Woensdag 11 mei    Naar Bandar Abbas
Een lange reisdag vandaag naar Bandar Abbas aan de Perzische Golf. We vertrekken net na achten, draaien na een paar kilometer om, omdat Maryam haar telefoon is vergeten. Dicht bij de homestay komen we de eigenaar tegen in zijn auto die ons achterna aan het rijden was om die terug te bezorgen.
Het is zonnig en warm. Om 8:00 uur meten we al 30° in de schaduw. In de buurt van Mahan zitten we veel hoger en daar is de temperatuur meteen een heel stuk aangenamer. Via Rayen nemen we de oostroute naar de zuidkust. Het ene moment laat een saai landschap zien; het volgende stuk zijn meer bergen en opgedroogde rivieren met soms gele vlaktes ervoor. Verderop heerst een zandstorm wat een hoop stof geeft. Het is niet heel druk op de weg. Die weg is goed, alleen zijn er nogal eens hobbels. Soms zien we brommers met vijf mensen er op en in één auto tellen we naast een paar volwassenen wel tien kinderen.
We rijden gestaag door en stoppen alleen voor de lunch. Om 17:30 uur komen we aan bij het hotel, dat aan de boulevard staat. We zien wat mensen in zee, waarbij de vrouwen volledig (incl. hoofddoek) gekleed het water in gaan. Het is hier weer warm. Erg warm zelfs.
We eten ’s avonds in een visrestaurant. Na afloop drinken we koffie in de koffiebar van het hotel. Het plafond is zo laag, dat Martijn niet rechtop kan staan. De koffie is niet te drinken.

Donderdag 12 mei    Bandar Abbas
We zijn naar Bandar Abbas gegaan, omdat we naar de markt in Minab willen. Maryam heeft nog nooit klanten gehad voor Bandar Abbas en is zelf nog nooit in Minab geweest. Alleen in Minab zien we twee andere toeristen. Men spreekt hier amper Engels.
Om 8:30 uur vertrekken naar het zuidoosten. Het is bijna anderhalf uur rijden (en anderhalf uur terug), maar het is de moeite waard! Onderweg zien we een paar kamelen.
In Minab is een drukke donderdagochtend markt waar allerlei zeer kleurrijk geklede mensen rondlopen. Er komen o.a. Bandari-mensen, een Arabisch volk, waarvan de vrouwen karakteristieke maskers dragen. Elk dorp heeft z’n eigen masker. Ze dragen zeer kleurrijke kleding onder hun jassen. De benen zijn gestoken in prachtige stoffen, waarvan die van de rijke mensen bestikt zijn met gouddraad.
De vrouwen met maskers zijn vriendelijker dan we verwacht hadden. We hadden gelezen, dat ze niet op de foto willen, maar dat valt mee. Sommige willen inderdaad niet; anderen vinden het hartstikke leuk. De mannen willen allemaal graag.
Wij kopen een masker voor 8 toman (€ 2). Als we een cola kopen, geven we per ongeluk twee briefjes in plaats van een. Veel briefjes zijn oud en gescheurd en plakken gemakkelijk aan elkaar. We worden teruggeroepen en krijgen er eentje terug.
Het is een drukte van belang en een van de kleurrijkste markten in Iran. Het is er zeer warm. Het zweet loopt in straaltjes van ons af. Eigenlijk is deze buurt meer een winterbestemming; dan is de temperatuur beter. Het is nu pas lente, dus hoe warm moet het hier in de zomer wel niet zijn.
Weer terug in Bandar Abbas zien we, dat de Hindoetempel gesloten is. Het blijkt, dat het zo warm is, dat men hem gesloten heeft, omdat er toch niemand komt. We mogen er wel in; er is niet zo heel veel te zien.
Na de lunch houden we siësta; het is 37°.
We eten vanavond bij een Italiaan. Het is er hartstikke druk en het is maar goed, dat Maryam gereserveerd heeft. De eigenaar is een hele enthousiaste man die voor iedereen een vriendelijk woord heeft. We krijgen gratis kommetjes vissoep, een sapje voor bij het bier (waardoor je helemaal geen bier meer proeft) en na afloop thee met melk en kruiden. Het is gezellig, lekker en goedkoop.

Vrijdag 13 mei    Naar Shiraz
Na het ontbijt (in een net zo’n lage ruimte als de koffietent) vertrekken we naar Shiraz. Het wordt weer een lange dag autorijden. Het is ook nu een saaie weg. Soms zien we wat ezels, geiten, ineens een paar struiken roze bloemen, een nomadenkamp en ergens wordt wat geoogst.
We eten in een vrij nieuwe tent, een stukje van de weg af. Lekker. Buiten in een traditionele nomadentent drinken we koffie. Het waait vrij hard en er zitten veel vliegen. De koffie is prima. Als we weer in de auto stappen, gaan we eerst op vliegenjacht.
In de buurt van Shiraz stoppen we bij een zoutmeer. Het water heeft een paars-roze gloed wat erg afsteekt tegen het witte zout. In de verte lopen flamingo’s. Het waait hard, maar het is niet koud. Gelukkig niet meer zo warm als gisteren, maar toch nog aardig aan de temperatuur. We zijn inmiddels ook wel wat gewend.
We zitten in een gezellig klein hotel in de oude stad. De kamers liggen om een kleine binnenplaats met een kleine vijver. Er staan tafels en stoelen waar je lekker in de schaduw kunt zitten. Daar maken we meteen gebruik van.
Aan het begin van de avond gaan we naar Hafez Tomb. Hafez is een beroemde dichter die al 700 jaar dood is, maar nog steeds immens populair. In Iran wordt door iedereen veel gedichten gelezen. Het is er dan ook vrij druk. Er staat een soort baldakijn met daaronder een steen met een beroemd gedicht. Veel bezoekers moeten even de steen aanraken. Het geheel is omgeven door verschillende tuinen.
We hebben vanavond gekozen voor een Italiaans restaurant waar niet veel toeristen komen. Er zit nog één niet-Iraans stel. Shiraz is wat vrijer in het dragen van de hoofddoek; deze mag wat verder afgezakt gedragen worden. Met een taxi gaan we terug naar het hotel. Maryam, die niet mee gaat, geeft de chauffeur uitgebreide instructies en als we onderweg zijn, belt ze hem zelfs op om te controleren of het wel goed gaat. Eigenlijk nergens voor nodig, want er gebeurt hier maar weinig ontoelaatbaars.

Zaterdag 14 mei    Shiraz, Persepolis
Vandaag brengen we een bezoek aan het beroemde Persepolis, dat op de Werelderfgoedlijst staat. Het ligt een uurtje rijden buiten de stad. De drukte valt ons reuze mee. Er zijn wel een paar grote toerbussen, maar die groepen kunnen we makkelijk ontwijken. Maryam leidt ons rond en vertelt uitgebreid over allerlei oude koningen en sjahs. Met de bouw is in 512 v.Chr. begonnen. Nadat het in 330 v.Chr. door Alexander de Grote werd ingenomen en verwoest, is het langzaam onder het zand en stof verdwenen. Het  werd pas 70 jaar geleden daaronder vandaan gehaald. De beeldhouwwerken die helemaal onder het zand lagen, zijn best goed bewaard gebleven. Wel is alle kleur verdwenen. Vroeger moet het een zeer kleurrijk geheel zijn geweest. Door allerlei stenen die beschreven zijn in drie talen, konden vroeger alle bezoekers de teksten lezen.
Er zijn talloze figuren in de wanden uitgehakt; allemaal met verschillende kleding, sierraden en geschenken. Doordat alles zeer nauwkeurig is beschreven, weet men precies welk figuur van welk volk is. Ook het aantal arbeidsuren en de lonen zijn bijgehouden.
Het moet vroeger een immens gebouw zijn geweest. Zeer indrukwekkend.
De Necropolis (Naghsh-e Rostam) dat in de buurt ligt, herbergt tombes van oude, bekende heersers, zoals Darius en Xerxes.
Na de siësta gaan we naar de Arg van Karim Hkan, gebouwd tijdens de Zand-synastie. Het is een grote citadel met 12 meter hoge muren met ronde toren op de hoeken. Een van die torens is aardig verzakt en doet aan de Toren van Pisa denken. Binnen zien we o.a. de oude hamam.
Daarna nog een moskee, de Vakil-moskee, met mooie mozaïeken en veel zuilen. Dan nog een rondje over de bazaar voor we gaan eten en kijken bij een karavanserai.
Het is de laatste avond van Mohsin en zijn vrouw komt mee voor het afscheidsdiner. Maryam heeft weer (op ons verzoek) plaatsen gereserveerd in een restaurant waar geen toeristen komen. Het is gezellig, het eten is lekker en er is live muziek. Als toetje heeft Maryam als verrassing een taart besteld, omdat Mohsin en zijn vrouw vandaag twee jaar zijn getrouwd.
Voor ons heeft ze in de auto twee grote flessen zelf gemaakt bier liggen. Het zit in moslimbierflessen, zodat er buiten opstaat, dat er 0% alcohol in zit. Volgens ons zit er behoorlijk veel in. We drinken het in het hotel op, lekker buiten op de binnenplaats.

Zondag 15 meiShiraz
We gaan weer de stad in en stoppen eerst bij een straatje, dat overdekt is met een heleboel paraplu’s. Die zijn hoog over de straat opgehangen, uitgeklapt met het handvat naar beneden. Deze hangen er sinds vorig jaar en is op meer plaatsen nageaapt.
Dan bezoeken we de laatste moskee: de Nasir al Molk-moskee. Deze heeft in plaats van de blauwe en gele kleuren van andere moskeeën veel roze en paarse mozaïeken. Hij wordt dan ook wel de ‘Roze Moskee’ genoemd. De moskee weerspiegelt mooi in het water. In de gebedsruimte zitten prachtige gebrandschilderde glazen die mooie reflecties op de tapijten laat zien. Omdat in deze tijd de zon vrij hoog staat, is er maar een kleine spiegeling. Voor een mooier beeld moet je in de winter zijn. In de koepels zitten grote rozetten en ook mooie zogenaamde kraagstenen.
Het Qavam-huis is een historisch huis in de Eram-tuin. Tegenwoordig is het Naranjestan Museum hier gevestigd. Het heeft, uiteraard, een vijver en een mooie tuin. De schilderijen zijn geïnspireerd door Europese architectuur. We ontdekken zeer Nederlands aandoende schaatstaferelen in de plafonds. Ook zijn er ruimtes met talloze spiegels, zodat je jezelf veelvuldig ziet.
We drinken koffie en eten chocolaatjes in een kleine coffeeshop. Een echte coffeeshop wel te verstaan. Of liever gezegd, niet 'in' een shop, want binnen passen we niet. Er worden krukjes buiten op de stoep gezet en een kleine tafel. We zitten lekker in de schaduw te genieten van de koffie.
We rijden de hele stad door en blijven ons verbazen over het verkeer. Ook over de mensen die in de middenbermen zitten. Die is vaak een paar meter breed, begroeid met gras en bomen. Onder elke boom zit, ligt of hangt een of een groepje mensen in de schaduw van zo’n boom.
Dan is het weer tijd voor de lunch. Een broodje shoarma, deze keer. Gelukkig niet zo groot als die in Isfahan, maar wel lekker. Daarna nog een ijsje en dan gaan we terug voor de laatste siësta.
We pakken onze spullen in, checken uit om 19:30 uur en gaan naar de Koran Gate.
Een laatste diner in het favoriete restaurant van Maryam, die hier in de stad woont. Omdat we nog wat tijd over hebben, drinken we nogmaals koffie en vertrekken daarna naar het vliegveld.

Maandag 16 mei    Naar huis
Om 2:30 uur in de ochtend vertrekt het vliegtuig naar Istanboel. Omdat we met Turkish Airlines vliegen, mag de hoofddoek af, zodra we het vliegtuig betreden. Daar zijn we niet rouwig om.
De beenruimte in de vliegtuigen is krap. Wat ons betreft nooit meer Turkish Airlines.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.

We hebben zelf bij Pazira Travel Company een auto met chauffeur en een (vrouwelijke) gids geboekt.