Maleisië - Brunei

3 t/m 30 juni 2019

MALEISIE bestaat uit West-Maleisië en Borneo. Kuala Lumpur is de hoofdstad, die bekend staat om de indrukkende skyline met de Petronas-torens. Borneo is verdeeld in Sarawak en Sabah en heeft grote stukken ongerepte natuur. De laatste jaren vermindert dat snel door de enorme palmboomplantages die de jungle vervangen. De palmolie is een grote bron van inkomsten. Er zijn nog diverse Nationale Parken met wilde dieren en veel vogels.
BRUNEI ligt op Borneo bestaat uit twee delen die geheel omringd worden door Maleisië. Het is een staat, die iets groter is dan Gelderland. Er zit veel gas en olie in de grond en daar profiteren de inwoners goed van. Vooral de sultan. Met een geschat vermogen van meer dan twintig miljard is hij één van de rijkste personen op aarde. Niemand betaalt belasting, onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis.

Maandag 3 juniNaar Kuala Lumpur
We willen naar Maleis Borneo. Om daar te komen vliegen we op Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. We hebben laatst eens ergens wat gelezen over afwijkende vluchten en vinden inderdaad een rare vlucht, die een stuk goedkoper is dan rechtstreeks vanaf Schiphol: we vliegen van Antwerpen via Schiphol. Antwerpen? Is daar een vliegveld dan? Nee dus; het stuk Antwerpen-Schiphol gaat per Thalys. Zoiets verzin je toch niet? Je krijgt als bewijs in Antwerpen je treinkaartje, dat je bij het inchecken op Schiphol moet kunnen tonen.
Het vliegtuig vertrekt pas 's avonds en we gaan op ons gemak naar België. We hebben ruim tijd op het mooie station, stoppen onze bagage in een kluis, eten een broodje en maken een ommetje door de winkelstraten. Daarna vertrekken we weer naar Nederland. Op Schiphol gaat alles supersnel en voor we het weten, zitten we een lekker biertje te drinken.
De vlucht vertrekt een half uur te laat, omdat er gewacht wordt op zo'n veertig reizigers die uit Frankfurt moeten komen.

Dinsdag 4 juniNaar Kuala Lumpur
De vlucht verloopt voorspoedig, net als de paspoortcontrole. We worden opgewacht en rijden in een uurtje naar het centrum van Kuala Lumpur waar ons hotel ligt. Het is lekker warm en vochtig hier. Onderweg begint het te regenen en overal zien we brommerrijders stoppen om regenkleding aan te trekken. Als de regen een heuse tropische bui wordt, schuilen ze met z’n allen onder viaducten.
We gaan eten en drinken op de Jalan Alor. Dit is een eetstraat waar allemaal kramen buiten op straat staan en er hangt felle verlichting. Grote parasols en plastic zeilen er boven wat nodig is voor de regen die hier vaak valt. Iedereen probeert je naar binnen te praten. Het is er gezellig druk met vooral lokale mensen. We zien maar een enkele toerist. Ondanks de regen en het onweer komen de mensen toch. We krijgen een enorme kaart waar maar liefst 998 gerechten op staan. Nee, we hebben ze niet geteld, maar ze zijn genummerd. En dan heb je bij elk gerecht de keuze uit klein, middel, groot en meerdere maten van pittigheid. Het eten is een mix van Indisch en Chinees. We kiezen voor sweet-en-sour-vis en rendang met een grote fles Tigerbier.
De taal die men hier spreekt is hetzelfde als het Bahassa Indonesisch, waarvan we nog wel wat woordjes kennen. We zien wel veel Chinees schrift.
Na afloop wandelen we naar een andere eetstraat, de Jalan Sahabat. Hier zitten meer cafés, donkerbruine kroegen waar overal sport op de televisies te zien is. Er zitten alleen toeristen.

Woensdag 5 juniKuala Lumpur
Lia slaapt prima, Martijn ligt veel wakker. Hij moet duidelijk aan de zes uur tijdsverschil wennen.
We krijgen een echt Maleisisch ontbijt met rijst en kippenrendang. Lekker.
We gaan Kuala Lumpur lopend verkennen. We zitten erg centraal, dus dat moet kunnen. We doen het rustig aan, want het is warm en de luchtvochtigheid hoog. Het is droog en redelijk zonnig. Vermoeiend weer.
We gaan eerst naar de Petronas, het boegbeeld van KL. Het zijn twee identieke torens van vierhonderdtweeënvijftig meter hoogte en heeft achtentachtig verdiepingen. Op de eenenveertigste zijn ze met elkaar verbonden door een brug. Ze zijn indrukwekkend.
We zien heel veel mannen lopen in jurken en met petjes op. Heel opvallend, dat er alleen maar mannen lopen, geen vrouwen. Wel toeristen, maar niet de plaatselijke schonen. Misschien zijn al die mannen op weg naar de moskee om het Suikerfeest te vieren, dat vandaag begint.
We lopen naar de Jamek-moskee, de oudste moskee van Kuala Lumpur. Hier komen de twee rivieren van de stad samen en schijnt de plek te zijn waar ooit KL gestart is. Vanwege het Suikerfeest is deze nu niet te bezoeken. In deze wijk zijn alle winkeltjes gesloten. Daarom lopen we door naar Chinatown waar de mensen geen moslims zijn en alles gewoon open is. Het is een van de drukste plekken van de stad. In deze kleurrijke wijk heeft de Chinese bevolking zich door de jaren heen gevestigd, en dat is zeker terug te zien in de straten. Er zijn veel tempels en Chinese bouwwerken, zoals de enorme Chinese toegangspoort aan het begin van hoofdstraat Petaling Street. Op de Centrale Markt zien we typisch Maleisische producten. Zoals producten van hout, kleurrijke kleding en natuurlijk kitscherige souvenirs. De Petaling Street is een overdekte eetstraat waar het vooral 's avonds erg druk is.
We lopen binnen bij de Taoïstische Guandi-tempel waar veel wierook gebrand wordt.
Dichtbij ligt de Sri Mahamariamman, een hindoeïstische tempel met een kleurrijke entree die uit maar liefst tweehonderdachtentwintig gekleurde beeldjes bestaat. Het is de rijkst versierde tempel van het land. We moeten onze schoenen uit doen en die mogen niet mee naar binnen. Voor RM 2 per paar, € 0,40 kun je ze achter laten. Binnen valt niet zo veel te zien.
We zijn moe en warm en besluiten terug te gaan naar het hotel voor een siësta. We zijn op tijd binnen voor de regen die hier bijna elke middag valt.
Tegen zessen gaan we bier drinken in de toeristenstraat bij The Whisky Bar. We kiezen voor deze bar, omdat het de enige is waar ze de mensen niet naar binnen proberen te praten. Ze hebben een paar honderd soorten Schotse whisky. Het is happy hour en we nemen een jug bier: 43 RM incl. nootjes en een schaaltje frieten. Dat is anderhalve liter bier voor € 9. Bij elk café hangt een zonnen- cq regenscherm waar onder de gasten buiten op de stoep zitten. Af en toe valt er een druppel regen en dan gaan de schermen omlaag. Zodra het droog is, gaan ze weer omhoog. De mevrouw veegt telkens het randje af, zodat er geen water op ons drupt. We kijken het gefascineerd aan. We worden bijgeschonken, zodra een glas half leeg is. Er wordt naar veel sport gekeken: voetbal, rugby, tennis, badminton, hockey. Kies maar. Vooral de Engelse fans zijn luidruchtig.
We eten weer op de Jalan Alor, net als gisteren. We zijn wat later en het is er erg druk. We lopen net richting een tafeltje als iemand vanaf de andere kant schreeuwt, dat zij daar gaan zitten. Te laat. We schuiven snel aan. Het verloop is groot, zodat die anderen ook snel een tafeltje hebben. Er is net zo veel keus als gisteren.

Donderdag 6 juniKuala Lumpur
We willen naar de Thean Hou-tempel. Die ligt ongeveer vijf kilometer vanaf het hotel. Het regent niet, maar het is erg vochtig vandaag. We vinden, dat we gisteren veel gelopen hebben en de tempel is niet goed met het openbaar vervoer te bereiken. Dus nemen we vandaag een taxi. De man van de receptie belt er eentje en binnen een minuut rijden we al. Kosten RM 9/€ 2. Voor die prijs hoef je dat niet te laten.
De tempel is een grote Boeddhistische tempel. Met groot, bedoelen we ook groot. Hij is typisch Chinees met vele lampionnen, krullende daken en kleurige draken. Er wordt volop wierook geofferd. Mooi om te zien.
We zweten vandaag enorm; het is heel vochtig en af en toe valt er ook wat regen. De paraplu’s komen goed van pas.
Het koninklijk paleis, Istana Negara, ligt in de buurt, maar is lopend niet makkelijk te bereiken. Via bospaadjes belanden we aan de achterkant en vinden het wel heel erg stil. Nergens een mens te bekennen. Bij de voorkant gekomen, blijkt het wel open. Het is een museum ingericht zoals de koning er vroeger woonde.
Om weer in het centrum te komen, is lastig. Er loopt alleen een drukke autoweg langs, geen wandelpad. We houden daarom maar weer een taxi aan en laten ons bij Chinatown afzetten. Buiten het centrum is het goed te rijden met een auto, daar binnen sta je voornamelijk stil. We stappen ergens uit en dwalen nog even door de wijk voor we terug gaan naar het hotel.
We komen aan het begin van de avond weer uit bij The Whisky Bar. Ze herkennen ons. Ze waarschuwen ons een minuut voor happy hour afloopt. Sympathiek. Het is de hele tijd droog en het scherm is omhoog.
Op de Jalan Alor is het afgeladen druk. We lopen een terras op, op zoek naar een tafeltje. Dan worden we gewenkt door een Maleise familie met vier kinderen. Kom, kom, jullie kunnen makkelijk bij ons aan tafel. Leuk! We zijn halverwege ons eten als het begint te regenen. Blijkt, dat wij helemaal goed zitten. Een heleboel mensen niet. Die zitten niet of half onder een luifel of onder een druppelend afdakje. Het begint te storten. De vloer lijkt wel een kleine rivier. Heel veel mensen zoeken een droge plek binnen op. Iedereen staat op elkaar gepakt; sommige hebben het eten en drinken laten staan. Andere hebben het meegenomen. Het personeel gaat ongestoord door. Het is één grote bende en wij genieten. De parapluverkopers doen goede zaken.

Vrijdag 7 juniNaar Damai (Borneo-Sarawak)
Om 5:00 uur worden we al opgehaald voor de vlucht naar Kuching op Borneo. De latere vlucht was helaas uitverkocht. We zijn nog niet aan het tijdsverschil gewend, zeker als je er ’s morgens zo vroeg uit moet. Gelukkig is dat deze reis maar eenmalig.
De taxichauffeur is ruim op tijd en het is stil op de weg. We zijn snel ingecheckt en moeten nog even wachten. De airco staat hier wel erg koud en de meeste mensen schijnen dat te weten, want iedereen draagt een jas of een trui. Wij volgende keer ook.
Wij zijn de enige niet-Aziatische toeristen en vallen dus echt op. De meneer die ons af komt halen, heeft dan ook geen moeite om ons uit de menigte te plukken. Het is een uur rijden naar het strand van Damai.
Het is druk in het hotel. Hoewel we vroeg zijn, krijgen we meteen onze kamer, een grote met een ruim overkapt balkon.
Het is hier droog, niet zo vochtig en op het eind van de middag gaat de zon schijnen in plaats dat het gaat regenen.
We wandelen wat in de omgeving, vinden wat restaurantjes, eten een ijsje. Daarna zitten we lekker op ons balkon.
Iedereen gaat met kleren aan in het zwembad. Ook de kleine kinderen. Sommige zelfs met hoofddoek.
We drinken een jug buiten met uitzicht op de zwembaden, waar vooral veel kinderen zich goed vermaken, en we de zee erachter zien liggen met mooie wolken, palmbomen. Vakantie!
We zijn de enigen in de bar.
Het buffet is in het restaurant was het niet helemaal. Wat er is, smaakt prima, maar de helft van de schotels staat leeg en wordt niet (tijdig) aangevuld. Als we af willen rekenen bij de balie staan (en blijven) er twee bedienden met elkaar in discussie. Telefoontjes worden beantwoord, maar wij zijn lucht. Dus vertrekken we gewoon zonder te betalen. Ze zoeken het maar uit.
Tegen zevenen begint het zachtjes te regenen. We worden er amper nat van als we naar onze kamer lopen.

Zaterdag 8 juniDamai
Het heeft vannacht goed geregend en daar hebben we geen last van gehad.
Er is een uitgebreid ontbijtbuffet met voornamelijk westers eten.
Het is druk bij het zwembad. Dat blijft tot het middaguur en dan vertrekt iedereen. We hebben het zwembad even voor ons alleen. Later wordt het weer drukker.
Volgens ons programma moeten we acclimatiseren en dat doen we ook vandaag. We zitten bij het zwembad, lezen wat, zwemmen even en als er mensen zijn, bekijken we die.
Het is bewolkt en af en toe voelen we een spetter.
We drinken weer een jug. Ze kennen ons al, slecht teken. Er zitten nu veel mensen in de bar. Er is een feestje bezig met een heel erg rokende bbq.
We zien een prachtige zonsondergang.
We eten ditmaal van de kaart. Hier is het lang zo druk niet. Als ze ons wijzen op buffet, zeggen we dat we het gisteren niet goed vonden. We krijgen gratis een kommetje soep. Bij het afrekenen, willen we ook van gisteren afrekenen. 'Onze schuld' zegt iemand van het personeel. Hoeven we dan niet te betalen? Het blijkt later inderdaad niet op de rekening te staan.
Omdat we vandaag tien jaar getrouwd zijn, gaan we cocktails drinken in de bar. Er zitten hele groepen met veel kleine kinderen die hier laat opblijven. We kijken met verbazing hoe een groep hier bier drinkt. Whiskyglaasjes vullen ze voor de helft met een ijsblok waarop bier uit de jug wordt bijgeschonken. Één slokje en je glas is leeg. Zo kun je met z'n twintigen wel een feestje vieren.
Als Martijn‘s margarita bijna op is, krijgt hij gratis een nieuwe, omdat de barkeeper vindt dat die eerste niet helemaal goed gelukt is. Wij proeven het verschil niet.

Zondag 9 juniDamai
Bij het ontbijt weten ze ons kamernummer al uit het hoofd.
Het is vandaag een zonnige dag met een lekker windje. Door die zon is het wel erg warm vandaag. Bij het zwembad staat een aantal parasols opgezet voor de hoognodige schaduw. Bij gebrek aan ligstoelen uit de zon, gaan we op een bankje onder een palmboom zitten. We zitten er net als een Australisch gezin komt zeggen, dat zij weggaan en dat wij hun beschaduwde plekjes mogen hebben. Heel aardig.
Net als gisteren is het druk met zwemmers en verdwijnt tegen twaalven weer iedereen om uit te checken. Blijkbaar blijft iedereen maar één dag. De kinderen vermaken zich uitstekend met het glijbaantje en de zwembanden die ze hier ter beschikking stellen.
Er komen vandaag beduidend minder nieuwe gasten dan gisteren. Het blijft erg rustig.