Zaterdag 17 decemberAntarctica - Lemaire Channel - Argentina Islands

We worden eerst wakker als het anker gehesen wordt en later als het schip door het ijs vaart. We gaan buiten kijken en zien dat de zee vol ligt met ijsschotsen. Drie mannen zitten boven in de mast om de route te bepalen, te kijken naar de ijsgang en wat de beste weg lijkt. Mooi licht. Af en toe komt de zon een beetje door die dan prachtig op de bergen schijnt. Soms een sneeuwvlok. We varen nog verder naar het zuiden naar het Lemaire Channel, dat slechts driehonderd meter breed is en wanden heeft van tweeduizend meter hoog. Er komt steeds meer ijs en steeds meer zon. De boot laveert behendig tussen de ijsschotsen door. Een prachtig gezicht. Veel gekraak, gesteun, gedruppel. Geweldig. Intussen is het helemaal blauwe geworden en er staat geen wind. We zitten met z´n allen op het bovendek. Zonder jas, zonder fleece, zonder muts, zonder handschoenen, mouwen opgestroopt. Biertje erbij. Zo warm en dan al dat ijs om je heen. Overal waar je kijkt. De bergen worden geweldig weerspiegeld in het water voor zover de schotsen dat toelaten. Af en toe zien we wat pinguïns of een rob in het water of op een ijsschots. Wat skua´s, wat stormvogels.
De ene sneeuwvlok van vanochtend was voor de bemanning reden om de kerstspullen tevoorschijn te halen. In de bar staat een boom. Een kleine boom met een rode slinger word op het hoogste puntje van de voorste mast vastgebonden. Ze zijn maf. Steeds zitten er mensen in de mast als ijsuitkijk en om te beste route te kiezen. Wat hebben we een mazzel met het weer. Alweer een blauwe dag. De bemanning zegt dat voor zo´n reis anderhalve blauwe dag normaal is. Aan de andere kant laten de walvissen het afweten. We zien vandaag wel een dwergvinvis op redelijk dichtbije afstand.
Het eindpunt voor vandaag en het meest zuidelijke punt van de reis zijn de Argentina Islands op 65º.
 Aan het eind van de middag stappen we in de zodiaks terwijl de Europa verder vaart. Met die zodiaks is het nog moeilijker om de weg te vinden door de ijsschotsen. We hebben prachtig zicht op de Europa die we van alle kanten fotograferen. Aan het eind zien we een prachtige ijsberg met een blauw gat. Men kan het niet laten hier doorheen te varen, terwijl dat erg gevaarlijk is. Wel heel erg mooi. Veel ijspegels. Als later andere ook hierheen varen om het blauwe gat te zien, blijkt de ijsberg ingestort…
Na het diner bezoeken we de Oekraïense basis Vernadski. Vorig jaar heeft men vanwege de ijsgang dit station nooit bereikt. Het is het hele jaar door open. Nu zitten er dertien mannen die in maart dit jaar zijn gekomen en in februari worden afgelost. We doen de postkaarten op de post. We zijn benieuwd hoe lang ze er over zullen doen. De snelste hebben er een maand over gedaan, de langzaamste ooit anderhalf jaar. Ze blijken rond 8 februari te arriveren.
Als we teruggaan naar de Europa is de zee dicht bij de kust aan het dichtvriezen. We vliegen met de zodiak op een rots die niet boven het water uitsteekt. We zeilen door de boot, maar blijven er gelukkig wel in.
Een perfecte dag. Kan niet beter.
Om 23:30 uur 's avonds schijnt nog steeds de zon. Het wordt niet echt donker en tussen 2:00 en 3:00 uur wordt het wat schemerig. De ijsschotsen kleuren mooi paars zo rond middernacht.

Zondag 18 decemberAntarctica - Petermann Island

We gaan naar het noorden. Het is een grijze, helderde dag zonder wind. Geen sneeuw en regen. Dat doet het hier bijna nooit. Het is een van de droogste gebieden op aarde. Zonder zon is het een heel ander gezicht dan gisteren, maar ook heel mooi.
We varen in een paar uur naar Petermann Island. Onderweg zien we een paar dwergwalvissen. Nog steeds niet dichtbij.
Met de zodiaks gaan we aan land. Door de sneeuw lopen we naar een kolonie adéliepinguïns. Nou ja, lopen. Bij elke stap zakken we tot onze knieën, en soms nog hoger, in de sneeuw. Loopt niet echt makkelijk. De adélies hebben al jongen. Kleine grijze bolletjes. Sommige hebben nog eieren. En sommige zitten zonder ei als die gestolen zijn door skua's. We zien dat gebeuren. Ze zijn heel slim met z'n tweeën. Eentje veroorzaakt een hoop paniek, zodat de pinguïns die vogel proberen weg te jagen en ondertussen pikt de ander het ei.
De kleintjes blijven nog onder moeders veren en zijn niet makkelijk te zien. Sommige hebben er duidelijk twee. Ook broeden er aalscholvers en ook die hebben kleintjes. Het is mooi om te zien hoe de ene de andere aflost bij het broeden en het voeden van de jongen. Prachtig. Terwijl de pinguïn aan het voeden is, pikken anderen steentjes uit het nest.
We varen weer door het Lemaire Channel. Er hangt een band van bewolking om de bergen, maar de toppen zijn zichtbaar. De zon in weer gaan schijnen, maar dat is na het kanaal weer afgelopen.
Brett heeft blijkbaar bardienst. Een echte Engelse gentleman: 'is everyone ok for drinks?', komt hij af en toe vragen.
We varen naar Port Lockroy. Hiervoor moeten we door een smalle straat, waar veel ijs ligt. We lopen een keer vast en moeten een stuk terug. Het ijs wordt steeds dichter, maar we kunnen er door. We varen door tot Port Lockroy.

Maandag 19 decemberAntarctica - Port Lockroy

We bezoeken het Engelse station. Er is een postkantoor en een souvenirwinkel. We posten een kaart aan onszelf (die 23 januari 2006 in Utrecht bezorgd wordt). We kopen in de souvenirwinkel een T-shirt en een petje voor aan de muur.
Er zitten ezelspinguïns en een paar zit pal naast de deur. Ook hier hebben sommige al jongen. Zo leuk. We krijgen daar maar geen genoeg van. We maken zoveel foto's en video, dat dat later een hele klus zal worden om de mooiste er uit te zoeken. De poolkippen vreten alles, zelfs de stront van de pinguïns. De Engelse zitten hier nog niet zolang en hebben onze boot nog nooit gezien. Een uitnodiging om te komen kijken, nemen ze dan ook graag aan. Tijdens de lunch buiten op het dek komt zowel de zon als het ijs opzetten. Het wordt heerlijk warm en we zitten en liggen in T-shirts in de zon. Het moet niet gekker worden. We zitten wel op de zuidpool, hoor. Het ijs komt heel erg snel. We liggen in een baai en het ijs komt de baai indrijven en kan dus geen kant op. De Engelsen zien het aankomen en willen terug met de zodiak voordat het niet meer kan. Het gaat nog prima en de bemanning blijft nog even op de basis. Een half uur later zit het echter helemaal dicht. Ze proberen terug te komen, maar het lukt niet. Gelukkig voor hen trekt een paar uur later het ijs zich weer terug en komen ze alsnog. Daarna wordt besloten om met het sloepje naar de kant te gaan. Slechts vier man mag mee en wij zitten in de boot. De vaart is geweldig. We moeten ons een weg zoeken door de schotsen en Hank staat vooraan met een haak om de schotsen weg te duwen. Het is nog maar de vraag of we aan land komen. Het is nog steeds erg warm. Waar hebben we dat aan te danken? We halen het en er hebben er twintig minuten over gedaan. Er zitten veel ezels te broeden en ze hebben nog geen kleintjes. Er is een skelet van een walvis te zien, dat half onder de sneeuw ligt. Als we teruggaan, ligt de baai weer helemaal open en zijn we in vijf minuten terug op de Europa. Het is verbazend hoe snel zo'n baai vol en leeg stroomt met ijs. De heenweg was een stuk spectaculairder.
De barbecues op het dek worden aangestoken. Grote brokken ijs worden uit het water gevist om de blikjes bier koud te houden. De ijsgang is weer minder en de Engelsen worden weer opgehaald van de basis. Om 16:00 uur zou hier een schip vanaf de andere kant (dus vanuit het noorden) aankomen, maar die hebben dat niet gered. Zij liggen nog bij Paradise Harbour. Het is wel een ijsbreker, dus die moet makkelijker door het ijs komen dan de Europa. Maar zij hebben geen hoge masten waar ze uitkijken in kunnen zetten.
De bbq is geweldig en heel goed georganiseerd. Er is varkensfilet, hamburgers, worstjes, groentespiesjes, aardappels met room, salades, (knoflook)boter, sauzen. Het is erg gezellig. Maar dan opeens: muiterij. Piraten aan boord. De macht wordt overgenomen als de kapitein niet aan alle eisen voldoet. We krijgen allemaal een blikje Antarcticabier. Leuk.

Dinsdag 20 decemberAntarctica - Melchior Islands

Een zonnig dag. Alweer. 's Ochtends is het lekker warm, later komt er meer wind en dus wat frisser. We zetten koers naar het Neumayer Channel, maar of we er door kunnen, is onzeker. Die andere boot is er nog steeds niet. Er ligt heel veel ijs in het water en er zitten weer wachten in de hoogste toppen van de mast. Schots en scheef varen we door het water om steeds de meest open plek te vinden. Soms is het een stuk open, soms zit het zo dicht dat we denken dat we niet verder kunnen. Soms gaan we ´stapvoets´. Dan zien we de Andrea naderen, die zijn er dus door. Er ligt een zeeluipaard erg dichtbij op een ijsschots en hij begint naar ons te grommen.
We moeten een verslag maken voor het logboek en foto´s inleveren. Vijf mooie foto´s per persoon en vier voor de prijsvraag in vier categorieën (landschap, dieren, mensen, boot). Het logboek en de foto´s worden op een cd gezet en die krijgt iedereen voor we van boord gaan.
Eindelijk, op het nippertje, een bultrug. Vrij dicht bij de boot zwemt hij rond. Het is elke keer weer spannend waar hij boven komt. Hij blijft een hele tijd in de buurt, zodat we 'redelijk' goede foto´s kunnen maken. De keuken vindt het niet zo geslaagd, want het eten is net klaar. Soms komt dat niet zo nauw, maar met biefstuk is het lastig. We gaan voor anker bij Melchior Islands en voor de laatste maal gaan we met de zodiaks er op uit. We kunnen niet aan land en varen een rondje. Weer een heel ander landschap. Erg ruig en heel mooi. Wel wordt het langzaamaan koud. We zijn pas om 23:00 uur terug en warmen ons aan de verwarming.
Morgen gaan we de Drake Passage op en moeten we alles goed opbergen of vastmaken.

Woensdag 21 decemberAntarctica - Drake Passage

Om 9:00 uur beginnen we aan de Drake Passage en varen we 's nachts door. En alweer een zonnige dag en zitten we buiten in de zon. Het wordt saai. Maar je hoort ons niet klagen. Klaas, de kapitein, heeft nog nooit zo'n rustig vertrek meegemaakt: de zee is als een spiegeltje. Als snel liggen we stil: bultrug aan stuurboord. Weer worden er veel foto's gemaakt. En om 12:00 uur zwemmen er vier orka's zowat naast de boot. Helemaal geweldig. Ze blijven een hele poos bij ons. Wat een indrukwekkende beesten.
Tussen 17:00 en 18:00 uur zwemt een hele groep bultruggen om de boot. Voor, achter, aan beide zijden, en ook in de verte. Overal zien we ze spuiten. Het zijn er wel een stuk of twintig. Sommige heel dichtbij. We weten gewoon niet waar we moeten kijken. Het is altijd de vraag waar ze boven komen. Wat fantastisch. Eentje zit er met z;n staart constant uit het water te zwiepen. Hij blijft er maar mee bezig. De hele tijd zien we die staart op en neer bewegen.
En het is nog steeds zonnig. We kunnen er niet over uit. Ineens duikt er een bultrug pas naast de boot op.
De zeilen worden gehesen en we zeilen weer een stuk. Later gaan we over op de motor.