Vrijdag 2 aprilNaar Longchang - Tiao Hua Festival
We ontbijten weer met noedelsoep en gaan op zoek naar een supermarkt. Daar is echter niet zoveel vers spul, zodat we bij de bakker een paar broodjes kopen. Broodjes die er gewoon uit zien, zijn altijd gevuld met iets. Wát, dat is altijd een verrassing.
Omdat we gisteren zo laat waren, vertrekken we vandaag pas om 10:00 uur naar Longchang. Het is wat regenachtig en fris. We zien hier veel vrachtwagens met kolen, die uit een van de vele mijnen gehaald worden die we onderweg gezien hebben.
We rijden naar Longchang en zien onderweg de laatste sporen van de koolzaadvelden, die zowat uitgebloeid zijn. In Longchang rijden we naar het enige guesthouse in de wijde omgeving. Ze hebben er alleen vierpersoonskamers, geen douches en geen stromend water. Wel vier wc's, twee aan twee in dezelfde ruimte en bij de vrouwen is geen deur. Als we uitstappen, loopt het hele dorp uit. Iedereen laat zijn werk in de steek en gaat naar ons staan staren. Ze zijn erg nieuwsgierig en geef ze eens ongelijk. Nu gebeurt er tenminste wat waar ze weken over kunnen praten. Veel mensen dragen extra onderarmmouwtjes over hun kleren.Tegen enen gaan we naar Tiao Hua festival, vijf kilometer hier vandaan. In het dorp gaat het alweer mis. Er staat een brommerwagentje geparkeerd en een andere wagen staat er naast spullen uit te laden. Nee, hij is nog niet klaar met uitladen en de chauffeur van het andere wagentje is nergens te bekennen. Nee, aan dat wagentje mag je niet komen. Iemand zet hem echter in z'n vrij en een paar man van ons duwen het aan de kant.
De chauffeur weet niet precies de weg; het is de eerste keer dat zijn organisatie hier komt. Als hij de weg vraagt, wijst men alle kanten op. We doen bijna een uur over die vijf kilometer.
Het festival is een stuk kleiner dan het vorige en er zijn nog minder toeristen. Er lopen vooral mooie vrouwen van de Small Flower Miao, de Zwarte Miao deze keer. Ze dragen erg mooie kleding met wijd gesteven geplooide rokken en mooie jakjes er boven. De randen zijn afgezet met kant, kralen of munten. De oudere vrouwen een grote zwarte band in het haar als een soort haardos. Sommige oude vrouwen hebben een band van haar of wol; anderen zijn van stof. De jonge vrouwen dragen om hun haarknotjes mooie kettingen. Veel hele kleine meisjes zijn dotjes. Verschillende dragen een hoedje met kraaltjes er aan. Zo schattig. We zien veel mooie draagzakken die regelmatig door mannen gedragen worden. We zien een paar verkleedpartijen met mooie zilveren hoofdtooien. Er worden hier spelletjes gedaan, gegeten, gegokt door de mannen, gedanst door mannen die regelmatig een slok uit de fles nemen. Als het festival vordert, wordt er steeds meer gedronken. Ook door de vrouwen, die allemaal een plastic flesje bij zich hebben. Er worden veel pitten gegeten en suikerriet gekauwd. Er worden een paar dansoptredens verzorgd; eentje met vrouwen in klederdracht; de anderen in een soort trainingspak. Hier een videoverslag van Tiao Hua festival.
Het is gelukkig de hele middag droog gebleven. Pas als we de bus weer in stappen, begint het wat te miezeren.
Weer terug In Longchang wandelen we het dorpje nogmaals rond, net als vanmiddag. Er zijn slechts een paar kleine groentekraampjes en een paar gewone winkeltjes. Niet echt boeiend. We gaan maar wat lezen op de kamer; het weer nodigt niet uit voor een wandeling. Tegen zessen gaan we in de 'eetstraat' kijken, waar buiten (in de miezelregen) allemaal tafeltjes staan die allemaal bezet zijn. Er staan een heleboel mensen te wachten. Elke tafel krijgt hetzelfde te eten, wat in een razend tempo op grote tableaus wordt aangesleept. Men eet snel en vertrekt daarna meteen. Natafelen kennen ze niet in China. We zijn omringd door kinderen die een gesprek proberen aan te knopen. Maar wij kennen slechts vier woorden Chinees, dus dat schiet niet op, want een enkeling kent maar één woord Engels (hello).
Shirley brengt wat kaarsen die we aansteken, omdat zij denkt dat het daardoor wat warmer zal worden. Want dat is het niet echt. Er liggen hele dikke dekens op het bed, dus we zijn benieuwd vannacht. Men brengt ons een thermoskan heet water en we maken koffie en thee.
Het eten is vooraf bij een restaurant besteld. De mensen zijn erg trots, dat wij hen uitgekozen hebben. Ze hebben hun best gedaan en zelfs ergens genoeg tafels tevoorschijn gehaald (die er 's middags niet waren). Het bier en de cola worden aangesleept en de vele schotels worden op tafel gezet. Er is speciaal iemand voor het opscheppen van de rijst. Maar wij willen niet zoveel rijst, de rest is veel lekkerder. Telkens moeten we ´nee´ zeggen als ze langs komt. Als iemand even een flesje bier van de grond pakt, wordt er snel een schepje in haar bakje gegooid. Om ons heen staan een stuk of vijftien mensen naar ons te kijken en ons te fotograferen. We laten onze foto´s van Nederland zien, maar het zegt ze niet zoveel. Ze spreken te weinig Engels om alles uit te leggen. Zelf komen ze even later ook met foto´s aan: uit het leger, van vrouw en kind. Een foto van het kind hebben ze dubbel en die krijgen wij.
Het is ´s nachts frisjes, maar door de dikke dekens blijven we lekker warm.
Zaterdag 3 aprilNaar Guiyang via Buyi stenen dorp
De (oude) mevrouw van het guesthouse heeft een hele ketel water warm gemaakt, waar we allemaal een klein teiltje van krijgen, zodat we ons kunnen wassen. Tegenover het hotel worden varkens gebracht. Ze zijn al dood, maar verder nog helemaal heel. Ze worden in stukken gehakt en de damp komt er van af. Verser kun je ze niet krijgen. Het zijn mooie grote varkens met een dikke speklaag.
Daarna gaan we op zoek naar een ontbijtrestaurant met noedelsoep, maar er is helemaal niets open. Dan maar wat broodjes van de bakker, die erg zwaar zijn en helemaal gevuld met het een of ander. Ze smaken goed. Het is wel uitkijken in de straatjes, want die zijn behoorlijk modderig. Het miezert wat, maar echt nat word je er niet van.
We gaan vandaag terug naar Guiyang via een stenen dorpje. Na twee uur rijden houden we (alweer) een plaspauze. Vaak zijn dit ´natuurstops´, omdat dat een stuk schoner is dan de wc´s hier (mannen aan de ene kant van de bus, de vrouwen aan de andere kant). Bij deze stop staan een paar huizen en een eettentje. Shirley regelt een thermoskan heet water en met haar vooruitziende blik had ze al een paar dagen geleden bekers en koffie gekocht. Iemand heeft een rol koekjes, een ander zoetjes, wij wat suiker. Met stokjes wordt alles gemengd en zo is het feest compleet.
We passeren een stuwmeer waarvan het water erg laag staat. Het blijkt dat dit jaar het droogste is van de afgelopen honderd jaar. We maken fotostops bij prachtige terrassen. Ze zijn erg mooi ondanks het heiige weer.
In Zhenshan (oftewel Shitou Zhai) stoppen we. Af en toe begrijpen we niets van de plaatsnamen. Ze hebben soms heel verschillende namen. Dat geldt trouwens ook voor der verschillende minderheden. Vaak hebben ze een gezamenlijke naam als bijvoorbeeld de Small Flower Miao. Daaronder zijn diverse subgroepen als de Black Miao, Short Horn Miao, maar die zijn niet allemaal even duidelijk van elkaar te onderscheiden. Eigenlijk is dat niet gek, want de namen zijn toegekend door de Han-Chinezen en zelf gebruiken ze die amper.
We lunchen in het dorp met wel tien verschillende schotels en een grote pot soep. Het kan niet op. Het kost slechts 30 yuan p.p. Daarna wandelen we dit Buyi-dorp door, dat deels is gebouwd in de oude stijl. De huizen zijn opgebouwd uit leisteen en de paadjes zijn geplaveid met grote stenen. Het is leuk om door het dorpje te dwalen. Ook hier willen de kinderen met ons op de foto en ze spreken zowaar wat zinnetjes Engels.
In Guiyang zitten we in hetzelfde hotel als eerst, maar nu hebben we een iets kleinere kamer, maar die is wel luxer. Het raam kan open en het getoeter van buiten dringt hard door. We kijken uit op het station en de (drukke) weg ligt wat verder bij ons vandaan. We zien veel mensen voor de bus wachten: niet op de Chinese manier (met z’n allen dringend om maar als eerste de bus in te kunnen), maar op de Engelse. Verbazingwekkend. We lopen even een rondje om het hotel, zodat we door een straat komen vol met restaurantjes, winkeltjes die allemaal hetzelfde verkopen en kopen een paar flessen bier voor € 0,25 voor 0,518 liter.
We dineren in de snackstraat achter het hotel. Niet op straat maar in een klein restaurantje. We bestellen zes verschillende gerechten met o.a. sweet-and-sour-pork. Weer eens wat anders. Het kost slechts 15 yuan p.p.
Zondag 4 aprilNaar Kaili
We rijden in drie uur over de snelweg naar Kaili en komen in zuidwest Guizhou waar men meer toeristen gewend is. Hoewel dat in Kaili niet blijkt.
We bekijken eerst het museum waar allerlei verschillende klederdrachten en zilverwerk van de minderheden tentoongesteld is.'s Middags gaan we naar de markt. De meeste mensen lopen in gewone kleding, maar veel vrouwen dragen veel vreemde spelden en bloemen in het haar. We zien veel doekjes om mutsen heen gebonden, allemaal voor voren dichtgeknoopt. Een paar vrouwen dragen mooie jakjes en wat zilveren kammen in het haar. Oudere vrouwen dragen soms grote zilveren oorschijfjes. Erg mooi. Bij de toren is een groot plein waar veel mannen verzameld zijn. Ze zitten met elkaar te kletsen, roken een pijpje, kaarten (fanatiek) of dammen. Verschillende hebben mooie witte sikjes of dikke brillen. Wij hebben weer veel bekijks. Kaili is een aangename stad, is schoon en ziet er een stuk welvarender uit dan Guiyang.
We zien een vrouw met verschillende zilveren spelden in het haar en als wij een foto van haar nemen, spreekt ze ons aan in het Engels. Goed Engels zelfs. Ze zegt, dat als wij in klederdracht geïnteresseerd zijn, we met haar mee moeten gaan. In een hotel zijn veel meer hoedjes met spelden, zegt ze. De hele groep gaat mee en ze heeft gelijk. Er is een grote zaal afgehuurd, in het midden staan grote tafels met eten en daarom heen veel prachtig uitgedoste vrouwen. De mannen hebben het hotel al dronken verlaten. Het blijkt dat iemand een huis heeft gebouwd, en dat hier met familie en vrienden viert. De vrouwen tuigen zich verder op met prachtige jakjes, waar ze heel zuinig op zijn en die uit vloeipapier worden gehaald. Ze zijn zwaar en erg stijf en schitterend geborduurd. Om hun nek dragen ze grote zware zilveren kettingen en mooie armbanden om hun polsen. Dan komen de hoofdtooien te voorschijn. Zilver filigrein werk die van alles uitbeelden. Het zijn grote gevallen, maar wel licht. Daarna wordt er gedanst. Langzaam natuurlijk, want met de zware jakjes en die zilveren hoofdgevallen kan dat niet anders. Geweldig!
's Avonds eten we in een sjiek restaurant met plaatselijke gerechten, waaronder zoetzure vis. Die blijkt in een grote hotpot te zitten, waar ook allerlei groenten en aardappelen in gaan. Er staan allerlei vreemde gerechtjes naast. De een wat lekkerder dan de ander. Wij genieten, maar de meeste van de groep niet. Mister Yang, onze chauffeur, wil graag de kop van de vis hebben en peuzelt die helemaal op.
Maandag 5 aprilKaili - markt en omgeving
We lopen naar een plein waar altijd veel taichi wordt beoefend. Maar niet nu, want het is vandaag een soort voorouderverering en dan gaan veel mensen naar het graf van hun voorouders en leggen daar bloemen en speciale blaadjes. In het park zitten wel verschillende mannetjes die hun vogeltjes uitlaten. Wat een hobby! Hier zijn ze dus nog wel, terwijl we ze in Chengdu niet meer zien.
We ontbijten overheerlijk met wontonsoep. De wontons worden gemaakt waar we bij zitten. Ook hier maar twee andere leden van de groep. De rest eet zoete broodjes.
Vandaag bezoeken we wat dorpjes op het platteland. Het is heerlijk weer en het zonnetje komt door.
Eerst gaan we naar de markt in Zhouxi waar veel vrouwen een heel speciale haardracht hebben. Het moet goed geolied worden om dat op die manier te laten zitten. We zien een paar vrouwen in klederdracht, heel anders dan we tot nu toe gezien hebben. Veel groente, (minderheden)kleding, vlees (hele varkens). De mensen lopen met ganzen en kippen aan hengsels en varkens zitten in rieten manden die aan een juk hangen. Met zo'n varken mag men de bus niet in.
We rijden door een prachtig landschap met veel terrassen naar Shiqiao. De terrassen zijn groen, geel wit of paars gekleurd door bloemen. In Shiqiao wordt papier gemaakt. Het hele dorp verdient daarmee hun onderhoud. We laten ons het proces uitleggen en ze vertellen vol trots dat ze het steeds drukker krijgen met allerlei opdrachten (ook van de regering). Vanwege het festival vandaag trekken alle meisjes in dit dorp hun mooiste klederdrachten aan. Het zijn de Long Skirt Miao. Alleen de meisjes, want de jongens hebben geen speciaal kostuum. De meisjes dragen schitterende zilveren hoofddeksels, zilveren kettingen en zilveren borduursels op hun kleding. Met spiegeltjes maken ze zich op met oogschaduw, wit poeder en lippenstift. Daarna gaan ze allemaal naar school in die kleren. Verderop in de heuvels wordt regelmatig vuurwerk afgestoken bij de graven van de voorouders. In elke grafheuvel wordt een stok met witte lappen of wit papier gestoken.
In Qingman is de school daarom vandaag gesloten. Wel worden we opgewacht door zes dames in klederdracht en met rijstwijn. Opnieuw andere kleding en vooral heel andere hoofddeksels. Het zijn allemaal Miao-mensen, maar elke dorp is anders. Het dorp loopt een beetje de heuvel op en bovenaan hebben we mooi zicht op de traditionele daken met daarachter de bergen met terrassen.
Terug in Kaili kopen we een extra videokaart, want Martijn neemt erg veel op. Er is ook zoveel te zien. De kaart kost € 18 omgerekend voor 8 GB.
De mevrouw die ons gisteren naar het hotel had gebracht voor het dansfeest is 's avonds in het hotel. Tientallen mutsjes, nieuwe en oude, heeft ze bij zich en wat kleding en zilverwerk. Onze groep is een beetje koopziek en spendeert overal een hoop. Ook nu laten ze zich niet onbetuigd. Wij hebben twee bij elkaar passende mutsjes gevonden, een voor een jongen en een voor een meisje. Pas als de anderen hun inkopen hebben gedaan, gaan wij bieden. Zo heeft de mevrouw haar geld al binnen en kunnen wij het waarschijnlijk goedkoper krijgen. Ze vraagt voor die twee 350 yuan per stuk en wij kopen ze voor 300 yuan samen. Samen met de draagzak en het andere mutsje hebben we wel genoeg. Alleen als we wat heel moois tegenkomen, kopen we nog wat.
's Avonds eten we wat meer op de Europese manier, wat wil zeggen, dat het eten pas na een half uur op tafel komt. Wij vinden dat wel prettig en kunnen zo rustig ons biertje drinken. We tafelen na, wat de Chinezen nooit doen; die staan na de laatste hap altijd meteen op. Zij eten alleen om te eten, terwijl wij dat ook voor de gezelligheid doen.