Woensdag 6 septemberNaar Metsovo

Het is weer een stralende, zonnige, warme dag. 't Prettige van het klimaat hier is dat na een regenbui het gewoon weer zonnig en warm is. We hebben vandaag als eindbestemming Metsovo. Eerst gaan we via Ioannina naar Dodoni. Over een kronkelende weg bereiken we een weids dal. Ver van al het wereldse rumoer ligt hier in de natuur het oudste orakel van Griekenland. 's Zomers worden hier nog klassieke drama's opgevoerd. Het theater is gebouwd ten tijde van koning Pyrrhos (derde eeuw voor Chr.) ter ere van de naia spelen. Het is een van de grootste theaters uit de oudheid en kon ongeveer 18.000 toeschouwers herbergen. De mensen kwamen van heinde en verre om het orakel te raadplegen. Het heiligdom heeft bestaan tot 400 na Chr. In 167 voor Christus hebben de Romeinen het verwoest, maar later werd het door hen weer in gebruik genomen en omgebouwd tot arena waarin voorstellingen met wilde dieren werden gehouden. Het raakte vergeten en pas in 1875 volgden de eerste opgravingen.
Na Dodoni willen we in Ioannina aan het water, waar veel terrasjes zijn, gaan lunchen. De terrasjes zijn echter vrijwel verlaten en het ziet er niet gezellig uit. We gaan naar een drukke straat met volle terrasjes en eten hier in een klein restaurant, waar we in de keuken alles kunnen uitzoeken. We eten daardoor veel te veel.Het is vijfenvijftig kilometer van Ioannina naar Metsovo. De weg is goed, maar heeft zoveel bochten dat we er zowat anderhalf uur over doen. Metsovo is de hoofdstad der Vlachen en ligt op 1.150 meter ('maar dat wil je niet weten', zoals onze lijfspreuk ondertussen is geworden). Het bezit veel fraaie in Epirotische stijl opgebouwde huizen met houten balkons. We wandelen het plaatsje (3.500 inwoners) door en belanden op een terras op het plein. Aan de overkant zitten de oude mannetjes van het dorp te genieten van de laatste zonnestaaltjes. Ze hebben allemaal een wandelstok bij zich, hoewel sommige nog erg vief lopen. 's Avonds eten we in een restaurant dat steeds voller wordt. Het is er erg gezellig. Omdat we tussen de middag veel te veel hebben gegeten, houden we het nu simpel. We proberen wel de plaatselijke gerookte kaas. Hij is erg pittig en als je er niet te veel van eet wel lekker.

Donderdag 7 septemberMetsovo, Meteora

We ontbijten vroeg, want het is zo'n zeventig kilometer rijden naar de Meteora. Op deze wegen met al z'n bochten is het toch gauw anderhalf uur rijden. En als je pech hebt en je zit achter een vrachtwagen en je kunt niet passeren, duurt het veel langer. Gelukkig is het niet druk op de weg. Het is een prachtige route over de Katârapas op 1.700 meter. In de verte zien we op een gegeven moment de rotsen al liggen.
Van de oorspronkelijke vierentwintig kloosters zijn er nog zes bewoond. Vroeger klommen de monniken via een ladderstelsel naar boven of werden in een net door een lier naar boven gehesen. De kloosters gaan dicht tussen 13:00 uur en 15:30 uur, dus je moet op tijd zijn. We stoppen eerst bij de Agia Roussánou, waar we prachtig zicht hebben op andere kloosters. Hierna rijden we door en zien voor het eerst deze vakantie hele hordes toeristen. Bij Megá Metéoron gaan we naar binnen (500 drachme = ƒ 3,50 p.p.). Het is de oudste (veertiende eeuw). Er zijn veel fresco's en iconen te zien. Het uitzicht vanuit dit klooster is fantastisch. Vrouwen zijn verplicht binnen een rok te dragen, welke ze bij de ingang kunnen lenen. Het Varlaán klooster is vandaag dicht. We rijden door naar het nonnenklooster Agia Stéphanos. Ook hier gaan we naar binnen. Er wordt nog volop gerestaureerd. We genieten ondertussen volop van het uitzicht met de grillige rotsen met daarboven op de kloosters. Het is schitterend.
Martijn koopt hier een T-shirt voor 2.000 drachmen (kan hij nog eens wat schoons aan). Beneden, in Kalambaka kopen we vervolgens brood, worst, yoghurt, fruit en wat te drinken. Onderweg rijden we daarna een klein weggetje in om daar te picknicken. Als we 's middags terugkomen in Metsovo, houden we weer siësta.
Gisteren hebben we na het eten weer even rondgekeken naar gezellige eettentjes. We eten daarom nu in een typisch Grieks restaurant. Om 20:30 uur zijn we de eerste gasten, maar later stroomt het helemaal vol met Griekse klanten. Een meisje (een klant), die engels spreekt, helpt ons met de bestelling. Een menukaart is er niet. We nemen wat gerechten die we tot nu toe niet gehad hebben: een soort moussaka, maar dan zonder aubergine en een kipschotel met gekookte aardappelen. Nico wil bonensoep en de anderen samen twee Griekse salades. Het meisje waarschuwt dat ze groot zijn en we nemen er één en dat blijkt genoeg. Opa en oma zitten in het restaurant toe te kijken. Het zijn zoons van haar hen die bedienen, dat zie je duidelijk aan de gezichten. Ook de kleindochter is duidelijk te herkennen. Vooral oma ziet er lief en gelukkig uit, dat straalt er helemaal vanaf. Iedere keer als er nieuwe gasten binnen komen, verkassen oma en opa naar een ander tafeltje, zodat de gasten de beste plaatsen krijgen.

Vrijdag 8 septemberNaar Levkas

Vandaag gaan we naar Levkas. We willen een kleine omweg maken om een mooi bergklooster en een hoge brug te zien. We hebben drie kaarten van het gebied, maar allemaal zijn ze anders. Als we een kilometer van de hoofdweg af zijn, zijn we de weg al kwijt. We zien een aantal wegwijzers, maar alle namen kunnen we niet terugvinden op de kaarten en de plaatsen waar we naartoe willen staan niet op de borden. Toch zitten we in het dorp dat op alle drie de kaarten staat. We besluiten om te keren en rechtsreeks naar Levkas te rijden.
We drinken koffie op een terras waar ze geen engels spreken, maar we krijgen wel wat we willen. Vlak voor Preveza stoppen we bij de ruïnes van Nikópolis, de stad der overwinning van de zeeslag bij Actium (31 voor Chr.). Dit betekende het definitieve einde van de Romeinse republiek en Octavianus werd de eerste Romeinse keizer. De hoofdweg naar Preveza loopt dwars door de ruïnes. We zien hier het restant van een klein theater. Het is gerestaureerd ten behoeve van een jaarlijks festival gewijd aan het antieke theater. Het theater ziet er vooral van binnen mooi uit. Het theater heeft van onderen namelijk indrukwekkende boogconstructies. We picknicken vervolgens in de schaduw van een boom op de ruïnes. Hierna rijden we door naar Preveza, waar we de boot nemen naar de overkant om in Levkas te komen. We kunnen de boot meteen op - we zijn de laatste - en moeten, zoals iedereen, achteruit de boot op. Na tien minuten zijn we al aan de overkant en kunnen we als eerste de boot weer af. We hebben 's ochtends nog gebeld of de rugzak inmiddels al terug is, maar er is nog steeds niets bekend. We gaan maar naar het vliegveld omdat we er toch langs komen. Niet te geloven: hij staat daar gewoon en waarschijnlijk al een week lang. Het oude label van vorige week zit er namelijk nog keurig op. Maar waarom ze dan niet gebeld hebben, of gereageerd op de telefoontjes om informatie? Misschien is de verklaring dat de rugzak behoorlijk beschadigd is! Hij is van voren helemaal open geschaafd. Het lijkt wel of hij een tijdje achter een wagen over de grond gesleept is. Als we later goed kijken blijken er diverse dingen beschadigd (schroeigaten) of verdwenen (petje). We krijgen een schaderapport en zijn blij dat we de rugzak weer terug hebben, want hier zitten de zwemspullen, badlakens, leesboeken en een groot deel van Martijn zijn kleren in. We zijn het er wel over eens dat als het toch een keer moest gebeuren (koffer kwijt), dat dit nog niet zo'n slechte keer is en dat we ook al onze spullen gunstig hadden verdeeld over de rugzakken.
We hebben een hotel in het centrum van Levkas met een ruim balkon. We wandelen op ons gemak het plaatsje in en zien veel toeristenstalletjes, terrasjes, taveernes en toeristen. Het ziet er wel gezellig uit. 's Middags kijken we al uit naar een eettentje voor 's avonds. Het grote plein vol met tafeltjes hoeft niet zo van ons. In een achteraf straatje is een soort buitenterras, helemaal ingebouwd. Doordat het nogal waait blijkt het hier 's avonds goed toeven. Het is wel toeristisch, maar het eten en de wijn is goed. De wind blijkt na het eten te zijn gaan liggen en de temperatuur is aangenaam, zodat we op een terrasje nog een ouzootje gaan drinken.