Woensdag 25 septemberChongqing, boot Yangtze-rivier
Het ontbijt is inbegrepen wat we niet verwacht hadden. Maar het is eigenlijk niks: anderhalf rot ei, wat vreemde groente en rare broodjes en een bakje met witte, ondoorzichtige koude drab. Daarna gaan we de stad in. We moeten geld wisselen en we willen internetten. Wisselen is geen probleem, maar ook hier kunnen we geen internetcafé vinden. Er spreekt ook amper iemand Engels en als we eindelijk zo'n Chinees hebben gevonden, wil hij wel met ons meelopen. Maar goed ook, anders hadden we het nooit gevonden. Het staat er niet op aan de buitenkant en we moeten door een plastic dradenhek met daarachter een donkere ruimte. Als we even doorlopen komen we in een enorme grote verlichte ruimte met talloze pc's. Ze zijn alleen niet zo snel en een bericht versturen aan vijftien adressen moet in etappes gebeuren, omdat we anders foutmeldingen krijgen. Het kost 3 yuan (€ 0,36) voor anderhalf uur. Geen geld dus. We lezen onze berichtjes en bekijken meteen de voetbaluitslagen en het nieuws. Daarna gaan we koffiedrinken en worden we afgezet. Voor het eerst deze reis. De rekening is veel te hoog en we moeten meteen weg, omdat ze gaan lunchen. We vragen ze om de koffie op de menukaart aan te wijzen en dan gaat er de helft van de prijs af.
We bezoeken de Arhattempel die helemaal ligt ingeklemd tussen hoge flatgebouwen. We eten er een hapje en gaan dan weer verder. Ook in deze stad worden volop flatgebouwen gebouwd. Het geeft een groot contrast met de oude huizen. Nou zien die er ook niet erg goed meer uit, maar toch. Straks is er geen verschil meer met andere steden. De stad is gebouwd op heuvels en de straten zijn dus niet vlak. Het schijnt de enige plaats in China te zijn waar geen fietsers zijn. Zoals overal geeft ook hier oversteken problemen. Als het voetgangerslicht op groen staat, wil dat helemaal niet zeggen dat je veilig over kunt. Als er geen verkeerslicht is, loop je langzaam, liefst met een groepje mensen, de straat op en probeert auto's te ontwijken; je moet geregeld midden op straat even stoppen, want dat doen de auto's en zeker de bussen niet. Toch zien we nooit ongelukken gebeuren. Iedereen die ons aanspreekt vraagt of we 'met een groep' zijn. Als wij ze vertellen dat 'wij de groep zijn', is iedereen verbaasd. We vinden met veel moeite een plaats waar we zittend wat kunnen drinken. Terrasjes en cafeetjes kennen ze niet. Een gat in de markt! Daarna gaan we terug naar het restaurant van gisteren om snel een hapje te eten. Vervolgens gaan we naar de boot voor de driedaagse boottrip over de Yangtze-rivier. Een mevrouw loopt met ons mee, gelukkig loopt de weg naar beneden (we moeten onze bagage zelf dragen), en een heel stuk gaan we met een soort kabeltreintje omlaag. Wij zitten op het bovenste dek aan de meest luxe kant. Wij hebben de Chinese boot geboekt en niet de toeristenboot, omdat ons dat veel leuker lijkt. De boten hebben verschillende klassen, volgens Chinese logica beginnende met de tweede klasse. Op ons dek zitten we tussen de rijke Chinezen en ligt er buiten tapijt op het dek en in onze vierpersoonshut hebben we een eigen badkamer met wasbak, douche, wc, airco, kakkerlakken en een kleurentelevisie. In de goedkopere delen, kookt men z'n eigen potje en hebben ze gemeenschappelijk sanitair. De Chinezen kennende, zijn we blij met onze hut. Wat betreft de boot moet je het ook treffen en is de ene wat beter, luxer dan de andere. Wij hebben het getroffen, geloven we. Naast ons zijn er slechts enkele andere buitenlandse toeristen, Nederlanders natuurlijk. De rest zijn allemaal Chinezen. We zijn blij dat we op het bovenste dek zitten. Hebben we in ieder geval geen last van wat de Chinezen over boord rochelen en spugen. Carlo gaat op avontuur en komt snel terug met vier blikjes koud bier (15 yuan per stuk). Het kost ons nog enige moeite om een paar extra lakens te krijgen, er liggen alleen onderlakens, want iedereen spreekt alleen Chinees. Om 20:00 uur vertrekt de boot. Het regent een beetje maar het is nog steeds erg warm. Tijdens het varen waait er een lekker koel briesje.
Donderdag 26 septemberBoot Yangtze-rivier
We slapen niet al te best. Waarom weten we eigenlijk niet. Het wiegt lekker en het is veel minder schokkerig dan de trein. Om 3:00 uur (!) 's nachts leggen we aan bij Fengdu, wat gepaard gaat met een hoop herrie: anker uitgooien, scheepstoeters, geschreeuw van mensen. Het blijft onrustig en we staan maar op. Tegen zessen verlaat iedereen de boot om de 'stad der geesten' te bezoeken. Er is een tempel gewijd aan de God van de Onderwereld. We hobbelen achter de mensen aan en overal zijn groepen die achter een vlag aan lopen. Die gidsen vinden dat wij dat ook moeten doen en dus lopen wij achter een blauwe vlag. Wel gemakkelijk eigenlijk, want zo worden de kaartjes voor ons geregeld. Maar voor de rest is het drie keer niks. Een grote poppenkast is er van gemaakt en het heeft wel wat weg van de Efteling. Het uitzicht zou mooi kunnen zijn als het helder is; en dat is het niet: laaghangende bewolking. We gaan snel weer terug en hebben moeite met het vinden van onze boot; er liggen er zoveel. We zitten dan eerst ook op een verkeerde, maar uiteindelijk komt alles goed. Om 8:00 uur zitten we aan ons ontbijt: brood met worst en tijgerbolletjes met banaan en koffie en thee. Het is pas zo vroeg en we hebben het idee dat we er al een dag op hebben zitten. Het is warm en erg vochtig weer. Geen zon, nevelig en af en toe een spat regen. Schijnt hier vaak zo te zijn. Deze plaats zal 'na de dam' helemaal onder water komen te staan. Tientallen meters. Het is moeilijk voor te stellen. Wel zien we al veel huizen leegstaan en wordt er volop verhuisd. Tegen tienen gaan we weer verder. Er is niet veel te zien, daarvoor is het veel te heiig. Overal zien we dorpen en stadjes met aan de oever echte afbraakbuurten. Hogerop de hellingen, boven de nieuwe vloedlijn, liggen de nieuwe flats. Wij vragen ons af of er wel goed gerekend is en hoe hoog het water uiteindelijk echt zal komen.
We zijn een soort luxe aan het kamperen: we halen heet water voor koffie en thee; de kopjes staan op de grond en buiten staan twee stoeltjes voor vier personen. Op de kade scharrelen we eten bij elkaar. Leuk. In de hut is een geluidsinstallatie waarop muziek afgewisseld wordt met mededelingen in het Chinees. Hij kan wel zachter, maar niet uit. Jammer, want om 5:00 uur 's morgens hebben we daar niet echt behoefte aan. Overdag zijn we vooral lui: lezen, eten, soep, koffie, nootjes, bier. 's Middags slapen we nog een paar uur. Af en toe leggen we kort aan bij een stadje. Bij de Zhang Fei-tempel is weer een excursie georganiseerd. We besluiten om niet mee te gaan. Het is al half donker en van boven af de boot slaan we de uittocht gade. Het is erg stil op de boot; iedereen gaat mee. Als iedereen weg is, gaan wij beneden aan de kade kijken of er nog wat te eten is. Als noodrantsoen hebben we noedelbakjes, maar als er wat anders is
We kopen overheerlijke, pittige gebakken aardappeltjes en bakjes met rijst en groenten: voor vier personen samen 16 yuan (€ 2). We halen nog wat bier en telkens komen we met een ander merk terug. Nu hebben we flessen koud bier voor 10 yuan per stuk. Onderweg zien we regelmatig andere boten. Sommige heel luxe, compleet met zwembad, bioscoop, sauna, casino en natuurlijk een karaoke-bar. Wij blijven blij met onze boot, vooral met het buitendek voor de deur. 's Avonds leggen we een kaartje, klaverjassen. We leggen weer ergens aan en bekijken alle sjouwers die heel veel dozen van boord halen.
Vrijdag 27 septemberBoot Yangtze-rivier, Yichang
De boot had al heel vroeg aangelegd en we werden 's nachts dan ook niet gestoord. Wel gaat om 6:00 uur de stem weer aan en er volgt muziek. Er liggen een heleboel cruiseschepen voor de kade. Een excursie naar de Drie Kleine Kloven staat op het programma. Deze zijn wat smaller en zouden daardoor spectaculairder zijn. Wij hebben geen zin om hier 100 yuan voor te betalen en dan met een enorme horde (met alle boten die hier liggen) daar naar toe te gaan. Bovendien doen ze ook nog allerlei toeristische plekjes aan die niet de moeite waard zijn volgens het boek. We gaan wel even van boord en kopen brood en eieren. 's Middags halen we wat gebakken aardappelen. Veel meer doen we niet. Het weer wordt wel beter: zonnig. Koud is het nog steeds niet. Het is helderder dan gisteren. De excursie zou om 13:00 uur terugkomen, maar door het hoge water en het feit, dat ze stroomopwaarts moesten varen (dat is toch altijd zo?), werd dat 16:30 uur. Wij balen. Want zo zien we niets van de kloven waar we nog door zullen varen, want dan is het donker. De boot gaat wel meteen weg en we gaan naar het voordek waar wij eigenlijk niet mogen komen. Maar wij kunnen geen Chinees lezen en niemand houdt ons tegen. Een mooie kloof, wat heiig ondertussen. Overal zien we borden staan die aangeven hoe hoog het water zal komen 'na de dam'. Op 1 november van dit jaar begint men met het afsluiten van de rivier; daarna zal het water honderdvijfendertig meter stijgen en in juli volgend jaar staat het honderdvijfenzeventig meter hoger dan het nu is. Niet voor te stellen. Het is dan ook de laatste maand dat je nog een cruise kan maken. Het blijkt bijna niet meer mogelijk om aan een kaartje te komen. Goed dat we dat in Nederland al hebben geregeld. We kopen een blikje vis voor bij het brood en maken de noedels op. We dachten dat de vis een soort haring in tomatensaus was, maar het blijkt iets gedroogd te zijn. Smaakt ook goed. De kloof is mooi, maar niet echt spectaculair. De dam zien we niet goed, want op dat moment is het donker. Wel stroomt iedereen overal vandaan naar dezelfde kant van de boot, zodat deze aardig scheef komt te liggen.
Om 1:30 uur zijn we pas in Yichang in plaats van om 22:00 uur. Tot onze verrassing staat er bij de uitgang iemand met een bordje van Koning Aap en dat blijkt ook nog voor ons te zijn. Was volgens ons niet afgesproken, maar we zijn er wel blij mee. We worden in een busje geladen, we passen er net in, en worden naar ons hotel gebracht