Zaterdag 6 meiPeking

Eerst ontbijten we met een bord mie à 3 yuan per stuk. Gewoon ergens op straat. Ze doen een plastic zakje over de borden, zodat ze niet hoeven af te wassen. Hierna lopen we naar het Tiantan, de Tempel van de Hemel uit het Ming-tijdperk, de vijftiende eeuw. Dit is de beroemdste tempel van China, de plaats waarin de keizertijd het belangrijkste staatsritueel plaatsvond. Eerst gaan we naar het Hemelgewelf   de echoplaats. Dan naar het Ronde Altaar en vervolgens naar de Zaal van het Oogstoffer (foto's). Alle gebouwen hebben blauwe pannendaken. Het is prachtig.
Vervolgens gaan we met de metro naar de Yonghegong oftewel de Lama-tempel, het Paleis van de Eeuwige Harmonie. Deze tempel is een van de mooiste en rijkst gedecoreerde Tibetaans-boeddhistische tempels buiten Tibet. Het is oorspronkelijk gebouwd als paleis voor een zoon van de keizer. Het was traditie dat een paleis waarin een prins had gewoond die keizer werd, in een tempel werd veranderd.
Er staan prachtige beelden van koningen die Maitreya flankeren. In het achterste gebouw, de Zaal van het Wiel der Wet, is een groot beeld van achttien meter hoog gesneden uit een enkel stuk sandelhout.
We gaan wat eten. We stappen een supermarkt binnen en achterin is een soort markt met wat eetstalletjes. We kopen vier broodjes shoarma (iets dat er op lijkt) à 2 yuan en Martijn koopt bij een ander stalletje een bak soepmie met vlees en drie flessen bier. Het bier drinken we uit rijstbakjes, omdat ze geen glazen hebben. Iedereen drinkt het uit de fles. Hier moeten we 50 yuan voor betalen. Naast Martijn zit echter een Mongoolse Chinees die voor eenzelfde bak eten en een fles bier 6 yuan betaalt. Dus vinden wij 12 yuan genoeg en betalen dat. Eigenlijk is die man niet slim. Als hij bijvoorbeeld 20 had gevraagd, hadden we dat zo betaald. Maar nu hij een belachelijk bedrag vraagt, trappen we daar niet in.
We lopen verder naar het Beihaipark, waar we 's avonds met de groep hebben afgesproken om in het Fangshian Restaurant te gaan eten. Het park heeft drie keizerlijke meren en was vroeger de ontspanningsplaats van het hof. Nu is het een grote kermis. Op het meer varen tientallen bootjes met Chinezen, die dat het ultieme genot vinden. We kijken er een poosje rond en tegen vijven lopen we het restaurant binnen. Het ziet er chique uit en heeft de gele keizerlijke kleur. Het is dan ook een keizerlijk diner: allerlei dingen die de keizers vroeger aten. Onder het genot van een koud biertje bekijken we de menu's. Ze hebben er maar een paar: van 100, 200, 260, 400 en 500 yuan p.p. We besluiten tot de 200, omdat hier ook de pekingeend in zit. Eerst komen de koude voorgerechten. Alles smaakt even lekker. Dan inktvis met eieren soep en vervolgens de hoofdgerechten: heerlijke grote garnalen, sweet and sour kip, beef, groenten en als laatste wordt de hele eend aan tafel aangesneden. Op een pannenkoekje doe je wat eend, groenten en een sausjes. Dat rol je op. Heerlijk. Dan nog een toetje: allerlei zoete koekjes en last but not least: gekaramelliseerde banaan. Geweldig. Je moet dit een keer meemaken.

Zondag 7 meiNaar Suzhou

Joyce is jarig en we eten taart met stokjes in een naburig restaurant. We bestellen heerlijke momo's en een soort soepstengels. Jacqueline heeft 5 yuan p.p. afgesproken voor het eten en men probeert er tien van te maken.
Dan weer de bus in naar het vliegveld. Peking was veel te kort, maar we komen nog wel eens terug. Het Zomerpaleis willen we ook wel zien, maar daar hebben we geen tijd voor gehad.
Op het vliegveld kijken we even naar broodjes. Ze zien er lekker uit, maar 44 yuan (ƒ 13,20) per stuk is ons echt te gortig. We krijgen eten in het vliegtuig en het was dus ook niet nodig. De vlucht naar Shanghai dat veertienhonderd kilometer verderop ligt, gaat voorspoedig. We vertrekken iets te laat, maar we komen ook iets te vroeg aan. Op het vliegveld nemen we afscheid van de familie die hun zoon/broer in Shanghai hebben wonen en daar een week verblijven.
De groep, dat zijn Gerda, Carlo, Jacqueline en wij, gaan meteen met een busje door naar Suzhou, anderhalf uur rijden.
We gaan met z'n allen de stad in en zien dat het hele centrum helemaal nieuw is. Alle oude wijken zijn verdwenen. Een grote winkelstraat, voetgangersgebied met moderne winkels. We hebben geen zin om bij de Pizza Hut of Kentucky Fried Chicken te gaan eten. We lopen een wat donkere straat in en zien aan het eind een paar lichtjes. Het blijkt nog een oud stukje te zijn met een markt en wat (eet)tentjes. We kiezen er een uit om te eten. De kaart is alleen in het Chinees en in de vitrine staat niet zoveel. Bovendien eten er mensen die wat op hun bord hebben dat niet in de vitrine staat. We gaan bij alle tafels kijken en als iemand wat ziet wat hem aanstaat, bestellen we dat. De Chinezen die zitten te eten wenken al naar ons en wijzen ons lekkere dingen aan. We nemen zes verschillende schotels: met vis, met groente, tomaat met ei, varkensvlees met pinda's en een soort ku lo yuk. Samen met bier zijn we met z'n zessen 96 yuan kwijt.
Op de terugweg doen we de supermarkt aan en kopen brandy, wijn, een stuk kaas en chips. We halen de kopjes van de kamers en gaan heerlijk in de tuin zitten. We steken waxinelichtjes aan en gaan ons te buiten aan de gekochte spullen.

Maandag 8 meiSuzhou

Wim gaat boodschappen doen en komt terug met broodjes, kaas en yoghurt. We nemen de kannen warm water, koffie en thee mee naar de tuin waar we heerlijk ontbijten.
Dan weer de stad in. Eerst naar de Tuin van de Meester van de Visnetten. Volgens het boek de mooiste tuin. Hij is klein en valt ons tegen. Alleen bij het water is het wel aardig. We lopen door een klein stukje overgebleven oude stad. Het meeste is platgegooid. Er staan al hele nieuwe wijken, maar ze zijn ook nog volop aan het slopen. Van de pittoreske straatjes en veel kanalen met boogbruggen is dan ook niets over. We willen naar de Noord Tempel Pagode en kopen een kaartje. Dat blijkt alleen voor de tuin te zijn. Voor de pagode moet je bijbetalen en voor de bovenste weer extra. We geloven het wel. We kijken nog even rond in het noorden bij het kanaal, waar veel boten zouden moeten liggen, maar er is niets te zien. Eigenlijk is er in heel Suzhou helemaal niets meer wat buitenlandse toeristen trekt. De Chinezen vinden het prachtig.
Per ongeluk komen we op een kleine mark terecht waar ze veel vogels en kooitjes verkopen.
Net als gisteren is het blauw, zonnig, wel meer wind. Warmer dan in de rest van het land, maar door de wind voelt het wat minder.
We eten weer als gewoonlijk een aantal verschillende schotels. Hier krijgen we maar geen genoeg van. Dit keer ergens in het centrum. Men eet altijd vroeg en om 19:00 uur wordt er al op veel plaatsen opgeruimd en afgesloten.

Dinsdag 9 meiSuzhou

Wij doen inkopen voor het ontbijt. Naast kaas kiezen we ook voor worst en verschillende soorten yoghurt met fruit.
We lopen naar de Pan Gate, een stukje oude stadsmuur. We worden triest van alle oude buurten die er afgebroken bij liggen. Ze zijn er nog mee bezig en de mensen die er nu nog tegenover wonen, zijn ook niet blij. Want zij zijn de volgende keer aan de beurt. De brug is wel aardig.
We kunnen hier zowaar geld pinnen. Een van de weinige plaatsen in China en het gaat goed. Het is wel handig dat je in heel China contant Nederlands kunt wisselen.
We gaan ergens wat eten in een wat chiquere tent en het is er een puinhoop. We willen mie in plaats van rijst. We laten ze het in het Chinees lezen en ze staan te kijken alsof ze er nog nooit van gehoord hebben. Terwijl aan het buurtafeltje dat ook gegeten wordt. Het komt echter niet, evenals de gekozen groenteschotel. Ze staan wel op de rekening, maar we betalen ze natuurlijk niet. We kijken nog even naar de Twin Pagodes, maar die zijn helemaal ingebouwd in een spiksplinternieuwe wijk. Zonde. Zo is er niets aan. De oude buurt zou hier zo leuk zijn, met oude mannetjes in het park. Allemaal verdwenen.
We houden een lange siësta. De kilometers van gisteren zitten ons nog in de benen en we hebben weinig puf meer. Bovendien is het vandaag bewolkt en begint het te regenen. Op de kamer kijken we de Italiaanse voetbalcompetitie van anderhalve week geleden. Het begint echt hard te regenen en we borrelen op de kamer in plaats van buiten in de tuin. Gerda en Carlo hebben een koelkast op de kamer en hebben die o.a. gevuld met bier en witte wijn.
We besluiten om in het hotel te eten, zodat we niet nat worden. Het is wel nog steeds warm. Het bestellen is een puinhoop, want bijna alles wat op de kaart staat, is er niet. Er blijkt een nieuwe kaart te zijn, alleen is die er nog niet op papier. En Engels spreekt ook hier niemand.