Woensdag 8 juniNaar Xirokamba
Of is het Xirokambi? Beide spellingen zien we gebruikt worden. Zo ook met Sparta en Sparti.
We gaan vandaag naar Xirokamba, dat hemelsbreed dichtbij ligt, maar met de auto moeten we helemaal om de bergtoppen heenrijden. Het wordt nu 110 kilometer waar we drie uur over gaan doen.
Het is vandaag weer redelijk bewolkt, wel 30°. Als we later op de dag een buitje van vijf minuten krijgen, zakt de temperatuur naar 24. En als dat voorbij is, wordt het weer warm.We rijden over een slingerende weg door het dal. Het is rustig op de weg. Hier groeit heel veel knalgele brem langs de kant en op de heuvels. Soms zien we een hele gele berg. We stoppen regelmatig om naar het uitzicht te kijken.
Het laatste stukje willen we binnendoor en komen uit bij de boveningang van Mistras. We hebben prachtig uitzicht over de Byzantijnse ruïnestad, waar men volop bezig is met restauratie. De Kastro en het Despotenpaleis zien we mooi liggen.
Het valt niet mee om de weg binnendoor naar Xirokamba te vinden. De paar plaatsen die we op wegwijzers lezen, kunnen we niet op de kaart vinden. We rijden een paar keer verkeerd, maar komen uiteindelijk toch goed terecht.De kamers van het hotel liggen om een binnenpleintje heen, waar een vijver ligt en een aantal tafeltjes en stoelen staan. Het ziet er erg gezellig uit. De kamers zelf liggen in het oude gerenoveerde olijfoliepakhuis, waar vroeger olie werd geperst en opgeslagen. We hebben beneden een zitkamer en badkamer; boven is de slaapkamer. Het ziet er schoon en mooi uit.
We lopen het dorp in en komen al snel op een groot plein vol met terrasjes. We gaan lunchen, want het is al drie uur. Onze ober spreekt geen woord Engels en hij heeft geen menukaart. Hij lost dit op door een andere klant voor hem te laten vertalen. Dat meisje heeft net eten gekregen en wij bestellen hetzelfde. Het is een lokaal groentegerecht, waarvan ons de groente onbekend blijft. Geen idee wat het is. Het zijn rolletjes gevuld met vlees en overgoten met een eisaus. Lekker.
Na de siësta bestellen we een ouzo op de binnenplaats van het hotel. De mevrouw daarbinnen is de schoonmaakster en weet er niet zoveel van en moet op elke fles kijken wat de ouzo is. Spreekt geen woord Engels. Een oudere man (de eigenaar?) komt er bij en hij kent evenveel Engels als wij Grieks. Tien stuks. Het duurt een poos voordat de ouzo gebracht wordt. Maar als dat gebeurt, begrijpen we waarom. Verschillende schalen met mezes, brood, water, ijsklontjes. Het is zoveel, dat we later op de avond besluiten, dat we niet meer hoeven te eten. Dat wordt een goedkope avond, want de ouzo kost slechts € 2 per glas. En die zijn goed gevuld!
's Avonds op het plein drinken we witte open wijn voor € 4 de kilo. Hier worden we niet arm. Voor zo'n klein dorp wordt het erg druk. Tegen half tien komen er heel wat Grieken, vooral mannen, maar ook wat vrouwen, om te eten en te drinken. De samenstelling van de tafeltjes wisselt steeds. Zitten er twee mannen, komt er eentje bij, geeft er één een hand, de ander niet, en gaat zitten. Komt er nog een bij, gaat een ander weer weg die wat geld op tafel gooit. Zo gaat dat de hele tijd door. Grappig.
Donderdag 9 juniXirokamba
Na het uitgebreide ontbijt (met bloesemtakjes uit de streek voor thee) gaan we op naar Mistras, de oude Byzantijnse stad. Op weg daar naar toe stoppen we bij een overstekende schildpad. Grappig, dat die zomaar midden op de weg lopen.
Mistras ligt in Laconia en dat was het rijk van de oude Spartanen. In het midden van de 15de eeuw kwam de stad in handen van de Turken, later de Venetianen en uiteindelijk hebben de Albanezen de stad in 1770 geplunderd en in brand gestoken. Heden ten dage is men hard bezig om hem te restaureren.
Het is er rustig en we kunnen de auto makkelijk parkeren. We zetten die bij de Fortress Gate, de boveningang en lopen naar beneden. Halverwege gaat Martijn terug, rijdt de auto naar de Main Gate en loopt ons dan weer tegemoet.
Eenmaal binnen zetten we Gerda op een muurtje in de schaduw bij de Poort van het Despotenpaleis en lopen wij de 621 meter hoge Vesting op. Hier hebben we prachtig uitzicht over het hele terrein en het omliggende gebied met Sparta in de verte. Vooral de daken met rode koepeltjes van de kloosters zien er mooi uit. In de Agia Sofia, de hofkerk, zien we een paar beschadigde fresco's. Meer is daar binnen niet te zien. Het Kleine Paleis wordt momenteel gerestaureerd en mogen we niet in. Het Pantanassa-klooster is prachtig. Helemaal geweldig. Het heeft een mooie straat vol met potten met bloeiende bloemen en veel poezen. Een nonnetje wenkt ons naar binnen en wij mogen in haar kamer plaatsnemen. Daar is het verrassend koel. Buiten is het ondertussen 33°. Ze verkoopt handwerkjes, maar daar zijn we niet in geïnteresseerd. Desondanks krijgen we een glas koele limonade aangeboden. Erg leuk en erg lekker. Het klooster binnen is heel mooi. Mooie fresco's en iconen. Er hangt ook veel zilverwerk. De mooiste fresco's zijn te vinden in het Peribleptos-klooster, dat deels in de rotsen uitgehouwen is.
Gerda is nog steeds niet gewend aan de Griekse tijden. Al die jaren dat ze in Griekenland is geweest, zat ze in toeristenhotels, waar 's avonds om 19:30 uur gegeten werd. De Grieken doen dat pas echter tegen half tien. In dit dorp zijn wij de enige toeristen en het leven is totaal niet aangepast aan ons. Wij vinden dat juist erg prettig, maar Gerda kan er niet aan wennen. Ze wil 's avonds vroeg gaan eten (19:30 uur) en wij kunnen dat nog rekken tot 20:00 uur. De allerhoogste tijd volgens haar. Als we echter bij de taverne komen die zij uitgezocht heeft, zijn ze vloer nog aan het dweilen. 'Maar het is al acht uur', roept Gerda verontwaardigd. We leggen het nogmaals uit en gaan op het plein een halve kilo wijn drinken. Samen met een groot bord mezes zijn we € 2 kwijt. Niet per persoon, maar met z'n drieën. Om negen uur gaan we dan toch eten. Het is een chique restaurant met glimmende glazen en bestek en mooi linnen. Ze spreken zowaar redelijk verstaanbaar Engels. Het eten is prima en we krijgen een gratis dessert en een glaasje kersensap met ijsschilfers. Erg mooi ziet dat er uit. Moeten we onthouden, zodat we het zelf ook eens kunnen maken. We verwachten een vrij hoge rekening, voor Griekenland dan, maar dat is helemaal niet zo. € 34 inclusief een kilo witte wijn; met z'n drieën.
Vrijdag 10 juniXirokamba
We rijden vandaag eerst naar het Faneromeni-klooster dat hoog in de bergen ligt. Van 300 meter stijgen we via haarspeldbochten naar 800 meter. Vlak voor het klooster komen we door Anavryti, een stil dorpje met een mooie tegelstraat. In het klooster woont nog één monnik. Er is wel wat bedrijvigheid, want er wordt het een en ander opgeknapt. De buitenkant is apart. Een oud mannetje haalt voor ons de sleutel en we mogen binnen kijken. Werkelijk prachtig. We vergapen ons aan alle iconen, zilverwerk en gouden en bronzen wierookvaatjes. Prachtig.
We slingeren de weg weer naar beneden en rijden door naar Githion, waar we vorige week geluncht hebben. Toen hadden we geen tijd om rond te kijken. Het heeft een pittoreske haven met allemaal terrasjes er om heen. De inktvissen hangen aan lange draden te drogen. We eten er een hapje aan de gezellige kade.
Het waait hard vandaag. Er is wel een strak blauwe lucht, maar door de wind voelt het wat minder warm aan dan gisteren.
De ouzo in het hotel is op en we krijgen gratis het lokale drankje tsipouro (raki) aangeboden. Smaakt ook prima.
De wijn en de gewenste hoeveelheid kunnen we inmiddels in vloeiend Grieks bestellen. Dat is wel makkelijk als de obers geen Engels praten. Nadeel is dat zij meteen in het Grieks tegen ons beginnen te ratelen waar we dus geen woord van verstaan. Het is wel grappig.
De grote neuzen van vooral de mannen hadden we al eerder opgemerkt, maar hier vallen ze wel heel erg op. Wat hebben sommige mensen een ongelofelijke gok.
Het meisje in het hotel heeft ons een taverne aangeraden. Niet op het plein, maar een honderd meter verderop, aan de rand van het dorp. Een mooi, gezellige, rustig gelegen taverne. De mensen hebben hier veel zelf gemaakt: wijn, olijfolie, worsten, en veel komt uit de eigen tuin: groente, tomaten, olijven. De wijn is erg lekker en wat duurder dan op het plein: wel € 2,30 per halve liter in plaats van € 2. Het totaal is helemaal goedkoop: € 30 met ons drieën, inclusief een gratis toetje. Het smaakt allemaal prima, de porties zijn groot en het is er gezellig druk. Er komt een grote groep Grieken waarvan de mannen met verschillende gerechten aan komen zetten. Er komen ook nog schotels uit de keuken. Iedereen van alle tafels kent elkaar. Sommige mensen die komen, beginnen zelf de tafel te dekken met papieren kleedjes en bestek.