Cyprus

9 t/m 25 september 2018

CYPRUS heeft, ondanks 3500 jaar vreemde overheersing, altijd zijn Griekse identiteit behouden. In 1974 werd het noordelijk deel van het eiland bezet door Turkije. Noord-Cyprus wordt alleen door Turkije erkend.
Cyprus staat bekend om de wijngaarden, velden met eeuwenoude olijfbomen en de vele bloemen. Verder zijn er prachtige stranden, ruïnes, mozaïeken, oude kerkjes en de vele bergen.

Zondag 9 september Naar Larnaca
We vertrekken met de trein naar Schiphol. De reis verloopt vlot. Net als de bagage inleveren. We vliegen met Transavia naar Cyprus. De beenruimte is hier nooit ruim en daarom hebben we plaatsen bij de nooduitgang geboekt. Wel zo lekker.
Goed half acht ’s avonds landen we dichtbij Larnaca. Ze hebben hier een mooi automatische paspoortcontrole dat een stuk sneller gaat dan op Schiphol waar de helft van de poortjes dicht was. Hier zijn een stuk of dertig zelfscanapparaten waar een papiertje met foto uitkomt. Ideaal.
We moeten even wachten op onze bestelde auto, een volkswagen met 7.000 kilometer op de teller. Het is even zoeken naar alle knopjes en dan rijden we, aan de linkerkant van de weg, naar ons hotel midden in Larnaca. We hebben gekozen voor het Josephine Hotel, omdat we hier de auto voor slechts € 3 per 24 uur kunnen parkeren. Het mooie zwembad op het dak met uitzicht over de stad is ook mooi meegenomen. We hebben een ruime, lichte kamer met groot balkon. Lekker.
We lopen richting boulevard waar we talloze cafés, restaurants en terrassen zien. Op heel veel plaatsen worden beelden getoond van het voetballen, de Nations Cup. We bestellen twee pints, krijgen popcorn en bekijken het voetballen en de menukaart. Martijn bestelt een karbonade, die wel 35 centimeter lang blijkt. Overheerlijk.
Het weer is prima. We kunnen de hele avond buiten zitten zonder trui.
We maken het niet laat.

Maandag 10 september Larnaca
Er staat een uitgebreid ontbijtbuffet wat we ons goed laten smaken.
Daarna lopen we de stad in. Het is erg toeristisch, zonnig, gemoedelijk. We lopen langs de haven, de waterkant waar veel mensen liggen te bakken op het strand en gaan een poos op een bankje zitten om alles en iedereen op ons in te laten werken. Hier waait een fijn windje; anders zou het al snel te warm zijn.
Na de siësta lopen we wat rond, maar heel veel is er niet te zien. We drinken een biertje, krijgen er pinda’s en popcorn bij.
Tegen negenen gaan we ’s avonds eten, zoals hier gebruikelijk is bij de plaatselijke bevolking. We hadden ’s middags al een plekje uitgezocht, maar dat zit helemaal vol met een groep van misschien wel vijftig jonge vrouwen. Het is een gekwebbel van jewelste. We komen uit bij een kebabtentje en bestellen bier en een mixed grill voor twee personen. Het plaatselijk bier, Keo, kost hier € 2,80 voor een fles van 645 ml. Het eten kost een tientje per persoon.

Dinsdag 11 september Naar Pissouri
Na het ontbijt halen we de auto op, laden onze spullen er in en beginnen aan de rondtour over het eiland. Het einddoel voor vandaag is Pissouri en voor onderweg hebben verschillende bezienswaardigheden uitgezocht. We stellen de routeplanner in, wat een uitvinding, en gaan op weg. Onze eerste stop is bij het oude Kamares-aquaduct. Dit is in 1746 gebouwd door een Ottomaanse gouverneur in Romeinse stijl. Tot 1950 is het gebruikt. Het ziet er mooi uit.
Daarna rijden we naar de Hala Sultan Tekkesi, een moskee gelegen aan het zoutmeer, dat ’s zomers droog ligt. De vele vogels, waaronder flamingo’s, zijn dan verdwenen. De moskee kunnen we van binnen bekijken als we ons helemaal bedekken. Bij de ingang hangen lange jassen en hoofddoeken. Hij ligt mooi gelegen tussen cipressen en dadelpalmen. Op blote voeten gaan we naar binnen. Het is er vrij eenvoudig, maar er is wel een mooie shrine (tekke). Alles dateert uit het eind van de 18de eeuw.
In de schaduw liggen ongeveer honderd katten. Eenzelfde aantal loopt ook nog rond. Bizar.
We rijden door naar Kiti. Het landschap is droog en dor. Er groeien wat olijfbomen en vijgenbomen. De dorpjes zijn klein en zien er leeg uit. Het is warm en stoffig. Over het weer zullen we het verder niet gaan hebben. Het is elke dag tussen de 33 en 36 graden.
Af en toe een mooie kerk. Zo ook in Kiti. We stoppen bij de Panagia Angeloktisti-kerk. Ook hier dragen we binnen een ruime pij. Er hangt een mozaïek van de Heilige Maagd Maria uit de zesde eeuw. Een mooi kerkje, zeker een bezoek waard. Op het pleintje er voor drinken we onder een grote boom een kopje Griekse koffie voor € 1 per stuk. Er zitten hier veel lokalen onder een grote schaduwrijke boom. Een vrouw probeert een gesprek met ons aan te knopen. Meestal zitten er alleen maar mannen in de schaduw koffie te drinken.
We rijden een stukje het binnenland in om het Stavrovouni-klooster te bezoeken. We weten, dat het tussen de middag dicht is, nu dus, maar Lia zou het toch niet mogen betreden. Het is verboden voor vrouwen. Er staat een prachtig Grieks-Orthodox kerkje naast, de Church of All Saints. Het uitzicht is prachtig. Het klooster ligt op de hoogste bergtop (668 meter) in de buurt en we kunnen alle kanten uitkijken.
Ons appartement (Zenovia Garden House) in Pissouri is nog een uur rijden, verder naar het westen. We zitten niet aan de kust, meer landinwaarts in het oude dorp. Het is een huis van twee verdiepingen. De eigenaar woont beneden, maar alleen in het weekend. Door de week verblijven hij en zijn vrouw in Limasol. We hebben daardoor de tuin en het zwembad voor ons alleen. Wat een luxe.
We gaan even met de auto naar het dorp om boodschappen te doen. Het echte centrum is autovrij. Er is een kleine supermarkt met alle dingen die we willen hebben. Als we die zware boodschappen niet hadden gehad, zouden we zijn gaan lopen. Dat is maar een minuut of zes. Bovendien is het ook nog erg warm en is de auto, met airco, wel lekker. Weer terug in ‘ons' huis maken we het onszelf gemakkelijk naast het zwembad. We zwemmen wat, we lezen wat, we luieren wat. We hebben vakantie.
’s Avonds wandelen we rond 9 uur naar het dorp. We ontdekken dat hier toch ook veel toeristen komen, het zit in de diverse restaurants goed vol. Op sommige plekken komt zelfs weer plek omdat men al weer klaar is. We besluiten bij Two Friends te gaan eten, net buiten het centrum. Hier komt net een tafeltje vrij bij het raam. Lia neemt een typisch Cypriotische stoofpotje en Martijn eend.
Als we na het eten terug lopen zitten de terrassen van de pubs vol met mensen die nog een afzakkertje nemen. Zelf drinken we nog een wijntje op het terras van ons appartement.

Woensdag 12 september Pissouri
Na het ontbijt gaan we zwemmen, lezen een boek en vertrekken na de middag naar de archeologische site Kourion. Deze locatie ligt op een heuvel aan zee. Een klein, maar mooi gerestaureerd amfitheater kijkt, zoals gebruikelijk, uit over het water. Daar vlak naast staat het oud Romeins huis van Eustolius, met een mooie mozaïekvloer. Dit alles onder een afdak om de vloer te beschermen tegen de zon. Verderop vind je de restanten van een basiliek met ook weer mozaïekvloeren. Achter het grote plein zie je o.a. de badhuizen en nog meer mozaïekvloeren in het huis van de gladiatoren en het huis van Achilles.
Overal zien we hanggliders die op de wind tegen de heuvel op uren in de lucht kunnen blijven.
We zien ’s avonds dat het vooral Engelsen zijn die in het dorp komen eten. Tegen negenen zijn de eersten al weer aan het afrekenen en beginnen wij en een aantal lokalen aan de maaltijd. We eten vanavond op het centrale plein. Het is druk, omdat er bij één van de restaurants een feestje met orkest is. Er wordt zelfs een polonaise gelopen. Het moet niet gekker worden.

Donderdag 13 september Pissouri
Vandaag een rustig dagje. De eigenaar van het appartement komt ’s ochtends de tuin sproeien en vertelt, dat er vooral Britten in de omgeving wonen, wat wij ondertussen al geconcludeerd hadden. Hij is verbaasd als wij vertellen, dat we gisteren bij de Two Friends Taverne hebben gegeten. Hoe hebben jullie dat dan gevonden? Het ligt namelijk net buiten het plein met alle restaurants.
We doen eigenlijk de hele dag niets. Beetje zwemmen, lezen, luieren. Dat kunnen wij eigenlijk niet zo goed.
’s Avonds gaan we weer naar het centrale plein. Het valt ons op, dat er veel tentjes dicht zijn en dan verwachten we bij de open meer drukte. Maar dat is ook niet zo. We komen uit bij de Bunch of Grapes. Dit is een wat chiquere tent, zowel wat mensen als eten betreft. Het ligt net buiten het centrale plein.

Vrijdag 14 september Naar Pafos
Vandaag gaan we naar Pafos. Het is maar een klein stukje rijden en daarom maken we een omweg door het binnenland. Eerst kijken we even bij Pissouri-beach: een kiezelstrand met wat eettentjes. Het valt ons nog mee. Daarna rijden we langs de kust naar Aphrodite’s Rock, een rots gelegen in de mooi gekleurde groenblauwe zee waar volgens de overlevering Aphrodite, de godin van de schoonheid, uit de golven van de zee zou zijn geboren. Het is een rots in zee en dat is het.
We rijden het binnenland in wat bekend staat als de wijnstreek van Cyprus. We bezoeken het Chrysoroyiatissa Monastery dicht bij Pano Panagia. Het kerkje is erg mooi van binnen, de rest is niet veel. Je ziet het ook niet mooi liggen door de vele hoge bomen er omheen. Op het nabij gelegen terras drinken we een klein kopje zoete Cypriotische koffie voor € 1 per stuk.
We rijden naar Pafos door de heuvels. Een smalle weg, goed geasfalteerd, met heel weinig verkeer. We komen door verschillende dorpjes met hele smalle straatjes. Het dorpje Statos heeft wel een stuk of dertig huizen, maar ze zijn allemaal verlaten. Het heeft iets bizars.
In Pafos hebben we bij het Marina Complex een appartement gehuurd. Ondanks dat we gemaild hebben hoe laat we aan zouden komen, is er niemand om ons in te checken. Minpuntje. We bellen en een kwartiertje later komt er iemand.
We lopen richting zee, ongeveer tien minuten, en zien dat de hele boulevard één groot strand is. Gelukkig loopt er nog wel een wandelpromenade tussen het water en veldjes van de diverse hotels. Onbegrijpelijk al die mensen die in de volle zon liggen bruin c.q. rood te bakken. Wat verder van de zeekant af vinden we een gezellig terras. Het tapbier kost € 2,20 voor een halve liter. Samen met een Brits paar zitten we ons te verkneukelen over de mensen die langs komen: de kleding, de vele tatoeages, hele dikke mensen op hele kleine brommertjes, blote basten, hele korte broekjes.
We eten ’s avonds meze. 24 verschillende hapjes krijgen we. Alle andere mensen die dat ook bestellen, krijgen een deel in een doggybag mee naar huis. Wij hebben daarvoor te weinig over. Er wordt in klederdracht gedanst, waarbij het de bedoeling is om mee te doen. Net als bij het eten wijken wij van de andere mensen af. Wij doen dus niet mee.

Zaterdag 15 september Pafos
Vandaag doen we een cultuurdag. We gaan naar de waterkant waar de oude archeologische opgravingen liggen. Vreemd genoeg wordt dit deel Nieuw Pafos genoemd.
We bekijken eerst het kasteel aan de haven. Er is niet veel te zien, maar we hebben wel mooi uitzicht over de stad. De archeologische site is wel de moeite waard. Er zijn veel mozaïeken bewaard gebleven. Alleen liggen sommige zomaar in de open lucht. Dat kan niet goed voor ze zijn. Er zijn (delen van) mooie oude huizen, badhuizen en een kleine pilarenrij. Er worden nog steeds opgravingen gedaan.
Gelukkig staat er vandaag een redelijke wind en schuiven er af en toe wolken voor de zon.
We kopen wat frisdrank en een broodje, draaien een was in de in het appartement aanwezige wasmachine, doen een tukje, relaxen.
Eten doen we dit keer bij de Japanner. Lekkere sushimi, maki en sushi.

Zondag 16 september Pafos
We rijden vandaag op en neer naar de tombes van de koningen. Het ligt op slechts 5 minuten rijden, maar het is nog steeds erg warm en de airco in de auto is wel erg lekker.
De tombes zijn een Unesco World Heritage Site. Er liggen waarschijnlijk niet echt koningen, maar gegoede burgers. Ze stammen van rond de derde eeuw voor Christus tot de derde eeuw na Christus. Over een kaal terrein liggen diverse uitgehakte tombes. Er is er zelfs één die er als een soort Lalibela uitziet, heel mooi. Dit is weer eens wat anders dan de geweldig mooie mozaïekvloeren die we tot nu toe hebben gezien.
Bij de supermarkt slaan we wat brood, tzatziki en kaas in voor de lunch.
Eind van de middag drinken we weer een drankje bij onze stamkroeg, de First & Last pub. We vermaken ons om een stel Engelsen die werkelijk panisch worden van een wesp die om hun eten vliegt. Ze vluchten uiteindelijk naar een tafeltje binnen. Uiteindelijk eten we hier ook een typische pub-maaltijd.