Zondag 8 juliZadar

Eerst kopen we vers brood en gaan we ontbijten. We lopen vroeg de stad in om de grootste hitte te mijden. De oude stad is niet echt oud (verwoest in de tweede wereldoorlog), maar wel aardig gerestaureerd. We dwalen een hele tijd rond, drinken koffie, een biertje en vinden mensen die aan een hardloopwedstrijd in de volle zon bezig zijn, niet helemaal verstandig. Daarna doen we een dutje. Tegen de avond is overal in de smalle straten de zon verdwenen en is het wat 'koeler'. 's Avonds kunnen we altijd buiten zitten zonder trui of jas en dat is wel erg lekker. We gaan cocktails drinken: mojito, caipirinha en daiquiri. Daarna slenteren we nog een stukje, drinken een fles wijn op een terras en gaan chic uit eten. We zitten bij de kleine oude haven, heerlijk aan het water. We nemen allemaal een menu van vijf gangen. Vooral het tussengerecht van garnaal met truffel smaakt prima.

Maandag 9 juliNaar Bilice

We worden vroeg wakker van kakelende meeuwen, luid zingende zwaluwen en een schoonmaakmachine. Het is al vroeg druk op straat. In veel tentjes zit de plaatselijke bevolking koffie te drinken en een krantje te lezen. We gaan vandaag naar Bilice. We hebben een auto gereserveerd, die op de parkeerplaats voor de brug afgeleverd wordt. Hij komt iets te laat, maar hij komt gelukkig. Een lekker ruime auto met veel bagageplaats en, niet onbelangrijk, airco. Er heerst hier nog altijd een hittegolf. Normaal gesproken zou het in deze tijd van het jaar een graad of 26 moeten zijn met af en toe een uitschieter naar 30. Maar 's middags komt elke dag de temperatuur niet onder 35°. De Kroaten hebben zelf ook last van de warmte. Ons hoor je echter niet klagen. Wij wilden graag naar de warmte en die hebben we dan ook. En als we het weer uit Nederland horen (regen, 15°; het wil maar geen zomer worden), zijn we meer dan tevreden. We rijden eerst een stukje naar het noorden, naar Nin. Dat is een middeleeuws plaatsje op een eiland, verbonden met een brug en omgeven door inhammen en lagunes. Vroeger was het een echt Romeins stadje met een drukke haven. Er is nog een aantal Romeinse overblijfselen te zien. Even buiten de plaats ligt de kleine, stenen St. Nicolaaskapel. Zo'n dertig kilometer verderop ligt Novigrad waar we de auto parkeren en een stukje rondwandelen. Het is een langgerekt dorp aan de rand van een soort fjord waar de vissersboten liggen afgemeerd. Een flesje fris kost er 12 kuna, € 1,50. We gooien de tank van de auto vol en zijn voor 39 liter 390 kuna kwijt; dat is iets meer dan € 50 en dat vinden wij een mooie prijs. Ons appartement in Bilice heeft op internet slechts één wat mindere reactie en dat is, dat het moeilijk te vinden zou zijn. Maar wij hebben de coördinaten en met behulp van de GPS rijden we er via allerlei kleine smalle straten in een rechte lijn naar toe. Het is een ruim, licht, schoon appartement met een zitkamer met grote open keuken, een balkon, drie slaapkamers en twee badkamers. Helemaal prima. We zitten wel een stukje buiten het dorp, zodat we besluiten om zelf te gaan koken. We gaan op zoek naar een grote supermarkt. We zien overal borden met aanwijzingen van supermarkten, maar we rijden een hele tijd rond voordat we er ook echt een vinden. Dat is wel een grote, zodat we alles van onze gading kunnen vinden. We kopen o.a. kippenpoten en cevapcici, gekruide rolletjes gehakt. Weer terug in het appartement zetten we de wijn tijdens het bier drinken in de vriezer om hem koud te laten worden. Als de zon ondergaat, is het heerlijk buiten op het terras. We draaien een was in de wasmachine en hangen die buiten in de schaduw. Binnen een uur is alles droog. Lekker om alle zweet uit de kleren te wassen, zodat alles weer fris is.

Dinsdag 10 juliBilice, Krka N.P.

Na een uitgebreid ontbijt rijden we naar Krka N.P. Bij Lazovac moeten we de auto parkeren en gaan we verder met een bus (95 kuna p.p.) die ons aan de rand van het water brengt bij Skradinsk buk. We kopen daar meteen kaartjes voor de boot van 12:00 uur (130 kuna) en hebben vóór die tijd anderhalf uur om rond te wandelen. Het is een prachtig gebied met veel groen water, vissen, libellen, waterplanten. Heel veel groen in allerlei verschillende tinten. We slenteren naar diverse uitzichtpunten en zien verschillende watervallen. De boot zit vol met vooral veel Italianen waarvan de meeste vrouwen in bikini zitten. We maken een tocht over de rivier de Krka naar Visovac. Dat is een klein eiland waar een Franciscanenklooster staat. De vrouwen moeten allemaal een T-shirt aan en de meegebrachte honden mogen niet op het eiland. Toch zien we die Italianen mét hond even later aan wal gaan; het is toch niet te geloven. We bekijken het museum en de kloosterkerk. Mooi. We varen verder naar Roški slap waar we nog meer watervallen zien en een poosje rondwandelen voordat we op een terras een ijskoude cola drinken.

Woensdag 11 juliNaar Trogir

Bij het betalen van het appartement krijgen we een portemonneetje met daarop het symbool van de plaats Šibenik. Daar rijden we naar toe en parkeren de auto dicht bij de binnenstad (€ 2,40 voor twee uur). We dwalen een tijd door de mooie oude binnenstad met zijn smalle straatjes en trappen. Het is er niet zo druk en de meeste mensen die er zijn, lopen in groepen (Japanners en Koreanen compleet met handschoenen en mondkapjes) achter paraplu’s aan. Zowel de St. Jacobuskathedraal en het Sint Michaëlfort zijn mooi. Vanaf dat fort hebben we prachtig uitzicht over de oude stad, de kathedraal, de blauwe zee en de eilanden voor de kust. We gaan verder naar Trogir waar we ons volgende appartement hebben gehuurd. De kustweg daar naar toe is prachtig. Primošten ligt op een heuvel op een klein schiereiland en ziet er schitterend uit. In Trogir zitten we in de oude stad en we parkeren onze auto net over de brug. We lopen naar het incheckkantoor waar ze vertellen, dat die lege parkeerplaats een lot uit de loterij is, want daar is nooit een plaatsje vrij. Soms zit het mee... We krijgen twee appartementen in twee verschillende gebouwen midden op het eiland, omdat we beide een terras willen hebben (en hebben besteld). Het zijn kleine kamers op een minuut lopen van elkaar. Het terras blijkt een piepklein balkonnetje in de hete zon en met wat moeite zouden er net vier stoelen op kunnen. Het zij zo. Eerst gaan we een biertje drinken en merken meteen, dat de prijzen hier flink hoger zijn dan we tot nu toe betaald hebben. Daarna gaan we een tukje doen. Onze kamer is erg warm en we zetten de airco op 22°. Na een uur is het er echter nog steeds 30°. En dat voor zo'n kleine ruimte. We voelen wel wat koels uit het apparaat komen, maar het koelt de ruimte niet echt. Als Martijn zich op zijn bed omdraait, horen we een krak en valt er een bodemlat uit zijn bed. Nog een keer draaien: krak, krak, krak. We gaan meteen naar het incheckkantoor en doen ons beklag. Iemand loopt mee en maakt het bed. Martijn test: krak, krak, krak. We krijgen meteen een ander appartement, een stukje verder van het centrum, meer tussen de plaatselijke bevolking. Het is twee keer zo groot, heeft een goed bed, een goed werkende airco en een smal balkon, dat 's middags in de schaduw ligt. We zijn helemaal tevreden. We lopen naar het restaurant waar we eerder op de dag peka hebben besteld. Op weg daar naar toe zien we grote terrassen helemaal vol lopen; veel terrassen waar wij helemaal niet zouden willen eten. 'Ons' restaurant is klein en gezellig. We krijgen peka: een grote schaal met verschillende soorten vlees en aardappelen die op authentieke wijze op een vuur zijn bereid. Het geheel moet een hele tijd langzaam gaar sudderen, waardoor je zoiets vooraf moet bestellen. Het smaakt overheerlijk en is zeker voor herhaling vatbaar. We gaan vroeg terug, want we voelen ons lichtelijk uitgeteld.

Donderdag 12 juliTrogir

We slenteren uitgebreid door Trogir, wat op de werelderfgoedlijst staat. Het is een oud stadje met smalle straten waar overal winkels, appartementen, hotels, restaurants en terrassen zijn. In de haven liggen een stuk of zes enorm grote privéboten waar de bemanning de hele dag aan het poetsen is. Vliegtuigen vliegen laag over om op het vliegveld van Split te landen. We dwalen een poosje door de straten en steken de voetgangersbrug naar het vasteland over. Daar drinken we koffie tussen de plaatselijke bevolking. Een groot deel daarvan (allemaal dikke mensen) zit om 10:00 uur al aan het bier. Hier zijn de prijzen weer zoals we tot nu toe gewend waren. Het appartement voelt heerlijk koel aan als we terug komen, ook al hadden we de airco uitgezet. Buiten is het al vroeg erg warm. Lange siësta vandaag. 's Middags is het zowaar een paar uur bewolkt, maar het blijft warm. Later klaart het weer helemaal op. Als Lia op ons balkonnetje zit, lopen Gerda en Carlo voorbij. We hadden hen blijkbaar goed uitgelegd waar we zaten. We kunnen net met z'n vieren op een rijtje buiten zitten en we hebben wat bier koud staan. We eten pašticada, een typisch Kroatisch gerecht van rundvlees dat minstens 24 uur gemarineerd is in o.a. rode wijn, tomatensaus en uien. Heerlijk. Later op de avond wordt bij elke tent harde housemuziek gedraaid. Vinden we niet leuk.

Vrijdag 13 juliTrogir

Op een klein terras drinken we espresso met water en kunnen we internetten. Daarna slenteren we door de smalle straten en steegjes en zitten een poos op het Ivana Pavla II-plein waar o.a. het Cipikopaleis staat. Dat heeft mooie gotische ramen; momenteel zit er een toeristisch informatiecentrum in. We beklimmen de toren van de Sint Laurentiuskathedraal. Sommige delen van de trap zijn erg smal en kost het enige moeite om de tegenliggers te laten passeren. Mooi uitzicht over de stad. Op een terras langs het water bekijken we de kleding (streepjes) van alle passanten. We blijven ons verbazen over de keuze van sommige mensen. Een vrouwtje in een erg kort doorkijkjurkje bedelt om geld. De mannen aan onze buurtafel vragen wat en voor een paar munten laat ze hen haar tieten zien...

Zaterdag 14 juliNaar Split

We kopen een brood, pakken alles in, checken uit en halen de auto op. Daarvoor moeten we achteruit de straat op rijden, waar een file staat voor de brug. Hoewel ze allemaal maar af en toe even een stukje kunnen rijden en dan weer moeten wachten, laat niemand ons door. Lia stapt uit en houdt de auto's tegen. Vandaag gaan we naar Split, maar we kunnen pas vanmiddag om 14:00 uur het appartement in en aangezien het maar een half uurtje rijden is, toeren we over het schiereiland Ciovo dat via een brug met het vasteland is verbonden. We zien kleine dorpjes waar overal appartementen te huur zijn en waar allerlei kiezelstrandjes liggen aan het mooie blauwe water. Als we naar het vasteland willen, komen we in de lange file voor de enige brug, waardoor het een half uur duurt voor we aan de andere kant zijn. Via Kaštela, een aantal dorpen die in elkaar overlopen, rijden we naar Salona, ook wel Solin genoemd, een oude Romeinse stad. Vroeger hebben daar ooit 60.000 mensen gewoond, nu staan er alleen nog wat resten. Het amfitheater is erg beschadigd, maar de structuur is nog zichtbaar. We rijden verder naar Split waar ons appartement midden in het oude centrum ligt. Het parkeren is een probleem. We proberen de (dure) parkeerplaats die het dichtste bij het centrum ligt, maar die is vol. We rijden rondjes door de soms smalle eenrichtingswegen en vinden zowaar een plekje. Gratis zelfs. We kijken overal, maar kunnen geen borden vinden waarop staat, dat we moeten betalen. Het is wel een stukje lopen met onze bagage; en het is al zo warm. Het appartement ligt binnen het gebied van het paleis van Diocletianus. Het enorme, verlaten Romeinse paleis werd in de vijfde eeuw door de bevolking ingenomen, die er huizen bouwde. We moeten wat trappen op voor ons appartement dat groot en licht is. Het heeft twee slaapkamers, twee badkamers, een zitkamer met ruime open keuken, drie airco's en een dakterras. We kijken uit op de Sint Domniuskathedraal. Eigenlijk hoort het terras bij ons appartement, maar een buurvrouw wil dat ook gebruiken. Zij wil graag daar overdag zonnen (vinden wij veel te warm), wij willen daar 's avonds laat wat drinken. Dus dat bijt elkaar niet. Overal waar we wat drinken, of dat nou koffie, fris, bier of wijn is, nooit kun je iets van nootjes of gebak erbij kopen. We leren van een Kroatische buurvrouw dat pinda's hier kikiriki genoemd worden. Dat is wat makkelijker vragen, maar het helpt niet, want niemand heeft het. Je kunt wel bij een winkel in de buurt wat te snacken halen en op het terras opeten. We eten in een leuk gezellig klein tentje, net buiten de oude stad. Lekker. Als we later op het dakterras zitten, begint beneden bij de kathedraal een opera-uitvoering. Er zit een groot orkest en de zangers zijn gekleed volgens de mode van die tijd. Een aantal genodigde zit er voor op klapstoeltjes. Voor andere mensen is dat gebied afgesloten, maar wij kunnen mooi van bovenaf alles zien. Het wordt live op de tv uitgezonden.

Zondag 15 juliSplit

De wandeling in het oude Split is een tocht door tweeduizend jaar geschiedenis. Het is een mengelmoes van Romeinse huizen, Venetiaanse paleizen, Oostenrijkse gebouwen, antieke tempels en hedendaagse kraampjes, bars en terrasjes. We zien alle poorten van de oude stad, de waternimfen op het badhuis, het Plein van de Republiek wat een imitatie is van de Piazza San Marco in Venetië, de Uurwerktoren, tal van paleizen, smalle straten, pleinen, oude huizen, mooie ramen. Mooie stad. We eten 's avonds op een klein terrasje onder een grote boom. En in die boom zitten kleine vogeltjes die ons onder schijten. Gelukkig raken ze het eten niet.

Maandag 16 juliSplit

We lopen eerst de Marjan op, een heuvel vanwaar we mooi overzicht over de stad hebben. Daarna bezoeken we de ondergrondse gewelven van het paleis waar niet zo veel aan is. Je krijgt alleen wel een idee hoe groot het vroeger is geweest. Daarna naar de kathedraal met zijn schatkamer, zijn crypte en de klokkentoren. Ook hier mooi uitzicht o.a. op ons appartement met ons dakterras. In de tegenoverliggende Jupiterkerk staat een beeld van Johannes de Doper en een grote doopvont.