China: Qinghai en Gansu

14 t/m 24 februari 2016

Voor een kleine zes weken vertrekken we met ‘de Groningers’ naar het verre oosten. We beginnen met z’n vieren in Japan. We bezoeken de winterse delen: Hokkaido met ijsfestivals, zeearenden en kraanvogels en in de buurt van Nagano de makaken die de warmwaterbassins bevolken. Dan vliegen we naar CHINA, waar in Xining nog vier mensen aankomen, voor een tocht langs kloosters, dansende monniken en grote thangka’s. Op dit moment wordt het Tibetaanse Nieuwjaar gevierd in de provincies QINGHAI en GANSU. Daarna maken we een binnenlandse vlucht naar Kunming, waar we in de provincie Yunnan rijstterrassen, markten met mensen in klederdracht, gele koolzaadvelden en rode aarde bezoeken.
China heeft een andere jaartelling. Deze wordt niet veel meer gebruikt, maar is van groot belang bij het bepalen van het Chinese Nieuwjaar. Deze jaartelling is begonnen vanaf de kroning van de eerste Chinese koning. Dat was in het jaar 2697 voor Christus. Volgens die telling leeft men nu in 4713. Het is het jaar van de aap.

Gomar-klooster in Repkong

RouteQinghaiGansu

Zondag 14 februari Naar Xining
We komen uit Osaka – Japan (zie het verslag Japan).
Vandaag vliegen we via Qingdao naar Xian waar we overstappen naar Xining.
In China is het een uur vroeger dan in Japan en we hebben nu zeven uur tijdsverschil met het vaderland.
Het is ’s morgens om 7:30 uur licht in plaats van 6:00 uur.
Het is wel een complete cultuurshock vergeleken met Japan. Hier wordt overal geduwd en (voor)gedrongen, iedereen loopt met theeglazen, we missen de verschillende sloffen op de hotelkamer, de verwarmde wc-brillen met wasmogelijkheid. Wel krijg je hier altijd thee bij het eten en gooit men troep op de grond in eetgelegenheden. Het is even wennen. De mensen zijn een stuk minder verfijnd dan de Japanners. Trouwens als alle Oost-Aziaten; we hebben het dan wel over de Han-Chinezen, niet over de ‘minderheden’.
Facebook is in China geblokkeerd, maar via een VPN (Virtual Private Network) kun je het toch bereiken.
We vetrekken een uur te laat doordat er een paar gasten niet op komen dagen waarvan de koffers wel ingecheckt zijn.
In Qingdao hebben we een tussenlanding van een uur. In dat uur moet wel het hele vliegtuig leeg, iedereen de bus in, alle handbagage gecheckt, iedereen door de douane, weer alle handbagage gecheckt, iedereen de bus in en iedereen weer het vliegtuig in. Dat lukt natuurlijk niet binnen een uur en zo vertrekken we met twee uur vertraging naar Xian. Hier hadden we eigenlijk tweeënhalf uur om over te stappen naar Xining, dus dat wordt erg kort. We komen een kwartier voor vertrek aan en dat is te laat. Bovendien hebben we nog geen instapkaarten en moeten we onze bagage ophalen. Paul en Martijn gaan op zoek naar de bagage en Gerard en Lia proberen de tickets om te laten zetten naar een volgende vlucht. Af en toe is er iemand die wat Engels praat en die ons naar balies verwijst. We moeten daarvoor echter de bagageafhaalplaats verlaten en doen twee passen de uitgang in. Dan beseffen we, dat ze toch maar beter eerst de bagage kunnen hebben en lopen terug. Dat mag niet. We doen dat toch. Lia blijft een meter terug bij de ingang wachten, Gerard loopt door. Helemaal fout. De beambte trommelt de beveiliging op en gaat Gerard achterna. Lia is net zo ver geweest, maar dat blijkt geen probleem. De beambte blijft volhouden, dat wij helemaal de uitgang uit zijn geweest en dan mag je niet terug. Maar wij hebben net twee passen in die ruimte van vijftien meter gedaan. Een hoop gezeur en Gerard moet mee. Na lang gezeur doen we dat maar en wij vragen of ze geen videobeelden hebben. Die blijken ze inderdaad te bekijken ( ze laten ze ons niet zien) en dan mogen we gaan. Wie o wie zou er gelijk hebben?
De bagage blijkt ondertussen niet op de band. Paul en Martijn gaan navraag doen en dan blijkt, dat de band alleen de binnenlandse bagage aflevert en niet de internationale zoals die van ons. Ze volgen een man, gaan door allerlei gangen, een auto in, het vliegveld over en vinden zowaar onze bagage. Beetje vreemd is het wel.
De avondvlucht zit vol en we kunnen pas morgenochtend om 11:00 uur doorvliegen. De rest van de groep komt vanavond aan en morgen begint de rondtrip door Qinghai en Gansu.
Diezelfde, goed Engels sprekende man (personeel van het vliegveld) loopt overal met ons mee naar toe en regelt van alles. Hij loopt voortdurend met z’n telefoon aan het oor en beantwoordt ondertussen vragen van andere mensen.
Lia koopt wat flesjes cola en water en voor vier flesjes is ze € 2 kwijt. Dat belooft wat voor de komende weken.
Er wordt een kamer, vervoer daar naar toe, diner en ontbijt geregeld. Het is een hotel van de vliegtuigmaatschappij. Martijn en Lia krijgen een suite met een heel groot bed. Het eten kunnen we niet kiezen en we krijgen een aantal schotels op tafel. De een is lekker, de ander niet. Het bier laten we ons prima smaken. Een halve liter kost 8 yuan, € 1.
’s Avonds, we slapen net, gaat de telefoon: of we massage willen. Dit is dus nog niet veranderd in China.
Ondertussen stellen we de reisorganisatie en onze medereizigers op de hoogte van onze gemiste vlucht.

Maandag 15 februari Naar Repkong (Tibetaans voor Tongren)
Het personeel loopt zowel bij het diner als bij het ontbijt in hun winterjas. We vragen ons af waarom, want het is niet koud (zouden ze er niets onder aan hebben?). Ze hebben een lekker ontbijtbuffet en dan worden we weer naar het vliegveld gebracht. We leveren de bagage af, gaan weer eens door de controle en wachten op de vlucht naar Xining, dat in de provincie Qinghai ligt.
Die gaat voorspoedig en we krijgen als eten het equivalent van een warm broodje hamburger: een ronde plak dikke witte rijst, een stuk vlees en een dikke plak zwarte rijst.
Bij aankomst verschijnt Lia’s rugzak als eerste op de lopende band. Opvallend veel dozen volgen; ook typisch iets Chinees. De groep, Jeannette, Karen, Caroline en Aaldrik wacht samen met gids Chris en chauffeur Mr. Wang al op ons. Wij krijgen een Tibetaanse sjaal omgehangen en maken kennis met twee Duitsers die ook met ons mee zullen reizen. We laden onze bagage in de bus en gaan dan in de stad (volgens de Chinezen een kleine stad met twee miljoen inwoners) lunchen. Iedereen zit ons aan te staren en het personeel maakt foto’s van ons.
Dan gaan we op weg naar Repkong.
Brug met vlaggenDoordat wij pas vanochtend zijn aangekomen, hebben we het Kumbum klooster gemist. Jammer, maar niets aan te doen.
Xining ligt op 2.100 meter en is grotendeels sneeuwvrij. We rijden naar het zuiden en komen over een pas van 3.000 meter en daar ligt overal sneeuw. De bergen zijn kaal en ruig; de bomen zijn kaal. We zien de eerste jaks en Tibetaanse schapen met grote kromme horens. We maken een stop bij een met vlaggen versierde brug en een getekend Boeddha-beeld op de bergwand. Er wordt ergens een compleet nieuwe stad gebouwd met hoge flats. De gids vertelt, dat de mensen eerst hoger in de bergen woonden en omdat het hier in de stad warmer is, wonen ze liever hier. Maar zoveel mensen? Waar komen die vandaan dan? Een beetje vreemd vinden wij het wel.
We rijden langs de Gele Rivier, die niet geel is, en niet bevroren. Kleinere rivieren en zelfs watervallen zijn dat wel. Het vriest hier vandaag overdag een graad of acht. Frisjes dus. Voor ons (Paul, Gerard en wij) is het niet veel kouder dan afgelopen weken in Japan en wij zijn daarom al aan de temperatuur gewend. De anderen hebben het beduidend kouder.
In Repkong krijgen we eerst een stukje sightseeing door de stad. Op de kaart leek het maar een kleine plaats, maar het is een grote stad. We zitten in een aardig hotel met aardige kamer. Niets mis mee.
HotpottenHotpottenWe gaan met z’n allen dichtbij het hotel eten bij een 'lopend' hotpotrestaurant. In de zaal staat een lange tafel met aan weerszijden stoelen. In het midden een spiegel, zodat je de overkant alleen ziet als je op staat. Voor die spiegel is een lopende band en daarvoor een stuk tafel met voor iedere plaats een eigen hete plaat. Op die lopende band staan schaaltjes met verschillende soorten pasta, paddenstoelen, groenten, kwarteleitjes en heel veel ondefinieerbare dingen. In de zaal staan verder bakken met nog meer van diezelfde spullen, bakken met sauzen en een grote diepvries met vlees, vis, schaal- en schelpdieren. Het is onbeperkt eten en drinken voor 68 yuan (€ 10). We kunnen kiezen uit drie hotpotten: jak, heet of paddenstoelen. Iedereen gaat aan de slag en we proberen een heleboel dingen uit. Er zijn ook van die kippenkraaienpootjes, die wij links laten liggen. We zitten heerlijk te smikkelen. Er is ook nog een toetjesbuffet, met o.a. momo’s, fruit, en raar uitziende groentes. En wat moeten we met die eieren als toetje? De mandarijntjes zijn heel erg klein (sommige niet groter dan een flinke knikker), maar heel erg lekker.
De bedden zijn heel erg hard. We leggen het dekbed dwars, zodat we op de helft kunnen liggen.