Donderdag 24 novemberVia Jazan en Rijal Almaa naar Muhayil
Weer vroeg op. Om 5:15 uur dit keer voor de ferry terug naar Jazan op het vasteland. Die gaat om 7:00 uur.
De bus staat al klaar en we gaan vandaag via Rijal Almaa naar Muhayil. De bus mag niet over de kortste, snelste weg, maar moet omrijden. In het begin is de weg nog vlak met af en toe een nieuwe plaats langs de weg. Die hebben allemaal dezelfde lelijke vierkante huizenblokken. Allemaal hetzelfde. Zo lelijk.
Bij grotere plaatsen liggen recreatieruimtes. Die zijn helemaal leeg, net als de parkeerplaatsen.
Langzaam gaat de weg omhoog. De snelheid van alle auto’s gaat omlaag als er een flitspaal wordt gesignaleerd. Vaak zie je net daarvoor donkere remsporen op de weg.
Het is regelmatig een troep in de bermen. Iedereen gooit gewoon alle afval uit de auto’s. Ook onze bijrijder flikkert de lege plastic flesjes aan de kant van de weg.
We zien schapen en bavianen onderweg.
Een geel verkeersbord meldt dat we in een zandstormgebied zitten.
Rijal Almaa is een dorp dat mooi gerestaureerd is. Het centrum tenminste; de huizen er om heen zijn bouwvallen. De huizen doen ons sterk aan Jemen denken. Hoge donkere blokachtige huizen met witte kwarts versierde ramen en luiken in allerlei kleuren. Prachtig. Zeer de moeite waard. Er zouden hier bloemenmannen wonen, maar die hebben we niet gezien. Bloemenmannen dragen kleurrijke wikkelrokken en versieren zichzelf met bloemenkransen. Wel zien we Oriëntaalse hoornaars, oftewel de oosterse horzels.
Ook de dorpen op weg naar Muhayil zien er mooi uit. Veel meer kleur, veel groen, goed onderhouden huizen.
Het hotel ligt 2,5 kilometer van het centrum en er is niets in de buurt. Geen restaurant, geen winkel, geen park. We hebben niets van de plaats gezien.
We worden met de bus in een winkelcentrum afgezet. Er zouden genoeg eettentjes zijn. Dat blijken de McDonald’s, een afhaalpizza en één ander restaurant te zijn. Er zijn ook hier verschillende hokjes voor het familiegedeelte, maar daar hebben we geen zin in. We gaan met z’n vieren in de ‘mensection’ zitten. Niemand zegt er wat van en niemand heeft er een probleem mee. We bestellen ieder een gerecht, maar de mevrouw van de bediening zegt dat één portie genoeg is voor twee personen. Dat is ook zo.
We lezen over overstromingen en wateroverlast in Jeddah. Gelukkig zijn wij daar net op tijd weg.

Vrijdag 25 novemberVia Asir N.P. naar Abha
Vanmorgen rijden we over een kronkelende weg naar de provincie Asir, een gebied met grote bergen en prachtige uitzichten. We verwachten bij de berg Soudah te komen, maar dat hele gebied blijkt afgesloten. We zien de Hamadryas-bavianen alleen in een flits vanuit de bus.
We stoppen bij een uitzichtpunt op 2600 meter waar niets te zien in. Amper uitzicht, geen apen, geen wandelpaden.
We rijden naar Abha en checken in bij een hotel. Zoals gewoonlijk ligt dit aan de rand van de stad. De plaats staat bekend om zijn Shada-paleis met lemen muren. Maar ook hier hebben we niets van de stad gezien.
Dan weer anderhalf uur lunchpauze, maar ook hier geen restaurant in de buurt. Wij willen naar de mooie dorpjes in de buurt!
We maken een ommetje door de buurt, maar die is zo deprimerend dat we snel terug zijn. Geen winkels, half afgemaakte huizen, alleen auto’s op straat, geen mensen, geen spelende kinderen. Het is overal zo doods. Er valt niets te zien, niets te beleven, je kunt nergens naar toe.
Na de lunch bezoeken we het hangende dorp Al Habala dat dramatisch op de richel van een steile klif ligt. Dit dorp, bijna 400 jaar geleden gebouwd door de Qahtan-stam en alleen toegankelijk via touwladders, is het enige in zijn soort in het Koninkrijk. Je kunt de huizen zien als je met de kabelbaan naar beneden gaat. Maar die gaat maar tot oktober. Gesloten dus. Het uitzichtpunt daar in de buurt van waar je wel een blik zou kunnen werpen. is afgesloten met hekken. We gaan wel naar de huizen toe, maar daar is echt niets te zien. Je ziet ze hier niet hangen. Je staat er een beetje bovenop en kijkt het dal in. De huizen zie je niet. Alleen bergen afval wat de Saoedische mensen gewoon overal neer flikkeren.
We gaan verder naar Al Yanfa, een dorp dat bovenop ondergrondse tunnels ligt. We kruipen erdoor heen. Oppassen voor je hoofd, want de plafonds zijn laag. Op sommige plekken zijn nog mooie oude details bewaard gebleven. Mooi.
Op de terugweg naar Abha maken we een korte stop bij een moskee, want de chauffeur en de gids moeten even bidden. We rijden door voor ons afscheidsdiner in een modern restaurant. Hier geen hokjes maar lange tafels voor ons. Het personeel is zeer efficiënt: bij het opnemen van je bestelling noteren ze ook je naam. Zo krijgt iedereen wat hij besteld heeft, wat met grote groepen nogal eens fout gaat. We krijgen de telefoon van een ober die we kunnen gebruiken als wifi-hotspot zodat we onder het eten naar het Nederlands elftal kunnen kijken. Ze spelen gelijk tegen Ecuador.

Zaterdag 26 novemberVia Riyad naar huis
Het gaat een lange dag wachten worden.
Om 12:00 uur vertrekken we naar de luchthaven van Abha voor onze vlucht naar Riyad waar we morgen zeer vroeg naar huis zullen vliegen. Voor het inchecken hebben we één incheckcode voor de hele groep. Alleen de Japanse heeft er eentje apart. En precies zij heeft een te zware koffer voor een binnenlandse vlucht. Lia ruilt haar bagage met haar zodat de Japanse niets hoeft bij te betalen. Het gewicht van haar koffer valt binnen het groepstarief. Uiteindelijk zijn duizend buiginkjes haar deel.
De vlucht komt om 17:30 uur in Riyad aan. Drie mensen hebben een vlucht voor 18:00 uur geboekt en gaan dat dus niet halen. De reisorganisatie had aangegeven geen vlucht voor 18:00 uur te boeken. Voor hen wordt een vroegere vlucht geregeld.
De mensen in de eerste klas krijgen koffie uit een mooie blinkende koffiepot ingeschonken. Zo eentje met zo’n tuit die ze hier overal hebben.
Vlak voor Riyad zien we enorme blokken huizen liggen, allemaal dezelfde blokken en allemaal dezelfde huizen.
Om 18:00 uur zijn we op het vliegveld. We vertrekken pas om 01:50 uur. We doden de tijd door naar verschillende WK-wedstrijden te kijken die op grote schermen worden uitgezonden. Onze overgebleven riyals kunnen we inwisselen voor euro’s. Dan houden we nog 19 ryal over. We vinden een zakje chocolaatjes voor die prijs, maar bij de kassa slaan ze hem aan voor 30. Als we er wat van zeggen, krijgen we ze voor 19 mee. Poging tot oplichterij?
Bij het inchecken is er niemand voor ons. Gaat dat even snel.
De vlucht gaat voorspoedig.

Zondag 27 novemberNaar huis
De vlucht via Frankfurt gaat voorspoedig. Om 10:00 uur komen we op Schiphol aan.

Deze reis werd gemaakt met Madventure.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.