Frankrijk - Andorra - Spanje - Portugal

1 t/m 23 september 2016

Ieder jaar maken we met onze Schavuiten-vrienden een stedentrip. Dit jaar is de keus op Porto gevallen. Omdat we toch de tijd aan ons zelf hebben, gaan we met de auto. We vertrekken twee weken eerder en rijden op ons gemak door de Ardèche in FRANKRIJK, ANDORRA, de SPAANSE Pyreneeën, Baskenland en Noord-PORTUGAL.

Donderdag 1 septemberNaar Soucieu-en-Jarrest (Frankrijk)
Om 7:30 uur vertrekken we naar het zuiden. Het is gelukkig droog, wat we wel prettig vinden. Regen houdt altijd zo op. De langste stop wordt in Nederland voor een koffiestop. Het is heel rustig op de weg. Alleen in Maastricht (voor ons de laatste keer bovengronds) en Luik, waar we dwars door de plaats heen moeten rijden, is het wat drukker. Er zijn een paar wegopbrekingen, maar dat valt allemaal mee. In Luxemburg komen we slechts een klein stukje en we gaan hier natuurlijk tanken. Benzine kost € 1,10 de liter, tegenover € 1,43 gisteren thuis. En dat was de allergoedkoopste in de buurt. Dat scheelt heel wat. Op de snelweg in Frankrijk kost een liter € 1,44.
We rijden via Maastricht en Luxemburg naar het zuiden. In Frankrijk rijden we tot Lyon via de tolweg over de Route du Soleil. Het wordt steeds rustiger en bij Lyon kunnen we ons voorstellen dat er ’s zomers files staan. Van alle kanten komen wegen samen en alles en iedereen moet door die smalle tunnel. We moeten dwars door de stad, maar dat gaat wel over een snelweg. Het laatste stukje naar ons onderkomen hebben we nog wat file. We hebben 900 kilometer gereden en komen om 17:45 uur aan op onze overnachtingsplek. We hebben thuis een Chambres d’hotes geboekt in Soucieu-en-Jarrest voor slechts € 60. Omdat het een klein dorpje lijkt, hebben we meteen een diner er bij besteld voor € 15 p.p.
We krijgen een vrij groot appartement, spreken half Frans, half in het Engels een en ander af. We zetten onze spullen neer en lopen het dorp in. Het is klein, een paar winkels, een kerk en een kroeg. Dat is nou net wat we willen: een koud biertje, want het is hier 31°. Lekker. Niet heel veel warmer dan thuis, maar toch wel even wennen. Het is een Caribische kroeg annex goktent (paardenrennen). In de kroeg zitten de plaatselijke mannen. Ons kent ons. Ze schudden handjes en de eerste intimi kussen elkaar. De enige andere vrouw drinkt vermouth. De mannen zitten aan de pastis of kronenbourg-bier zoals ze het hier noemen. Wij drinken Grimbergen van de tab. Kost wel € 2,90 per glas. Daar doen ze het bij ons niet voor. Voor de sterke drank hebben ze hele leuke maatjes op elke fles zitten. Een schenktuit met in het midden een klein bolletje. Zou ik wel willen hebben.
Voor het diner hebben ze buiten voor onze kamer een tafeltje gedekt. We zitten tussen het groen in alle stilte. Wat een luxe. Zolang het licht is, zitten er wat kleine vliegjes, maar met het donker verdwijnen ze. We krijgen een blad met salade, eierprutje met crème, groenteschotel, brood, kaas, fruit en een halve liter wijn. We hebben er meer dan genoeg aan, al moeten we wel even wennen aan het late eten. Vooral straks in Spanje en Portugal eet men laat. We hebben in het dorp ook nog een supermarkt gevonden en daar een zak witte wijn gekocht. Als afzakkertje nemen we nog een glaasje. Tenslotte moeten we ook nog proosten op de verjaardag van zus Wilma. Een goed excuus.

Vrijdag 2 septemberNaar Remoulins
Het ontbijt is uitgebreid voor Franse begrippen. Er staan kommen op de tafel van het formaat grote soepkom en wij denken, dat ze voor de muesli zijn. Ze zijn voor de koffie! Zo is zo’n kan in een keer leeg en de koffie koud voor je halverwege bent. Lekkere koffie en lekker brood.
We pakken onze spullen in, vullen onze meegenomen koelbox en gaan op weg naar Remoulins. Vandaag rijden we door de Ardèche en we gaan verschillende dorpjes bekijken.
We schakelen de routeplanner in, zetten de tolwegen uit en vertrekken om 9:15 uur verder naar het zuiden. Eerst over smalle weggetjes door leuke kleine dorpjes over soms hele kleine rotondes; zo klein, dat we ze amper als zodanig herkennen.
Eenmaal weer de snelweg af, worden de wegen weer smaller. Het is niet zo warm. Slechts een graad of 20. Maar dat blijkt door de hoogte te komen. We hebben er geen idee van, dat we vrij hoog zitten. Dat is helemaal ongemerkt aan ons voorbij gegaan. Maar even verderop gaan we afdalen. Kilometers lang 10% naar beneden! Een mooie weg met veel haarspeldbochten. Af en toe komen we door dorpjes. Hier staan soms aan weerszijden hoge bomen die naar elkaar toegegroeid zijn, waardoor we onder een haag rijden. Erg mooi. Op goed geluk hebben we een paar dorpjes uitgezocht die in een redelijke rechte lijn liggen op weg naar Remoulins waar we vanavond zullen slapen. De eerste plaats is Aubenas. Vanaf een afstandje zien we de stad al liggen. Wat hoger dan de weg en een kasteel is goed zichtbaar. Beneden is een kleine parkeerplaats waar we warempel snel een plaatsje vinden. We wandelen door smalle straatjes omhoog en komen op een gezellig plein met allerlei terrasjes en het Château d’Aubenas. Het ligt midden in de plaats. Het is een historisch monument en wordt momenteel als stadhuis gebruikt. We kunnen er niet in. Vanaf de toegangsweg hebben we prachtig uitzicht over het dal en het eigenlijke dorp. Een klein stukje verderop ligt de Dome Saint-Benoit. Vogüé is ook erg leuk. Het ligt aan de rivier de Ardèche waar een strandje langs gemaakt is. Er zwemmen en zonnen heel wat mensen. Ook hier een slot met op de achtergrond een soort pannenkoekenrotsen. Talloze terrasjes zijn er. Het is ondertussen knap warm geworden. Een graad of 35. We lopen door de straatjes gelukkig veel in de schaduw. Een heel leuk dorp. We rijden verder naar het zuiden en zien onderweg steeds meer druivenstokken en wijnhuizen. Het is nog geen pluktijd. Het volgende dorp is Balazuc, volgens onze informatie staat dit bekend als een van de mooiste plaatsjes van Frankrijk. Het is op een grote rots gebouwd en kan alleen te voet bezocht worden. Het is wel aardig, vooral vanaf de overkant van de rivier met ook hier veel poedelaars. Maar wij vonden die vorige twee dorpjes leuker.
We hebben geen tijd meer voor Vallon-Pont-d’Arc, want we moeten door naar Remoulins waar we voor zessen in moeten inchecken. Remoulins is net zo groot als Soucieu-en-Jarrest, maar veel levendiger. Er zitten meer winkels en restaurants. Ook meer toeristen. Wij zitten midden in het dorp aan een klein plein. Ons b&b Bize de la Tour zit in een oud herenhuis en heeft vijf kamers. Het is prachtig ouderwets ingericht en in de badkamer staat een groot bad op pootjes. Het hele huis is tot op de puntjes ingericht in dezelfde stijl. De eigenaar spreekt gelukkig Engels. We hebben de auto op de openbare weg geparkeerd, maar we moeten hem op een afgesloten terrein zetten. Hiervoor moeten we de oude binnenstad in met hele nauwe straatjes en erg krappe bochten. De eigenaar gaat lopend voorop. Het is heel grappig.
We lopen het minicentrum ik, bekijken de winkeltjes en besluiten bij de pizzeria op het terras een biertje te drinken. In de schaduw, want het is nog steeds erg warm. Om 20:00 uur gaan we eten op het pleintje voor ons huis. Voor de Fransen is dit vroeg; die eten pas om een uur of tien. Wij moeten hier ook langzaam aan gaan wennen, want in Spanje en Portugal eet men net zo laat. We zitten heerlijk buiten met een karafje rode wijn en nemen enkel een hoofdgerecht. Omdat we hier zo lekker zitten, nog maar een karafje. We zijn € 45 kwijt. In de b&b gaan we nog even buiten op het terrasje zitten samen met twee Duitsers. We zitten erg gezellig te kletsen.

Zaterdag 3 september Naar Andorra la Vella (Andorra)
Samen met andere gasten en de eigenaar ontbijten we aan een grote tafel die helemaal vol staat met van alles en nog wat. Wat een overheerlijk uitgebreid ontbijt! Ook hier weer van die grote mokken. Een vrouw krijgt een potje thee, dat kleiner is dan zo’n kop.
Voor we naar Andorra vertrekken, gaan we eerst naar de Pont du Gard, die een kleine vijf kilometer verderop ligt. De toegang is wel € 18 voor een auto en onszelf, maar à la, we zijn op vakantie. We lopen een stukje en zien dan het Romeinse aquaduct annex brug mooi in de zon liggen. Het is nog niet zo warm en hellemaal niet druk. Als je ziet hoe groot het parkeerterrein is, wil je niet weten hoe druk het zou kunnen worden. We bekijken de brug van alle kanten, klauteren een stukje naar beneden om hem in het water te zien spiegelen (een beetje rimpels in het water door de stroming), lopen een paar honderd meter omhoog voor een panoramisch uitzicht en gaan dan weer verder. We rijden vandaag naar Andorra en we hebben besloten om dat via de tolwegen te doen, omdat dat anderhalf uur korter is. De temperatuur loopt al snel weer op naar 33°. Het is een stuk drukker op de weg dan de vorige dagen. Misschien omdat het zaterdag is? We hebben een half uurtje file en als we de afslag nemen richting Toulouse wordt het rustiger. We hebben tijd genoeg om Cite de Carcassonne te bezoeken. Dit is een oude vestingstad dat goed bewaard is gebleven. Mooi om even rond te wandelen. Dan gaat het weer verder richting Andorra. Na de afslag daar naar toe wordt het erg rustig op de weg. Maar ook erg rustig met benzinestations. Voor de zekerheid gaan we de snelweg af op zoek naar een tankstation. We rijden een paar kilometer door niemandsland, zien we wat huizen en activiteiten. We willen net gaan vragen als we een pomp zien. Snel getankt en weer verder. In de verte doemen de Pyreneeën op en we zien ook de onweerswolken er boven hangen. We zijn benieuwd! Het is vandaag niet zo zonnig. Wel warm. We rijden door een lange tunnel, 2100 meter en naderen Andorra. We willen over de Pas de la Casa naar Andorra la Vella rijden, wat nog een kilometer of vijftig is. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Nu dus even tegen. We zijn bijna bij de grens als we verschillende tegenliggers met de koplampen zien knipperen. Wat is er aan de hand? We komen een bocht door, sluiten aan achter een paar stilstaande auto’s en zien midden op de weg een busje in de fik staan. Hij brandt niet een klein beetje, de vlammen slaan er aan alle kanten uit. De politie is snel ter plaatse en maant ons afstand te nemen. De auto lekt brandstof en ons lijkt de mogelijk tot ontploffing groot. Wat te doen? We kunnen blijven wachten? En hoelang gaat dat dan duren? We besluiten om te draaien en via Spanje Andorra binnen te rijden. Die weg is lang niet zo mooi, maar dat is het weer ook niet meer. Weldra begint het te regenen en eenmaal in Spanje te stortregenen. De lengte van de omweg valt ons mee en slechts een uur later dan gepland, bereiken we ons hotel. Dat ligt midden in de stad en heeft een eigen parkeergarage. Het is er erg druk en we rijden een paar rondjes, ondanks de kaart die we hebben, voordat we goed uitkomen. Voor het hotel kun je de auto niet echt parkeren en voor de garage ook niet. We moeten eerst naar het hotel om in de parkeergarage te kunnen. Dan zit het weer even mee. Pal voor ons rijdt een auto weg en Martijn krijgt de auto in het piepkleine plaatsje geparkeerd. We lopen naar het hotel, checken in, lopen terug en parkeren de auto op de goede plaats in de garage. Het is ondertussen bijna acht uur en gelukkig weer droog. De temperatuur is nog goed genoeg om zonder trui buiten te lopen. We gaan eten bij Denis of zoiets en nemen een lekker tapbiertje. De officiële taal hier is het Catalaans. Verder spreken ze meer Spaans dan Frans, maar ook met Engels kunnen we terecht. Waren we net aan onze beperkte Franse woordenschat gewend, moeten we omschakelen naar de nog beperktere Spaanse. We verstaan het genoeg om te weten waar het over gaat, maar kunnen meestal niets terug zeggen. De menukaart kunnen we wel lezen. Lia gaat voor de paella van zeevruchten en Martijn kiest de lamskoteletten. Beide smaken overheerlijk. De paella duurt even voor die klaar is en dat geeft ons de tijd om rustig om ons heen te kijken.
Martijn eet gelukkig mee van de paella. Het is een hele grote pan vol. Na negenen wordt het erg druk met eters. We zijn moe en gaan vroeg naar bed.

Zondag 4 septemberAndorra la Vella
We worden pas om 9:30 uur wakker. En unicum voor ons. We wandelen de stad in waar het nu nog rustig is. Eerst naar het oude deel en belanden al snel op een terrasje voor een kop koffie. We bekijken etalages vol met enorme flessen drank, horloges, parfums, computer- en fotoapparatuur. Het is belastingvrij en dat trekt veel toeristen. En die zijn er dan ook. Veel teksten zijn met Google Translate vertaald naar het Engels en soms ook naar het Nederlands. Zo vinden wij een winkel ‘gesluit’. Wij vinden de stad niet echt geweldig, maar voor een dagje is het wel leuk en we genieten van onze ‘vrije’ dag. We drinken nog meer koffie, eten een broodje met Spaanse ham, drinken een biertje en houden siësta. Onze hotelkamer heeft een mooi terras buiten en wij kijken uit over het centrum. Lekker. We plannen alvast de route voor morgen. De temperatuur is goed. Begin 20°, meest zonnig, geen wind.
We kopen een fles whisky voor straks in Porto. 1,2 liter kost € 12,95, ongeveer de helft als thuis. Ook kopen we frisdrank en kaas voor het ontbijt morgenvroeg.
We borrelen buiten op een terras waar voornamelijk plaatselijke bevolking zit. We eten hier later ook, maar dan wel binnen. Het is meer een eetcafé. Wel gezellig, lekker en goedkoop.
Op ons terras drinken we nog een glaasje witte wijn.