Vrijdag 4 septemberNaar Nemrut Dagi
Met kleine busjes hobbelen we naar het kratermeer Nemrut Dagi. Een middag lekker zonnen. Pas op de terugweg zien we slangen van ongeveer een meter lang, ook schorpioenen worden gesignaleerd.
We zien nu wat nomadenhutten en het wemelt van de kinderen.
's Nachts slapen we op het dak van het restaurant in de openlucht. In een slaapzak is het daar best uit te houden.
Zaterdag 5 septemberNaar Diyarbakir
Op weg naar Diyarbakir zien we een paar oude bruggen, we komen in het land van de Eufraat en de Tigris.
Diyarbakir is de stad van de meloenen. Wandelen over de oude muren van de stad is prachtig. Diyarbakir is een echte handelsstad, met alle drukte die dat met zich meebrengt.
Via eindeloze steppen bereiken we Harran, slechts vijftien kilometer van de Syrische grens. Vroeger zou Abraham, op weg naar Kanaãn, hier gewoond hebben. We slapen hier op het terras van een cafeetje en worden 's morgens gewekt door een tiental kalkoenen en dat is weer eens wat anders.
Zondag 6 septemberNaar Harran, Urfa
In Harran heeft elk huis een koepel, 's winters tegen de kou en 's zomers tegen de warmte. Er is ook een deel van een burcht te zien. De rest ligt waarschijnlijk onder het zand. Als men dat zou willen opgraven, dan moet eerst het hele dorp verdwijnen, want dat is er bovenop gebouwd.
In Urfa (Edessa) staat een citadel, met de vijver van Abraham. Hier blijkt dat de Efteling goed heeft gekeken naar dit soort steden. We mogen niet zomaar naar binnen in onze vakantiekleren en iedereen hult zich in een bruine pij. De dames moeten ook een hoofddoekje op.
Op weg naar de berg Nemrut Dagi maken we een zwemstop en slapen weer onder de sterrenhemel op het dak van een hotel.
Maandag 7 septemberNemrut Dagi
De Nemrut Dagi is een 2.200 meter hoge berg, waarvan de top kunstmatig is aangebracht. Het is een graftempel uit de elfde eeuw voor Christus. Tegen de avond wandelen we naar de top waar diverse schitterende manshoge koppen van beelden staan. Bij het ondergaan van de zon en het opkomen van de maan aanschouwen we dit alles.
Dinsdag/Woensdag 8/9 septemberNaar Cappedocië
Cappedocië, een dal, waar je het meest vreemde landschap ziet wat je ooit bent tegengekomen. Door vulkaanuitbarstingen zijn diverse lagen, met andere samenstellingen ontstaan. Doordat sommige lagen makkelijker erodeerden dan andere lagen is dit fascinerende landschap ontstaan.Doordat de tufsteen zo zacht is, zijn op veel plaatsen grotwoningen en kerken en kloosters in de rotsen uitgehakt. We maken een wandeling en klimmen over allerlei trappen naar sommige grotwoningen.
Op de camping in Ürgüp is 's avonds een Turks folklore feest. Het volksdansen is wel leuk, het buikdansen is een ramp. Tegen zessen gaan we nog naar een (van tevoren georganiseerd) Turks bad. Turken zie je er niet; een hele afknapper, omdat het in Trabzon zo anders was.
Donderdag 10 septemberNaar Konya
In Kaymali en Dernkya zijn twee grote ondergrondse steden. In het byzantijnse tijdperk dienden deze als schuilplaats tegen invallen van de arabieren. Er is plaats voor tienduizenden mensen. Er is echter niets, maar dan ook niets teruggevonden in de steden. De twee plaatsen zijn door middel van een tien kilometer lange tunnel met elkaar verbonden. We lopen er een poosje in rond en drinken er thee.
We rijden verder over de Anatolische steppen en tussen Konya en Aksaray komen we de Sultan Hani karavansera tegen. Tussen twee karavansera's ligt ongeveer dertig kilometer, dat is de dagmars van een kamelenkaravaan.
Vrijdag 11 septemberKonya
Met z'n vele minaretten is Konya het religieuze centrum van Turkije. In het Merlanaklooster ontstond de cultus van de Dansende Derwisjen. Doordat hier acht Seltsjoekse sultans begraven liggen, is het een bedevaartsplaats geworden. Het heeft de best bewaarde stadskern van het land.
Zaterdag 12 septemberNaar Aspendos, Side
Het amfitheater uit de oudheid van Aspendos ziet er schitterend uit. Het heeft nog een prima akoestiek. Enkele mensen proberen dat uit, en inderdaad, elk zuchtje kun je horen. We dwalen er een hele tijd rond en beklimmen de vele trappen. We hebben prachtig uitzicht over de omgeving.
Vervolgens rijden we naar Side aangedaan, dat aan zee ligt. Ook hier beklimmen we de trappen van een amfitheater.
Zondag 13 septemberNaar Mira
In Mira is 'onze' St Nikolaas bisschop geweest en hij is hier ook gestorven, op 6 december.
We bezoeken de rotsgraven en in Kas duiken we nog even in de Middellandse Zee. Echt verkoeling geeft het niet. Het water is minstens 30º. We genieten er toch van en kijken onze ogen uit naar de Turkse badgasten (en zij naar ons).
Maandag 14 septemberNaar Kaunos, Pamukkale
Met een boot varen we naar Kaunos (dat kan alleen per boot). Om ons heen zien we hele grote schildpadden. De rotsgraven van Kaunos zijn in de verticale rotsen uitgehakt en staan er heel indrukwekkend bij. Van de stad zelf is niet veel bewaard gebleven.
We maken een mooie busrit door een ruig berglandschap en tegen het eind van de dag bereiken we
de kalkterrassen van Pamukkale. Wonderlijke, spierwitte kalkterrassen, die als een versteende waterval aan de rotsen hangen. Het water borrelt hier zo uit de grond en stroomt over de terrassen en laat de kalk achter. Het water is lauw en schijnt een heilzame werking te hebben. Zo tegen de avond wordt het gelukkig weer wat rustiger, omdat de meeste toeristen weer naar hun hotels aan zee terugkeren. Zo missen die mensen een mooi gekleurde zonsondergang. De zon weerspiegelt prachtig in het water van de terrassen.
Dicht bij het hotel is een kleine gekleurde bron met erg warm water. Het is zo warm dat er een ei in gekookt kan worden.
Dinsdag 15 septemberNaar Aphrodisias, Efeze
Het is een korte rit naar Aphrodisias, waar de Aphrodite cultus ontstond. Vroeger heeft hier een beeldhouwschool gestaan. Je vindt er nu een theater (het Odeon) en een tempel. Het sportstadion hier is een van de best bewaarde van Turkije, er konden 40.000 mensen in. We wandelen er een hele tijd rond en vinden het jammer als we weer moeten vertrekken. We zouden er liever wat langer ronddwalen.
Efeze (Ephesus), is de stad van Artemis, een van de zeven wereldwonderen van de oude tijd. Het is de best bewaarde stad uit de Romeinse oudheid. Oude, ingesleten karrensporen en een Romeinse straat leiden nog steeds naar winkeltjes en de beroemde bibliotheek van Celsus.
De stad werd bewoond vanaf 900 voor Christus tot vermoedelijk in de vijfde eeuw na Christus. De stad ging ten onder toen de baai waaraan hij ligt, verzandde. Het is vandaag, evenals in de oudheid, een bedevaartsplaats. In Efeze woonden ooit 200.000 mensen. Het is erg de moeite de waard om hier rond te wandelen en je een voorstelling te maken hoe het er vroeger uitgezien moet hebben.
Woensdag 16 septemberNaar Milete, Didyma, Bergama, Troje
Milete werd bewoond van de dertiende eeuw voor Christus tot de vijftiende eeuw na Christus. In de zevende eeuw was het de belangrijkste stad en oorlogshaven. Ook Milete ging ten onder aan een verzande haven.
Didyma is de grootste orakelplaats van klein-Azië. De bouw van de Apollo-tempel begon in de derde eeuw voor Christus, maar werd door geldgebrek nooit afgebouwd.De bloeiperiode van Bergama (Pergamum) duurde slechts een eeuw (240-160 v. Chr.) Het was het centrum van de Hellenistische cultuur. Het had o.a. een bibliotheek met 200.000 banden. Er woonden 160.000 mensen. Het geheel valt een beetje tegen. Het mooiste is het uitzicht.
De rit naar Troje is erg mooi, zo pal naast de zee met uitzicht op verschillende Griekse eilanden. Ondanks dat deze plaats bekend is (Homerus, Ilion, de opgravingen van Schliemann en de verovering van de stad middels het houten paard), is er maar bitter weinig te zien. Het is bewoond geweest van 3000-700 v. Chr. De stad is diverse malen verwoest, o.a. door aardbevingen en brand. Telkens werd er op de resten van de oude stad weer een nieuw Troje gebouwd. Zo zijn er maar liefst negen Troje's.
Donderdag 17 t/m zondag 20 septemberIstanbul
We steken de Dardanellen over en kamperen op de camping Yesilyurt van Istanbul.
3000 v. Chr. stichtte Buzas een stad op aanraden van het orakel van Delphi. De stad werd naar hem genoemd: Byzantium. In 514 v. Chr. brak de oorlog met de Perzen uit. Hieraan werd in 324 na Chr. een eind gemaakt door Constantijn de Grote. De naam van de stad werd veranderd in Konstantinopolis. In 1204 werd de stad geplunderd en kwam in handen van sultan Mohammed II. Op 29 mei 1453 kreeg het de naam Istanbul.
In de zeventiende eeuw begon de macht van de sultans te tanen. In 1922 werd het sultanaat afgeschaft en in 1924 het kalifaat. Op 13 september 1923 verklaarde Atatürk Ankara tot hoofdstad van het nieuwe Turkije. Atatürk wordt nog steeds verafgood.In Istanbul vermengt het geluid van de claxons zich met ouderwetse scheephoorns en de traditionele gebedsoproep. Een mengeling van volkeren uit alle delen van de wereld vult de straten en de bruggen.
We bezoeken het Topkapi Sarayi, gebouwd door Mohammed II in 1462. Door opvolgers is het steeds verder uitgebreid. Het werd bewoond tot 1855. Tegenwoordig is het één grote schatkamer. De toegangspoort is gebouwd in 1478. In de nissen naast de deur werden de hoofden van de terechtgestelden opgehangen. De bibliotheek bevat meer dan 4.000 waardevolle handschriften.
In de harem is plaats voor vele honderden vrouwen. Je kunt er verdwalen, zo groot is het er: iedereen heeft een eigen kamer gehad. Daarnaast zijn er vele zitkamers, badkamers, rustkamers, speciale kamers voor de moeder van de sultan, die de baas was in de harem.
De Aya Sopya is de kerk van de heilige wijsheid. Na de verovering werd er een moskee van gemaakt. Er hebben vroeger 10.000 mensen tegelijk aan gewerkt. Hij was binnen de recordtijd van vijf jaar klaar, in 537. In 1932 werd het een museum. De Blauwe Moskee (Sultan-Ahmetmoskee) is helaas gesloten i.v.m. een restauratie. Hij werd tussen 1609 en 1616 gebouwd door Mohammed Aga, de hofarchitect. Als enige in Istanbul heeft de moskee zes minaretten.
Hier in Istanbul vinden we de obelisk van Toetmozes, welke eerst in Karnak (Egypte) heeft gestaan. In 390 na Christus is hij door Theodosius hier naar toe gebracht. De sokkel laat beelden uit het leven van Theodosius en zijn gezin zien.
De grote bazaar is ongeveer zes hectare groot en biedt plaats aan 6.000 handels- en ambachtslieden. Pas in de achttiende eeuw werden de markthallen van steen gebouwd. Ze werden in 1894 door een aardbeving en in 1954 door een brand verwoest. Tot veertig jaar terug gold de oude islamitische regel, dat er alleen éénmansbedrijfjes waren toegestaan.
Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.
Dit was een Transglobal reis.