kilometer per uur. Dat schiet tenminste op. Totaal rijden we vandaag 1300 kilometer in een kleine dertien uur (incl. een uur fileleed). Niet slecht.
Bij Bayonne zijn ze aan de weg bezig en daardoor hebben we drie kwartier vertraging en komen we om 19:00 uur hier aan. Dit was ons doel omdat hier verschillende doorgangshotels zitten. De hotels van Etappe en Formule1 zitten al vol, maar vlakbij ligt een PremierClasse die nog een kamer voor € 38 heeft. Een goede kamer met een eigen badkamer. Een groot woord voor die ruimte, maar à la, het voldoet. We eten in het restaurant van het Etappehotel. Voor f€ 45 krijgen we allebei een groot hoofdgerecht, een nagerecht, twee bier en koffie. Het smaakt prima. Als we terug komen van het eten, zit ook dit hotel helemaal vol.
De eerste verrassing op het EK is al een feit: Griekenland wint in de openingswedstrijd van Portugal. Daar zullen de Portugezen niet blij mee zijn.

Zondag 13 juniNaar Vila Cova de Alva (Portugal)

We zijn al vroeg wakker en om 6:45 uur rijden we alweer. Bij de Pyreneeën is het wat bewolkt, voor de rest stralend weer. In het begin van Spanje zitten wel erg veel bochten in de snelweg, ook mogen we maar 120 kilometer per uur. Was het gisteren in Frankrijk erg rustig op de weg, hier in Spanje rijdt er helemaal geen kip. Tegen elven wordt het iets drukker. De benzine is goedkoop: € 0,30 goedkoper dan in Nederland en Frankrijk.
In het begin van Spanje is het land erg groen, veel bomen en weiden. Bij Burgos wordt het een stuk droger. En in de buurt van Valladolid bloeien overal enorme bossen brem. De hele berm staat soms vol en we ruiken het in de auto. Af en toe zien we ook hele velden klaprozen en veel ooievaars.
Om 13;00 uur Nederlandse en 12:00 uur Portugese tijd staan we al aan de grens. We hebben dan 1960 kilometer gereden. We bellen Gerda en Carlo en die blijken driehonderd kilometer achter ons te zitten. Het appartement is vanaf maandag gehuurd, maar wij zouden er graag nog vandaag in trekken. We gaan bellen naar de Nederlandse eigenares Marja en het blijkt leeg te staan. We mogen zomaar gratis een dag eerder komen. We spreken 's middags om 17:00 uur af waardoor we nu alle tijd hebben, want het is nog maar een goed uur rijden. We nemen in Guarda een cola op een terrasje en rijden dan door naar Vila Cova de Alva. Als we de grote weg verlaten, komen we door hele kleine dorpjes met straten met van die kleine keitjes. Ondanks het verlies van Portugal gisteren zie je overal vlaggen aan de huizen en auto's.
Ook 'ons dorp' ziet er echt Portugees uit en is wat 'groter'. Het heeft maar liefst 550 inwoners en met alle toeristen erbij zijn dat er wel 558. Ze spreken alleen maar Portugees. Er zijn allemaal kleine steegjes en leuke huisjes met trapjes. We parkeren de auto bij de kerk en wandelen door het dorp. Het dorp telt vier cafés. In het 'centrum' is een pleintje met een grote boom waaronder een terrasje staat, waar wij gaan zitten. In de schaduw, want het is knap warm. Jammer dat het beetje wind verdwenen is. Alle oudjes van het dorp zitten hier (de oudere vrouwen in het zwart) en houden alles en iedereen in de gaten. Als er een 'nieuw' mannetje komt, krijgt iedereen die er zit, een handje. Ons zeggen ze vriendelijk gedag. Het is zo'n dorp waar nooit iets gebeurt. Al die oudjes zitten wel erg te kuchen en te hoesten (is wat voor Wim). Bij het afrekenen denken we dat men de helft heeft vergeten: twee cola en twee flesjes bier kosten maar € 2,40 samen.
Gerda en Carlo bellen, dat ze ook vandaag komen. Tegen vijven gaan we naar het appartement, dat midden in het dorp ligt. Marja legt snel in twee minuten wat uit, want ze moet naar een verjaardagsfeest. In de 'hal' staan vier eenpersoonsbedden en verder zijn er nog twee tweepersoonsslaapkamers. We laten de keus aan Gerda en Carlo, omdat die hier drie weken blijven. We willen wat bier gaan halen om hen te verwelkomen en vinden een supermarktje dat open is. En ze hebben koud bier: € 0,55 de fles. Het smaakt goed.
De muren van het huis zijn bijna een meter dik, waardoor de warmte buiten blijft. Lekker. We hebben een groot terras met een grote boom voor wat schaduw en mooi uitzicht over het dal. Het voorste deel van vijf bij zeven meter is voor ons zelf en de rest (vijf bij acht) moeten we eigenlijk delen met de bovenburen. Daar zitten twee Nederlandse mannen, die kaartjes hebben voor alle wedstrijden. Zij komen ons halen om ergens voetbal te gaan kijken op een groot scherm: Frankrijk-Engeland. We hebben een probleem, want er schijnt niet echt een restaurant in het dorp te zijn. Die mannen hebben gegeten in het café met het televisiescherm, waar de bazin persoonlijk voor ze gekookt heeft. Hij heeft nu alleen maar tosti's en daar doen we het dan maar mee. De Engelsen verliezen in de blessuretijd. Voor twaalf bier en acht tosti's zijn we € 14 kwijt. We kunnen het amper geloven. Wij vinden het meer Chinese prijzen.
Op ons terras drinken we nog een laatste biertje en het begint zowaar goed af te koelen. Dat hadden we niet verwacht, maar het is wel lekker om te slapen en 's nachts laten we dan ook alle ramen en de achterdeur open.

Maandag 14 juniVila Cova de Alva

Wij slapen aan de voorkant van het huis waar de kerkklok elk half uur goed te horen is. Toch slapen wij daar doorheen en horen we hem pas om 7:00 uur. We zetten een pot koffie en genieten van de eerste zonnestraaltjes. Nu is het nog lekker. Later wordt het vast te warm. We hebben schitterend uitzicht over het dorp en de vallei. Je hoort alleen de vogels zingen en de rivier stromen. Verder is het stil. Heerlijk.
We gaan boodschappen doen in de ene winkel die het dorp rijk is. We kopen broodjes, boter, ham en kaas en gaan lekker buiten ontbijten. Een tweeliter fles frisdrank kost € 0,65 en een liter wijn € 0,75. Dat kan nooit veel zijn, denken we dan. Maar dat blijkt later mee te vallen.
De rest van de dag doen we niet veel: boekje lezen onder de grote boom op het terras, even in de zon liggen. Wij zijn gelukkig al wat bruin en zullen niet snel meer verbranden.
We eten 's avonds in het 'café met het scherm'. We hebben dat 's morgens geregeld en dan kan dat. We krijgen heerlijk rundvlees, gebakken aardappelen, rijst en sla voor € 5. Een glas wijn wordt tot het randje vol geschonken. Wim zou tevreden zijn geweest als dat zo met de jenever gebeurde. Een glas wijn waar twee keer zoveel in zit als bij ons kost € 0,50.

Dinsdag 15 juniVila Cova de Alva, Porto

Vandaag speelt Nederland tegen Duitsland. We hebben kaartjes, dus op naar Porto. Het is twee uur rijden en dat gaat vlot. Onderweg wordt er flink getoeterd. Niet alleen door andere Nederlanders, maar ook door Portugezen, die helemaal voetbalgek zijn. Leuk!
In Porto staat het stadion al op de snelweg aangegeven, dus dat vinden we makkelijk. Er is echter één probleem: de Portugezen hebben de parkeergarages niet af gekregen en dus is er haast geen plaats om de auto te parkeren. Er is wel ruimte voor bussen, maar daar mogen wij niet op. Op een rotonde bij de oprit van de A1, die we vanavond terug moeten hebben, staan veel auto's op de vluchtstrook. We nemen aan, dat dan wel mag en we zetten onze auto erbij.
We gaan de stad in en komen al snel bij het oranjefeest, dat de Supportersvereniging heeft georganiseerd. Het is goed warm en wij blijven aan de overkant in de schaduw van de bomen. Bier lijkt ons nu nog geen goed idee, hoewel veel anderen daar anders over denken. Op veel plaatsen is het bier op en komen er nieuwe voorraden met tankwagens. Het is er erg oranje en toch komen we onze bovenburen tegen. Er komen veel bussen langs met Portugezen. Sommige zwaaien vrolijk, maar de meeste kijken naar al die oranje mensen alsof ze water zien branden. Helemaal verdwaasd.
Tegen vijven begint de 'oranjemars': vanaf het plein met z'n allen naar het stadion, een uurtje lopen. We zijn met duizenden en nemen de hele weg in beslag. De wegen zijn hier niet zo breed en daardoor ligt al het verkeer in Porto helemaal stil. En dat in de spits. De mars is erg indrukwekkend. We krijgen er kippenvel van. Langs de kant, op de balkons en achter de ramen staan veel mensen naar ons te kijken. En wij maar zingen: 'Porto is van ons olé olé'. Geweldig!
We zijn vroeg in het stadion en verbazen ons dat zeker 75% van de bezoekers Nederlanders zijn. Het stadion is indrukwekkend oranje gekleurd. Na een spannende wedstrijd is de eindstand een terechte 1-1. Pas tien minuten voor tijd maken 'wij' gelijk. We hebben hem wel zitten knijpen.
Op de terugweg moeten we tanken, maar op de A1 is het zo druk dat we doorrijden. Later zien we nog een pomp aangegeven, die we moeten nemen. We zijn daardoor wel wat van de route afgeraakt. We willen doorsteken, maar soms staat er een bordje met de plaats aangegeven waar we naar toe willen, maar daar komen we nooit. Er volgen nooit andere bordjes en we verdwalen. De wegen zijn ook niet echt verlicht, wat het er niet makkelijker op maakt. We toeren een tijdje rond en uiteindelijk vinden we de weg terug.
Bij ons huis drinken we nog een biertje en bovenbuur Harrie komt ook even langs. Hij heeft het risico gelopen om 's middags twee kaarten voor Nederland-Letland te kopen voor € 35 per stuk. Hij heeft ze gekocht van Duitsers die zich niet hadden gerealiseerd, dat Duitsland op dezelfde tijd zou spelen. Hij wist dat wij dan in de Algarve zouden zitten (de wedstrijd tegen Letland is in Braga en zeshonderd kilometer is iets te ver weg) en hij heeft ze voor Gerda en Carlo gekocht. Die zijn er hartstikke blij mee.

Woensdag 16 juniVila Cova de Alva

Het weer blijft mooi: strak blauwe lucht, erg warm. Heerlijk, geen jas, trui of paraplu nodig.
We kopen verse broodjes (€ 0,10) en kaas en ontbijten weer buiten.
Daarna gaan we naar Oliviera do Hospital grote boodschappen doen: bier, wijn, houtskool, wc-papier, servetten, vlees, kaas, nootjes, enz. De auto wordt helemaal volgeladen.
De rest van de dag doen we niets. Het is te warm, vooral als de wind weg valt. Ze zeggen dat het 35º in de schaduw is. Zou best kunnen.
's Avonds gaan we weer naar het schermcafé waar we eten. Om 19:45 uur begint Portugal-Rusland en dat willen we wel zien. Het café loopt langzaam vol. Zijn er in Nederland zestien miljoen kenners, de Portugezen kunnen er ook wat van. Ze gesticuleren alleen nog wat meer met handen en voeten. Ze winnen, waardoor ze nog een kans hebben voor de volgende ronde.
'Thuis' op het terras nemen we nog een afzakkertje met plaatselijke kaas. Die smaakt naar meer...