Dinsdag 17 juliNaar Mostar (Bosnië-Herzegovina)

Het is vandaag zowaar wat minder warm; zo tegen de dertig. Er staat wat meer wind, wat misschien de oorzaak is. Lekker. We rijden langs de kustweg naar Mostar in Bosnië-Herzegovina. We mijden de snelweg, want de kustweg is veel mooier en we hebben de tijd. Bij Omis is het zeker een half uur filerijden. De oorzaak blijkt een agent die aan de andere kant van de brug, waar iedereen over heen moet, het verkeer regelt. Overal langs de kant zien we appartementen te huur staan. Ook staan er regelmatig mensen langs de kant van de weg met zelfgemaakte borden die appartementen aanbieden. De grensovergang gaat zeer voorspoedig. We maken een stop in Pocitelj, een versterkt dorp. We zien een minaret, een 15de eeuwse donjon, de Hadj Halikja-moskee en de resten van een medressa. Het ziet er mooi uit. In Mostar is het erg druk met toeristen. Je ziet auto's uit heel Europa en vooral veel Oost-Europeanen. Het valt ons op dat de borden langs de kant van de wegen op twee manieren worden weergegeven: in het westerse en het Servische, cyrillische alfabet. We zitten in Bed&Breakfast Leijla, een paar minuten lopen van het centrum. We hebben ruime kamers en er is een parkeergarage. We worden ontvangen met zelfgemaakte limonadesiroop, Turks fruit en watermeloen. Ze zijn hier erg aardig. Maar dat zijn ze eigenlijk overal wel. We zitten nu wat verder het binnenland in en de temperatuur loopt toch weer op tot ruim boven de dertig. We wandelen naar de oude brug, die in de Balkanoorlog is verwoest. Deze is opnieuw opgebouwd en dat is voor de bevolking erg goed. Daar komen tenslotte te toeristen op af. De brug is erg glad en het is maar goed dat er treden liggen, anders zou je amper naar boven komen. De straten er om heen zijn helemaal bevolkt met souvenirstalletjes. We kijken wat rond, halen marken (200 mark voor € 100) en gaan op zoek naar een terrasje waar ze bier verkopen. Dat doen ze niet allemaal; een deel van de bevolking is moslim en die verkopen dat niet. Een ander deel is christen en samen hebben ze de meerderheid. De minderheid wordt gevormd door Serviërs die tussen de andere bemiddelen. 's Middags is het druk met toeristen en 's avonds merken we dat dat vooral dagjesmensen zijn. Het is er dan een stuk rustiger. Het is er erg goedkoop. Met z'n vieren eten we voor € 35 inclusief wijn.

Woensdag 18 juliMostar

Mostar is de hoofdstad van het kanton Herzegovina, een stad met middeleeuwse, Osmaanse architectuur. De oude brug was sinds de bouw in 1566 het symbool van de stad. In 1993 werd ze door Kroatische bombardementen volledig verwoest. In 2004 was de wederopbouw klaar. Op veel plaatsen in het centrum kun je de brug zien liggen. Ook al is hij nieuw, hij ziet er indrukwekkend uit. We bezoeken het Kajtaz Huis uit de 18e eeuw. In de oorlog is de mannenkant helemaal verwoest, maar het vrouwendeel is nog grotendeels in tact. We krijgen een rondleiding van de kleinzoon van de vrouw die hier altijd gewoond heeft. Het is in oude staat gelaten en ook de voorwerpen en boeken die er liggen, zijn oud. Iets verderop staat de Šejh Jujino Turbe uit 1831, een tombe ban een bekende schrijver uit Mostar. De Koski Mehmed-Pašina džamija-moskee is open voor bezoekers. We mogen overal kijken en fotograferen zolang we maar op de groene kleden blijven en niet op de tapijten gaan lopen. Vanaf de minaret hebben we mooi uitzicht over de stad. De hamam, het badhuis, is wel oud, maar binnen zitten een cafeetje en een informatiecentrum. Het is druk in de stad met toeristen. Iedereen loopt op platte schoenen, want met hakken kun je haast niet over de ronde keitjes lopen. Het is alweer warm, 33°, maar daar zijn we eigenlijk ondertussen aardig aan gewend. Op het terras waar we 's avonds eten hebben we uitzicht op de verlichte brug en op de verlichte Koski Mehmed-Pašina džamija-moskee. Mooi.

Donderdag 19 juliNaar Dubrovnik (Kroatië)

We willen de rekening van het hotel met de creditcard betalen aangezien in de gegevens op internet vermeld stond, dat dat kan. Maar dat is niet zo, zodat we eerst geld moeten gaan pinnen. Bij het betalen van het hotel krijgen we allebei een presse-papier waar de brug op staat. We rijden vandaag terug naar Kroatië, naar Dubrovnik, maar niet via de snelste route. We maken een omweg via Nevesinje en Gacko om wat meer van Bosnië-Herzegovina te zien. Eerst gaan we naar Blagaj, waar de bron van de rivier de Buna ontspringt. Er staat een tekké, een soort universiteit, die we kunnen bezoeken, nadat we helemaal ingepakt zijn met lange doeken en sjaals. Het is een traditioneel Ottomaanse gebouwtje met studiezalen, gebedsruimte, hammam en een keuken. We drinken er koffie en die wordt opgediend in koperen kannetjes en bordjes. Ziet er heel leuk uit. De weg maakt vele bochten en langzaam maar zeker gaan we omhoog naar een hoogvlakte op 1150 meter. De weg is goed, het landschap in het begin kaal, daarna steeds groener. Er is weinig verkeer, amper huizen langs de kant, soms wat koeien midden op de weg die niet voor ons opzij gaan. Door de vele bochten schiet het niet erg op. Na Gacko wordt de weg rechter en gaat het vlotter. Op borden staan soms waterpunten vermeld waar drinkwater de grond uit komt. Erg handig. Onze resterende 34 marken zetten we om in benzine. Bij de grensovergang staat een aardige rij en als wij aan de beurt zijn, mogen we zo door rijden. De kustweg naar Dubrovnik is erg mooi. Op sommige plaatsen zien we de oude stad mooi liggen, maar omdat de weg smal en druk is, kunnen we er niet stoppen. We moeten vandaag ook onze auto inleveren en we hebben afgesproken om deze om 17:00 uur op de parkeerplaats bij de oostelijke toren in te leveren. Dus moeten we daar een parkeerplekje zien te vinden. Het is er hartstikke druk en sommige auto's staan zelfs dubbel geparkeerd. Bij het tweede rondje is het raak: een auto pal voor ons verlaat zijn plekje. We hebben weer mazzel. Ons appartement ligt in de oude stad van Dubrovnik en is alleen te voet toegankelijk via smalle straten en heel veel trappen. Door de opgestuurde beschrijving kunnen we het makkelijk vinden. We hebben een kleine kamer met kleine, onhandige keuken, drie grote slaapkamers, twee badkamers en een buiten. Een ruim deel is alleen voor ons, andere delen kunnen we ook gebruiken samen met gasten die in een ander appartement zitten. De eigenaren hebben er een heel stuk tuin bij (zo'n beetje de enige in de oude stad) met veel kiwiplanten, tomaten, vijgen en andere planten. Het ziet er gezellig uit. We maken een klein rondje door de plaats en willen op de Placa, de hoofdstraat, wat drinken. Het bier is er echter belachelijk duur: 50 kuna in plaats van de gebruikelijke 15. We weten dat Dubrovnik duurder is dan de andere plaatsen, maar dit is wel heel veel geld voor een halve liter. We lopen twintig meter een straatje in en vinden een terras waar het bier 20 kuna kost. We blijken bij de kroeg te zitten waar het vol zit met plaatselijke oude mannetjes. We eten bij restaurant Domino, pal naast ons appartement. Het ziet er luxe uit en zit zowat vol. We krijgen de laatste tafel, daarna zitten mensen op banken te wachten totdat ze kunnen eten. Het eten smaakt ons allemaal erg goed en het is helemaal niet zo duur als het er uit ziet: 730 kuna inclusief drank.

Vrijdag 20 juliDubrovnik

In onze reisgids staat een wandeling vermeld die we willen lopen en die begint bij de Pile-poort. Als we daar aankomen, zien we een informatiecentrum en vragen naar strand en een tour naar Montenegro. Die laatste raden ze ons voor morgen aan; dan is het n.l. wisseldag van de grote cruiseboten en zal Dubrovnik overspoeld worden met toeristen. Ook zal het weer gaan veranderen, zeggen ze. We gaan terug naar het appartement en beslissen met z'n vieren om voor morgen te boeken. We beginnen opnieuw aan de wandeling. Het is al erg druk; overal zie je grote groepen toeristen die achter paraplu's aanlopen. We bekijken o.a. De Onofriofontein, het klooster van de H. Clara, de H. Verlosserskerk, de Placa en allerlei kleine straatjes die daar op uit komen. Het Paleis van de Rector is erg mooi; het is in de loop van de geschiedenis verschillende keren verwoest door buskruitontploffingen, brand en aardbevingen. Op hetzelfde terras van gisteren drinken we wat en ook nu zitten en hangen er voornamelijk oude mannetjes. Die drinken koffie, bier of nog iets sterkers: een scheut in een breed glas met een schijf citroen erbij. We dwalen nog wat verder en komen bij de oude haven en de markt. De laatste is echter alleen voor toeristen met wat fruit, maar vooral souvenirs.

Zaterdag 21 juliDubrovnik, dag naar Montenegro

Bij het Hilton hotel vertrekt de rit naar Montenegro. We zitten met z'n twaalven in een ruim aircobusje; met chauffeur en gids. De paspoortgegevens worden meteen genoteerd op een lijst die nodig is bij de grens. Zowel Kroatië als Montenegro behoren nog niet tot de Europese Unie en dan is dat nodig. Kroatië uit duurt ongeveer twintig minuten en daar krijgen we weer een stempel in het paspoort. Montenegro in duurt slechts tien minuten. De gids vertelt, dat dat redelijk snel is. Wij zitten aan het begin van het hoofdseizoen en als het echt druk wordt, als de scholen weer beginnen, kan dat best wel eens drie uur duren... Men gebruikt hier de euro als nationale munt; na een paar maanden steggelen met Europa hebben ze daar toestemming voor gekregen. Wel handig, dat we wat euro’s van huis hebben meegenomen. De kustweg naar Kotor is erg mooi. De Baai van Kotor vormt een groot fjord van 350 meter en is omgeven door steile toppen en ravijnen. We stoppen even bij het dorp Perast en zien daar twee eilandjes in het water liggen. Sv. Djordje herbergt o.a. een kapel uit de 12de eeuw en Gosps od Skropjela is kunstmatig en heeft een barokke kerk uit de 17de eeuw. Een plaatselijke gids geeft ons een rondleiding door Kotor. Deze oude plaats ligt tussen de zee en een steil klif en staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De binnenstad bestaat uit een labyrint van straatjes en geplaveide pleintjes en heeft verschillende kerken en torens. Onder een enorme boom op een klein plein drinken we wat. 0,33 liter bier is goedkoper dan een flesje frisdrank. We rijden door naar Budvah, o.a. bekend van een James Bondfilm, die hier echter niet is opgenomen. De plaats staat vol met onafgebouwde hotels en appartementen. Het hotel op Sveti Stefan is wel af. Het ligt op een schiereiland dat helemaal hotel is. De goedkoopste kamer kost € 800 per nacht en als je alleen maar op het strand wilt verblijven, kost dat € 70 per dag. We lunchen in een restaurant aan het water, waardoor we hopen enige wind te vangen. De temperatuur is tijdens ons verblijf elke dag boven de 35° gekomen. De oude stad is vrij klein, maar erg mooi; hij leeft meer dan Kotor en het ziet er gezelliger uit. We rijden terug naar Kroatië; niet de hele weg om het fjord heen, maar steken de Straat van Verige met de pont over. Er varen meerdere ponten en het gaat vrij snel. Wel is het zaak om goed op te letten en op tijd op te rijden. We zien wel rijen met wachtende auto's, maar als men de pont op kan, dringt iedereen zich naar voren. Bij de grens gaat Montenegro uit erg snel; aan de andere kant, Montenegro in, staat een enorme file. Kroatië in valt ook mee: twintig minuten. In de haven van Dubrovnik ligt een grote vijfmaster voor anker. Prachtig gezicht.

Zondag 22 juliDubrovnik

We lopen heel veel trappen omhoog om boven Dubrovnik uit te komen en een mooi zicht op de oude stad te krijgen. Gelukkig lopen we maar een keer verkeerd. Er staat nergens wat aangegeven en dan is het gokken welke lange trap je moet hebben. Sommige komen alleen bij huizen uit en heb je geen uitzicht. We blijven een hele poos kijken en genieten van het uitzicht. Er ligt een enorm grote cruiseboot waaruit mensen met kleine bootjes naar de kant worden gebracht. Wat een gevaarte. We zien vandaag zowaar wat wolken. Niet dat het daardoor afkoelt. We kopen een flesje fris en gaan dat op de bank bij het Paleis van de Rector in de schaduw opdrinken.

Aan het eind van de middag dwalen we weer door de straatjes. Het is dan wat rustiger dan midden overdag. We eten bij Wanda, een Italiaanse tent waar we al eerder gegeten hebben. Het eten is prima en de bediening vlot en aardig. We worden herkend en we krijgen gratis een glaasje prosecco. Ook nu smaakt het eten prima. Als we in later in onze tuin nog een wijntje drinken, we zitten buiten onder een dicht bladerdak, horen we zowaar heel even een paar druppels regen. Als we die in de open lucht willen voelen, is het alweer over. Het is nog steeds even warm.

Maandag 23 juliDubrovnik

We maken de wandeling over de wallen, die ongeveer 2 kilometer lang zijn. Van alle kanten zien we de stad liggen. We zien o.a. 'de mannen met de hamer' in een van de klokkentorens. Vandaag is het redelijk bewolkt en soms schijnt de zon niet, terwijl de temperatuur onveranderd hoog blijft. 's Middags bezoeken we het fort Lovrijenac, net buiten de oude stad en hebben van hieruit mooi uitzicht op de stad. We drinken een laatste biertje bij café Fontana, dat bij die oude mannetjes, en kijken naar alle voorbijgangers. Gisteren hebben we voor vandaag peka, de nationale stoofschotel, besteld. Dat moet een paar uur sudderen en staat hier nergens op de kaart. Ze vertelden ook, dat open vuur in de oude stad verboden is, maar dat ze het gerecht wel voor ons in de oven willen maken. We zitten er heerlijk van te smullen als het onweer losbarst. Snel worden de grote parasols verder uitgeschoven en ook de zijkanten zijn dicht voordat het hard begint te regenen. Het wordt tijd, dat we naar huis gaan.

Dinsdag 24 juliNaar huis

We hadden de vertrekdag niet beter kunnen plannen. Het is bewolkt en door de onweersbui van gisterenavond een stuk frisser. Niet dat het koud is, maar we hebben drieënhalve week alleen maar dagen van ruim 30° gehad. Als we in de taxi naar het vliegtuig zitten, begint het te regenen. Als we op onze vlucht wachten, gaat het zelfs gieten. En dat blijft het doen totdat we vertrekken. Dat is met anderhalf uur vertraging, waardoor we in Wenen de aansluitende vlucht naar Amsterdam missen. Zowat iedereen in het vliegtuig mist de aansluiting en bij de transfer staat een man met alle omgeboekte instapkaarten. We vliegen nu om 20:05 uur i.p.v. 17:20 uur.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.

De zeilboot is geregeld via Sail-events; de rest hebben we zelf via Internet geregeld.