Donderdag 2 juniNaar Gerolimenas
Om 9:00 uur vertrekken we naar Gerolimenas dat op het schiereiland ligt dat Mesa Mani wordt genoemd.
We rijden langs de kustweg naar het zuiden. Een mooi weg door allerlei klein dorpjes. Veel bloeiende oleanders, olijvengaarden, sinaasappel- en citroenbomen. Mooie kerkjes, soms een klooster en een volgepakte ezel.
De benzine is net zo duur als bij ons. Voor de Grieken is dat dus erg duur, want het eten en de drank is een stuk goedkoper.
We drinken koffie op een terras in Leonido en krijgen daar een groot glas koud water bij. Er staan verschillende brommers langs de kant van de weg en overal steken de sleutels gewoon in het slot. We rijden vervolgens landinwaarts de bergen in. De weg wordt smaller en kronkeliger. We komen amper een auto tegen. Wel zien we veel roze oleanders, groene bomen, gele bloemen en blauwe lucht. Het is helder; een heerlijke temperatuur.
We stoppen aan de kant van de weg als we hoog in de bergen het klooster Moni Elonis zien liggen. Het nonnenklooster ligt helemaal uitgehouwen in de rotswand als een soort zwaluwnest. We rijden er over een slingerweg naar toe en kunnen naar binnen. Een oude non, helemaal in zwart gekleed, maakt ons met handen en voeten duidelijk, dat we de klok van de toren moeten luiden. Martijn trekt aan het touw, de klok luidt en prompt verschijnt een andere non met de sleutel van de kerk. Binnen staat veel zilverwerk en er hangen talloze bronzen, gouden en zilveren wierookvaatjes. Heel erg mooi.
Hoe hoger we de bergen in komen, hoe meer gele brem we zien. Ook gele lupinen en af en toe een heleboel bijenkorven. Prachtige vergezichten.
Kosmos is een echt bergdorp met een fantastisch pleintje. Wat zien al die dorpjes er toch leuk uit.
Het blijft rustig op de weg. Soms een andere auto, soms een camper.
In Geraki bezoeken we een oude Byzantijnse kerk Ayia Paraskevi. Bij de ruines van de burcht wordt hard gewerkt en we vragen ons af of we er wel naar toe mogen. Maar niemand zegt wat en we rijden door het hek. Het oude kerkje ligt prachtig. Er naast staat een grote cipres en het dorp ligt op de achtergrond.
Om 14:00 uur lunchen we aan de waterkant in Githion. Lekker eten en een lekker windje. Het is nog een uurtje rijden naar Gerolimenas, dat in de Mesa Mani ligt. Een piepklein dorpje met een prachtig hotel. Hotel Kirimai. Heel apart met allemaal verschillende kamers in traditionele stijl. Wij hebben een aparte zitkamer en een trap naar de open slaapkamer boven. Overal staan zitjes met uitkijk op het zwembad met daarachter de zee.
We lopen het dorpje in waar het erg rustig is. Er zijn een paar tavernes en wat terrasjes langs de haven. Nou ja, stel je er niet te veel van voor.
We gaan lekker zwemmen in het zwembad en daarna op de luxe ligstoelen om ons heen liggen kijken. Daarna gaan we in het dorpje aan het water een wijntje drinken. We krijgen er nootjes en chips bij. We hadden 's middags al een eettentje uitgezocht. Dat staat het meest achteraf en lijkt ons het meest authentiek. De Grieken die op ons wijnterras zitten te drinken, zien we daar ook naar toe lopen. Het is er ook nog echt oud Grieks. Ze spreken twee worden Engels en er is geen menukaart. Ze trekken ons de keuken in en laten allerlei gerechten zien. Sommige mogen we ook proeven.Er zitten alleen Grieken te eten en sommige alleen te drinken. Er komt een man op een motor aan; zet die neer en loopt het terras op terwijl de motor nog loopt. Hij gromt een paar keer kssjjt naar de motor die daarna stopt met lopen. Erg grappig. We zitten heerlijk op het terras met mooi uitzicht over de baai. ´s Avonds gaat de wind (het kleine beetje wat er overdag staat) liggen en kunnen we lekker buiten zitten.
In het hotel gaat Gerda naar bed en nemen wij nog een afzakkertje op het terras van het hotel. We nemen een ouzo en krijgen daar een heel uitgebreid bordje bij met allerlei hapjes. Helaas hebben we net veel te veel gegeten, zodat we lang niet alles opeten.
In het zwembad heeft men een apparaat gezet om het water te zuiverden. Het lijkt een soort happertje en als dat ding boven komt, lijkt het net alsof er een groot beest in het water zit.
Vrijdag 3 juniGerolimenas
Het ontbijt wordt geserveerd op het terras langs het water en naast het zwembad. Het is overdekt, zodat het niet te warm is. Erg luxe. Het meest aparte is de grote glazen schaal vol met allerlei broodjes, vleeswaren, kaas, eieren, fruit, jams, honing. We eten (weer) veel te veel.We gaan door de Mesa Mani toeren. Dat is de middelste punt van de Peloponnesos. Al snel zien we het bordje ‘laatste benzinestation’. We zijn bijna aan het eind van de wereld. Nou ja, wereld. Het puntje bij kaap Matapan is echter wel het meest zuidelijke stukje vaste land van Europa.
Deze streek staat vol met merkwaardige dorpen die op forten lijken. Het zijn echter woontorens. In die torendorpen werden vroeger bloedige familievetes uitgevochten. Vathia is een echt mooi dorp met veel oude huizen. Als we een klein stukje doorlopen, hebben we mooi zicht op het dorp met daarachter de mooi inhammen van de zee. Het ziet er zeer idyllisch uit. We rijden over kleine weggetjes verder naar de landtong en drinken daarna koffie in Porto Kagio. Een piepklein haventje met wel drie terrasjes. Een hele slechte zaak dat alle drie de terrasjes een eigen parkeerterrein hebben. Als je je auto ergens hebt geparkeerd, mag je alleen maar bij dat ene terrasje gaat zitten. Wij zitten toevallig bij de goede, maar andere Nederlanders willen wat anders en die krijgen dat wel te horen. Ze draaien om, nemen de auto en vertrekken weer. We geven ze geen ongelijk. Maar als zo´n gehucht het toerisme wat wil bevorderen, zullen ze toch anders moeten handelen. Ze kunnen zich beter organiseren en samenwerken.
Een visser is een paar inktvissen murw aan het slaan. Bizar.
We rijden verder naar Lagia. De weg op de kaart is slechts een witte weg, maar een bord geeft de richting aan. We gokken het er op, anders is het wel een heel eind omrijden. De weg blijkt verrassend goed zelfs. We klimmen steeds hoger en hoger en krijgen prachtig uitzicht over het schiereiland. Lagia zelf is een klein slaperig dorpje met een mooi kerkje.
Terug in Gerolimenas lunchen we aan de haven met twee gerechtjes voor ons drieën. Dat is genoeg. De rijdende supermarkt komt langs: een kleine auto met in de achterklep groente, fruit en vis. We zullen deze auto, of iets wat er op lijkt, nog regelmatig tegenkomen. Daarna houden we siësta en zitten wat te lezen op een van de vele zitjes die het hotel rijk is. Het is vandaag een stuk drukker met mensen. Waarschijnlijk vanwege het weekend. Er staan allemaal grote dure sportauto's, waaronder een knalrode glimmende Ferrari, die even later brullend tot leven komt.
Aan het eind van de middag drinken we een ouzo op het hotelterras. Zicht op zee en het zwembad. Heerlijk. Altijd krijg je bij koffie, wijn of ouzo een groot glas ijswater. Lekker is dat.
Op het terras aan de haven bestellen we, voor de afwisseling, rode wijn. Gelukkig maar een halve kilo, want hij is niet lekker. Het ligt niet aan de temperatuur van de wijn: ook rode wijn is hier koud ('s lands wijs, 's lands eer), maar hij smaakt gewoon niet. Het laatste restje kiepen we over het muurtje in het water en gaan over op de witte wijn. Bij de eettentjes kost zo'n wijn bijna niets: een paar euro voor een halve kilo (dat zeggen ze hier in plaats van liter). Bij echte wijnbarretjes kun je alleen een glas of een hele fles krijgen tegen westerse prijzen.
We eten in hetzelfde tentje als gisteren en Gerda gaat mee naar de keuken om wat uit te zoeken. Dat is toch wel erg leuk. Het is aardig druk met eters en wij zijn de enige niet-Grieken. De oudjes worden door, waarschijnlijk een dochter, opgehaald.
Zaterdag 4 juniGerolimenas
Weer zo´n luxe ontbijt. Vandaag zitten er andere dingen tussen dan gisteren.
We rijden naar Aeropoli. Eerst door allerlei hele kleine dorpjes; soms niet meer dan een paar huizen. We zien verschillende oude woontorens. De weggetjes zijn smal en houden soms gewoon op. Er staan geen richtingaanwijzers en we dwalen wat rond. Je komt altijd wel weer ergens op een grotere weg.Aeropoli is wat groter en erg leuk. De markt is klein, maar wel gezellig. Er loopt nogal wat volk rond. Er zijn heel veel kerkjes, nog meer pleintjes en overal staan terrasjes. Soms piepklein met maar twee stoelen en een tafeltje. Hier zien we ook meteen weer meer toeristen. Op een klein terrasje, wat achteraf, drinken we koffie. Een piepklein kopje met twee slokken koffie en een groot glas ijswater erbij. We pinnen wat geld, want in Gerolimenas is geen ATM. Ook kopen we een brood en een bakje tzatziki dat we op de hotelkamer opeten. Daar hebben we meer dan genoeg aan.
De rest van de middag houden we siësta.
Aan het eind van de middag drinken we weer een ouzo op het hotelterras aan het water. Deze keer krijgen we er echte mezes bij in de vorm van olijven, visjes en een salade. Dat geeft je meer een Grieks gevoel dan nootjes en chips.
's Avonds eten we bij een andere tent. Wel aan het water; dat staan ze allemaal. Het blijft, ondanks de zaterdagavond, erg rustig.
In het hotel is het een stuk drukker met vooral rijke Grieken. Dat zien we aan de auto's buiten. En juist die dure auto's staan fout geparkeerd; die rijken denken zeker dat ze alles mogen en dat alle regels voor hen niet gelden.
Zondag 5 juniNaar Kardamyli
Bij het ontbijt krijgen we welke dag een ander warm hapje. Vandaag is dat geroosterd brood met een lekkere tomatentapenade. Ook een glaasje met een witte mousse met wat ondefinieerbaars onderin.
Om 11:00 uur checken we uit en we betalen de rekening van de ouzo's. Ze hebben een bonnetje van drie drankjes te weinig. Daar doen ze niet moeilijk over en ze worden ons geschonken.We rijden vandaag een stukje naar het noorden, naar Kardamyli. Elke dag is het ongeveer hetzelfde weer. Warm, een graad of 27/28 en zonnig. Soms zijn er wat wolkjes, soms wat wind, die altijd 's avonds gaat liggen.
We rijden door kleine dorpjes. Sommige straatjes zijn zo smal dat we er met de auto net door kunnen. Vaak lijkt het alsof een weg ophoudt en we niet verder kunnen. Maar dat gaat telkens wel goed. Af en toe stappen we uit om wat rond te wandelen. Zoals in Itilo en Platsa. Overal blijken de kerken bijzonder goed onderhouden te zijn. Dit in tegenstelling tot veel woningen die leeg staan en soms helemaal vervallen.
In Aghios Nikolaos lunchen we heerlijk aan het water.
Het hotel in Kardamyli staat in een groene tuin vol met olijven-, citroen- en abrikozenbomen. We hebben een terras dat daarop uitkijkt en in de verte ligt de zee.
We lopen langs de enige weg. Niet zo druk, maar toch loopt dat niet lekker. Het is ondertussen erg warm geworden en er staat geen wind. Bij een supermarkt kopen we een fles ouzo en een fles wijn en in de hotelkamer maken we ijsblokjes.
's Avonds eten we in een taverne die er Grieks uitziet, maar waar alleen toeristen zitten. Veel gerechten van de kaart hebben ze niet. Desondanks eten we lekker en duur is het niet.
Maandag 6 juniKardamyli
We gaan door de omgeving toeren. Het landschap ziet er hier anders uit dan in het zuiden. Veel beboster, veel lieflijker, niet zo onherbergzaam, niet zo verlaten. De weg gaat al snel omhoog en wordt steeds smaller. Prachtige weg met langs de kant bloemen in allerlei kleuren. Zoemende bijen, vlinders en grote hagedissen maken het plaatje compleet. Als we uitstappen hoor je alleen de bijen. Het is verder compleet stil. Er staan heel veel olijf- en vijgenbomen. En heel veel kerkjes in allerlei soorten en maten. Vooral de oude zien er prachtig uit.
We komen in superkleine dorpjes, zoals Tseria, met straatjes die zo smal zijn, dat we ons afvragen of we er wel doorheen kunnen. Het past maar net. Soms moeten we een stukje achteruit en zowat tegen een muur parkeren, zodat de postauto of de groenteman verder kan. We zien in al die dorpjes alleen maar oude mannen met stokken en oude in zwart geklede vrouwen. Geen jeugd. Schitterende vergezichten. Kleine dorpjes met huizen met rode daken, groene bomen, de blauwe zee en de blauwe lucht. We stoppen regelmatig om foto's van de kleine kerkjes te maken.
In Kambos drinken we koffie op een pleintje. Dat ligt aan de doorgaande weg, maar er komt nauwelijks verkeer. We bestellen Griekse koffie en krijgen er een groot glas water bij.
We rijden verder, nu aan de westkant van de 'grote' weg. Veel, heel veel olijfbomen op rotsige stukken grond. Hier groeien de beroemde Kalamata-olijven. We komen bij zee en wandelen door Kitries. Heel leuk uitziende terrasje met een paar bezoekers. We rijden nog een stukje door naar het noorden tot aan Mikra Mandinia. Onderweg zien we veel kleine strandjes, wat huizen die kamers verhuren, wat tavernes. We besluiten om in Kitries te gaan eten. Dat ziet er het leukste uit en ligt toch op de weg terug naar het hotel. Heerlijk onder de parasols, uit de zon, in het windje zitten we lekker te eten. Het Griekse eten verveelt ons nog steeds niet. En we denken dat dat ook niet gaat gebeuren.
Tijd voor siësta.
We eten bij een Voulos, de taverne die het dichtst bij het hotel ligt. Deze is veel meer Grieks dan zijn buurman van gisteren. Er zitten dan ook voornamelijk Grieken. Hij komt vertellen wat er vandaag aanwezig is en we maken een keus. De lamskoteletten zijn werkelijk overheerlijk. De derde halve liter wijn krijgen we cadeau en als we afrekenen, komt hij er nog even gezellig bij zitten en krijgen we nog een ouzo. Bijna altijd krijgen we 's avonds na het eten, bij de rekening, een schaaltje met fruit. Vandaag lekkere aardbeien.
Dinsdag 7 juniKardamyli
Het is vandaag grotendeels bewolkt. Dat is voor het eerst. Wel is het even warm als anders.
We hebben weer een mooie tourroute door de bergen uitgezet. We genieten van de dorpjes, de bloemen, vlinders, bijen, geiten met belletjes, de stilte. Slechts een enkele auto en twee fietsers zien we onderweg. Op de kaart staan dorpjes aangegeven als zwarte stipjes. Sommige zijn echte dorpjes met een paar kerken, andere slechts een paar huizen en een enkel dorp zien we helemaal niet. In Proastio en Lakos hebben ze mooi oude kerken met torens er naast. Soms raken we de weg kwijt. Als er al wat aangegeven staat, is dat alleen in het Grieks en dat blijft lastig.
We kijken nog even rond in Stoupa en Kardamyli zelf. In beide dorpjes gebeurt niet veel. Er zijn amper winkeltjes; wel wat tavernes. We kopen wat eten bij de supermarkt en eten dat op ons balkon op.
We eten in dezelfde tent als gisteren, maar nu niet in de tuin, maar aan de achterkant op een balkon met uitzicht op de zee.