Vrijdag 1 augustusPhyang, festival

Zwarte-hoeden-dans, LadakhDe tweede dag van het festival. We slapen eerst uit en ontbijten op ons gemak. Tegen tienen wandelen we naar boven naar het klooster. Het dansen is al bezig. Deze dans lijkt erg veel op die van gisteren, maar er zijn andere maskers. Nu zitten er ook dieren bij. We gaan achter de plaatselijke bevolking zitten, zodat we die goed kunnen fotograferen en video-en. Onze snoepjes worden in dank aanvaard.
Vrouwenhoed, LadakhNa de warme lunch bij de tent gaan we weer terug. Nu is de zwarte-hoeden-dans bezig. Prachtige, enorm grote hoeden en fraaie kleding dragen ze. Op het eind is er nog een soort slotceremonie, waarbij het kwaad wordt verbannen. Tegen zessen zijn we pas weer terug. Alle andere toeristen zijn dan allang weg: met de overvolle bus terug naar Leh.

Zaterdag 2 augustusNaar Alchi, Basgo

Om 8:30 uur komt er al een jeep voorrijden. Als het goed is, komt er straks nog een truck voor de koks en alle spullen. We nemen afscheid van de koks en met Juna de gids gaan we westwaarts langs de Indus om nog een paar kloosters te bekijken.
We gaan eerst naar het veertiende eeuwse Likir, ook bekend als de Klu-kkhyil-gompa. Het is gebouwd onder direct Tibetaans gezag en herbouwd in de achttiende eeuw. Er wonen honderdvijftig monniken van de Gelukpa-orde. Handig zo'n Indische gids erbij. Hij weet precies waar we moeten zijn en hij krijgt de sleutel van een gebouw. Hij weet er ook het nodige van te vertellen. Heel apart, zo'n groot gouden boeddhabeeld buiten. Hebben we nog niet eerder gezien.
Alchi is weer heel anders. Het ligt meer verscholen en de invloeden uit Kashmir zijn duidelijk aanwezig. Het is gebouwd door Indische boeddhisten in de elfde eeuw en bestaat uit vijf kleine tempels met veel mandala's en boeddhabeelden. Hier mag je binnen niet fotograferen.
Dichtbij bij Basgo gaan alle raampjes van de auto dicht. De kinderen staan met grote potten water klaar om die in de auto's te gooien. Er komt me een partij water op de ruiten. Dit gebeurt alleen op speciale dagen. Likir, ook bekend als de Klu-kkhyil-gompa, LadakhDaarna rijden we naar een 'local house' in Basgo. Duidelijk een rijke familie. In de grote kamer (tien bij tien) staat een grote hoeveelheid oude koperen en zilveren potten, pannen, ketels, lepels en een prachtig beslagen kachel. In het huis wonen in ieder geval een oma, dochter, kleindochter (die alles organiseert) en daar weer twee kinderen van. Waar de mannen eten en slapen is niet duidelijk. We lopen met Dolma, de kleindochter, naar het oude kasteel, hoog in de bergen. Vroeger (zevenhonderd jaar geleden) woonde er een koning die het gebied regeerde. Nu is het een ruïne die men aan het opknappen is. Sinds twintig jaar is het dorp welvarend en dat is te zien. En dat komt niet door de toeristen want die zijn hier nauwelijks. Er zijn ook geen hotels. Het dorp is goed georganiseerd en gezamenlijk doen alle families alles. Zo zorgen drie families voor de drank in het gemeenschapshuis, drie families bereiden het eten voor de monniken, drie families zijn bezig met het aanleggen van een centraal plein, enz. Iedereen heeft een taak, die elk jaar rouleert en dat werkt goed. We kijken even in het gemeenschapshuis waar een paar mensen muziek zitten te maken en waar chang gedronken wordt. Wij krijgen ook een glaasje. Hier heeft men andere chang dan wij kennen. Dit is een grijze, koude drank. Een beetje zurig.
's Avonds wordt er gedanst, heel gezapig vergeleken met onze dansen. We krijgen chang en jakthee. De mensen hebben een horloge met een vierentwintiguurs aanduiding, maar daar hebben ze veel moeite mee. Er wordt op de hand geteld: twaalf is twaalf uur, dertien is een uur, veertien is twee uur en zo komt men uiteindelijk bij zeventien is vijf uur.

Zondag 3 augustusNaar Leh

Kharung La op 5.605 meter, LadakhLekker ontbijt met lokaal brood. Om 8:00 uur rijden we al naar Leh. We hebben gevraagd om naar de Khardung La te gaan, 's werelds hoogste 'motorable' weg op 5.605 meter. De gids heeft het geregeld en het makkelijkste is om maar meteen te gaan. Halverwege is een checkpoint en er is iets met de permits. We gebruiken de permits van de trek en die schijnen verlopen te zijn, maar met veel gepraat mogen we verder, mits we het niet verder vertellen, want anders krijgt die soldaat op z'n donder.
Het is niet helemaal helder, maar tot vlak voor de laatste bocht kun je Leh nog beneden zien liggen. Eenmaal op de pas hagelt het en valt er wat natte sneeuw. We drinken een kop jakthee en maken een paar foto's voor we weer naar beneden gaan. Kosten € 30 met z'n tweeën. Om 14:00 uur zijn we weer in het hotel in Leh. We gaan eerst het dorp in om bij de Tibetaanse tante te eten. Ze verwelkomt ons hartelijk. Daarna gaan we douchen en lummelen.

Maandag 4 augustusLeh

Een laatste dag in Leh. We schaffen een paar souvenirs aan: een grote inschuifbare toeter, een muts zoals de vrouwen op het festival droegen, oorbellen en twee sjaals, omdat ze zo goedkoop zijn (€ 0,70 per stuk).
Het weer is nog steeds bewolkt en volgens Juna is het een slechte zomer. Normaal hoort het stralend blauw en warm te zijn. Het is wel een goed toeristenjaar en ze hebben geen last van de sars. Afgelopen jaren was het een stuk minder door de oorlog in Kashmir.

Dinsdag 5 augustusNaar Delhi

Om 5:45 uur rijden we naar het vliegveld. Het gaat er erg rommelig aan toe met controles en veel rijen. We vliegen in een uur terug naar Delhi volgens het schema. In het begin hebben we nog een beetje zicht, maar al gauw is het bewolkt.
In Delhi is het zonnig, warm en erg vochtig. De ochtendspits is erg druk. Er wonen elf miljoen mensen in Delhi en er rijden drie miljoen auto's.
We gaan New-Delhi bekijken, een wijk in het centrum. Binnen een kwartier zijn we helemaal doorweekt van het zweet. We hebben een route uit een boek, maar er is helemaal niets anders te zien dan grijze kantoorgebouwen. We zijn dan ook erg snel terug op de aircohotelkamer met een grote fles lemon. 's Middags valt er een forse bui, maar even later is het weer zonnig en buiten de temperatuur een stuk aangenamer.
Graftombe van Humayuan, DelhiEr lopen veel verkopers op straat met horloges, onderbroeken, haarspelden, zonnebrillen en veel riksjarijders. Als je vriendelijk 'nee, dank je' zegt, kom je niet meer van ze af. Ze blijven aandringen, zeuren en lopen een heel eind met je mee. Het beste is om ze te negeren, dan zijn ze het snelste weg.

Woensdag 6 augustusDelhi

We genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet en blijven tot 12:00 uur op onze kamer. Rond die tijd komt er een aircoauto met chauffeur voorrijden en kunnen wij aangeven waar we naar toe willen en wat we willen zien. We gaan o.a. naar de India-gate en het haldakijn (canopy), Nizamuddin-complex (de graftombe van Humayuan), de graftombe van Safdarjung en de nieuwe, moderne tempel Lakshmi Narayan Mandir.
We bekijken de bezienswaardigheden en gaan dan snel de auto weer in, waar we op temperatuur kunnen komen. Tot 15:45 uur is het zonnig en erg warm. Dan volgt er een enorme stortbui. In de krant staat dat dit jaar de regens 'het ergste ooit' zijn. We zijn hier drie dagen in de regentijd, en hebben slechts twee stortbuien en een klein buitje gehad. De regen duurt een uur en daarna is de luchtvochtigheid een stuk minder.
Op de Connaught-ring drinken we een paar biertjes. Het bier gaat in plastic milkshake bekers en de flessen verdwijnen onder tafel. De meeste Indiërs drinken niet en het zou wel eens aanstoot kunnen geven. En dat terwijl de bierflessen breeduit in de etalage staan. Het is erg druk met plaatselijke bevolking.

Donderdag 7 augustusNaar huis

We moeten drie uur van te voren op het vliegveld aanwezig zijn. Dat vertrekt om 1:25 uur naar Zürich, waar we acht uur later aankomen. Om 9:00 uur plaatselijke tijd komen we in Amsterdam aan. Het is er bloedheet (> 30º).

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.

Dit was een Sunita reis.