Woensdag 4 septemberNaar Ouranoupouli (Ayion Oros)
Vandaag rijden we naar Ouranoupouli, dat op de meest oostelijke vinger ligt. Het ligt aan de westkust net boven de grens met Athos, de monnikenrepubliek.
We blijven tot 11:00 uur op ons balkon zitten, checken uit en gaan dan ontbijten bij de bakker. Het is niet zo ver rijden en we kunnen pas om 14:00 uur inchecken.
We stoppen in Nea Roda waar een mooi kerkje bij de haven staat. We zetten de auto in het kleine centrum en wandelen over het strand er naar toe. Leuk om even te zien. Terug bij de auto drinken we een halve fles water op en meteen breekt het zweet ons uit. We zetten de airco van de auto op hoog.
We zitten in Ouranoupouli in een hotel vlak bij het centrumpje. We hebben een hele lichte kamer, grote badkamer en ruim balkon met uitzicht op zee. Hier houden we het ook wel vier nachten uit.
We zien een mooie rode zon achter de bergen van het vasteland verdwijnen.
Langs de kade staan restaurants naast restaurants. We hebben ze voor het uitkiezen. Ze zitten lang niet vol en ook hier vragen we ons af hoe men hier van kan leven.
De bierprijs varieert van € 8 tot € 12 per liter. Het eten is op de meeste plaatsen zo’n beetje hetzelfde. Het is of Grieks of Italiaans met pizza en pasta. Uiteraard kiezen we elke dag voor Grieks en we proberen elke dag een ons onbekend gerechtje uit. Het smaakt allemaal prima.

Donderdag 5 septemberOuranoupouli
Het ontbijt in het hotel is verschrikkelijk. Heel uitgebreid met allerlei soorten eieren, broden, fruit, yoghurt, sappen, cakejes, enz.enz. Erg lekker, maar nadeel is, dat we veel te veel eten.
We slenteren het dorpje door, bekijken de mogelijkheden voor een boottocht, zitten op een terras en bekijken de mensen. Men parkeert de auto gewoon onder de borden ‘verboden parkeren’, waardoor de taxi’s en de tourbussen in de problemen komen. Maar ja, als je niets doet tegen foutparkeerders, dan blijft men dat gewoon doen.
Ook vandaag gaat de zon rood onder. Later verschijnt de gele maan, die helemaal oranje wordt als die langzaam verdwijnt.

Vrijdag 6 septemberOuranoupouli
Vandaag zijn we toe aan een langere wandeling om het ontbijt er af te lopen. Iets naar het zuiden ligt de Moni Zygou. Dit is een oud Athoniet-klooster, dat werd gesticht in de tiende eeuw en werd verwoest vóór 1198. Het ligt net buiten de grenzen van de berg Athos. De toegang is € 4, 65+ is gratis. We nemen een folder mee en kijken er wat rond. Er zijn nog wat aardige mozaïeken, die goed bescherm worden. Mooi om te zien.
We lopen naar de grens met Athos waar een hek staat met een gesloten poort. Niemand mag er in. Er is alleen toegang via een haven en de mannelijke pelgrims moeten de nodige hobbels nemen om er te komen.
Op de terugweg zien we een wegwijzer naar een aquaduct waar we gaan kijken. We hebben hier niets over gelezen en verwachten niet veel. Er staat nog een klein deel en het is nog in gebruik. Weliswaar met een moderne leiding, maar toch. Het aquaduct is overdekt met oude leien pannen en overspant een droge rivier. Mooi.
Terug in Ouranoupouli drinken we een pilsje, bekijken de problemen met het parkeren en zien tal van hele jonge kleine monnikjes, helemaal in het zwart die van de boot vanaf Athos komen.
We eten vroeg vandaag, om 20:00 uur. Het Nederlands voetbalelftal speelt vanavond uit tegen Duitsland om 21:45 uur en dat willen we zien. Op ons balkon installeren we ons met het tablet en zien Nederland met 2-4 winnen.

Zaterdag 7 septemberOuranoupouli
We maken een tochtje met een boot langs de kust van Athos. Dichterbij als vrouw kun je daar niet komen.
Athos, ook wel Mount Athos genoemd, is de autonome monnikenrepubliek met als hoofdstad Karyes. Het is dichtbebost en heeft de hoogste top van Chalkidiki van 2.033 meter. Er wonen 1.500 monniken in 20 kloosters in een gebied van 336 km2. Er zijn 17 Griekse kloosters, een Bulgaars, een Russisch en een Servisch klooster. De kloosters houden bijen, hebben wijngaarden en bouwland en in de Athos kloosters schilderen de monniken religieuze iconen.
Er vertrekken verschillende boten met verschillende bestemmingen. Sommige varen een stukje langs Athos en gaan vervolgens zwemmen en bij Ammouliani, het eiland, dat hier voor de kust ligt. Anderen varen naar Sithonia. Wij varen bijna tot de zuidpunt van Athos, een tocht van drie uur (heen en weer).
We hebben gereserveerd. Alleen de naam opgeven is voldoende. Ze vinden ‘Post’ maar een vreemde naam. ‘Post’ als van post, brieven en zo? Wie heet er nou zo?
We maken een mooie tocht. We zitten natuurlijk buiten, boven op het dek onder een afdak. Nogal wat mensen vinden het te hard waaien. Lekker juist. We zien allerlei kloosters, sommige ruïnes, vroeger geplunderd door piraten, andere nog bewoond. De een wat groter dan de ander. We zien o.a. Xenophontos Isra Moni, het Russische Agiou Panteleimon, Osios Gregorio en Moni Dionysiou. Mooie tocht.
Een bemanningslid ziet dolfijnen achter de boot. Wij niet.
Overal in Ouranoupouli zien we paterkes lopen. Meestal oude mannen met grijze knotten en lange baarden in lange zwarte gewaden. Ze zijn allemaal even dik. Aan de haven komt regelmatig een boot met alleen maar paterkes en mannen. Drie keer raden waar die vandaan kont.
Het biertje op het plein duurt ons te lang. Na tien minuten hebben we nog geen bestelling kunnen doen. Het lijkt ons, dat er meer dan genoeg personeel is, maar dat één meisje alles doet.
We gaan weg en komen terecht bij Lila Pause, een café aan de waterkant. Lekkere bankjes, grote pullen tapbier voor een goede prijs. Helemaal prima. Er zit ook een paterke te drinken. Het zijn net mensen…
In de haven ligt een veerboot die ook auto’s vervoerd. Ondanks dat hij helemaal donker is, rijdt er een grote patserwagen achteruit op. Als die even later weer vertrekt, vragen wij ons af wat daar geladen/gelost is: drugs, meisjes van plezier?
We hadden een restaurant uitgezocht om te eten, maar daar is het erg druk. Ook bij de buren zit het erg vol. Er zijn nog wel tafeltjes, maar wij kiezen voor een vrij leeg restaurant in de buurt, G?a???. Het blijkt authentieks Grieks met gerechten die we nog niet kennen. Griekse knoflooksaus (een pasta met heel veel knoflook), ansjovis saganaki en worstjes die ons aan Iran doen denken. De open witte wijn smaakt ook erg goed, wat niet altijd overal het geval is. Er krijgen een grote schaal watermeloen gratis toe. We zijn helemaal tevreden.

Zondag 8 septemberNaar Arnea (vaste land)
We verlaten Ayion Oros en gaan de komende dagen naar Arnea, een dorpje in de ‘handpalm' van Chalkidiki. Onderweg komen we langs het Aristoteles Park, dat staat in Stageira, de plaats waar de Griekse wijsheer in 384 v.Chr. is geboren. We gaan er niet naar binnen, want het blijkt een themapark voornamelijk voor kinderen.
Omdat we nog wat te vroeg zijn om in te checken, rijden we naar de Profitis Ilias, waar het kerkje Agia Paraskevi boven op een heuvel ligt. Twee kilometer er vandaan wijst een bord die kant op, maar daar blijft het bij. We vinden hem op het tablet. Hij ligt verscholen achter bomen en is vanaf de weg niet te zien. Een mooi klein kerkje waarvan de deur niet op slot zit, zodat we binnen kunnen kijken. Heel mooi. Het uitzicht buiten zou 360° rondom zijn, ware het niet, dat de bomen in de weg staan. Prachtig zo’n verstilde plek.
In Arnea staat de zoon van de verhuurder ons op te wachten. We parkeren de auto achter het huis en krijgen de sleutels. We hebben een bovenappartement met slaapkamer en een eigen ruim balkon. Daarnaast zijn er buiten overal plekjes met zitjes waar je kunt gaan zitten. Het ziet er erg leuk uit. Er is geen airco, maar dat is ook niet nodig, omdat we op een hoogte van 600 meter zitten en het ’s avonds aardig afkoelt.
We gaan naar het centrum wat op een paar minuten lopen ligt. Het dorp is niet groot, maar op het centrale plein zitten maar liefst twee tavernes, een fastfoodrestaurant, vier bars en een bakkerswinkel die ook koffie verkoopt, Allemaal met terrassen waar het overal gezellig druk is.
De straatjes zijn geplaveid met leistenen en veel huizen liggen er zeer kleurrijk bij. De traditionele huizen zijn fraai geschilderd. De één is paars met oranje dakpannen en de ander is gemaakt van groten stenen uit de bergen. Elke huis heeft een houten balkon waar veelal de bewoners zitten te niksen. Bij de kerk is een trouwerij aan de gang. Iedereen is op chique.
Het is rustig op straat. Veel winkels zijn gesloten, want het is zondag. Het ziet er allemaal goed onderhouden en leuk uit.
Het is lichtelijk bewolkt. Later wordt het weer helder. Het is een stuk groter dorp dan gisteren. Er wonen 2.500 mensen. Er komen veel minder toeristen. Hier geen grote hotels, maar huizen met kamers en appartementen.
Tegen achten gaan we naar het plein. We zien meteen een gezellig uitziende bar, Platia Café, waar het vrij druk is. Ze hebben tapbier: een halve liter voor € 3. Daarbij krijgen we een schaaltje chips (met altijd een servetje in het bakje) en ook nog een schaaltje mezzes. Dat is voor het eerst deze vakantie. Tot nu toe bleef het hapje bij de borrel altijd chips of pinda's. Nu krijgen we toastje met olijventapenade, zoute koekjes, stukjes kaas en ham.
We eten bij Taverne Platanos, waar voornamelijk Grieken eten. Om 21:00 uur zijn we zo’n beetje de laatsten. Ze hebben lang niet alles wat op de kaart staat, maar wel weer dingen die er niet op staan. Ze hebben een heerlijke warme bougiourdi, een drie-kazen-schotel uit de oven, heerlijk lamsvlees en souvlaki. Inclusief wijn zijn we maar € 25 kwijt. Aan het tafeltje achter ons hebben ze al heel wat gedronken en is men vrij luidruchtig. Als we vertrekken, zien we de kok met een klant dansen (beide mannen).
Mensen aan de tafel drinken retsina. En daar doen ze een flinke scheut cola bij….. Tsja.
Alle mannen zitten bij elkaar en alle vrouwen bij elkaar. Nooit samen. Er wordt veel koffie gedronken. Zodra je aan een tafel gaat zitten, wordt er een glas water voor je neer gezet. De meeste mensen doen uren met een kopje koffie.
Op ons terras drinken we een glaasje van de tsipouro die we in Sarti hebben gekregen van het appartement. Alcoholpercentage 46%. We doen er flink wat ijsklontjes en water bij.
Het koelt hier veel meer af dan we tot nu toe gewend zijn. We hebben een trui bij de hand, maar nog niet nodig. Het is heerlijk rustig hier. We horen alleen de krekels.

Maandag 9 septemberArnea
We ontbijten bij de Zaxaroplasteio, de bakker, met twee dubbele espresso, een groot stuk bladerdeeg gevuld met ham en kaas en pindakoekjes voor € 4,50. Ongetwijfeld ben je nog goedkoper uit als je ze in een winkeltje wat haalt en dat thuis opeet. Het zal je niet verbazen, dat wij die moeite niet doen.
Er zitten heel veel oude mannetjes koffie te drinken en op bankjes op het plein gewoon te kletsen. Vrouwen drinken ook koffie, maar natuurlijk apart van de mannen. Het zijn er ook een stuk minder.
Op het plein gaan wij ook op een bankje zitten onder een grote boom om ons heen te kijken. We verbazen ons over de drukte op een maandagmorgen. Het zijn allemaal Grieken die er zitten; oude mensen met kleine kinderen. Geen toeristen.
De taverne van gisteren is vandaag dicht; Taverne Delicious was gisteren gesloten. We eten weer wat vroeger omdat we het Nederlands elftal willen zien. Ook prima hier.
Het is ‘s avonds wat frisser. We hebben zowaar een lange broek en trui aan. Even wennen.

Dinsdag 10 septemberArnea
We halen een broodje bij de bakker en wandelen het dorp rond. Het ziet er heel mooi uit. Veel trappetjes, mooie huizen en de mooie Agios Stephanos-kerk die we van binnen bekijken. Een echte orthodoxe kerk, vol met wijwatervaten aan het plafond en veel iconen. De St. Aanargiron-kerk heeft een mooie koepel, maar is gesloten.
We drinken koffie op de Griekse manier: we doen een uur over één kopje en kijken ondertussen naar de andere mensen. Er vallen zowaar een paar regendruppels, waar je niet nat van wordt. Snel daarna wordt het weer zonnig. We wandelen verder door het dorpje en bezoeken de twee musea die er zijn maar lastig te vinden zijn. Er staan wel wegwijzers, maar die staan niet goed gericht. We vinden ze uiteindelijk toch, maar zijn voor vandaag te laat.
Het is vandaag overal vrij rustig, maar we zijn nergens de enigen.

Woensdag 11 septemberArnea
Zo rustig als het gisteren was, zo druk is het vandaag. Om 11:00-12:00 uur zitten bijna alle terrassen vol. Naast de gebruikelijke oude mannen, zitten er nu ook heel veel jongere vrouwen. Bij de taverne zit men te eten met wijn, bier en ouzo. Ook stikt het van de tieners die net als bij ons drankjes en snacks kopen. We vragen ons af wat er aan de hand is. We hadden ergens wat gelezen over een markt op woensdag, maar die is er niet. Misschien is dit er nog een overblijfsel van? Bij navraag blijkt, dat het vandaag het begin van het schooljaar is. De leerlingen halen alleen boeken op en zijn de rest van de dag nog vrij.
We bezoeken beide musea, het folklore en het textiel, dat door één mevrouw gerund wordt. Is ze bij de één, dan hangt bij de ander een briefje waar ze is. Ze loopt met ons mee naar de tweede om de deur te openen.

Donderdag 12 septemberNaar huis
Voor we vertrekken, kunnen we nog ontbijten bij de bakker. De mevrouw van ons huis vertelt ons, dat we ons moeten haasten, want over een kwartier gaat in het hele dorp de stroom er af voor een uur of zo. Niemand kan dan nog werken en ook de koffiezetapparaten werken dan niet. Griekse koffie kan wel gezet worden, want die gaat op het gas.
We rijden naar het vliegveld van Thessaloniki en we leveren de auto in. We hebben 570 kilometer gereden.
De vlucht gaat voorspoedig, maar op Schiphol moeten we maar liefst vijftig minuten op onze bagage wachten.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.