Woensdag 19 maartNaar Agra

Op slechts 20 kilometer afstand ligt Fatehpur Sikri, een ommuurde Mogolstad uit de 16e eeuw. Vrij snel werd de stad verlaten, waarschijnlijk uit watergebrek. Het koninklijk complex is niet geweldig, maar het aangrenzende heilige complex met de Jami Masjid is erg mooi. Deze open moskee torent hoog boven de stad uit. Er liggen graftombes, mannen en vrouwen gescheiden. Bij de tombe van Christi kun je een wens doen door een katoenen draadje aan het scherm rond de tombe te binden. Deze soefi-mysticus wordt nu nog net zo vereerd als toetertijd.
Agra is maar een uurtje rijden. We willen een fles water kopen en gaan daarvoor naar buiten om dat bij een klein kraampje te doen. Daar zijn ze echter duurder dan in het hotel. We gaan om 14:30 uur eerst naar het fort. Mooie toegangspoorten. We kunnen maar 20% bezichtigen, omdat de rest door het leger in gebruik is. Mooi uitzicht op de Taj Mahal. Daarna door naar de Taj Mahal. Het laatste stukje moet je met de bus (wachten tot deze vol is, gratis) of met de tuktuk (50R). Wij willen met de tuktuk, maar de twee voorsten krijgen ruzie en we stappen weer uit. De lege bus wil voor ons wel voor 50R rijden. Daar maken we dankbaar gebruik van. Het is er 'rustig'. Geen rij voor de toegangskaarten. Je mag niets mee naar binnen nemen. Geen sigaretten, geen water, geen voedsel, geen statief. Alle tassen worden gecontroleerd. Video mag alleen in het begin (wel vanaf het mooiste punt) en de camera moet je daarna inleveren. Iedereen krijgt een halve liter water en slofjes voor over je schoenen, zodat het marmer niet beschadigt. Eenmaal binnen kun je meer water krijgen.
En daar ligt dan de Taj Mahal. Mooi. Heel mooi. Het is een gedenkplaats voor de meest geliefde vrouw van Mogol-heerser Shahjahan uit de 17e eeuw. Helemaal van wit marmer. We dwalen een tijd rond en bekijken de tombe van alle kanten. De zonsondergang is niet spectaculair.

Donderdag 20 maartNaar Delhi

Tweehonderd kilometer rijden naar Delhi en dan zijn we 'rond'. Een groot stuk over de snelweg, een mooie goede vierbaansasfaltweg. Daarmee houdt de vergelijking met 'onze' autowegen op. Hij gaat dwars door dorpjes. Er zijn koeien en mensen, fietsen en brommers. Alles kriskras door elkaar. Vooral voetgangers hebben er een handje van om over te steken zonder op of om te kijken. Soms is het maar kantje boord. Als ze horensdol getoeterd worden, kijken ze niet eens op of om en lopen geen pas harder. We hebben regelmatig een hartverzakking. Iemand voorrang verlenen is er echt niet bij. Iedereen wisselt van rijstrook zonder op of om te kijken en zonder richting aan te geven. Midden op de weg rijden is erg populair. En als het beter uitkomt, dan rijden ze gewoon tegen het verkeer in. Weer volop enorme zakken met graan. Sommige houden het niet en ontploffen en zorgen voor een grote bende op de weg.We bestellen een flesje cola bij een wegrestaurant. Volgens de kaart kost dat 50R incl. tax. Ze brengen een blikje en we drinken dat op. De rekening komt op 80R + 10R tax. Bij navraag blijkt dat een flesje 50R kost, maar dat ze dat niet hebben en daarom hebben ze maar, ongevraagd, een blikje gebracht. En op de duurdere blikjes zit tax. We halen verhaal en betalen 50R. Tenslotte hebben we dat besteld.
In Delhi is het erg druk en het duurt even voor we bij het hotel zijn.
Heer heeft voor bubbeltjesplastic en een rol tape gezorgd en daarmee pakken we het masker in. We lopen even de buurt in, waar elke straat een bepaald thema heeft. Wij zitten in de automaterialen. Verderop zijn de sieraden-, de stoffen-, de schoenen- en de eetstraat. We dwalen door de drukke straten en vinden een bord met een verwijzing naar een barretje. We moeten een donkere trap op en we houden ons hart vast. Waar zouden we terecht komen? Maar het valt mee. Het is een donker Chinees restaurant annex bar. We gaan aan het raam zitten met een Kingfisher en besluiten meteen om hier straks te gaan eten. Een lekkere afwisseling op het Indiase eten. Vooral Chinees hebben ze, maar ook Thais en zelfs kimchi, het Koreaanse koolgerecht. Erg lekker.
Na het eten is er buiten een erg gezellige markt. Het is het begin van Holi, het kleurenfestival.

Vrijdag 21 maartNaar Ahmedabad (Gujarat)

Men had beloofd, dat ze ons zouden bellen om te vertellen hoe laat we vandaag zouden vertrekken. Dat hebben ze niet gedaan. We besluiten de wekker op 6:00 uur te zetten. 7:00 uur weg, uurtje rijden, zodat we een uur voor vertrek van het vliegtuig naar Ahmedabad in Gujarat op het vliegveld zullen zijn. De wekker is net afgelopen als de telefoon gaat: de bus staat beneden op ons te wachten. Gelukkig hebben we alles al zoveel mogelijk ingepakt, zodat we snel beneden zijn.
We maken kennis met de vijf andere groepsleden en rijden naar het vliegveld, waar we dus veel te vroeg zijn. Ons maakt het niet zoveel uit, maar de anderen hebben maar drie uur kunnen slapen, want die zijn vannacht uit Nederland gearriveerd. Het masker mogen we mee het vliegtuig innemen. Het is zo groot, dat het niet in onze rugzak past.
Een uur en twintig minuten vliegen is het en we krijgen een snoepje en een doosje met eten en water.
We worden verwacht en naar het hotel gebracht. Het valt iedereen op dat het er hier beter uit ziet dan in Delhi. Het is schoner, minder vervallen, minder getoeter van het wel vele verkeer.
Een uurtje later vertrekken we voor een sightseeing door Ahmedabad. Eerst naar Sabarmati Ashram, het hoofdkwartier van Ghandi tijdens de lange strijd voor Indiase onafhankelijkheid. De toegang is gratis.
Dan naar het Calico Museum, het textielmuseum. Per dag zijn er twee rondleidingen en per keer mogen daar vijftien mensen mee. Wie het eerst komt, het eerst maalt. Niet alleen de collectie textiel is fantastisch, maar ook de oude haveli waarin het gehuisvest is. Prachtig houtwerk en schitterende ingelegde marmeren vloeren. Buiten een mooi mozaïekterras. Veel textiel is 200 jaar oud, sommige nog ouder. Er staan ook wat oude sculpturen en het is verboden te fotograferen. En ook hier is de toegang gratis.De Adalaj Vav is een hele mooie bordesbron ten noorden van de stad. Deze is in 1499 gebouwd en de put is vijf verdiepingen diep. Elke verdieping is verfraaid met prachtige steengravures. Het was een koele en afgezonderde verblijfplaats om water te bewaren en sociale contacten te creëren. Buiten is een markt met veel mooie mensen. Niemand heeft bezwaar tegen foto's en velen vragen er zelfs om. Kinderen durven heel voorzichtig onze naam te vragen en waar we vandaan komen. Ook wij moeten regelmatig op de foto en video. Grappig.
We bezoeken de Hatheesingh-tempel, een jaintempel, waar we binnen, in tegenstelling tot de jaintempels in Rajasthan, niet mogen fotograferen. Hij kleurt mooi in het avondlicht.
Het is vandaag Holi, dat elk jaar in deze periode met volle maan plaatsvindt en wordt ook wel het kleurenfestival genoemd. Overal zien we kraampjes met zakjes fel gekleurde verf. Maar dat schijnt pas voor morgen te zijn. Vandaag is het het feest van de kampvuren. Overal worden vuren opgebouwd, maar de meeste zijn nogal klein. Pradeep, onze gids, heeft vanochtend even buiten de stad een grote stapel zien opbouwen en daar gaan we heen. De weg is erg druk, omdat iedereen vrij is en op weg naar een of andere brandstapel. Als het donker wordt, worden die stapels aangestoken. Jongens slaan op trommels en de mensen lopen rondjes om het vuur. Ze hebben offers bij zich: water in koperen kannetjes dat ze voor zich op de vloer gooien. Op blote voeten lopen ze daar door heen. Ze hebben ook schaaltjes met rijst en granen die ze op de grond gooien. De kunst is om zo dicht mogelijk bij het vuur te lopen. We kijken een hele tijd toe en genieten. Op de terugweg naar het hotel zien we andere kleinere vuren.
We eten in het hotel met z'n vieren aan een tafel en maken er een buffetje van. Het is goedkoop: 175R p.p.
De provincie Gujarat ligt droog, er wordt dus geen alcohol geschonken en daarom drinken we deze reis heel veel water, ook omdat het erg warm is.

Zaterdag 22 maartNaar Jambughoda

We maken 's ochtends eerst een Heritage-wandeling door de oude stad. Van een hindoetempel via een jaintempel naar een moskee. Omdat het Holi is, zijn veel winkeltjes dicht. Misschien is dat maar goed ook, want zo zijn er nog meer dan genoeg mooie mensen op straat. We wandelen langs oude huizen en door hele smalle straatjes en zien veel mooie ramen en deuren. De straten zijn aardig schoon en de mensen erg aardig. We zien wat kraampjes waar ze verfstoffen verkopen voor Holi. Die lengen ze aan met water, stoppen dat in een ballonnetje en gooien dat naar elkaar. Een jong meisje durft er een naar Martijn te gooien. Het is wel raak, maar te zacht gegooid, zodat het ballonnetje op de grond valt en daar uit elkaar spat. Maar goed ook, want we denken dat het maar moeilijk uit de kleren gaat. Sommige mensen, vooral jonge mannen, hebben een heel gekleurd gezicht en kleren. Vrouwen dragen mooie oor- en neusringen. En dan al die prachtige kleuren. Sommige zitten te borduren, anderen doen de was.
In de jaintempel wordt het godsbeeld elke dag van nieuwe kleren voorzien. De minaretten van de moskee zijn ooit tijdens aardbevingen ingestort.
We vertrekken naar Jambughoda, 190 kilometer naar het zuidoosten. We zien een groepje jongens een heel flesje met verfstof over andere leeggooien. Ze rennen joelend naar de bus en de chauffeur doet snel alle deuren op slot. We rijden over een prachtige asfaltweg, die zo goed als leeg is. Het landschap is vlak en erg groen. Veel velden met gewassen en boompjes. Wat een verschil met Rajasthan. In de middenberm staan oleanders en bougainville in allerlei kleuren. Aan de linkerkant van de weg, in een droog deel, loopt een enorme kudde geiten met hoeders. Die mensen komen uit Rajasthan. De mannen dragen allen een rode tulband, de vrouwen heel veel kettingen, neus- en oorringen en de getrouwde vrouwen dragen armbanden van de elleboog tot aan de schouder. Alle vrouwen dragen oorbellen, ook de hele kleintjes. Niet alleen met een gaatje in het oor, maar ook nog met een hangertje over het hele oor. De mannen dragen grote gouden knoppen in het oor. Er is een kleine baby met kool opgemaakt oogjes tegen infectie. Een prachtig kleurrijk geheel. Als we er wat langer zijn, worden ze wat vrijer en tillen de vrouwen soms hun sluier op. Ze kijken nieuwsgierig naar de digitale foto's en nog nieuwsgieriger naar de video. Ze vinden het prachtig. Heel erg kleurig en heel erg mooi. We geven ze wat geld aan de, zo te zien, oudste man. Die geeft het af aan een vrouw.
Pradeep wordt gebeld en we gaan Champaner vandaag overslaan. Er blijkt n.l. vanavond het Chul-festival te zijn in Chhotal Udepur van de Rathwa-stam.
Onderweg zien we steeds mensen met grote kringen gekleurde verf op hun eens witte kleding en fel gekleurde gezichten. Roze is erg populair.
Op het festivalterrein is het nog rustig als we om half vier aankomen. Over een uurtje zal het beginnen. We lopen wat langs de kraampjes. Ze maken ijsjes van geschaafd ijs en dopen dat in een gekleurd sausje. De kinderen vinden het heerlijk. Men is een beetje bang van ons. Iedereen wijkt achteruit en kijkt ons met grote ogen aan. Naast ons zijn er nog twee toeristen. Veel zullen ze er hier in de buurt niet zien.
Bij de vrouwen rinkelt van alles als ze langs lopen. Jonge vrouwen hebben lang haar tot op hun middel en dragen daar een prachtige zilveren ketting in die vertikaal omlaag langs de staart loopt. Schitterend. Andere hebben een dikke zilveren band om hun hals. En allemaal dragen ze veel oorringen, spelden in het haar, kettingen om de hals en om het middel, om beide bovenarmen dikke zilverden banden. Ze zien er adembenemend uit. We mogen van iedereen foto's maken, niemand vraagt er geld voor, ze durven alleen niet zo goed en dus zijn we wat terughoudend daarmee.Langzamerhand wordt het drukker. Op een zandplein is een kuil gegraven waar een vuur in brandt. Er worden kippen geofferd en mensen dragen een grote witte doek als een dak boven hun hoofd en lopen met een groepje rondjes om het vuur. In hun midden loopt een geel geverfde man met zwaard. Na een aantal zingende rondjes loopt die gele man door het vuur onder het slaken van woeste kreten. Aan het eind van de kuil ligt een hoop natte stront die waarschijnlijk verkoelend werkt.
Het wordt steeds drukker, erg druk zelfs. Van heinde en verre komen mensen hier naar toe. Allemaal prachtige kleuren en allemaal gapen ze ons aan. We veroorzaken regelmatig opstootjes. Slechts een enkel kind durft wat tegen ons te zeggen. Het is een groot spektakel. Als er een grote groep dansende mannen aankomt, gaan wij weg. Hoewel Gujarat officieel droog staat, zijn ze dronken en worden ze wat agressief.
We zitten in een hotel in Jambughoda, een oud maharadjapaleis met een enorme tuin. Ver weg van alle drukte en we horen alleen de vogels zingen. We hebben twee huisjes met elke twee kamers en twee enorme badkamers. 's Avonds krijgen we een buffet met allerlei verschillende gerechten. Lekker.