Zaterdag 11 juniNaar Dimitsana

Een zonnige, warme dag met een stralend blauwe lucht. De wind is gaan liggen en het beloofd een hete dag te worden. Hoewel, we rijden vandaag naar het noorden, de bergen in waar het hopelijk wat koeler zal zijn. We zien een lange rij auto's op weg naar het zuiden; naar het strand waarschijnlijk.
We nemen de binnendoorweg van Sparta naar Megalopi en vandaar naar Dimitsana. In Sparta staan veel auto's midden op de weg geparkeerd, zodat er niemand door kan. De eigenaar doet even een boodschap. Als de auto iets beter neergezet wordt, kan je er langs. Niemand stoort zich er echter aan en iedereen doet het. De weg heeft veel, heel veel bochten. We rijden de binnenlanden in met stille dorpjes, hoge bergen en veel olijfbomen. We zitten in de streek die Arkadië wordt genoemd. We stijgen naar zo'n 1000 meter en hoe hoger we komen, hoe koeler het wordt. Het kwik zakt naar 22°. Beneden in het dal was de brem al grotendeels uitgebloeid, maar hoger zijn de struiken nog knalgeel van de bloemen.
Dimitsana is een van de mooiste bergdorpen van de Peloponnesos, gelegen op 950 meter hoogte. Veel kleine straatjes en mooie oude huizen. Ons hotel heet Xenonas Kazakou en ligt in het bovenste deel van het dorp. Het is een in originele stijl gerenoveerd herenhuis. We lopen in vijf minuten naar het centrum beneden en bekijken alle tavernes, koffietentjes en terrassen. Het zijn er best wel veel. We drinken een biertje met uitzicht op de bergen, de weiden met schapen en zitten heerlijk in het zonnetje, dat hier niet te warm is. Het Griekse bier is bij deze tent wel veel te duur: € 4 voor 0,33 liter. Dat blijkt als we later ergens anders drinken en eten. Hier komen we dus niet meer terug.
Later zitten we tussen de (dikke) oude mannetjes ouzo te drinken à € 1,80 het glas. De mannen zitten aan de frapé, koude koffie. Overal hoor je het geklik van hun armbandjes waar ze voortdurend mee spelen. Iedere man heeft zo´n bandje. Ze zitten uitgebreid op de ene stoel, voet op een andere en een arm op weer een andere stoel. Hun neuzen hebben weer een normaler formaat dan die van de mannen in Xirokamba. Later drinken de mannen ook ouzo en die gieten het glas helemaal vol met water. Wij doen er slechts twee ijsklontjes bij. Op de achtergrond klinkt de sirtaki. Wat wil een mens nog meer! Je kunt hier uren op een terras zitten met slechts één consumptie. Wat veel Grieken dan ook doen.
We zien een enkele toerist langs komen en veel geblondeerde Griekse vrouwen. En af een toe een priester met een mooie hoge hoed en zijn haar in een staartje. We zien ook de bisschop langs komen in een auto met een speciaal kenteken. Hij blijkt in het dorp te wonen.
Het koelt snel af en er waait een fris windje. We trekken jasjes aan. Voor het eerst deze vakantie. Een man op een brommer heeft één hand aan het stuur en in de andere een hond geklemd.
Opgeschoten jongens zitten op een bankje tegenover ons en mogen om de beurt op een mountainbike rond scheuren. Op een pleintje wordt gevoetbald en de bal vliegt regelmatig over de rand, waarna de bal beneden moet worden opgehaald.
Het alarm van de bank gaat af en na een kwartiertje komt een agent aangekuierd. Hij komt snel terug, zwaait tegen iemand dat er niets aan de hand is en het alarm wordt afgezet.
Tegen half negen wordt het te koud voor buiten en gaan we bij To Steki tis gefsis binnen eten. Het is overal even rustig. Ook later als we teruglopen naar het hotel, blijft het overal stil.

Zondag 12 juniDimitsana

We worden vroeg wakker van de kerkklokken die al om 7:00 uur beieren. Het is vandaag Pinksteren en we horen later de dienst in onze kamer.
Heerlijk ontbijt met eigengemaakt jammen, omelet met champignons, tomaat uit eigen tuin, kaas en bananenfritters. We eten zo veel, dat we ´s middags niet hoeven te lunchen.
We maken een rondrit door de Lousioskloof. Een prachtig gebied met veel kloosters en kerkjes. Prachtige vergezichten, veel bloemen in allerlei kleuren, een struisvogelboerderij, een eekhoorn. Het is erg rustig op de weg en slechts af en toe komen we een andere auto tegen. We bezoeken eerst het Aimyalon-klooster, dat als een soort vesting tegen de rotswanden is gebouwd. Van de weg af is er niets van te zien. Het voormalige nonnenklooster staat nu leeg en wordt door paters onderhouden. Alleen Lia gaat de kerk binnen. Vrouwen mogen geen broek aan en mannen geen korte broek. Om in de kerk te komen, moet je door een witte onderaardse tunnel. Een monnik maakt de kerk open en ook deze blijkt van binnen één en al pracht en praal.
De weg gaat verder door de kloof en over een bruggetje steken we de wild stromende rivier de Lousios over. Net als we bij het Filosofou-klooster aankomen, begin het te regenen en we horen een paar klappen onweer. We wachten even tot het minder giet en nemen dan de paraplu op die voorgangers in het klooster geleend hebben. Als we de trappen naar beneden lopen, begint het enorm te gieten. De paraplu helpt wel wat, maar toch gaan we schuilen onder een groot afdak. Zo´n bui duurt nooit lang en beneden wacht een priester met water en Turks Fruit. Hij vertelt wat over het klooster en we mogen de kerk bekijken. Prachtige fresco´s. We bekijken alleen het nieuwe deel; voor het oude moet je 800 meter omlaag lopen (en ook weer omhoog). Dat doen we Gerda maar niet aan. Als we de weg vervolgen zien we het klooster met zijn rode koepeltjes mooi liggen midden in de bergen met de gele brem op de voorgrond.
Verderop ligt het in de rotsen uitgehakte Timiou Prodromou-klooster, dat we morgen willen bezoeken. We krijgen mooi zicht op het dorp Dimitsana. Als we verder rijden naar Stemnitsa zien we het Aimyalon-klooster tegen de rotswand aan liggen. Wat een prachtige omgeving. Vooral de vele gele brem maakt het allemaal nog mooier dan het al is.
In Stemnitsa wandelen we wat rond en drinken koffie. Daar krijgen we een likeurtje bij: de dames een mintdrankje en Martijn een raki. Overal in het dorp staan borden met verboden te parkeren. En daar staan overal auto´s geparkeerd.
Het leek van de week, dat de ober van onze ouzo-tent Engels sprak, maar als Martijn in het Engels wijn besteld, kijkt hij naar Lia die gisteren alles in het Grieks heeft gezegd.
We eten bij Drymonas, dat iets verder uit het centrum ligt, op de weg naar Stemnitsa. We eten er zo lekker, dat we meteen besluiten om hier morgen ook te gaan eten.

Maandag 13 juniDimitsana

Vandaag gaan we eerst naar het Waterkracht Museum van Dimitsana. Gerda is zo oud, dat ze voor niets naar binnen mag. Grappig. Er ontspringt hier een zeer krachtige bron die de omringende dorpen veel welvaart heeft gebracht. Er zijn verschillende bedrijfjes hersteld; zoals een watermolen, een leerlooierij, een rakistokerij en een kruitmolen. Leuk om te zien.
Op de weg naar Stemnitsa slaan we op 1015 meter hoogte een kleine weg naar rechts de Lousioskloof in. Via haarspeldbochten dalen we af naar 560 meter waar het Timiou Prodromou-klooster ligt, dat we gisteren vanaf de overkant hebben zien liggen. We parkeren de auto bij de Kapel van Metmorfis en lopen het pad omlaag. We laten Gerda op een bankje achter, omdat we denken dat het klooster te ver weg zal zijn. Dat hebben we goed gezien. We moeten een heel stuk afdalen over een pad dat steeds slechter wordt en daarna weer een stuk omhoog. Maar het is zeker de moeite waard. Het klooster hangt op spectaculaire wijze hoog in de rotsen. We komen net voor enen binnen en daardoor net op tijd om de kerk binnen te kunnen bekijken die om 13:00 uur sluit. Er wonen nog ongeveer vijftien monniken en is daarmee het enige bewoonde klooster in de omgeving. Binnen bestaat de halve ruimte uit rots; de rest lijkt er tegen aan geplakt te zijn. Op de muren zien we oude, redelijk goed bewaard gebleven, fresco´s. Geweldig zicht op het klooster en de wijde omgeving. Aan de overkant zien we het nieuwe klooster van Filosofou liggen. Als we het pad naar beneden volgen, zien we zelfs, bijna onzichtbaar, het oude kerkje dat uitgehouwen is in de rotsen. Het ligt heel erg verscholen.
We dalen met de auto nog verder af naar 340 meter waar Ancient Gortys ligt. Een klein stukje oude opgraving; niet veel te zien. Wat wel heel erg mooi is, zijn de weide vol met vooral witte bloemen met op de achtergrond de bergen met de Kapel van Metmorfis. Geweldig!
Op weg naar Karitena rijden we bijna over twee slangen die de weg proberen over te steken.
Karitena is verder niet veel. Een slaperig stadje met boven een burcht. We drinken er koffie en gaan op zoek naar een oude brug over de rivier de Alphios. De oude Frankische brug ligt onder de nieuwe. Er is een piepklein kerkje aan vast gebouwd.
We hebben nu verschillende dorpjes in de omgeving gezien en concluderen dat Dimitsana het meest levendig is. Er zijn overal veel terrasjes, maar hier worden ze bevolkt door oude mannetjes. Elke dag dezelfde. Wij kennen ze onderhand. Vooral bij de ΖΑΧΟΡΟΠΛΑΣΕΙΟ is het altijd druk. De dorpspriester legt hier in het zaaltje boven verschillende ruzies tussen oude mannen bij.
Het is vandaag weer zonnig, maar hier boven in de bergen (100 meter) niet zo warm.

Dinsdag 14 juniNaar huis

We rijden 230 kilometer naar de luchthaven van Athene in drie uur. Alles gaat voorspoedig. De auto wordt ingeleverd, de vlucht gaat op tijd, op Schiphol zijn de koffers er snel en de bus naar de parkeerplaats komt aangereden als wij aan komen lopen. We brengen Gerda naar huis en komen ’s avonds om 21:30 uur thuis.

Dit was een SNP reis.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.