Zondag 28 maartNaar Guiyang (Guizhou)

RouteGuizhou

´s Morgens wandelen we door het park bij de Groene Ram Tempel. Hetzelfde tafereel als in People´s Park.
Om 12:00 uur worden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor de vlucht naar Guiyang in de provincie Guizhou. Hier in China heb je zelfs geen e-ticket meer nodig; je hoeft alleen maar je paspoort te laten zien. Het wordt steeds makkelijker. Het vliegtuig zit vol en er zit zowaar nog een Westers stel in. Het is een uur vliegen en dat gaat ongeveer op tijd. We worden verwacht en met een taxi gaan we naar het Tongla Hotel in de stad, dicht bij het treinstation. Shirley, onze reisleidster, vertelt ons het een en ander en geeft ons een plattegrond, een flesje water en een ontbijtbon voor morgenochtend.
We lopen de stad in tot aan de rivier, maar dat is niet veel. Veel straatverkopers, kleine winkels, veel verkeer. We kopen een fles water en wat nootjes als noodrantsoen. Het weer valt ons hier mee. De zon schijnt en het is gewoon lekker.
´s Avonds eten we met Shirley, gids Jason, Ronald en Coby (die ook eerder als de groep gearriveerd zijn) in een nabijgelegen restaurantje. Heerlijk met allerlei verschillende gerechten in het midden van de tafel. Gezellig. Daarna slenteren we wat rond over de avondmarkt. Bij terugkomst op de hotelkamer vinden we een briefje van Shirley, dat we de telefoon er uit moeten trekken, omdat je anders telefonische aanbiedingen voor massages krijgt.

Maandag 29 maartNaar Shuicheng via Anshun

Na het ontbijt eten we (zoete) taart, omdat Paul gisteren jarig was.
Daarna gaan we op weg naar Shuicheng. Het is bewolkt, maar redelijk van temperatuur. We rijden over een goede snelweg, waar we verschillende mensen de vangrail af zien stoffen. Over zinloos werk gesproken.... Het is een mooie weg, met karstgebergte en bloeiende bomen.
Hanmannen in Tianlong, Guizhou In Tianlong (Shenfung Tunpu) stoppen om het dorp te bekijken. Het is een oud stenen dorp waar de oudere mensen in klederdracht lopen. De jongere lopen in moderne kleding en trekken naar de stad. De mannen zitten te roken uit stenen pijpjes. De vrouwen dragen zwarte hoofdbanden als ze de oudste vrouw in hun familie zijn; anders dragen ze witte. Het haar is kunstig bijeengebonden met wat spelden. We wandelen uitgebreid het dorp door en iedereen laat zich gewillig fotograferen. Vooral de oudere mannen en vrouwen zien er mooi uit met hun gerimpelde gezichten en de mannen met hun sikjes van een paar haren en vaak een pijpje. De kinderen zijn altijd leuk. We hebben het idee dat er wel veel toeristen komen, maar voornamelijk Chinezen. Wij worden uitgebreid aangestaard. Er wordt een kleine dans opgevoerd met mensen met maskers. Ondertussen is de zon gaan schijnen en is het, zeker voor deze streek, heerlijk weer.
We lunchen in Anshun met allerlei verschillende gerechten. Heerlijk. Dat is het grote voordeel als je met meerdere bent; dan kun je meer gerechten bestellen. Het is de gewoonte om zoveel gerechten te bestellen als het aantal personen plus één.
We bezoeken een kleine batikfabriek, waar de vrouwen delen van kleden met de hand in de was zetten. Ze hebben mooie doeken hangen.
We rijden door naar Shuicheng, over een goede maar zeer bochtige weg. Prachtig gezicht op het karstgebergte met daarvoor terrassen waar van alles op wordt verbouwd. We passeren allerlei plaatsen met onuitspreekbare namen. Soms dalen we 500 meter af en later wordt het wat heiig.
In Shuicheng hebben we een goed hotel. Wel groot, maar mooie schone kamers. Bij onze sleutelkaart van het hotel zit een mapje, waarop bovenaan vermeld staat 'for your information' en de rest is in het Chinees. Hebben wij daar wat aan?
We gaan eerst naar de supermarkt om de lunch voor morgen te kopen. We zijn dan op een festival waar waarschijnlijk niet veel te koop is. Onderweg worden we van alle kanten aangestaard en vooral Martijn is met z'n 1.96 meter een bezienswaardigheid. Verschillende mensen wijzen en roepen anderen om te komen kijken. Ze zijn hier heel duidelijk geen Westerse toeristen gewend. Heel erg grappig. Daarna gaan we met een aantal ergens eten. Jason weet een of ander achteraf restaurantje, waar we net met z'n allen in een kamer kunnen. Het bier wordt meteen koud gezet en Shirley en Jason bestellen verschillende gerechtjes. Heerlijk. Vaak weten we niet eens wat we precies eten, maar dat maakt niet uit. Er blijft een fles bier over, die al wel betaald is en die nemen wij mee en drinken die op op onze hotelkamer.

Dinsdag 30 maartShuicheng - Tiao Hua Festival

Vandaag gaan we naar het Tiao Hua Festival, 50 kilometer verder. We rijden daar twee uur over. Het spettert een beetje. Komt de regel die ze hier hebben toch uit: nooit drie dagen zon achter elkaar. Het blijft gelukkig bij een beetje regen, pas als we terug komen bij hotel regent het wat harder. Big Flower Miao, GuizhouDe rest van de dag is prima weer. De weg voert door de bergen, we draaien, stijgen en dalen alleen maar. Het laatste stuk moeten we een smalle weg in, waar net twee auto's elkaar kunnen passeren. Maar iedereen gaat dezelfde kant op, dus het gaat vlot.
Het festival is ergens in het veld, niet in een dorpje. In het midden staat een podium, een soort dansvloer, de rest is zandgrond. Beneden staan veel eettentjes, het veld loopt geleidelijk de berg op, zodat iedereen goed zicht heeft op het podium. Beneden is een soort kermis met spelletjes als ballen gooien, ballonnen schieten, ringen gooien. De eetstalletjes worden druk bezocht. Ze verkopen van alles, noedels, soep, koeken, fruit, suikerriet. Ook de sterke drank ontbreekt niet, die uit grote jerrycans verkocht wordt. Alles wat niet Han-Chinees is, wordt minderheid genoemd. Hier zijn vooral Witte Miao en Miao met rode haardossen. Ze zijn erg kleurrijk. Aan de kleding kun je zien bij welke stam ze horen. Rokken worden over broeken gedragen met daarop geborduurde jasjes. Ze dragen weinig sieraden. De vrouwen dragen hun haar in een gedraaid knotje op het hoofd. Vaak is het haar met nephaar vermengd. Sommige vrouwen dragen enorme tulbanden. De rode hebben grote rode gedraaide tulbanden op hun hoofden. Dat rood knalt er uit. De mannen hebben soms een sikje en vaak een pijp. Allerlei soorten, van hele grote tot hele kleine. We kunnen iedereen makkelijk fotograferen, omdat de Chinezen dat zelf ook doen. Er zijn maar weinig Westerse toeristen (nog één andere bus) en die hebben alle bekijks en worden voortdurend aangestaard. Vooral Martijn krijgt veel aandacht. We worden zowat net zo vaak gefotografeerd als de Miao's. Vooral door de vrouwen en jonge meisjes wordt heel wat afgegiebeld. De kleine kindjes zijn zo schattig. Prachtig uitgedost met een kostuum, kunnen ze amper lopen, maar wel eten met stokjes. Een kleintje in een draagzak krijgt bier te drinken. We kijken even goed of er echt bier in de fles zit, maar daar lijkt het wel op. Het schuimt genoeg.
Op het podium zijn een paar optredens met mensen in verschillende kostuums. Zo zijn er mannen met grote veren op hun hoofd, vrouwen met zilveren hoofddeksels en discozangers.
De smalle terugweg geeft wat meer problemen. Om 15:30 uur is het zo'n beetje afgelopen voor vandaag (het festival duurt drie dagen), en er staan wat auto's en bussen zo geparkeerd dat onze bus er niet door kan. Dat zegt tenminste de politie, maar de chauffeur gaat kijken en volgens hem kan het wel. Hij krijgt gelijk al scheelt het niet veel.
We gaan vroeg eten, want dat doen ze hier. Om 20:00 uur zijn vaak de restaurants al dicht. We krijgen lekker veel verschillende schotels, weer allemaal andere dan we tot nu toe gegeten hebben, o.a. met garnalen en een grote vis. Kosten € 6 p.p. Een halve liter bier kost € 0,40; een halve liter cola € 0,50.

Woensdag 31 maartNaar Liuzhi via Miao-dorpen

Trouwerij Small Flower Miao, GuizhouWe ontbijten in het hotel met een overheerlijk noedelsoepje. Zo lekker, dat we een tweede portie halen.
Vandaag nemen we binnendoor wegen naar Liuzhi en bezoeken onderweg een paar Miao-dorpjes. De dorpjes stellen niet zoveel voor en men gooit veel afval en troep gewoon op de (zand)wegen. We rijden nog steeds door karstgebergte met terrassen en het zonnetje probeert er door te komen. Het uitzicht is heiig, net als de afgelopen dagen.
In het eerste dorp wonen Small Flower Miao en we vallen met onze neus in de boter: er is net een trouwerij bezig. De bruid is nog binnen, maar buiten staan prachtig aangeklede dames met grote trossen haar op hun hoofd. Schitterende kleren dragen ze. Ze vinden het heel grappig, dat wij daar toevallig zijn en beginnen als een gek foto's en video van ons te maken. Wij laten ons niet kennen natuurlijk en fotograferen hen. De bruid komt naar buiten en is herkenbaar aan een spiegel die ze draagt. Ze huilt, want vandaag neemt ze afscheid van haar familie en haar dorp en gaat ze bij de familie van de man wonen. Een hele stoet zet zich in beweging naar de trouwauto's boven aan de weg. Voorop de mannen, dan de bruid met haar vrouwelijke familie en vrienden, dan de rest van het dorp. Boven aan de weg staat de stoet auto's al klaar. De voorste is mooi versierd, de rest allemaal met een teken op de voorruit. De bruidsschat is al op een vrachtwagentje geladen en maakt deel uit van de stoet. Bij de auto staat de bruidegom de bruid op te wachten met bloemen en een roos. Veel vrouwen uit het dorp dragen een draagzak met daarin een kind. Sommige van die zakken zijn erg mooi.
We lunchen in Liuzhi met wederom veel verschillende schotels. We mogen wel uitkijken dat we geen kilo's aankomen.
We bezoeken een dorp met Four Seal Miao. Wat kinderen worden in hun kostuums gehesen, die wel erg mooi zijn. Wat oudere mannetjes, met pijp, kleine kindjes en oude vrouwen zijn altijd leuk. Ze proberen wel te communiceren, maar dat is hopeloos. Ondertussen is de zon gaan schijnen en is het meteen flink warm.
's Avonds gaan we hotpotten. We zijn, samen met Shirley, Jason en mr. Jang, de enige van de groep. De rest wil 'gewoon' eten, want ze kennen het niet. We zitten in een grote tent die helemaal vol is. We willen net beginnen als er een klant vreselijk agressief wordt. Hij slaat met een harde klap een bierfles kapot en wil iemand te lijf gaan. De glassplinters vliegen in de rondte. Het personeel springt er zomaar tussen en ook zijn maten proberen hem tegen te houden en uiteindelijk lukt het hen om hen naar buiten te krijgen voordat hij iets aanricht.
We krijgen een grote pan waar al een eend in zwemt en we bestellen er groente, momo's, aardappelen en paddenstoelen bij. Heerlijk. Lekker peuren met de stokjes in de pot. Lekker, erg lekker. Wij zijn goedkoper uit dan de anderen met het gewone eten: € 5 p.p. Het bier kost hier € 1,20. Personeel van restaurant, GuizhouDie prijs is telkens een verrassing, terwijl het eten elke keer ongeveer hetzelfde kost.Tegen het eind wordt het wat rustiger in de zaak en krijgt het personeel tijd om ons te fotograferen. Alle giebelende meisjes hebben een telefoontje met daarin een camera en maken allerlei foto's terwijl wij zitten te eten. Ook moeten wij samen met hen op de foto. Dan staat Martijn op en schrikken ze. Slechts één meisje durft met hem op de foto. Ze komt ongeveer tot z'n middel. Dan halen ze een stoel en moet Martijn zitten en gaan de meisjes er om heen staan. Ze zijn dan even groot. Een meisje klimt op de stoel en is dan even groot als Martijn. Er staan wel een stuk of tien meisjes te giebelen en te fotograferen.

Donderdag 1 aprilNaar Zhijin via Long Horn Miao-dorp en markt

Samen met Shirley gaan we noedelsoep eten in een nabij gelegen restaurantje. Het hotel heeft geen ontbijtvoorziening en de rest haalt brood bij een supermarkt. Een klein druk tentje waar we wel drie keer moeten wijzen op de miesoep voordat ze doorhebben dat wij die willen. Ze weten eigenlijk niet wat ze met ons aan moeten. Het kost wel 5 yuan per persoon. Lekker.
Dan gaan we op weg naar Zhijin via een Long Horn Miao-dorpje. Eenmaal in de bus vertelt Jason, dat het niet doorgaat, omdat de regering deze mensen verhuisd heeft in verband met de droogte. Ze zijn wel honderd kilometer verderop verplaatst. Het blijkt een 1-april-grap. Lachen.
De Long Horn Miao binden een houten kam in de vorm van een hoorn in hun haar. Dat omwikkelen ze met twee meter lange strengen wol en daarom heen wordt wit kant gebonden. Ze moeten elkaar helpen om het in orde te maken. Er zijn slechts twaalf dorpen waar deze stam woont; in totaal een man of 5000. Long Horn Miao, GuizhouEen paar jonge vrouwen laten ons zien hoe dat in z'n werk gaat en poseren dan voor ons. We maken een wandeling door het dorpje dat er leuk uit ziet en we komen verschillende vrouwen tegen met de grote haardossen op hun hoofd. Ook een klein kindje draagt het. We kopen een hoedje voor 100 yuan voor onze verzameling. Het dorp ligt in mooie natuur, veel groen en er komen steeds meer bomen. Twee vrouwen gaan bij een man achterop de brommer naar de markt in een naburige plaats, waar wij ook naar toe gaan. Een drukke markt en dwars daar door heen loopt de hoofdweg die druk is met grote vrachtauto’s die luid waarschuwend toeteren. Die moeten daar wel door heen, want er is geen andere weg. Een mooie markt met veel groente en fruit. Mooie mannen met nog mooiere pijpen, sommige een halve meter lang. We zien alle delen van een rund, een dode hond, eetstalletjes, sterke drank en huishoudelijke spullen. We worden van alle kanten aangestaard en nagewezen. Kleine jochies lopen met ons op. We kopen een mooie draagzak voor slechts 100 yuan. Het is hier gewoon een gebruiksvoorwerp en geen toeristische verkoopspul. Er komen hier nooit toeristen.
Het is een beetje fris en het mottert af en toe.
De weg naar de druipsteengrotten bij Zhijin is afgesloten wegens werkzaamheden en daarom rijden we meteen naar het hotel in Zhijin, waar we tegen vieren aan zullen komen. De weg is echter veel slechter dan verwacht en de aankomsttijd wordt verschoven naar half zes/zes uur.  We rijden de bergen in en na een uur kunnen we niet verder. Even verder heeft gisteren een landverschuiving plaatsgevonden en de hele weg is geblokkeerd. We kunnen er niet door. Waarschijnlijk weten ze dat in het dorp beneden nog niet, want de lokale bus staat ook boven. Wij rijden terug naar het dorp, waar we een andere, langere, slechtere weg kunnen nemen naar Zhijin. Het hotel wordt gebeld en men verzekert ons dat als we tegen achten aankomen, er genoeg restaurantjes open zullen zijn. Er wordt geprobeerd een andere overnachtingplaats te vinden, maar men weet hier niet eens wat een toerist is, laat staan dat er een hotel met bedden of iets dergelijks is. We zullen echt naar Zhijin moeten.
Eenmaal terug in het dorp staat het verkeer in de hoofdstraat vast. Iedereen moet daar door heen; een andere weg is er niet. Even verderop staat een vrachtwagen met een lekke band en twee andere wagens staan tegenover elkaar, zodat de hele weg geblokkeerd is. Men heeft er hier een handje van, om bij een stilstaande file de rij gewoon op de linkerweghelft voorbij te rijden, met het idee dat zij er wel langs kunnen. Dat kan vaak niet en dan loopt alles vast. Wij zullen het regelmatig meemaken. Wij denken dan nog, dat dat snel is opgelost, maar de Chinezen weigeren achteruit te gaan of voor elkaar opzij te gaan. We besluiten om dan maar alvast in het volgende dorp te gaan eten, zodat we tenminste een warme maaltijd hebben. Ondertussen is de hele plaats uitgelopen om naar ons te komen kijken. Er komen steeds meer mensen en vooral kinderen. Niemand spreekt Engels. De kinderen zijn eerst verlegen, maar worden al snel brutaler en schreeuwen tegen elkaar op. Een behoorlijke herrie. Het duurt echter, en het duurt. We staan helemaal stil. We gaan toch maar hier op zoek naar wat te eten. Het is ondertussen 19:00 uur. We vinden een stelletje met verse noedels en eten noedelsoep. De kinderen zijn ons gevolgd tot in het restaurant. We proberen ze buiten te houden, maar dat valt niet mee. Ze hebben allemaal ergens papier vandaan gehaald en willen allemaal een handtekening. Wij willen ze echter niet in het restaurant, want dan wordt het een complete chaos. Ze staan buiten (de voorkant is helemaal open) te schreeuwen en proberen telkens een meter dichterbij te komen. Het zijn echte handtekeningenjagers.
Wij gaan terug naar de bus en zowaar, het tegemoetkomende verkeer rijdt. Als die allemaal gepasseerd zijn, kunnen wij. We hebben twee uur stil gestaan, maar eindelijk zijn we dan weer op weg. Het is ondertussen 20:00 uur. De eerste vijfentwintig kilometer moeten we over een slechte weg en dan nog een stuk asfalt, waarvan niemand de staat kent. Geschatte aankomsttijd 23:00 uur, als het niet tegen zit. Over dat slechte stuk doen we bijna twee uur. Het asfalt is verder goed, maar na een uur staat het opnieuw stil. En ook hier denken een paar kleinere vrachtauto's, dat zij er wel langs kunnen, waardoor alles nog vaster komt te staan. Niemand zal een stukje achteruit rijden. Na een minuut of dertig komt er toch schot in en komt er verkeer van de andere kant. Als laatste komt een politiewagen met zwaailicht. Ze draaien om en wijzen dat wij achter ze aan moeten rijden, langs de lange rij wachtende vrachtwagens. Het blijkt dat er verderop een weegbrug is voor het vrachtverkeer en wij hoeven daar niet op. De politie blijft met zwaailicht een heel stuk voor ons uitrijden, en dan kan wel ineens iedereen aan de kant of achteruit. In een gehucht gaat de politiewagen een andere kant op en wij halen de laatste langzame vrachtwagens in. Kunnen we eindelijk doorrijden. Op datzelfde moment komt echter dichte mist opzetten, zodat het nog langzaam gaat. Tegen 23:45 uur komen we eindelijk in Zhijin aan, maar de chauffeur vindt het hotel niet. Hij zoekt niet lang en belt het hotel. Iemand komt naar ons toe en wijst de weg, die inderdaad niet zo eenvoudig is. Net voor middernacht zijn we in het hotel.