Vrijdag 13 septemberNaar Syros

Na het ontbijt maken we een wandeling van een uur door Mesi en Steni. Overal zijn hele kleine dorpjes en niemand weet eigenlijk precies welk huis bij welk dorp hoort. Steni is vrij groot en, voor hier, erg levendig. Er zijn verschillende open tavernes, wat winkels, een school, een dokterspost en kerken uiteraard. We zien zelfs mensen op straat die ons allemaal vriendelijk gedag zeggen. We zien geen kinderen, maar wel kinderspeelgoed; er moeten hier dus nog kinderen wonen. Jongelui zien we helemaal niet.
Met de taxi worden we naar de boot in de haven van Tinos-stad gebracht. De chauffeur zit rustig te bellen in de haarspeldbochten. Zijn we niet echt blij mee. De boot naar Syros doet er maar een half uur over. Syros is het handelscentrum van de Cycladen. In Ermoupolis missen we net de bus naar Azolimnos waar we een appartement hebben geboekt. Er gaat elk uur een bus, dus dat is geen ramp. We gaan bij het dichtst bijzijnde café zitten met wat te drinken en het onafscheidelijke schaaltje chips. Een kaartje kost € 1,60 en we betalen dat in de bus. Het is slechts tien, vijftien minuten rijden, afhankelijk van het aantal in- en uitstappers. De halte ligt tegenover het appartement Cochili. Ook hier de weg oversteken en we zitten in de zee. We hebben een kamer beneden en een appartement boven besteld. Dat appartement omdat daar een ruim balkon bijzit, zodat we daar met z'n drieën kunnen eten en drinken. We krijgen echter een appartement in het oude deel met twee piepkleine balkonnetjes. Op de grootste kunnen we met z'n drieën met opgetrokken knieën net naast elkaar zitten. We zijn het er niet mee eens, maar ze zitten vol. Wij hebben echter al drie maanden geleden gereserveerd en nergens op hun website wordt gesproken over een oud deel of kleine balkons. Klein voordeel is dat we mooi uitzicht over zee hebben. Maandag zou ze een ander appartement vrij krijgen, waar we dan in kunnen.
Bij een terras aan het water drinken we wat, maar we nemen er maar eentje, want het is er veel te duur. Normaal betalen we uiterlijk € 3 voor een halve liter bier; hier krijg je maar een derde liter. En de service houdt ook al niet over. We gaan wel bij het restaurant van het hotel eten, want dat is ons aanbevolen door fervente Syros-bezoekers. Er is een grote kaart, maar ze hebben natuurlijk lang niet alles. Op Tinos was dat beter. Daar hadden ze ook een grote kaart, maar daar hadden ze altijd alles. Wat we wel eten, is weer heel wat anders en goed klaar gemaakt. We krijgen een halve liter wijn van het huis, maar daarmee kopen ze ons probleem met het appartement niet af.
Op het piepkleine balkonnetje drinken we nog een ouzo voor het slapen gaan.

Zaterdag 14 septemberSyros
We ontbijten bij de kamer van Petra, want die heeft zo'n groot terras dat we daar uitgebreid kunnen zitten. Maar zij heeft een kamer en geen appartement en dus geen keuken. We sjouwen al onze spullen haar kant op en kopen een brood bij de buren. Ook koken we water in het appartement, want in haar kamer is alleen een klein butagasstelletje.
Het waait vandaag een stuk harder dan gisteren. Niet dat dat erg is, want het blijft warm en zonnig.
Met de bus gaan we naar de hoofdstad van het eiland, Ermoupolis. We hopen wat informatie over het eiland te vinden, maar het enige informatiekantoortje is gesloten.
We wandelen heel veel trappen op naar de Grieks-orthodoxe Agios Athanasios-kathedraal die boven op een heuvel ligt. Gelukkig is die wel open. Erg mooi en zeker een bezoekje waard. Ook de lager gelegen Agios Georgios-kerk, een Grieks-katholieke kerk, bekijken we en daarvoor geldt het zelfde.
Daarna dwalen we een poos door de winkelstraat die helemaal betegeld is met marmer uit Tinos. Een mooi gezicht. Er zitten veel souvenirwinkeltjes (voor de Griekse toeristen, want andere zijn er niet) en kopen een kilo louza voor € 19 die we gaan verdelen en die over vijf dagen op z'n lekkerst is volgens de slager. Het is een speciale worst die in een wijnbad heeft gelegen en is ingesmeerd met pittige kruiden als zwart zout en hete peper die bedoeld zijn om de insecten op een afstand te houden. Dat lijkt op een zandlaagje. De worst wordt in de buitenlucht gehangen om te rijpen. Wij hangen hem in de deuropening van de hotelkamer.
Het valt ons op, dat er erg veel, maar dan ook heel erg veel, heel dikke mensen zijn. Sommigen zitten op kleine brommers en twee van die dikke mensen daarop zitten vaak helemaal klem tussen het stuur en het koffertje achterop. Het verbaast ons, dat sommige van die dingen niet instorten. Op brommers draagt de bestuurder vaak een helm (hangt ook regelmatig aan het stuur), de passagier draagt er nooit een.
We lunchen in een kleine straat die vol met restaurantjes zit. De hele straat is overwoekerd door bougainville. Erg mooi en bovendien een stuk goedkoper dan aan het water.
Ermoupolis is een leuke, gezellige plaats.
Ieder uur gaat er een bus terug naar Azolimnos behalve natuurlijk om 15:30 uur als wij mee willen. Dan maar weer een terrasje... Je moet toch wat.
We drinken een ouzo vooraf (alweer) en eten twee huizen verderop. Het zijn hier niet de afstanden die je aflegt. Het bevalt ons hier erg goed. Iets duurder, maar heel erg lekker. En geen papieren kleedjes, maar echte stoffen. Zowel de wijn als het eten zijn erg lekker. Er staan vooral gerechten op het menu, die we nog niet gegeten hebben, zoals gebakken oesterzwammen en een enorme varkenspoot voor twee personen, die wij natuurlijk nemen. Heerlijk mals. Vaak krijg je een gratis toetje in de vorm van vers fruit (watermeloen), nu krijgen we verschillende soorten chocoladegebak.
Zondag 15 septemberSyros
Geen wind vandaag en al vroeg is het erg warm. We waren van plan om met de bus verschillende dorpen te gaan bezoeken en een eind te gaan lopen, maar dat veranderen we in een stranddag.
Een moederpoes is zo te zien vandaag voor het eerst met haar kroost op pad. Vijf kleine doodsbange jonkies lopen haar achterna. Bij het minste of geringste schrikken ze ergens van en rennen dan in paniek terug. Moeders zit voortdurend naar ze te miauwen. Grappig.
Na het ontbijt pakken we onze zwemspullen en steken de straat over. Afgelopen vrijdag was het erg druk aan het strand met ook heel veel kinderen (en dikke mensen), gisteren was het een stuk rustiger en nu is er bijna niemand. We gaan in de schaduw van een paar bomen liggen. We zwemmen, lezen, doezelen.
We maken zelf lunch en kopen daarvoor in de supermarkt naast het hotel brood, tonijn en mayonaise. We hebben nog rode ui, tomaat en komkommer. Smaakt helemaal prima.
's Middags het zelfde programma als 's morgens. Weinig te melden dus.
Tegen het vallen van de avond komen er een hoop mensen op de pier af. Mannen, vrouwen en kinderen. Allemaal dragen ze een schepnet. De een nog groter dan de ander. De meeste komen per brommer, sommige ook met de auto met het schepnet op het dak gebonden. Ze houden allemaal een plaatsje bezet en als het donker is scheppen ze de vis met porties tegelijk het water uit. Kost geen enkele moeite.
Elke maaltijd proberen we wat nieuws te eten. Vandaag zijn dat pittige kaas en een lamsschotel. Ook weer lekker. Eigenlijk is zowat alles lekker. We eten dan ook veel te veel. Over het drinken zullen we het maar niet hebben...
Op ons terrasje gezeten, zien we dat veel Grieken niet kunnen autorijden. Inparkeren is ook een groot probleem. Je hoort het al aan het gas geven en soms geeft elkaar passeren al de nodige problemen.

Maandag 16 septemberSyros
Het is net zo zonnig als gisteren hoewel bewolking en 30% kans op regen voorspeld is. Later op de middag zal inderdaad de bewolking gaan overheersen. De temperatuur blijft goed.
We nemen de bus naar Possidonia, wat een leuke plaats zou moeten zijn. Het enige bijzondere zijn wat grote landhuizen, excentrieke buitenverblijven. We wandelen over de asfaltweg, waar amper een auto rijdt, naar Finikas. Dat ziet er wel gezellig uit; vooral bij de haven is het leuk. Een vrouw haalt een inktvis uit het water en er ligt een piepklein bootje met de naam ΓΊΓΑΝΤΑΣ/Gigant. Grappig.
De lopen verder naar Galissas wat een vrij groot strand heeft. Het staat vol met ligbedden en de tavernes liggen wel erg door het dorp verspreid.
Eigenlijk vinden wij Syros helemaal niet zo mooi. Geen leuke dorpjes met smalle straatjes en mooie huizen. Geen duiventillen. Geen wandelpaden. Er is niet zo veel te zien. Het is ook vrij kaal, geen groene gebieden te zien. Wel staan er overal lekkere en aparte gerechten op de menukaarten.
En alweer komen we de zigeuners met de kippen tegen.
Met de bus rijden we naar Ermoupolis waar we gaan lunchen. De buren hebben een mooie pastei op een bord en die willen wij ook. Het blijkt maratopita oftewel fennel pie te heten. Smaakt heerlijk.
Ook nu wil iedereen voor in de bus zitten. Als de mensen van het voorste bankjes uitstappen, neemt de vrouw van een stoel daar achter meteen haar plaats in. Als zij uitstapt, rennen twee meisjes naar voren. Wij moeten er vreselijk om lachen.
We hebben eindelijk het appartement dat we geboekt hebben. Het is een stuk beter ingericht, grotere douche, groter bed en vooral een groot balkon met uitzicht op zee. Als we tegen de avond daar zitten, voelen we de eerste regendruppels. Dat hebben wij weer: eindelijk een mooi balkon, gaat het regenen.
De regen valt uiteindelijk mee; veel meer dan een licht buitje is het niet. Wel waait het vrij hard en zien we een mooie regenboog. Aan de andere kant is de lucht helemaal geel.
We eten in het restaurant van het hotel. Driekwart van de gerechten die op de kaart staan, hebben ze niet. Ze geven het eind van het seizoen de schuld, terwijl het tussen de middag en 's avonds toch altijd druk is.
Als we zitten na te tafelen, gaat de muziek ineens op hard. Er zit een grote groep taalcursisten met een Griekse leraar en die beginnen te dansen. Vooral een jonge Griekse man danst heel erg heel goed. Een paar oudere Griekse mensen van een ander tafeltje beginnen mee te dansen. Die zijn allemaal vrij gezet, maar dansen kunnen ze als de beste.

Dinsdag 17 septemberSyros
Gelukkig is het weer zonnig. We gaan onze laatste dag verliggen op het strand in de schaduw van de bomen. Lekker voor een dagje. Boekje mee, wat rond kijken, zwemmen, niks doen.
Voor de lunch maken we zelf een tonijnsalade. Lekker.
's Middags nog een uurtje strand en relaxen.
We rekenen het hotel af en praten € 40 van de prijs af. Toch mooi meegenomen. Op zich was het oude appartement ook prima, alleen dat hele kleine balkon was jammer. En vooral het feit, dat ze die zonder overleg aan ons gegeven hebben, vinden wij niet kloppen.
Onze laatste diner eten we twee restaurants verder waar ze vorige keer zo'n lekkere wijn hadden. Het is overal beduidend rustiger dan in het weekend en natuurlijk ook einde seizoen. Ze hebben een leuke kaart met veel verschillende Griekse gerechten. En alles wat we kiezen, hebben ze. Toch nog wat nieuws gevonden: een heel andere salade en werkelijk overheerlijke pannenkoeken met kip. Op zo'n laatste avond mag natuurlijk ook de tzatziki niet ontbreken. En ze hebben lekker brood, geroosterd in de oven en een lekkere olie er overheen.

Woensdag 18 septemberNaar huis
Met de taxi gaan we naar het vliegveld, dat slechts acht minuten rijden van het hotel af ligt. Met een klein vliegtuig waar een man of veertig in past, vliegen we naar Athene. Deze vlucht sluit goed aan op de vlucht naar huis. Een andere optie was natuurlijk de boot, maar die sluit niet aan en dan zouden we nog ergens moeten overnachten, zodat we duurder uit zouden zijn.
We vliegen met Lufthansa via Frankfurt naar Amsterdam. Petra was liever teruggevlogen naar Rotterdam, maar die vlucht vanuit München zat vol. Voor ons is Amsterdam ruim een uur korter reizen. Op deze manier heeft Petra op de heenweg voordeel en wij op de terugweg. Eerlijk verdeeld dus.
In Frankfurt zouden we twee uur overstap hebben, maar door te laat vertrek en een langere vlucht wordt dat slechts veertig minuten. Maar evengoed komen onze koffers mee en die verschijnen op Schiphol zowat als eersten op de band. De trein naar Utrecht vertrekt meteen en we hebben een aansluitende bus naar huis. Zo snel is het nog nooit gegaan.
We moeten helemaal afkicken van het warme weer (het is in Nederland 15º kouder en regenachtig), het ontspannen levensritme, het lekkere eten en de vele drank.

Dit was een reis met SNP reizen.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.