Zaterdag 8 juniParos

Voor het ontbijt moeten we eerst de hoteleigenaar waarschuwen en dan kunnen we op het dakterras gaan eten. We krijgen er zelfs een plakje kaas bij! Wat een luxe.Vervolgens bekijken we uitgebreid het dorp. We komen langs de haven, waar een cruiseschip op zijn kant in de haven ligt. De huizen zien er allemaal iets minder verzorgd uit dan op Naxos. Veel kunnen er wel een verfje gebruiken. Toch is het erg leuk.Het Kastro is uit 1266 en is op de antieke acropolis gebouwd. Je hebt een mooi uitzicht over zee. Tussen de middag eten en drinken we bij een van de vele zacha's.Na een siësta zoeken we tegen vijven op de boulevard een café waar we naar de openingswedstrijd van het EK voetbal kunnen kijken. We vinden er al snel een en het wordt lekker druk met Engelsen, Grieken en Scandinaviërs. Onder het genot van een pilsje zien we Engeland gelijk spelen tegen Zwitserland. Vooral het commentaar van de Engelse supporters is erg leuk.'s Avonds eten we luxe in Apollon Garden. We zitten heerlijk buiten in een tuin; er is weinig wind. We nemen een fles lokale wijn, een bordje met allemaal verschillende voorafjes, souflaki en een schnitzel met ham en kaas. roquefortkaas toe en koffie met metaxa. Lekker en duur (11.200 drachmen ƒ 82,50) voor Griekenland dan.

Zondag 9 juniNaar Santorini

In Paroikía vinden we met veel moeite de Panayía Ekatontapylianí-kerk met klokken in de boom. Er staat een oud kerkje naast uit de zesde eeuw, waar vroeger wonderen zouden zijn verricht.
Na een ijsje en een drankje zitten we uitgebreid op de kade te kijken naar de komende en vertrekkende boten. Onze boot naar Santorini zou om 12:45 uur vertrekken, maar dat wordt 13:30 uur. Het is een enorme grote boot die uit Piraeus komt. Het is een erge warme dag zonder wind. Op de boot blijven we daarom in de schaduw.

SANTORINI
Santorini is het meest zuidelijke eiland van de Cycladen. Het ligt ten zuiden van Ios en ten westen van Anáfi en is eigenlijk een kleine archipel van vijf eilanden die gevormd zijn door vulkanische uitbarstingen.
Thira is 16,7 kilometer lang met een grootste breedte van 6 kilometer. Er wonen 6.200 mensen.
Thirasía is 5,7 kilometer lang met een grootste breedte van 2,7 kilometer. Er wonen 250 mensen.
Nea Kaïméni is 2,4 kilometer lang met een grootste breedte van 2,2 kilometer.
Paleá Kaïméni is 1,4 kilometer lang met een grootste breedte van 0,66 kilometer.
Asproníssi is 0,6 kilometer lang met een grootste breedte van 0,2 kilometer.
Het halvemaanvormige Thira en de andere eilandjes vormen de overblijfselen van een ooit 150 km² metend eiland met een vulkaankegel die oorspronkelijk 500-800 meter boven de zee uitrees. Aan het eind van een uitbarsting omstreeks 1470 voor Chr. stortte de vulkaankegel ineen en zakte in de diepte, waarbij de zee in de krater stroomde.

Toen we vorige keer op Santorini aankwamen, was er van drukte op de kade geen sprake. Nu zijn er talloze hoteleigenaren met bordjes die gasten afhalen. Die van ons is er ook bij. Even verderop, ze mogen waarschijnlijk niet verder, staan hotel-/kamereigenaren met bordjes om te proberen een kamer te slijten. Het is een lachwekkend gezicht.
In Kamari gaan we op zoek naar een café om voetbal te kijken. Op de boulevard zijn er wel een paar met slecht beeld. Bovendien is het geluid weggedraaid en komt er een achterlijk muziekje bovenuit. Totaal geen sfeer, vandaar dat er waarschijnlijk niemand zit te kijken. Na een duur pilsje (33 cl voor 500 drachmen; normaal 50 cl voor 350 drachmen), gaan we maar verder in het hotel kijken. We zijn wel de enige, maar er zijn tenminste voetbalachtergrondgeluiden, goedkoper bier en een lekkere bank waar je op kunt zitten. Vervolgens gaan we op zoek naar een beetje Grieks restaurant. De boulevard mijden we in het vervolg. Afschuwelijk is het er, met allemaal mensen die je naar binnen praten. Bah.
Vlak bij het hotel is een tent die ons wel aan staat. De gerechten zijn echt Grieks en de kilo open witte wijn is lekker. We staan op het punt van weggaan, als we van de taverne een extra halve kilo wijn aangeboden krijgen. Dat slaan we natuurlijk niet af.
Op de terugweg lopen we wat rond en zien wat enthousiaste Grieken die naar het EK kijken. Ze zijn vol lof over Ajax. De tweede helft van die wedstrijd kijken we in het hotel.

Maandag 10 juniSantorini

Na het ontbijt (met ham en kaas) gaan we naar het busstation aan het strand. De bus naar Thira is net weg, dus moeten we een half uur wachten. Hij is erg vol. De rit duurt twintig minuten en kost 200 drachmen (ƒ 1,50).
Thira blijkt een groot toeristendorp. De witte huizen zijn niet te zien door alle spullen die te koop zijn uitgestald. Niet leuk. We besluiten om eerst maar naar beneden naar de haven te lopen. Thira ligt nl. op een driehonderd meter hoge en bijna loodrechte kraterwand. Je kan daar komen door een trap van vijfhonderdachtentachtig treden te bewandelen of op een ezel of paard te rijden of met de kabelbaan. Wij gaan lopen. Onderweg hebben we prachtig uitzicht over de dorpjes en de zee en de kliffen. Prachtige kleuren. In de baai liggen verschillende cruiseschepen, waarvan de gasten met kleine bootjes aan wal worden gebracht. In het driehonderdnegentig meter diepe kratermeer kan geen enkele boot ankeren; de cruiseschepen leggen daarom bij een grote boei aan.
Beneden drinken we wat en daarna beginnen we aan de tocht naar boven. Het valt ons mee. Wel zweten natuurlijk, want er staat nog steeds niet veel wind. We slenteren wat rond en bij een zacha eten we een overheerlijk stokbroodje en drinken we een hele fles water (anderhalve liter).
Daarna wandelen we wat verder uit het centrum en dan vinden we warempel stille, witte straatjes. Met veel witte kerkjes en prachtige uitzichten over zee. Dit is dan een prachtig gedeelte en daar komt dan geen toerist. Wij snappen er niets van. Om 14:00 uur besluiten we terug te gaan met de bus. We gaan vervolgens aan het zwembad van het hotel liggen lezen/zonnen/zwemmen. Lekker.
Om 18:30 uur zitten we met een pilsje voor de tv (als enige) voor de wedstrijd van Nederland tegen Schotland: 0 - 0. Jammer, Nederland heeft veel meer kansen gehad.
's Avonds gaan we schuin tegenover het hotel eten bij Castello. We nemen weer de traditionele tzaziki en Griekse salade. Daarna krijgt Martijn een potje met stifado en Lia een potje met juvetsi of zoiets. Het is in ieder geval allebei iets met rundvlees en erg lekker.
We horen van de dochter van de eigenaar dat het 's winters in Kamari zo goed als uitgestorven is. Drie of vier families blijven over en ergens is een supermarkt open. De rest trekt weg.

Dinsdag 11 juniSantorini

Vandaag bezoeken we het oude Thira. De overblijfselen van de antieke hoofdstad worden aan het eind van de vorige eeuw ontdekt en vanonder een zes meter dikke laag vulkanische as opgegraven. Het is een flinke klim. Thira ligt op een driehonderd meter hoge berg die aan drie zijden steil in zee afloopt.Het mooiste zijn de reliëfs van de tempel van het Heiligdom van Artemidoros (reliëf van zichzelf, dolfijn, arend en leeuw). Voor de rest moet je een hoop fantasie hebben. Wel hebben we prachtig uitzicht over Kamari en het strand. We zien de vliegtuigen onder ons landen.Bij de supermarkt doen we inkopen voor de lunch en eten die op onze kamer op. 's Middags liggen we bij het zwembad te lezen.'s Avonds halen we bier en drinken dat op ons balkon op en gaan eten bij Ambrosia. Het is er Griekser als we in eerste instantie dachten. We nemen eens een keer kalamári vooraf. Alleen krijgen we die pas op het eind; waarschijnlijk moest die nog gevangen worden.

Woensdag 12 juniSantorini

We hebben de excursie 'Santorini's beauty's in one day' geboekt. Voor het hotel worden we om 9:00 uur (Griekse tijd) opgehaald. We gaan diverse andere hotels af en met een halflege ac-bus rijden we naar Akrotiri. Onderweg vertelt de gids een heel verhaal over het ontstaan van Santorini. Vlakbij Akrotiri stoppen we bij een uitzichtpunt over alle eilanden van Santorini. Daar stappen een boel mede-excursisten is. Dat blijkt een groep Baobabbers te zijn. Grappig, dat je die daar tegen komt.
Akrotiri was een stad in 1500 voor Chr. Er staan grote delen van huizen en er zijn vele, grote, mooi beschilderde potten gevonden. Er zijn verschillende schilderingen aangetroffen, zoals de Antilopen, de boksende jongens, een visser. Alle fresco's zijn nu in Athene. Jammer. Het schijnt dat er nog heel wat onder de vulkanisch as en stof verborgen ligt. Wie weet wat er allemaal uitkomt.
Daarna stappen we in de haven Athiniós in een boot, die ons naar het eiland Nea Kaïméni brengt (in een kwartier). We lopen naar de Yorgos-krater (honderdvierentwintig meter hoog). We zien wat gaten waar gas en stoom uitkomt, de fumarolen (rottende eieren!). Van daar uit hebben we mooi uitzicht op de Caldera (de krater) en het grote eiland: Thira. We varen verder naar het eiland Palea Kaïméni. In de baai gaan we voor anker. Wie wil, kan vanaf de boot naar de warmwaterbronnen zwemmen. Daarvoor moet je wel een eind door koud water heen. Bovendien is de zon achter de wolken verdwenen, waardoor het meteen frisjes wordt, zodat we afzien van het zwemmen. Redelijk veel mensen doen het wel. Het valt ze wat tegen.
We varen naar het eiland Thirasía, waar ongeveer tweehonderdvijftig mensen wonen, verspreid over drie dorpen. Onderaan zijn wat tavernen, maar wij besluiten meteen de trap naar boven te nemen. Bovenaan gaan we op een terrasje zitten om wat te eten (het is ondertussen 14:45 uur). En alweer merken we, dat als ergens mensen zitten, ook anderen komen. Nu ook weer. Al snel zitten er verschillende mensen van de boot. Wij nemen (hoe kan het anders!) tzaziki en Griekse salade, anderhalve liter water en twee blikjes lemon.
We kijken wat in het dorp rond, maar er is niet zo veel te beleven. Daarna vertrekken we naar Oia [Ia] op het grote eiland. Na de laatste grote aardbeving in 1956 werd het grotendeels verwoest. Het is opnieuw opgebouwd in oorspronkelijke staat. Het is een prachtig stadje, lang niet zo toeristisch als Thira en mooie straatjes. Er is in de huizen en kerken wat meer kleur gebruikt. Wederom moeten we trappen (tweehonderdtachtig stuks) omhoog lopen om vanuit de haven het dorpje te bereiken. Puf puf. We kunnen geen trap meer zien. We lopen uitgebreid rond tot we uitgeput bij de molen gaan zitten om de zonsondergang af te wachten. Die gaat mooi als een oranje bal onder, maar verder kleurde de hemel amper. Met de bus worden we teruggebracht naar Kamari.
Bij de 'halve kilo wijn' gaan we weer eten. Alweer kalamári-salade besteld. Hij is totaal verschillend van de vorige. Leuk is dat. Zo weet je eigenlijk nooit wat je precies krijgt. Het zit er vrij vol met allerlei Grieken. Vroeg naar bed, want we zijn bekaf.

Donderdag 13 juniSantorini

Met de bus gaan we weer naar Thira. Het is een kleine bus en al propvol. Wij moeten staan. Dat zou niet zo erg zijn geweest, als hij maar niet zo laag is. Martijn past niet en moet gebukt staan. Gelukkig gaan er ergens mensen uit, waarna hij bij de achteringang een trapje lager kan gaan staan. Een Belgische die daar al staat, vindt dat prettig, want eerst stond ze in de tocht en nu fungeert Martijn als windscherm.
In Thira lopen we helemaal door naar het noorden; weg van alle toeristenstalletjes. Daar is het een stuk rustiger en toch zo mooi. Prachtig al die uitzichten over het dorp met de zee op de achtergrond. Thira gaat langzaam over in Meroriglí. Weer dwalen we uitgebreid door de straten en ontdekken we dat het eiland echt smal is: aan beide kanten zie je de zee.
Na een grote fles water en een ijsje (Magic i.p.v. Magnum) lopen we terug naar Thira. In dezelfde zacha als de vorige keer nemen we weer een overheerlijk stokje. Ditmaal met koffie en cola. Met de bus gaan we terug naar Kamari.
We liggen 's middags (na 14:15 uur) bij het zwembad. 't Het is maar goed, dat we dit hotel als laatste hebben. Het heeft net iets meer dan de rest (Kythnos uitgezonderd).
's Avonds gaan we vroeg eten, schuin aan de overkant, i.v.m. het voetballen (Zwitserland-Nederland voor de EK). We nemen mixed-grill, die inclusief tzaziki en Griekse salade is. Een halve liter open wijn erbij en anderhalve liter water.
Bij een café hebben we ergens een aankondiging gezien van het voetballen, dus dat lijkt ons wel wat. Nou, het is dus helemaal niks. Een paar Scandinaviërs zitten er en wij. Het geluid van de televisie is uit en de muziek die ze draaien, komt met moeite boven de muziek van de buren uit. En we zitten flink ver van het beeld vandaan. Zo verschrikkelijk sfeerloos! In de pauze (0 - 0) gaan we snel naar het hotel terug. Daar zitten drie Nederlanders, het beeld staat een stuk dichterbij en het geluid is aan. Ook al versta je bijna niets, je hoort de toeschouwers en de fluit van de scheidsrechter. Het begint bij Nederland wat beter te lopen en ze winnen zowaar met 2 - 0.

Vrijdag 14 juniNaar Kreta

De laatste ochtend op Santorini. We hebben het wel zo'n beetje gezien en samen met vier anderen die met dezelfde boot als wij mee zullen gaan, brengen we de ochtend lui bij het zwembad door. Tussen de middag halen we een stokbrood, camembert en anderhalve liter lemon.

KRETA
Kreta is het zuidelijkste van de Griekse eilanden. De oppervlakte is 8.312 km² en er wonen 503.000 mensen. Het ligt ca. honderd kilometer ten zuiden van Santorini.

Om 14:00 uur worden we naar de boot gebracht die zowaar op tijd (15:15 uur) vertrekt. Het is een grote boot en het wordt onze laatste vaart van deze vakantie. Tegen zevenen varen we de haven van Heraklion op Kreta binnen. Met twee taxi's worden we naar ons hotel, niet ver van het centrum gebracht. Snel douchen we, want om 20:00 uur zou er een mevrouw van de reisorganisatie komen. Van haar krijgen we een drankje aangeboden (wij nemen ouzo) en ze vertelt het een en ander. We krijgen o.a. een plattegrond van Heraklion. Wij zwerven wat door de stad en zien veel brommertjes, veel Grieken ook. Er zijn verschillende pleinen met terrassen die helemaal vol met Grieken zitten. De restaurants zijn niks. Overal probeert men je naar binnen te sleuren. Daar hebben we altijd zo'n hekel aan, dus gaan we er niet heen. Uiteindelijk vinden we in een achteraf straatje een restaurant waar enkel Grieken zitten. Je wordt er niet binnen gehaald en het ziet er erg Grieks uit. Het eten is erg lekker en heerlijk gekruid met veel oregano. De open witte wijn is lauw, waardoor we er een fles koud water bij drinken. Achteraf krijgen we een borrel en een bord met kersen gratis. Leuk. Aan de overkant van de straat kunnen we bij een klein stalletje voetballen op de tv zien. De Grieken vinden helemaal niet leuk, dat Italië achter komt. Omdat we het einde van die wedstrijd willen zien, gaan we op weg naar het hotel ergens een café in, waar vier tv's naast elkaar aan staan. Er komen daar rijke Grieken; veel meisjes in cocktailjurken en mannen met strop. Maar toch ook mensen in spijkerbroek, zodat wij niet uit de toon vallen. Het is er prijzig: 33 cl bier en een ouzo: maar liefst 1.800 drachmen! Je krijgt er wel luxe nootjes en een schaaltje rauwkost bij. Italië verliest.

Zaterdag 15 juniKreta

We slenteren wat rond door het centrum en besluiten om naar het archeologisch museum te gaan (entree 1.500 drachmen p.p.). Er is veel te zien en beslist de moeite waard. We kijken er een hele tijd rond. Na afloop zitten we een poosje in de tuin de krant te lezen.
Vervolgens naar het centrum en bij een zacha eten we een lekker stokje en drinken we lemon. We kijken even bij de haven en lopen verder. Eigenlijk is er helemaal niets aan. Niks bijzonders te zien. Daarom houden we 's middags maar siësta en doen een tukje. En dat terwijl een irritant onregelmatig geluid overal in het hotel (dag en nacht) doordringt.
Om 17:00 uur gaan we op zoek naar een fatsoenlijke kroeg om naar Engeland-Schotland te kijken (die spelen in dezelfde poule als Nederland). En die vinden we zowaar. Het is een beetje Engelse kroeg met redelijk veel mensen, vooral Engelsen. Onder het genot van een pilsje zien we Engeland met 2 - 0 van Schotland winnen. En dat is best gunstig voor Nederland.
Snel nog even 10.000 drachmen gepind en daar kopen we o.a. een fles zevensterren metaxa van. Na een douche willen we naar hetzelfde restaurant als gisteren. Tot onze grote verbazing is dat gesloten. En dat op zaterdagavond. We komen dan op een meer toeristischer terras terecht en het is meteen minder leuk. Ze hebben niet eens open wijn; alleen hele dure flessen. We drinken daarom maar bier. Verder tamaro-salade, Griekse salade (de tzaziki komt zo'n beetje onze strot uit), souflaki en giros. Het smaakt wel goed.
In hetzelfde café als gisteren drinken we weer een ouzo. We krijgen deze keer zelfs een schoteltje met allerlei hapjes erbij (worst, gehakt, kaas, olijven).

Zondag 16 juniNaar huis

Na het ontbijt gaan we snel op zoek naar een krant, maar op zondag zijn de winkels niet zo vroeg open.
We worden ruim op tijd met een taxi opgehaald en dat is maar goed, want zo staan we vrij vooraan om in te checken. Als we daarmee klaar zijn, zien we pas hoe lang die rij is. We willen wat gaan drinken en moeten weer aansluiten in een enorme rij. Overal is het even druk, terwijl de voorzieningen minimaal zijn. Er is een grote wachtruimte, maar daar staan amper stoelen. Terwijl Lia cola haalt, heeft Martijn twee stoelen kunnen bezetten. Daarna maken we onze laatste drachmen (op vijf na = ƒ 0,035) op aan nootjes in de taxfree.
De vlucht met Martinair heeft een uur vertraging zodat we om 13:45 uur vliegen. Om 16:10 uur Nederlandse tijd landen we op Schiphol en om 18:15 uur zijn we thuis.

Dit was een door NBBS voor ons georganiseerde reis.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.