Griekenland: Chalkidiki

27 augustus t/m 12 september 2019

We willen naar Griekenland. Dat is zes jaar geleden; veel te lang geleden. Waar gaan we naar toe? We zijn al op veel plaatsen geweest. We laten ons leiden door de vliegtijden. We hebben geen zin om ’s morgens om vijf of zes uur te vliegen. Als het niet hoeft…. We kiezen voor een vlucht op Thessaloniki, midden op de dag. We huren een auto en boeken verschillende onderkomens op CHALKIDIKI. Dat is een schiereiland in Grieks Macedonië in de vorm van een handpalm met drie vingers: Kassandra, Sithonia en Ayion Oros met het religieuze Athos. Dat is een monnikenrepubliek waar vrouwen niet welkom zijn. Zelfs geen vrouwelijke dieren. Alleen kippen, want ze hebben de eierschalen nodig voor het schilderen van iconen.

Dinsdag 27 augustusNaar Pefkochori (Kassandra)
De vlucht gaat voorspoedig en om 16:00 uur landen we in Thessaloniki. We halen de auto op en rijden naar Pefkochori op de westelijke ‘vinger’ Kassandra. De weg is goed en het is niet druk. Het is 95 km en we doen er 1u15 over. Het is net zo warm als in Nederland, meer dan 30°.
We hebben een appartement met zwembad en balkon waar we ons installeren. We zitten op ons balkon met uitzicht op het zwembad met een flesje wijn, dat men in de koelkast heeft gezet om ons welkom te heten. Leuk.
We wandelen de plaats in en zien verschillende supermarkten erg dichtbij zitten. Het strand is ook niet ver. Er is geen hoogbouw in Pefkochori, maar wel heel veel hotels en appartementen. Overal zitten mensen op terrasjes. Bijna alleen maar Grieken. Hoewel, er staan veel Servische en andere Oost-Europese auto’s. Het is er vrij druk. Wij dwalen wat rond en gaan dan naar het plein wat verder van de zee verwijderd, dat bekend staat als het oude dorpscentrum. Er zijn een paar restaurantjes met terrassen. Erg gezellig. Grieken eten pas na negenen. Het is bijna zo laat en er is nog ruimte genoeg. Bij de pizzeria met fel licht dicht bij strand was het om 20:00 uur al afgeladen vol. Op het plein hangt sfeerverlichting en het is er gezellig. Er komen voornamelijk Grieken. Tegen half tien zit alles vol. Kleine kinderen komen gewoon mee.
Wij zitten bij Ouzeri Las-Pas. De kaart vermeldt voornamelijk voorgerechten, vis en drank. Eén personeelslid spreekt goed Engels en die vertelt, dat tijdens een juli-storm de menu’s zijn vernietigd. Ze waren erg blij, dat er geen persoonlijke ongelukken waren gebeurd. Er blijken ook vleesgerechten te zijn. We nemen stifado en een lamsschotel met kaas. Er is ook een kind, dat de klanten bedient. Onze bierbestelling vertelt hij wel verder, maar brengt dat zelf niet. We krijgen gratis watermeloen als toetje. Een halve liter tapbier kost € 3. Brood kost € 1 en het gebruik van tafel en servies € 3 p.p. Totaal zijn we € 40 kwijt. We halen nog wat bier bij een winkeltje voor op ons balkon. Het is buiten stukken lekkerder dan binnen. We zetten alle ramen deuren open tot we naar bed gaan en doen dan de airco aan.
Het is een zwoele avond.

Woensdag 28 augustusPefkochori
Aan het eind van de ochtend wandelen we nogmaals het kleine centrum door. Het smalle strand is erg druk. Iedereen heeft een parasol staan. Leuk, al die verschillende kleuren. Hier aan het strand is het een stuk duurder dan een paar honderd meter landinwaarts. Maar dat is overal zo.
Er staat een mooie orthodoxe kerk.
Daarna zitten we een poos op ons balkon. Dat ligt de hele dag in de schaduw en soms voelen we een klein beetje wind. We kijken uit op het zwembad en de stoelen die er om heen staan. We zitten op de tweede verdieping en kunnen alles goed gadeslaan.
We doen niet veel vandaag. Drinken een biertje bij de Irish Pub en eten bij, hoe kan het ook anders, bij een Griek. Daarna kijken we naar Ajax, die de laatste voorronde voor de Champions League door komt. We zitten in een klein internetcafeetje waar alleen mannen zitten die voor de tegenstander zijn. Als Ajax 2-0 scoort, loopt de hele zaak leeg.

Donderdag 29 augustusPefkochori
Het ontbijt is naast het zwembad.
Daarna gaan we bij het zwembad onder een enorme parasol zitten. Gelukkig zijn er genoeg ligstoelen en worden ze niet 'gereserveerd' door handdoeken. We lezen, eten een ijsje, drinken water, kijken naar de kinderen in het zwembad, lezen, lopen een stukje, lezen, drinken water. Zo komen we de dag wel door.
Aan het eind van de middag drinken we weer een halve liter tapbier in de Irish pub. De hele dag is het overal erg rustig, veel stiller dan gisteren. Dat geldt niet voor de pub waar het gezellig druk is. De bediening maakt ons duidelijk, dat de berg Athos te zien is achter het schiereiland Sithonia. Mooi.
We gaan eten op het oude Griekse plein waar het ook erg druk is. We vinden een mooi plekje aan een tweepersoons tafeltje en wachten rustig af. Het personeel loopt zich een slag in de rondte. We kunnen vrij snel bestellen en nog sneller krijgen we de wijn. Het maakt ons niet uit wanneer het eten komt. We zitten heerlijk op het plein onder de groene planten. We bestellen de gerechten in het Engels en de wijn in het Grieks. Vragen ze of we droge of zoete wijn willen. In het Grieks. Lachen, want dat verstaan we natuurlijk niet. Zij vinden het ook leuk. Heerlijk eten, alleen veel te veel. De rekening klopt niet helemaal. Als wij melden, dat er een halve liter wijn te weinig op staat, wordt er € 2,50 extra gerekend i.p.v. € 5. Ze zijn erg blij met onze fooi. € 30 voor twee voorgerechten, twee hoofdgerechten, een liter wijn en fooi.
Het internetcafé zit nu helemaal afgeladen vol. Een Griekse ploeg speelt.

Vrijdag 30 augustusPefkochori
Rustige dag bij het zwembad. Lekker ontspannen.
We drinken en eten ’s avonds op het Griekse plein. Bij één tent staat een tafel gedekt voor een man of veertig. Er komt ook een band. Hier gaan we dus niet naar toe. Door de muziek kun je elkaar waarschijnlijk niet meer verstaan. Wij horen hem nog goed in de Ouzeri een stukje verder. Er staan allerlei gebouwen tussen en dat dempt ook nog. Heerlijk om elke avond buiten te kunnen zitten. Lekkere temperatuur en geen wind.
We eten vandaag alleen een paar voorgerechten. Dat is meer dan genoeg. We krijgen een glaasje ouzo toe.

Zaterdag 31 augustusNaar Sarti (Sithonia)
Na het ontbijt vertrekken we naar Sarti op Sithonia, de middelvinger van Chalkidiki. Het is vrij rustig op de weg. We zien zowaar een paar wolkjes. In Olynthos bezoeken we een oude opgraving van de antieke stad. Deze werd in 348 v.Chr. verwoest. Er is een vrijwilliger die uitleg geeft. Dat is wel nodig, want zo heel veel is er niet te zien. Maar met tekeningen hoe het er uit gezien heeft, krijg je wel een indruk. Er liggen een paar mooie mozaïeken. Als ik de Grieken was, zette ik er een afdakje boven tegen de zon.
Men had in de vijfde eeuw v.Chr. al een ingenieus plan bedacht voor de ligging van de huizen (slaapvertrekken op het noorden), de straten (in de windrichting om de meeste wind te vangen) en de riolering.
In Sarti zitten we midden in het centrum in een appartement. De straten zijn smal en hebben tweerichtingsverkeer, wat dus niet past. Gelukkig is het niet druk en tegenliggers worden ontweken. Parkeren is nu nog geen probleem; later op de middag en de avond wel. We vinden een mooi plekje waar hij de hele dag in de schaduw staat. Ook ons balkon ligt gunstig t.o.v. de zon. Dat treffen we weer. We maken een rondje door de plaats en vinden het er een stuk leuker uitzien dan Pefkochori. Mooiere stranden met ook hier veel strandtenten, maar ze zijn gezelliger aangekleed. We vragen ons wel af hoe al die tafeltjes bezet moeten raken. Hoe kan men hier van leven? Ook heel veel bakkertjes en ijstentjes.
Nadeel is dat hier muggen zitten. We drinken bier in een strandtent met uitzicht op de berg Athos.
Er is hele goede wifi in tegenstelling tot Pefkochori. Daar was wel weer een zwembad.
We willen gaan eten bij de beste taverne in de plaats, maar die zit natuurlijk vol. Bij het strand zit ook een Griek met lekker eten. We bestellen twee voorgerechten, een hoofdgerecht en een kilo open wijn. € 30 zijn we kwijt.
Thuis op ons balkon drinken we nog een afzakkertje.

Zondag 1 septemberSarti
In dit hotel is geen ontbijt. We hebben wel een keukentje en binnen honderd meter zitten drie supermarkten, maar we gaan ontbijten bij de bakker. Ondanks de zondag is deze gewoon open en het is er zelfs erg druk. Er is heel veel keus uit allerlei soorten broodjes, koeken en gebak. We bestellen allebei een typisch Grieks broodje. Zij zijn wel erg groot en eigenlijk was eentje wel genoeg voor samen geweest. Ze kosten wel € 1,70 per stuk. Een dubbele espresso is € 2. Leuke prijzen.
We gaan wandelen en verkennen de kust. Bij een uitzichtpunt staan een paar kleine blauwe kapelletjes, een groot wit kruis en een wapperende Griekse vlag. We zien verschillende baaien. De een met erg rustig water waar tal van parasols staan en waar het druk is met zwemmende kinderen. De ander met grotere golven met een enkele zwemmer. We hebben mooi uitzicht op Sarti.
We lopen het dorp rond, zien de kerk, tal van terrasjes en winkeltjes. Het is nog steeds erg warm. Op ons balkon zitten we heerlijk in de schaduw en een beetje wind. We halen water bij de supermarkt en een fles van anderhalve liter is zo leeg.
We zitten aan het eind van de middag bij de Sportbar, die in het voetgangersgedeelte ligt. Het is erg druk, zowel in de bar als op straat. In de bar hangen grote tv-toestellen die Engels, Spaans, Duits en Italiaans voetbal uitzenden (zonder geluid). We bekritiseren alle mensen die langs komen. Sommige zijn veel te bloot, sommige hebben te korte broeken aan zodat de billen er onderuit piepen (geen gezicht), velen zijn veel te dik, sommige hebben veel te opvallend (vaak rood) geverfd haar, de meesten zijn oké. De buren krijgen bij het bier een bakje pinda's. Ze zeggen, dat ze chips willen en dat krijgen ze er bij. Als vervolgens ons bier wordt gebracht krijgen wij ook twee bakjes.

Maandag 2 septemberSarti
We verkennen vandaag het schiereiland. We rijden over een goede asfaltweg naar Parthenoas, dat aan de westkant ligt. Het is een authentiek dorpje met natuurstenen weggetjes. Er liggen wat huizen en voor zo’n dorpje heel wat tavernes. We willen ook naar Porto Carras, maar de wegwijzers sturen je naar een enorm resort annex casino. Dat doen we dus niet. In Porto Koufo is een aardig haventje. Als we verder rijden, zien we langs de weg een heel stuk strand van drie meter breed. Auto’s half in de berm, half op het strand en er naast liggen mensen te bakken.
Soms zijn er mooie uitzichten op de kust en overal zien we de berg Athos liggen. Veel is er verder niet te zien.
De rest van de dag doen we niet veel. Zitten op ons balkon, lezen wat, kijken naar voorbijgangers.

Dinsdag 3 septemberSarti
Na het ontbijt maken we een wandeling langs het strand. Het weer blijft onveranderd zonnig en warm. We eten een ijsje.
Overdag is het vooral druk op het strand. Aan het begin van de avond gaat iedereen flaneren. Tussen 20:30 en 22:00 uur is het topdrukte in de restaurants. Ook lopen veel mensen rond met een kleine doos met een stuk pizza er in.
Als we bier drinken bij de Sportbar, krijgen we daar een glas ouzo met ijs bij. Beetje vreemde combinatie vinden wij. Serviërs krijgen een glaasje ouzo zonder ijs, dat ze drinken als een shotje. Ze kennen ons; we krijgen nog steeds twee bakjes met borrelhapjes.
Er zitten heel veel Serviërs, Bulgaren, Hongaren, Roemenen en Noord-Macedoniërs. Weinig Nederlanders.

Woensdag 4 septemberNaar Ouranoupouli (Ayion Oros)
Vandaag rijden we naar Ouranoupouli, dat op de meest oostelijke vinger ligt. Het ligt aan de westkust net boven de grens met Athos, de monnikenrepubliek.
We blijven tot 11:00 uur op ons balkon zitten, checken uit en gaan dan ontbijten bij de bakker. Het is niet zo ver rijden en we kunnen pas om 14:00 uur inchecken.
We stoppen in Nea Roda waar een mooi kerkje bij de haven staat. We zetten de auto in het kleine centrum en wandelen over het strand er naar toe. Leuk om even te zien. Terug bij de auto drinken we een halve fles water op en meteen breekt het zweet ons uit. We zetten de airco van de auto op hoog.
We zitten in Ouranoupouli in een hotel vlak bij het centrumpje. We hebben een hele lichte kamer, grote badkamer en ruim balkon met uitzicht op zee. Hier houden we het ook wel vier nachten uit.
We zien een mooie rode zon achter de bergen van het vasteland verdwijnen.
Langs de kade staan restaurants naast restaurants. We hebben ze voor het uitkiezen. Ze zitten lang niet vol en ook hier vragen we ons af hoe men hier van kan leven.
De bierprijs varieert van € 8 tot € 12 per liter. Het eten is op de meeste plaatsen zo’n beetje hetzelfde. Het is of Grieks of Italiaans met pizza en pasta. Uiteraard kiezen we elke dag voor Grieks en we proberen elke dag een ons onbekend gerechtje uit. Het smaakt allemaal prima.

Donderdag 5 septemberOuranoupouli
Het ontbijt in het hotel is verschrikkelijk. Heel uitgebreid met allerlei soorten eieren, broden, fruit, yoghurt, sappen, cakejes, enz.enz. Erg lekker, maar nadeel is, dat we veel te veel eten.
We slenteren het dorpje door, bekijken de mogelijkheden voor een boottocht, zitten op een terras en bekijken de mensen. Men parkeert de auto gewoon onder de borden ‘verboden parkeren’, waardoor de taxi’s en de tourbussen in de problemen komen. Maar ja, als je niets doet tegen foutparkeerders, dan blijft men dat gewoon doen.
Ook vandaag gaat de zon rood onder. Later verschijnt de gele maan, die helemaal oranje wordt als die langzaam verdwijnt.

Vrijdag 6 septemberOuranoupouli
Vandaag zijn we toe aan een langere wandeling om het ontbijt er af te lopen. Iets naar het zuiden ligt de Moni Zygou. Dit is een oud Athoniet-klooster, dat werd gesticht in de tiende eeuw en werd verwoest vóór 1198. Het ligt net buiten de grenzen van de berg Athos. De toegang is € 4, 65+ is gratis. We nemen een folder mee en kijken er wat rond. Er zijn nog wat aardige mozaïeken, die goed bescherm worden. Mooi om te zien.
We lopen naar de grens met Athos waar een hek staat met een gesloten poort. Niemand mag er in. Er is alleen toegang via een haven en de mannelijke pelgrims moeten de nodige hobbels nemen om er te komen.
Op de terugweg zien we een wegwijzer naar een aquaduct waar we gaan kijken. We hebben hier niets over gelezen en verwachten niet veel. Er staat nog een klein deel en het is nog in gebruik. Weliswaar met een moderne leiding, maar toch. Het aquaduct is overdekt met oude leien pannen en overspant een droge rivier. Mooi.
Terug in Ouranoupouli drinken we een pilsje, bekijken de problemen met het parkeren en zien tal van hele jonge kleine monnikjes, helemaal in het zwart die van de boot vanaf Athos komen.
We eten vroeg vandaag, om 20:00 uur. Het Nederlands voetbalelftal speelt vanavond uit tegen Duitsland om 21:45 uur en dat willen we zien. Op ons balkon installeren we ons met het tablet en zien Nederland met 2-4 winnen.

Zaterdag 7 septemberOuranoupouli
We maken een tochtje met een boot langs de kust van Athos. Dichterbij als vrouw kun je daar niet komen.
Athos, ook wel Mount Athos genoemd, is de autonome monnikenrepubliek met als hoofdstad Karyes. Het is dichtbebost en heeft de hoogste top van Chalkidiki van 2.033 meter. Er wonen 1.500 monniken in 20 kloosters in een gebied van 336 km2. Er zijn 17 Griekse kloosters, een Bulgaars, een Russisch en een Servisch klooster. De kloosters houden bijen, hebben wijngaarden en bouwland en in de Athos kloosters schilderen de monniken religieuze iconen.
Er vertrekken verschillende boten met verschillende bestemmingen. Sommige varen een stukje langs Athos en gaan vervolgens zwemmen en bij Ammouliani, het eiland, dat hier voor de kust ligt. Anderen varen naar Sithonia. Wij varen bijna tot de zuidpunt van Athos, een tocht van drie uur (heen en weer).
We hebben gereserveerd. Alleen de naam opgeven is voldoende. Ze vinden ‘Post’ maar een vreemde naam. ‘Post’ als van post, brieven en zo? Wie heet er nou zo?
We maken een mooie tocht. We zitten natuurlijk buiten, boven op het dek onder een afdak. Nogal wat mensen vinden het te hard waaien. Lekker juist. We zien allerlei kloosters, sommige ruïnes, vroeger geplunderd door piraten, andere nog bewoond. De een wat groter dan de ander. We zien o.a. Xenophontos Isra Moni, het Russische Agiou Panteleimon, Osios Gregorio en Moni Dionysiou. Mooie tocht.
Een bemanningslid ziet dolfijnen achter de boot. Wij niet.
Overal in Ouranoupouli zien we paterkes lopen. Meestal oude mannen met grijze knotten en lange baarden in lange zwarte gewaden. Ze zijn allemaal even dik. Aan de haven komt regelmatig een boot met alleen maar paterkes en mannen. Drie keer raden waar die vandaan kont.
Het biertje op het plein duurt ons te lang. Na tien minuten hebben we nog geen bestelling kunnen doen. Het lijkt ons, dat er meer dan genoeg personeel is, maar dat één meisje alles doet.
We gaan weg en komen terecht bij Lila Pause, een café aan de waterkant. Lekkere bankjes, grote pullen tapbier voor een goede prijs. Helemaal prima. Er zit ook een paterke te drinken. Het zijn net mensen…
In de haven ligt een veerboot die ook auto’s vervoerd. Ondanks dat hij helemaal donker is, rijdt er een grote patserwagen achteruit op. Als die even later weer vertrekt, vragen wij ons af wat daar geladen/gelost is: drugs, meisjes van plezier?
We hadden een restaurant uitgezocht om te eten, maar daar is het erg druk. Ook bij de buren zit het erg vol. Er zijn nog wel tafeltjes, maar wij kiezen voor een vrij leeg restaurant in de buurt, G?a???. Het blijkt authentieks Grieks met gerechten die we nog niet kennen. Griekse knoflooksaus (een pasta met heel veel knoflook), ansjovis saganaki en worstjes die ons aan Iran doen denken. De open witte wijn smaakt ook erg goed, wat niet altijd overal het geval is. Er krijgen een grote schaal watermeloen gratis toe. We zijn helemaal tevreden.

Zondag 8 septemberNaar Arnea (vaste land)
We verlaten Ayion Oros en gaan de komende dagen naar Arnea, een dorpje in de ‘handpalm' van Chalkidiki. Onderweg komen we langs het Aristoteles Park, dat staat in Stageira, de plaats waar de Griekse wijsheer in 384 v.Chr. is geboren. We gaan er niet naar binnen, want het blijkt een themapark voornamelijk voor kinderen.
Omdat we nog wat te vroeg zijn om in te checken, rijden we naar de Profitis Ilias, waar het kerkje Agia Paraskevi boven op een heuvel ligt. Twee kilometer er vandaan wijst een bord die kant op, maar daar blijft het bij. We vinden hem op het tablet. Hij ligt verscholen achter bomen en is vanaf de weg niet te zien. Een mooi klein kerkje waarvan de deur niet op slot zit, zodat we binnen kunnen kijken. Heel mooi. Het uitzicht buiten zou 360° rondom zijn, ware het niet, dat de bomen in de weg staan. Prachtig zo’n verstilde plek.
In Arnea staat de zoon van de verhuurder ons op te wachten. We parkeren de auto achter het huis en krijgen de sleutels. We hebben een bovenappartement met slaapkamer en een eigen ruim balkon. Daarnaast zijn er buiten overal plekjes met zitjes waar je kunt gaan zitten. Het ziet er erg leuk uit. Er is geen airco, maar dat is ook niet nodig, omdat we op een hoogte van 600 meter zitten en het ’s avonds aardig afkoelt.
We gaan naar het centrum wat op een paar minuten lopen ligt. Het dorp is niet groot, maar op het centrale plein zitten maar liefst twee tavernes, een fastfoodrestaurant, vier bars en een bakkerswinkel die ook koffie verkoopt, Allemaal met terrassen waar het overal gezellig druk is.
De straatjes zijn geplaveid met leistenen en veel huizen liggen er zeer kleurrijk bij. De traditionele huizen zijn fraai geschilderd. De één is paars met oranje dakpannen en de ander is gemaakt van groten stenen uit de bergen. Elke huis heeft een houten balkon waar veelal de bewoners zitten te niksen. Bij de kerk is een trouwerij aan de gang. Iedereen is op chique.
Het is rustig op straat. Veel winkels zijn gesloten, want het is zondag. Het ziet er allemaal goed onderhouden en leuk uit.
Het is lichtelijk bewolkt. Later wordt het weer helder. Het is een stuk groter dorp dan gisteren. Er wonen 2.500 mensen. Er komen veel minder toeristen. Hier geen grote hotels, maar huizen met kamers en appartementen.
Tegen achten gaan we naar het plein. We zien meteen een gezellig uitziende bar, Platia Café, waar het vrij druk is. Ze hebben tapbier: een halve liter voor € 3. Daarbij krijgen we een schaaltje chips (met altijd een servetje in het bakje) en ook nog een schaaltje mezzes. Dat is voor het eerst deze vakantie. Tot nu toe bleef het hapje bij de borrel altijd chips of pinda's. Nu krijgen we toastje met olijventapenade, zoute koekjes, stukjes kaas en ham.
We eten bij Taverne Platanos, waar voornamelijk Grieken eten. Om 21:00 uur zijn we zo’n beetje de laatsten. Ze hebben lang niet alles wat op de kaart staat, maar wel weer dingen die er niet op staan. Ze hebben een heerlijke warme bougiourdi, een drie-kazen-schotel uit de oven, heerlijk lamsvlees en souvlaki. Inclusief wijn zijn we maar € 25 kwijt. Aan het tafeltje achter ons hebben ze al heel wat gedronken en is men vrij luidruchtig. Als we vertrekken, zien we de kok met een klant dansen (beide mannen).
Mensen aan de tafel drinken retsina. En daar doen ze een flinke scheut cola bij….. Tsja.
Alle mannen zitten bij elkaar en alle vrouwen bij elkaar. Nooit samen. Er wordt veel koffie gedronken. Zodra je aan een tafel gaat zitten, wordt er een glas water voor je neer gezet. De meeste mensen doen uren met een kopje koffie.
Op ons terras drinken we een glaasje van de tsipouro die we in Sarti hebben gekregen van het appartement. Alcoholpercentage 46%. We doen er flink wat ijsklontjes en water bij.
Het koelt hier veel meer af dan we tot nu toe gewend zijn. We hebben een trui bij de hand, maar nog niet nodig. Het is heerlijk rustig hier. We horen alleen de krekels.

Maandag 9 septemberArnea
We ontbijten bij de Zaxaroplasteio, de bakker, met twee dubbele espresso, een groot stuk bladerdeeg gevuld met ham en kaas en pindakoekjes voor € 4,50. Ongetwijfeld ben je nog goedkoper uit als je ze in een winkeltje wat haalt en dat thuis opeet. Het zal je niet verbazen, dat wij die moeite niet doen.
Er zitten heel veel oude mannetjes koffie te drinken en op bankjes op het plein gewoon te kletsen. Vrouwen drinken ook koffie, maar natuurlijk apart van de mannen. Het zijn er ook een stuk minder.
Op het plein gaan wij ook op een bankje zitten onder een grote boom om ons heen te kijken. We verbazen ons over de drukte op een maandagmorgen. Het zijn allemaal Grieken die er zitten; oude mensen met kleine kinderen. Geen toeristen.
De taverne van gisteren is vandaag dicht; Taverne Delicious was gisteren gesloten. We eten weer wat vroeger omdat we het Nederlands elftal willen zien. Ook prima hier.
Het is ‘s avonds wat frisser. We hebben zowaar een lange broek en trui aan. Even wennen.

Dinsdag 10 septemberArnea
We halen een broodje bij de bakker en wandelen het dorp rond. Het ziet er heel mooi uit. Veel trappetjes, mooie huizen en de mooie Agios Stephanos-kerk die we van binnen bekijken. Een echte orthodoxe kerk, vol met wijwatervaten aan het plafond en veel iconen. De St. Aanargiron-kerk heeft een mooie koepel, maar is gesloten.
We drinken koffie op de Griekse manier: we doen een uur over één kopje en kijken ondertussen naar de andere mensen. Er vallen zowaar een paar regendruppels, waar je niet nat van wordt. Snel daarna wordt het weer zonnig. We wandelen verder door het dorpje en bezoeken de twee musea die er zijn maar lastig te vinden zijn. Er staan wel wegwijzers, maar die staan niet goed gericht. We vinden ze uiteindelijk toch, maar zijn voor vandaag te laat.
Het is vandaag overal vrij rustig, maar we zijn nergens de enigen.

Woensdag 11 septemberArnea
Zo rustig als het gisteren was, zo druk is het vandaag. Om 11:00-12:00 uur zitten bijna alle terrassen vol. Naast de gebruikelijke oude mannen, zitten er nu ook heel veel jongere vrouwen. Bij de taverne zit men te eten met wijn, bier en ouzo. Ook stikt het van de tieners die net als bij ons drankjes en snacks kopen. We vragen ons af wat er aan de hand is. We hadden ergens wat gelezen over een markt op woensdag, maar die is er niet. Misschien is dit er nog een overblijfsel van? Bij navraag blijkt, dat het vandaag het begin van het schooljaar is. De leerlingen halen alleen boeken op en zijn de rest van de dag nog vrij.
We bezoeken beide musea, het folklore en het textiel, dat door één mevrouw gerund wordt. Is ze bij de één, dan hangt bij de ander een briefje waar ze is. Ze loopt met ons mee naar de tweede om de deur te openen.

Donderdag 12 septemberNaar huis
Voor we vertrekken, kunnen we nog ontbijten bij de bakker. De mevrouw van ons huis vertelt ons, dat we ons moeten haasten, want over een kwartier gaat in het hele dorp de stroom er af voor een uur of zo. Niemand kan dan nog werken en ook de koffiezetapparaten werken dan niet. Griekse koffie kan wel gezet worden, want die gaat op het gas.
We rijden naar het vliegveld van Thessaloniki en we leveren de auto in. We hebben 570 kilometer gereden.
De vlucht gaat voorspoedig, maar op Schiphol moeten we maar liefst vijftig minuten op onze bagage wachten.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.