Donderdag 14 oktoberWandeling naar Geling, Mustang

We krijgen elke ochtend thee op bed en een kommetje warm water. Dat is in Mustang de enige mogelijkheid om ons te wassen.
Er zit 's morgens ijs aan de buitenkant van de tent, terwijl het binnen 10,8º werd. Na een uitgebreid ontbijt gaan we weer op pad. Het wordt een zware dag: een pas van 3.700 meter en twee van 3.950 meter.
Het gaat gestaag omhoog. De uitzichten zijn fenomenaal. Grote canyons, dorpjes, sneeuwbergen. Het groen begint enigszins te kleuren in herfsttinten en daardoor wordt het nog mooier. Op een mooi stukje gaan we even rusten, wat eten en drinken (op 3.600 meter). We hebben prachtig uitzicht over de besneeuwde Himalaya met op de voorgrond de grillig gevormde rotsformaties en boven de bergen de blauwe lucht. Het waait zowaar nog niet. We zitten heerlijk in de warme zon te genieten. We lopen nog steeds in T-shirt.
's Middags moeten we weer een pas over: de Jemdo-pas op 3.945 meter. Het uitzicht en de bergen blijven prachtig. We krijgen er geen genoeg van. We dalen een klein stukje en lopen dan weer omhoog naar de Shyammochen-La op 3.950 meter. Eenmaal boven om 14:30 uur begint het te waaien. Gelukkig niet zo hard. Als we later in de schaduw van de bergen komen te lopen, wordt het frisjes.Om 16:30 uur komen we op de overnachtingplaats aan (in de buurt van Geling). Snel worden de tenten opgezet en dan is de thee al klaar. Dit keer met kroepoek. Om 18:30 uur eten we nasi, aardappelen met sesam, wortelen en broccoli. Lekker. Fruitsalade toe. Iedereen vult zijn waterfles met gekookt water. Zo heb je 's nachts een lekkere warme kruik en 's morgens koud drinkwater. We slapen op een hoogte van 3.745 meter.

Vrijdag 15 oktoberWandeling naar Tsarang, Mustang

's Nachts was het 5,9º in de tent. Al vroeg schijnt de zon op de tenten, zodat ze even kunnen drogen.
We vertrekken zoals gewoonlijk om 8:00 uur. Al snel komt de eerste pas in zicht: de Tamagaon-gompa op 3.945 meter. We merken wel dat de uren van gisteren nog in onze benen zitten. Na de lunch in Ghemi wacht de tweede pas: de Tsarang La op 3.920 meter. Onderweg passeren we de langste mani-muur van Nepal. Tsarang is de overnachtingplaats op 3.520 meter. Het is wel een aardig dorp. We zitten op het terrein van de zuster van de koning. Die man daarvan vertelt dat 's winters de helft van de bevolking naar India, Pokara en Kathmandu vertrekt vanwege de kou en om handel te drijven. Wat ouderen blijven over en zorgen voor het vee. In het huis drinken we thee met popcorn. De gidsen zetten ondertussen de tenten op. Wat een luxe. Hierna wandelen we nog even het dorp in en bezoeken het Charang Darjee Dhen Gumba. Deels oud; deels nieuw. Het klooster ligt prachtig in de zon tegen de besneeuwde Himalaya. 's Avonds eten we, jawel, boerenkool met worst.

Zaterdag 16 oktoberWandeling naar Lo Manthang, Mustang

's Nachts was het 5,3º in de tent. Vandaag wordt het een korte dag om te lopen. Maar goed ook, want iedereen zit er een beetje doorheen. Het lopen op zich gaat goed, alleen voor 'berg op' hebben we geen puf meer. Toch moeten we eerst de rivier oversteken; wat een daling en klim betekent van zo'n honderd meter. Nu moeten we nog een pas over van 3.900 meter. Van hieruit hebben we een geweldig gezicht over Lo Manthang, de hoofdstad van Mustang met de (deels besneeuwde) bergen op de achtergrond. Dit ligt op 3.750 meter hoogte. Ze steken fel af tegen de immer blauwe lucht. De zon brandt goed, maar door de wind is het koud op de top. We blijven dan ook niet lang en dalen af naar de stad. Nou ja, stad. Er wonen duizend mensen.
We zijn nog maar net gearriveerd als de eerste verkopers uit het dorp hun kleedjes neerleggen met daarop hun waren.
Na de lunch zetten we snel de tenten op en gaan op verkenning uit. Lo Manthang heeft een grote stadsmuur waarbinnen alles afspeelt. Ook een koninklijk paleis staat er. Kamperen binnen de stadsmuren is verboden; we staan er net buiten. We dwalen door de nauwe straatjes en zien allemaal kleine deuren. Martijn past er helemaal niet door. Er stroomt ook een riviertje (dertig centimeter breed) door de plaats. We gaan eerst op zoek naar het postkantoor, want we willen van hieruit wat kaarten versturen. Maar het is zaterdag en dan is alles dicht.

Morgen is het wel open.
Als we op een pleintje komen, zien we verschillende mensen lekker in de zon zitten. Als ze de landkaart (met plattegrond van Lo Manthang) in onze handen zien, moeten we dichterbij komen en iedereen wil de plaatjes aan de buitenkant bekijken. We laten ze rustig kijken en na een poosje maakt Martijn wat foto's met de videocamera. Als hij die aan alle mensen laat zien op het schermpje, komen er steeds meer mensen en allemaal vinden ze het prachtig. Ze vragen er geen geld voor, terwijl we gewaarschuwd waren, dat we soms wel 100 rupees zouden moeten betalen.
Op ons gemak wandelen we terug naar de camping en rusten lekker uit met de bedoeling morgen weer terug te komen. Een paar uurtjes rust kunnen we wel gebruiken.
's Avonds krijgen we taarten: groentetaart met patat en aparte warme groente en appeltaart na.

Zondag 17 oktoberLo Manthang, Mustang

We ontbijten op ons gemak buiten. Weer krijgen we een taart: een soort cake. Lekker. Er zitten nu al verkopers en een wil Martijn z'n schoenen erg graag hebben. Martijn wil wel ruilen tegen een souvenir, maar bij nader inzien zijn z'n schoenen te groot. Lia's schoenen zijn meer zijn maat, zegt hij. In Mustang zijn wel schoenen te koop, maar die verslijten erg snel. Daarom willen ze graag westerse schoenen. Lia's schoenen moeten echter meer opbrengen, omdat die veel nieuwer zijn. Hij heeft echter niet veel souvenirs die wij zouden willen hebben. De ruil gaat dus niet door.
We dwalen nogmaals op ons gemak door de straten van Lo Manthang en maken nog wat foto's. We kopen postzegels en doen de kaarten op de bus. Benieuwd wanneer ze aankomen (op 1-12-1999). Een paar vrouwtjes wil graag dat Martijn een foto van ze maakt met de videocamera, zodat ze dat terug kunnen zien. Ze willen niet gewoon op de foto. Na het ontbijt wordt het schaap geslacht dat we al eerder in een hoekje hebben zien staan. Het is weer eens een feestdag en wel zo een, dat er veel beesten geslacht worden. Tijdens de lunch krijgen we schapencurry.
's Middags is iedereen lekker lui en doen we niet zoveel. In het hokje waar we 's avonds eten staat gelukkig een olielamp, zodat het hier snel warm wordt. Het wordt koud door de wind die 's middags opsteekt. Die gaat weer liggen als het donker wordt.

Maandag 18 oktoberWandeling naar Ghar-gompa, Mustang

't Is zowaar bewolkt en dat zal het een paar uurtjes blijven. Als ontbijt krijgen we telkens wat anders: toast, pannenkoeken, gebakken brood met kaas, taart. Vandaag is de pap aan de beurt. Gelukkig staan de spullen voor de lunch er ook al, zodat Lia daarvan kan eten. Zij eet geen pap.We gaan terug, wat inhoudt dat we vanaf vandaag de zon in het gezicht hebben en de wind van voren. Omdat een paar er helemaal doorheen zit en de meeste verkouden zijn dan wel erg hoesten, besluiten we een makkelijkere route terug te nemen dan die op het programma staat. Dan hoeven we minder te klimmen en te dalen en zijn er minder wandeluren. Niettemin staat voor vandaag de hoogste pas van de vakantie op het programma (4.350 meter). Als we eenmaal weer aan het lopen zijn, gaat het wel weer. Wederom hebben we prachtig uitzicht. Het pas is niet steil en loopt geleidelijk op. Net voor de lunchplaats moeten we, zoals gewoonlijk, weer afdalen voor een rivierbedding en dan weer omhoog. Denk je dat je er bijna bent.
De Ghar-gompa tussen Marang en Lo Ghekar heeft nieuwe felgekleurde vlaggen die van verre al opvallen. Het geheel ligt in een oase van geel gekleurde bomen. In de verte is de Annapurna zichtbaar. De wind valt mee. Na de lunch ligt iedereen voor pampus in de zon. Er zit totaal geen fut meer in. We zitten wel op 3.910 meter hoogte. Eigenlijk niks gek dus.
We willen graag het Ghar-gompa klooster bekijken, maar dat ligt weer 65 meter hoger. We hebben niet zoveel puf, maar we doen het toch maar. En daar krijgen we geen spijt van. De gompa uit 1325 is prachtig van binnen. Allemaal kleine stenen nisjes met gebeeldhouwde figuren. De ruimte erachter mogen we ook bekijken. Hier staan talloze kaarsjes, waardoor hierbinnen alles maar dan ook alles pikzwart is geworden. Er zijn een paar stukjes schoongemaakt die prachtig gekleurde figuren laten zien. Er staan buiten veel terra gekleurde gompa's met vlaggen erop. Die steken prachtig af tegen de bergen met hun besneeuwde toppen. We hebben een weids uitzicht. Schitterend.
We eten spaghetti met aardappelen en groente. Saroma toe.