Verenigde Staten

30 september t/m 1 november 1995

In het najaar is het overdag vaak prachtig weer: blauwe lucht, zonnetje, terwijl het 's nachts frisjes is. Door dat weer en de mooi verkleurende herfstbomen, noemen ze dit ook wel de Indian Summer.
De VERENIGDE STATEN (ongeveer 225 keer Nederland) heeft ca 250 miljoen inwoners. De bevolking is als volgt samengesteld: blanken (80%), negers (12%), Aziaten (3%), indianen (0,8%) en enkele andere bevolkingsgroepen. Het overgrote deel van de bevolking is van Europese afkomst.
We maken een rondreis door de Nationale Parken in het westen. We beginnen in Bozeman in de staat Montana en eindigen in Los Angeles: een rit van zo'n 7.000 kilometer. We doorkruisen de volgende staten: Montana, Wyoming, Idaho, Utah, Colorado, Arizona, Nevada en Californië.

Zaterdag 30 septemberNaar Bozeman (Montana)

We hebben lekker lang vakantie en maken hierna een rondreis door Costa Rica.
Om 11:45 uur vertrekken we met de bus, ruim op tijd, naar het station. Helaas, de bus komt veel te laat opdagen. Daardoor zijn we te laat op het station waar enorme rijen voor het loket staan, zodat we de trein missen. Balen natuurlijk, maar het maakt eigenlijk ook niet zoveel uit. Op Schiphol missen we daardoor wel de kennismaking met de groep van Baobab: maar liefst vier andere mensen: een vrouw en drie mannen. Een heerlijke kleine groep dus. We vertrekken op tijd (15:15 uur), de vlucht gaat voorspoedig en om 18:00 uur plaatselijke tijd (zes uur tijdsverschil) landen we in Minneapolis. Daar moeten we overstappen en ontmoeten we de andere groepsleden. Met een shuttlebus gaan we naar een ander deel van het vliegveld en al met al zijn we twee uur druk met overstappen. Dan hang je tenminste niet zo rond. Nu nog een binnenlandse vlucht naar Bozeman in de staat Montana van zo'n tweeënhalf uur. Om 21:30 uur plaatselijke tijd (weer een uur tijdsverschil), 4:30 uur Nederlandse tijd, zijn we er eindelijk.
We maken kennis met Lucy Balk, onze reisleidster. Die vertelt dat er twee auto's zijn. De ene zal zij besturen, de andere door twee leden van de groep. Er zijn daarvoor drie aanmeldingen en er wordt besloten, dat wij die zullen rijden. Alles wordt bij de autoverhuur geregeld en de auto's worden opgehaald. Even wennen, want het zijn automaten. Na twintig minuten komen we bij ons motel en we gaan meteen slapen. Bekaf zijn we. Natuurlijk worden we 's nachts om 7:00 uur Nederlandse tijd wakker, maar we slapen snel weer in.

Zondag 1 oktoberNaar Yellowstone N.P. (Wyoming)

Vlak naast het motel ligt een restaurantje waar we tussen de lokale bevolking ontbijten. Koffie $ 0,25 (onbeperkt), nou ja koffie, je moet weten dat het koffie is, want proeven doe je het niet, french toast (soort omelet), melk, jus d'orange. Alles bij elkaar $ 10 met z'n tweeën.
Na een korte uitleg over de reis beginnen we. Het verkeer rijdt in de Verenigde Staten erg gedisciplineerd. Men overschrijdt geen maximale snelheden, er wordt echt gestopt bij stopborden en iedereen die voorrang heeft, krijgt het ook. Verkeer van rechts heeft geen voorrang. Bij gelijke splitsingen is het wie het eerst komt, het eerst gaat. Daar wordt strikt de hand in gehouden. Men wijst als je aan de beurt bent; voordringen doet men niet. Wel even wennen. Eerst naar een enorme supermarkt om boodschappen voor de eerste drie dagen te doen. We moeten zelf koken en ieder verzint wat.
Daarna rijden we naar de staat Wyoming naar Yellowstone National Park. Vrij in het begin stoppen we voor een picknick langs de weg en we maken in de buurt van Mammoth Hot Springs de 'Beverwalk'. Een wandeling van acht kilometer door glooiend gebied. We doen er ca. tweeënhalf uur over. We hebben prachtige uitzichten over de met sneeuw bedekte bergen. Ook de geel kleurende bomen steken mooi af tegen de blauwe lucht. Het is wel frisjes, omdat er een knappe wind staat. Boven op de hoogvlakte zien we een pronghorn weglopen. Bij de beverdammen zitten we even, maar de bevers zijn hier al een paar jaar niet meer gezien.
Later in het dorpje staan (hele grote) herten gewoon tussen de huizen. Na een kopje thee vertrekken we naar de camping in het Yellowstone N.P. in de buurt van Madison. Onderweg zien we verscheidene herten en ook bizons. De camping is erg eenvoudig: alleen wc's en wasbakken. Wel schoon en iedereen heeft een groot stuk grond, een parkeerplaats en een picknicktafel. Na de tenten te hebben opgezet, gaan we koken op gas. We hebben drie pitten en iedereen helpt een handje, dus dat gaat snel genoeg. We eten chili met sla en het smaakt prima. We drinken er een biertje bij, dat we 's morgens in de supermarkt hebben gekocht.
Om 20:00 uur wordt het donker en goed koud. Na de afwas en een kopje thee liggen we er al om 21:30 uur in. Goed ingepakt met thermokleding enz., want het zou knap koud worden. En dat wordt het ook: het vriest 1,2º in de tent!

Maandag 2 oktoberYellowstone N.P.

's Morgens staan we al om 7:00 uur op vanwege de koude voeten. Niet zo goed geslapen door de onwennigheid van het kamperen. Alles, de auto, de tenten, picknicktafels zit onder de rijp. Veel dingen zijn bevroren zoals tandpasta, bananen, theedoeken. 's Nachts hebben we alles met een geurtje (dus zeep, tandpasta, eten, e.d.) in de kofferruimte van de auto's moeten zetten vanwege de beren. Zelfs als zij eten in een auto zien liggen, breken ze hem open. Bij het ontbijt staan we flink te bibberen en we zijn blij, dat we water hebben gekookt voor koffie, thee en chocolade. Zo snel mogelijk vertrekken we om in de warme auto te kunnen zitten. Die hebben we al even aanstaan, zodat de ruiten ontdooid zijn.
Het weer is schitterend: een strak blauwe lucht met een zonnetje.
Vandaag maken we de 'grote ronde' van Yellowstone N.P. Eerst rijden we naar Norris, een geisercomplex. We maken daar een wandelingetje langs de porseleinen geisers. Door het koude weer is er veel stoom en af en toe kun je helemaal niets zien. We zien nog net de 'Steamboat'-geiser even spuiten.
Daarna door naar Canyon Village. Eerst kijken we uit op de Grand Canyon of Yellowstone, later op Inspiration Point. Mooie uitzichten en vooral mooie kleuren. Veel watervallen in de verte. We bezoeken de Lower Falls waar we, na een flinke afdaling, boven op de waterval kijken. Vervolgens gaan we door naar de Artist Point, waar we de waterval weer vanaf een andere kant zien. Aan de andere kant ligt een vallei met vreselijk mooie kleuren.
We picknicken bij een brug.
We rijden door naar Mud Vulcano, een gebied met veel borrelende en stinkende modderpotjes. We wandelen de trail en ruiken vaak rotte eieren. De modderbaden zijn 190º fahrenheit heet. Verder naar het zuiden komen we langs Yellowstone Lake. Aan de overzijde hiervan liggen bergen met mooie besneeuwde toppen. Ondertussen is de lucht helemaal betrokken. We bereiken Old Faithfull, een geiser die trouw elk uur uitbarst. We wachten daar uiteraard op en jawel, op bijna de minuut af, spuit hij. Het geheel valt een beetje tegen.
We zijn nu zowat ¾ van het grote rondje, maar we moeten weer helemaal terugrijden, omdat de rest van de weg afgesloten is. Onderweg zien we hopen bizons en ook een enkele eland (moose). Het begint zelfs een paar vlokken te sneeuwen en het is erg koud zodra je de auto verlaat om een foto te maken. Brrr. 's Avonds maken we pilaf, die we in drie kwartier op tafel hebben staan. Het is een stuk warmer dan gisteren, dus een stuk aangenamer.

Dinsdag 3 oktoberYellowstone N.P.

Ook 's nachts is het warmer en het vriest niet. Wel regent het eventjes. Goed geslapen. Net als we vertrekken, begint het te regenen. Sommigen zeggen dat het hele fijne sneeuw is. Die hebben gelijk, want even later gaat het over in echte sneeuw, die zelfs op de bomen blijft liggen. Een heel mooi gezicht.
Halverwege Mammoth Hot Springs zouden we stoppen bij de brullende weg, die zou stomen. Maar door de sneeuw kunnen we niets zien. We rijden door naar de kalkterrassen, waar we in de regen rondwandelen. Het is mooi om te zien, heel kleurrijk. Jammer dat het regent.
Onderweg drinken we uitgebreid koffie met warme appelkoek. Vervolgens wijzigt het plan. We zouden nl Mount Washbourn beklimmen, maar de toegangsweg is afgesloten, omdat er teveel sneeuw ligt.
We gaan daarom naar West Yellowstone in de staat Montana om het berenmuseum te bekijken. Best aardig om te zien. Er is een berenreservaat met een tuin waar verschillende beren rond lopen. Dat duurt zo'n tien minuten en daarna worden de wolven (zo'n tien stuks) losgelaten. Als dollen gaan ze op zoek naar het eten, dat neer is gelegd en ze rennen vrolijk rond.
Ondertussen begint het te gieten, zodat het niet zo leuk is om het dorpje rond te wandelen. Er is echter geen gezellig café of zo, waar je koffie of thee kunt drinken, dus worden we maar een beetje nat. Later gaan we met z'n allen eten, omdat we geen zin hebben om in de regen te koken. We eten bij de 'Drie Beren': een tent waar je van alles kunt krijgen. Lia neemt alleen soep en de saladebar, waarvan je dan zoveel mag eten als je wilt. Martijn heeft een medium stuk vlees, dat erg lekker smaakt. Koffie toe. Terug naar de camping, waar we om 19:30 uur maar naar bed gaan, want het is frisjes.

Woensdag 4 oktoberNaar Grand Teton (via Montana, Idaho, Wyoming)

Tien centimeter sneeuw! Het was al wel voorspeld, maar eigenlijk alleen hoger in de bergen. De kou valt mee: geen wind en het vriest niet meer. Na een ontbijt in de sneeuw pakken we alles in. De tenten gaan niet zo goed, want het doek is nog deels bevroren. Door de sneeuwval zijn vele wegen in het park afgesloten; ook die wij willen nemen naar Grand Teton, iets ten zuiden van Yellowstone. Daardoor moeten wij een heel stuk omrijden via West Yellowstone in de staat Montana en dan door de staat Idaho weer terug naar de staat Wyoming. Ook de Teton Pas is afgesloten, zodat we nog meer moeten om rijden om in Jackson te komen, een plaatsje aan de zuidkant van Grand Teton. De weg is goed, heel afwisselend ook: dan weer sneeuw, zon, regen, prachtige verkleurende bomen. Een mooie rit. Onderweg in Idaho drinken we in een tentje koffie en thee. Martijn neemt er een cinnamon-rol bij, een soort Zeeuwse bolus, maar dan vijf keer zo groot (op z'n Amerikaans dus) en Lia heerlijke, warme appeltaart. Lekker.
In Jackson nemen we een motel, want de campings zijn gesloten als het sneeuwt. Wij vinden dat wel lekker. We moeten bijbetalen ($ 104 voor twee personen voor twee nachten), maar dat vinden we niet erg. Er wordt nl een koude nacht voorspeld en nu kunnen we weer uitgebreid douchen. Dat is dan ook het eerste wat we doen. We hebben een grote kamer met twee queensize bedden. Daarna wandelen we het dorp wat rond in een sneeuwbui en we kopen allebei een paar handschoenen. Die missen we toch wel. Verder ziet het er wel leuk uit: een echt Amerikaans dorpje. Op de motelkamer kijken we uitgebreid tv en drinken we een biertje.
's Avonds eten we met z'n vijven bij de Mexicaan. Erg goed en goedkoop, voor onze begrippen dan. Samen $ 22 voor veel goed eten en bier erbij.

Donderdag 5 oktoberGrand Teton

Zo slecht als het weer er gisteren uitzag (we waren bang, dat we Grand Teton niet eens in zouden komen vanwege de sneeuw), zo goed is het vandaag. Een stralende zon tegen een blauwe hemel. 's Nachts heeft het gevroren: we moeten krabben.
In Grand Teton is alles open en we kunnen het normale programma volgen: een wandeling om het Jenny-meer heen. Om 10:15 uur parkeren we de auto's en gaan we op pad voor de vijf uur durende wandeling. Onderweg zien we verscheidene hoenders in het kreupelhout. We wandelen eerst naar de Hidden Falls, een wel aardige waterval. Het pad is erg mooi. Veel geelrode espen en beuken en er ligt sneeuw. Daarna door naar Inspiration Point, waar we een prachtig uitzicht hebben over het meer met op de achtergrond besneeuwde bergen. Hier besluit de rest van de groep om een canyon in te wandelen; wij volgen gewoon de oorspronkelijke route en lopen alleen verder. Op zich geen probleem, want alles staat goed aangegeven.
Eenmaal aan de andere kant van het meer hebben we adembenemend uitzicht over het Teton-gebergte: prachtige besneeuwde toppen tegen een blauwe lucht. Dat is genieten geblazen. Heerlijk weer ook om te lopen: zonnetje, niet te koud. Wie had dat gedacht na gisteren!
Als iedereen weer bij de auto's verzameld is, besluiten we om via een omweg terug te gaan, zodat we de rest van het park ook te zien zouden krijgen. Onderweg stoppen we om even koffie te drinken en verderop staat een eland in het water. We rijden terug naar Jackson met constant uitzicht op het Teton-gebergte. Prachtig. In Jackson gaan we snel het dorp in om ansichtkaarten van Yellowstone en Grand Teton te kopen voor het plakboek, we maken wat foto's van het plaatsje en doen de al geschreven ansichtkaarten op de post. Op de motelkamer drinken we een biertje.
's Avonds eten we met z'n allen in een steakhouse. Vrij duur, maar heel erg goed.

Vrijdag 6 oktoberNaar Dinosaur N.P.

's Nachts heeft het weer goed gevroren. We pakken de spullen in en om 9:00 uur vertrekken we voor een lange tocht. Eerst doen we in Pinedale inkopen voor de eerste drie dagen. Iedereen moet weer wat verzinnen. We willen 'sweet and sour pork' gaan maken. Alles is daarvoor voorhanden, zelfs verse taugé. Onderweg picknicken we. Steeds weer hebben we prachtig uitzicht op de Rocky Mountains met z'n besneeuwde toppen. Soms aan alle kanten. Schitterend. 's Middags rijden we de staat Utah in, waar veel Mormonen wonen (80%). Er is daar geen alcohol te koop, dus hebben we 's ochtends maar wat Budweisser ingeslagen. Bij het George Flame-stuwmeer maken we de volgende pauze. Een groot stuwmeer, verder niet zo veel te zien.
Goed 17:00 uur komen we in Dinosaur National Monument aan. We zetten de tent snel op in een heerlijk warm zonnetje. Wat een verschil met de vorige dag. Als de zon eenmaal onder is, wordt het weer frisser. 't Is wel windstil. We maken spaghetti met groentesaus. Erg lekker.

Zaterdag 7 oktoberNaar Arches N.P. (Utah)

Komen we 's morgens in de vrieskou de tent uit, 's middags zitten we te bakken aan het zwembad.
Na het ontbijt bezoeken we eerst naar Dinosaur N.M. Er is daar een hele berg met dinosaurusbeenderen gevonden. Om die berg heen hebben ze een museum gemaakt, zodat je nu kunt zien hoe ze ze gevonden hebben. Er is pas geleden een nog onbekende dino gevonden (zonder kop). Heel interessant om te zien.
Via de staat Colorado rijden we door naar Arches N.P. in Utah. Vooral als we op een pas zitten, hebben we prachtig uitzicht. Eenmaal in Moab aangekomen, vlak bij de grens van Arches, zoeken we de camping op, pakken snel de was bij elkaar en stoppen alles bij de laundry in de machine. Daarna snel door naar het zwembad(je), waar we heerlijk in de warme zon gaan liggen luieren.
's Avonds moeten wij koken, en onder het genot van een koud pilsje, maken we de 'sweet and sour pork' klaar. De rijst is een beetje pap, maar iedereen vindt de prut erg lekker. Het weer is ook 's avonds beter, zodat we geen handschoenen meer aan hoeven. Ook 's nachts is het zowaar 'warm'. Buiten vriest het maar 1º en in de tent is het zo warm, dat Lia haar thermokleding uittrekt.

Zondag 8 oktoberArches N.P.

Een stralende, blauwe lucht, 30º, dus korte broeken- en hempjesweer. Tegen negenen vertrekken we naar Arches N.P., waar we binnen tien minuten zijn. In het park rijden we meteen zover mogelijk door en parkeren de auto's op de parkeerplaats. Daar beginnen we de vier uur durende Devilsgarden-wandeltrail. Onderweg zien we veel bogen. Deze ontstaan spontaan door erosie. Het is een erg indrukwekkend gezicht. We lopen terug naar het begin over 'het primitieve pad': een prachtig pad vol met stenen en mooie uitzichten. Vooral de 'double-o-arch' heeft een mooi doorkijkje.
Weer terug bij het begin splitst de groep zich: twee willen nog verder wandelen. Wij hebben genoeg gelopen en gaan met een auto de overige bezienswaardigheden af. Eerst komen we bij Delicate Arch, een natuurlijk ontstane boog. Vanaf een afstand kunnen wij die bekijken. De anderen gaan er naar toe lopen. Daarna rijden we naar het uitzichtpunt van de windows-section en vervolgens gaan we daar naar toe. Daar zijn verschillende bogen met mooie doorkijkjes. Vervolgens zien we de balanced-rock, een mooie overhangende rots.
Terug op de camping douchen we lekker en drinken een koud pilsje. Peter en Wim koken en we krijgen Irish stew met aardappelpuree: een echte indianenmaaltijd.
Weer op tijd naar bed vanwege de kou, alhoewel het 's nachts niet zou vriezen.

Maandag 9 oktoberNaar Newspaper Rock, Mesa Verde (Colorado)

Eerst doen we boodschappen in Moab. Daarna rijden we naar de Newspaper Rock, waar we petroglieven bekijken.
Vervolgens gaan we door naar Mesa Verde in de staat Colorado. Dat is een tafelberg waar vanaf de vijfde eeuw zevenhonderd jaar lang de noordelijke Anasazi-indianen gewoond hebben. Bijna vierduizend locaties zijn hier gevonden, waaronder ongeveer zeshonderd cliff-dwellings, gebouwd in kloven met steile rotswanden. We rijden de tafelberg op en we bezoeken eerst het Visitor's Centrum, waar je kaartjes kunt kopen voor een tocht met een ranger langs de mooiste cliff-dwelling.
Je kunt die kaartjes alleen op de dag zelf kopen, dus is het altijd weer een verrassing of je een kaartje kunt bemachtigen of niet. Maar wij zitten in het naseizoen en er zijn genoeg kaartjes beschikbaar. We gaan eerst naar de oudste woningen die half in de grond zijn uitgegraven (kliva's). We zien verschillende van die huizen en gaan dan naar het punt waar de tocht van een uur naar Cliff Palace begint. De ranger vertelt er van alles bij en het geheel maakt veel indruk.
De weg naar de camping is een mooie weg vol met de prachtigste herfstbosjes. Schitterend.
Op de camping zetten we de tenten op en treffen voorbereidingen voor de peeënstamp. Na de tacochips met salsasaus smaakt die lekker.

Dinsdag 10 oktoberMonument Valley (Arizona)

Vanuit Colorado rijden we via Utah naar Arizona naar Monument Valley. We bezoeken eerst het Visitor's Centrum en zetten onze tenten op op een mooie ruime plek met uitzicht op de 'drie butte'.
Daarna maken we met de eigen auto's een rondtoer door Monument Valley. Dit is van oudsher het woongebied van de Navajo-indianen. Het gebied is ook een eigen staat van die indianen en is bekend als decor van vele westerns en reclames. De bulten zijn ontstaan door erosie van het klimaat en zijn de harde delen die overgebleven zijn. De meeste roodbruin kleurende rotsen zijn erg grillig van vorm en liggen verspreid over het land. We hobbelen twee uur over de onverharde wegen en zien de meeste bulten. Bij een stalletje koopt Lia Indiaanse oorbellen. Goed 17:00 uur zijn we weer op de camping waar het nog steeds erg warm is.
's Avonds komt de maan precies tussen de bulten op. Een mooi gezicht.

Woensdag 11 oktoberMonument Valley

's Ochtends komt de zon precies tussen dezelfde bulten op. Grappig.
Nadat we alles ingepakt hebben, gaan we weer op weg. We rijden eerst naar Canyon de Chelly [Sjee]. Ook hier hebben tot zevenhonderd jaar geleden de Anasazi-indianen gewoond. De overgebleven cliff-dwellings zijn dan ook van hen. Nu wordt het gebied bewoond door Navajo-indianen.
We lopen de rand van de canyon in naar een van de best bewaarde ruïnes. Het is een half uur naar beneden lopen en we hebben schitterende uitzichten over de loodrechte wanden van de canyon. Onder bij de dwelling kijken we een poosje rond en lunchen we. We moeten weer omhoog en dat op het heetst van de dag. Het valt mee en we zijn in een half uur ook weer boven.
We rijden verder richting Holbrook en onderweg bezoeken we Petrified Forest. Eerst stoppen we bij de Painted Desert, een roodwit gekleurd stuk woestijn. Het rode is zandsteen, klei met hoog carbonconcentraat of ijzeroxidatie. Daarna bekijken we het versteende woud, 's werelds grootste verzameling versteende bomen. De boomstamvormige brokken zijn van jaspis en agaat en 200 miljoen jaar oud. In de zon kleuren ze mooi. Het is ten strengste verboden een stukje, hoe klein dan ook mee te nemen. Het verhaal gaat, dat als je dat toch doet, dat dat onheil veroorzaakt.
In Holbrook zitten we in een motel aan de beroemde 'route 66', de oude weg van Chicago naar Los Angeles.
De klok wordt een uur teruggezet, zodat we acht uur tijdsverschil met Nederland hebben.
's Avonds in het bij het motel behorende fastfood-restaurant eten we een steak en we slapen lekker in het queensize-bed.

Donderdag 12 oktoberNaar Grand Canyon

Om 9:00 uur vertrekken we richting Flagstaff, waar we boodschappen doen en weer wat moeten verzinnen om te koken.
We rijden naar Sunset Crater, een driehonderd meter hoge vulkaan die negenhonderd jaar geleden voor het laatst uitgebarsten is. De nabije omgeving is bedekt met zwarte lava en as. We maken daar een korte wandeling. Vooral de gele bloemen steken mooi af tegen de zwarte lava.
Daarna gaan we door naar het Wupatki National Monument. Daar zijn in een open en vlak gebied ruïnes van het Sin-Agua-volk, een mysterieus volk, dat schijnbaar zonder de aanwezigheid van water wist te overleven. Na een vulkaanuitbarsting zijn de indianen weggetrokken.
Na de picknick bezoeken we Little Colorado, een magnifiek uitzicht over de canyon. Prachtige kleuren. Bij de laatste indianenstalletjes die we tegen zullen komen, kopen we voor onze nichtjes ieder een armbandje en een Kachina-poppetje van de Hopi-indianen voor ons zelf.
Vervolgens rijden we door naar de Grand Canyon. We komen eerst bij de Desert View, voor onze eerste blik over de canyon. Er zit veel stof in de canyon en als we naar links kijken, zien we alleen silhouetten in allerlei verschillende tinten grijs. Waar de zon op schijnt, zien we prachtige kleuren met in de diepte de rivier de Colorado, ruim vijftienhonderd meter lager. We gaan in een ruk door naar de camping, waar we inmiddels in het donker aankomen. De tenten worden snel opgezet en de heren koken een soort nasi. Lekker.
's Nachts is het best koud; dat valt een beetje tegen vooral omdat het overdag vrij warm is geweest.

Vrijdag 13 oktoberGrand Canyon

Na het ontbijt gaan we eerst naar het Visitor's Centrum, waar we allebei een T-shirt kopen. We gaan weer terug naar Desert View, waar we nog even rondwandelen. We rijden langzaam terug naar de camping, en stoppen telkens bij de verschillende uitzichtpunten: Lipan Point, Moran Point en Grandview Point. Overal hebben we schitterend zicht op het pad dat we morgen zullen gaan lopen. Daarna kijken we ruim twee uur rond bij Bright Angel Lodge. We kopen nog een T-shirt en verkennen het begin van het pad. We eten een ijsje en drinken een cola.
Vervolgens gaan we samen met Wim naar het vliegveld om met z'n drieën een helikoptervlucht over de canyon te gaan maken: kosten $ 68 p.p. Wij hebben mazzel: er is reeds een indeling gemaakt en wij mogen voorin zitten. Daar heb je zo'n prachtig weids uitzicht. Schitterend. Wim heeft het ook niet slecht, want hij zit naast het raam. Een adembenemende vlucht met fantastische uitzichten. Het is zeer spectaculair en we genieten er erg van.
Eenmaal weer terug kopen we in de kampwinkel wat bier (en nootjes) en zitten op de camping lekker te kletsen. Daar zien we een Stellers Jay, een mooie vogel met een kuifje en blauwe veren. 's Avonds eten we lekker chili en maken we reeds ontbijt voor de volgende dag.

Zaterdag 14 oktoberGrand Canyon

Om 5:45 uur loopt de wekker al af, zodat we om 6:15 uur kunnen vertrekken. Met de auto rijden we naar het begin van het pad en om 6:30 uur beginnen we te lopen, net voor zonsopkomst. We dalen van 2.090 meter af tot 1.150 meter bij de Indian Gardens. Tot hier is het een smal pad van totaal zevenenhalve kilometer, dat soms vrij steil omlaag gaat. Om 8:30 uur zijn we er reeds en kunnen we onze dorst lessen bij een kraantje. We lopen nog tweeënhalve kilometer door naar het Plateau Point over een vlak pad, een half uurtje. Van daar uit hebben we een schitterend uitzicht over de Colorado-rivier die door de Grand Canyon stroomt. Na een kleine rust besluiten we om de terugweg te aanvaarden en om 10:15 uur beginnen we echt te klimmen en we rekenen op vier uur (een uur dalen = twee uur klimmen staat er op een bord). Na goed twee uur zijn we echter al weer boven. Het is ons erg meegevallen. Dat komt natuurlijk ook door het weer. We lopen het grootste deel in de schaduw en het is gewoon warm, niet te heet. Vooral bovenaan wordt het erg druk met mensen die alleen maar een klein stukje lopen. Na een grote cola rijden we weer naar de camping, waar we een warme douche nemen. Een lekker dagje!
's Avonds vroeg naar bed, omdat iedereen toch wel moe is.

Zondag 15 oktoberNaar Bryce Canyon N.P. (Utah)

We vertrekken om 8:45 uur naar Bryce Canyon N.P., dat in de staat Utah ligt. Hier is weer een andere tijd, maar omdat niet alle plaatsen in Utah met die tijd meedoen, houden we het maar op de tijd in Arizona en Nevada.
't Wordt een hele dag autorijden. We stoppen alleen bij de brug over de Grand Canyon met prachtig uitzicht over de groene Colorado-rivier om te picknicken, boodschappen te doen en bij de Red Canyon. Deze ligt even voor Bryce Canyon. In de zon kleurt deze prachtig rood. Daarna door naar Bryce, terwijl we ons afvragen of er nog wel een camping open zal zijn. Zo laat in het jaar zijn de campings waar Baobab altijd naar toe gaat, al gesloten vanwege de sneeuw die verwacht wordt in deze tijd van het jaar. 't Zou er ook erg koud kunnen zijn, maar 't valt allemaal mee. De twee campings binnen het park zijn open en het is niet koud en windstil.
Mooie campings hebben ze daar trouwens. Iedereen heeft veel ruimte en veel privacy. Om 17:00 uur komen we aan, zodat we alle tijd hebben om in het licht de tenten op te zetten en te koken.

Maandag 16 oktoberBryce Canyon N.P.

Goed halfnegen rijden we de camping af en zien bij de ingang staan, dat hij gesloten is, terwijl wij nog een nacht willen blijven. We zien wel als we terug komen.
Eerst gaan we wandelen. We gaan naar Sunset Point, waar we een adembenemend uitzicht hebben over de canyon. Schitterende hoodoo's, meest rood, soms witte lagen ertussen. Prachtig. We lopen een stuk langs de rand en gaan vervolgens de Queens Garden Trail op. Onderaan nemen de Peekaboo Loop Trail, een prachtig pad dat op en neer door de canyon loopt. Beneden in het dal, ook het amfitheater genoemd, groeien veel pijnbomen. Bij Wallstreet gaan we weer omhoog door een hele smalle kloof, die erg veel weg heeft van Petra in Jordanië. Een schitterende route die we in ruim vier uur lopen.
We bezoeken het Visitor's Centrum, waar we van de ranger te horen krijgen, dat we inderdaad van de camping af moeten. Het heeft nl 's nachts gevroren en dan gaat hij dicht. Gelukkig is er een andere camping die nog wel open is. Snel pakken we alles in, rijden naar de andere camping zetten de tenten weer op. En dat alles binnen drie kwartier. We zetten even thee en daarna gaan we er weer met de auto op uit.
We gaan eerst naar Inspiration Point met prachtig uitzicht over de hele vallei. Vervolgens rijden we de enige weg van het park naar het zuiden af. Normaal is deze weg afgesloten en ook Lucy heeft hem nog nooit gereden. We stappen uit bij alle bezienswaardigheden: Paria View, Farview Point, Natural Bridge (eigenlijk een arch), Pondorosa Canyon, Aqua Canyon en Rainbow Point op 2.748 meter. Het uitzicht valt een beetje tegen, omdat het grootste deel in de schaduw ligt. Het weer is trouwens deze dag een beetje bewolkt. Dat is even wennen na al die dagen met een heldere blauwe lucht. 't Is wel gewoon warm, alleen 's nachts koelt het vrij snel af. Nachtvorst!
Wij maken het diner: nasi met echte nasikruiden en salade met appel en kaas. Als toetje bananencake. Gaat wel (nasi is lekker). Vroeg naar bed vanwege de kou.

Dinsdag 17 oktoberNaar Zion N.P.

Zoals gewoonlijk: om 8:00 uur ontbijten, inpakken en wegwezen. Nu gaan we op weg naar Zion N.P., dat ook in Utah ligt. Eenmaal in Zion aangekomen, stoppen we eerst bij Checkerboard-Mesa, een tafelberg in de vorm van een dambord. Heel apart gevormd. Daarna wandelen we door een gebergte, waarbij we prachtig uitzicht hadden op de canyon en de tunnel door de berg heen. Daarin zitten gaten waardoor je de auto's kunt zien. We rijden door de (smalle) tunnel, waarbij een automobilist zo gek is om te stoppen bij zo'n gat. Die wordt later bij de uitgang dan ook aangehouden.
Wij kunnen kiezen uit verschillende wandelingen. Berry, Mariska en Peter kiezen voor de lange naar Inspiration Point. Wim en wij gaan voor de vier uur durende wandeling naar Angels Landing. Een flinke bult op 1.765 meter. We beginnen bij Zion Lodge op 1.303 meter. Het is een erg steil pad en we lopen pal in de zon. Bovendien is het vandaag goed warm (helder blauwe lucht). Afzien dus. Halverwege wordt het erg smal met zelfs een stukje van tien meter met aan beide zijden een steile afgrond. Gelukkig hangt er een ketting. Martijn haakt hier af en Wim en Lia gaan verder omhoog. Het is een flinke klimpartij over steeds smaller wordende stukken rotsen. We krijgen het voor elkaar om helemaal naar de punt te klimmen. We zien wel tegen de terugtocht op: dan heb je namelijk de afgrond voor je en dan zie je pas hoe steil sommige stukken zijn.
Bovenaan zitten we heerlijk rustig met een gigantisch uitzicht over de canyon. 't Is beslist de moeite waard. Terug valt erg mee. Mede natuurlijk door de kettingen die overal hangen, en het uitzicht naar beneden is veel minder eng, dan we verwacht hadden. Het loopt erg snel en in de schaduw. We zijn dan ook vroeg beneden.
In de lodge drinken we een colaatje en we rijden naar het punt waar de anderen uit moeten komen. Die komen ook eerder dan gepland en daarna gaan we naar de camping. We hebben ruime grasplaatsen en iedereen krijgt een achtminutendouchemuntje. In de winkel kopen we ijskoud bier en er is nog chips en salsasaus. Gezellig zitten kletsen.
Het is de eerste avond dat we in korte broek en T-shirt buiten kunnen zitten en uitgerekend nu eten we erwtensoep. Het smaakt iedereen!

Woensdag 18 oktoberNaar Las Vegas (Nevada)

Vandaag een niet zo lange rit naar Las Vegas in de staat Nevada. Onderweg drinken we koffie bij MacDonalds in St. George. We verlaten Utah en via Arizona gaan we naar Nevada. Dat is de enige staat in de USA waar gegokt mag worden. Zodra je de grens over bent, zie je overal reclameborden van allerlei casino's.
We rijden door de woestijn door heel afwisselend gebied naar Lake Mead om te picknicken. Dat is een groot meer, waar veel plezierboten liggen. Vervolgens naar Las Vegas. Eerst door de stad, een beetje sightseeing. We kijken werkelijk onze ogen uit. En dat terwijl er overdag eigenlijk nog niets te zien is vergeleken met 's avonds. We rijden de hele 'strip' af, de beroemde boulevard met alle bekende casino's. Elk casino heeft zijn eigen thema en een enorm hotel erbij. Het grootste hotel heeft meer dan vijfduizend kamers.
We logeren in het Continental Hotel, een half uurtje lopen van de strip. Daar duiken we eerst even het (koude) zwembad in en om 18:00 uur vertrekken we met Wim en Peter voor een avondje gokken.
Eerst gaan we naar Caesar's Palace om van een uitgebreid buffet te genieten. Een immens gebouw, waar het personeel in klederdracht loopt (dat gebeurt trouwens overal). We eten en drinken enorm goed en veel voor $ 14,25 de man. Daarna lopen we de strip af. Eerst naar het Treasure Hotel, waar we een half uur wachten op een piratenshow die opgevoerd zou gaan worden. 't Wachten wordt ruimschoots beloond. Het wordt een spectaculair gevecht tussen twee schepen: een piratenschip en een groot vlaggenschip, dat uiteindelijk na veel kanonvuur en brand in de golven ondergaat. Even later komt het weer boven, samen met de kapitein die het zinkende schip niet heeft verlaten.
We komen langs Mirage, waar elk kwartier een fontein verandert in een vuurspuwende vulkaan. Veel rook en brandend water. Prachtig. Daarna wandelen we een heel eind naar de Pyramide toe. Een Egyptisch hotel in de vorm van een piramide, compleet met sfinx. We maken daar een boottocht over de Nijl. Niet zo denderend, maar we zijn wel blij, dat we even zitten.
Dan gaan we gokken. Je ziet daar enorm veel eenarmige bandieten, waar soms hele dikke mensen achter zitten. Werkelijk geen gezicht. Je ziet nergens ramen en ook geen klok. De uitgang is vaak even zoeken. Dat allemaal om zoveel mogelijk mensen binnen te houden en ze geen idee van tijd te laten hebben. Wij spelen roulette en Lia heeft in het begin veel winst die ze echter weer verspeelt. Martijn gaat echter beter en komt met $ 5 winst naar buiten. Via het casino Excalibur ernaast (het witte kasteeltje met de mooie oranje en blauwe torentjes) lopen we weer terug naar ons hotel, waar we om 0:45 uur terug zijn. Het is een hele spectaculaire avond.

Donderdag 19 oktoberNaar Death Valley (Californië)

Nadat we boodschappen hebben gedaan, gaan we nog eenmaal over de strip en dan Nevada weer uit. We zijn nu in Californië, de laatste staat die we deze vakantie zullen bezoeken.
Het zal erg heet worden vandaag. We rijden eerst door de Mojave-woestijn en al snel Death Valley in, het laagste en heetste gebied van de USA. We zien de meest kleurrijke rotsformaties en uitgestrekte zoutvlakten. Langs hele mooie wegen komen we bij Badwater, het laagste punt: -282 feet (- 90 meter). In het erge zoute water leven zelfs nog kleine visjes.
Na een bezoekje aan het Visitor's Centrum waar we een mooie agenda van de Nationale Parken voor Gerda kopen, zoeken we de camping op. In de hitte zetten we alleen de binnentent zonder haringen op. Gelukkig koelt het 's nachts nog aardig af, zodat we goed kunnen slapen.

Vrijdag 20 oktoberNaar Sequoia N.P.

Peter, Mariska en Berry gaan met Lucy naar de zonsopkomst op Zabriskie Point. We horen later dat we niets gemist hebben.
We doen er de rest van de dag over om Sequoia N.P. te bereiken. We rijden een lange, saaie weg: 's morgens voornamelijk woestijngebied, 's middags alleen snelweg. Tussen de middag lunchen we in een truckersrestaurant, waar we een saladebuffet nemen voor $ 4,99 de man. Daar komt nog 15% taks bij en er wordt van je verwacht, dat je 10% fooi achterlaat voor het personeel. Verschrikkelijk uitgebreid met veel warme gerechten, vers fruit, Mexicaans eten enz. enz.
's Avonds maken we eiermie met veel groenten en stir-fri of zoiets. Het smaakt in ieder geval oosters. Het is weer eens wat anders. Muffins na.

Zaterdag 21 oktoberSequoia N.P.

In ongeveer drie kwartier bereiken we Sequoia N.P., waar we eerst het Visitor's Centrum bezoeken, die langs een hele kronkelige weg te bereiken is. Vervolgens rijden we terug naar de General Sherman Tree, 's werelds grootste levend ding, zeggen ze.
De sequoia's zijn enorme bomen, van zo'n tachtig meter hoog. Kleine dikkertjes eigenlijk. Ze zijn niet het dikste (in Oaxoca in Mexico staat de dikste) en ook niet het langste (maar die zijn altijd een stuk dunner).
We maken in het Giant Forest een vier uur durende wandeling. Het is een lichte wandeling over glooiend terrein. Prachtig. De sequoia's haal je er zo uit: zo enorm. Het gebied is ook schitterend door de verkleurende varens en de grasvelden ertussen. We lunchen bij een omgevallen boom waar een huis in is gemaakt. Heel knap om te zien.
De sequoia's hebben kunnen overleven, omdat het heel bros hout is. Je kunt er alleen maar luciferhoutjes van maken. Voor de voortplanting zijn de (kleine) mastappels nodig. Door enorme verhitting komen de zaadjes vrij. Men brandt dan ook regelmatig stukken af. De mastappels kunnen daardoor ontkiemen, de andere bomen verdwijnen, zodat de sequoia's het nodige licht en ruimte krijgen en de overige sequoia's verbranden alleen aan de buitenkant. Die herstellen zich vanzelf, waardoor het Giant Forest in stand blijft.
Om 17:15 uur zijn we terug op de camping: lekkere douche, bier, chips en een stukje schrijven.

Zondag 22 oktoberNaar Yosemite N.P.

Vandaag een korte rit naar Yosemite N.P. Onderweg drinken we in een plaatsje thee/koffie met een warme cinnamon erbij. Heerlijk.
Om 13:00 uur zijn we al op de camping. Ook hier is het erg rustig. Je merkt, dat het seizoen eigenlijk voorbij is. Maar het weer zit nog steeds mee: overdag zonnig en warmer dan normaal. Voor hetzelfde geld ligt er al sneeuw, hetgeen niet ongebruikelijk is in deze tijd van het jaar. De campings in de nationale parken zijn dan al allemaal gesloten en winterklaar gemaakt.
We staan net even buiten het park bij een motel met een zwembad. Lia ligt daar 's middags lekker te lezen en ze zwemt ook nog even (brrr). Martijn wisselt op de camping steeds van tafeltje om in de zon te blijven zitten. We kijken uit op een berg met geel, Spaans gras. Dat is niet verdord, maar is gewoon geel. Doordat dat gras op veel plaatsen hier groeit, noemt men Californië ook wel de Golden State.

Maandag 23 oktoberYosemite N.P.

We rijden Yosemite in en stoppen met uitzicht op El Capitan. Dat is een steile rots waar veel aan bergbeklimmen wordt gedaan. We zien na enig turen dan ook verscheidene mensen aan de wand hangen. Ze doen er een paar dagen over om boven te komen. Ze slapen gewoon onderweg.
We gaan verder naar Yosemite Village waar Lia een trui koopt. Verder wandelen we wat rond. We kopen een detailkaart van het gebied van het park dat voor toeristen open is (een heel klein stukje, zoals in zoveel parken). We hebben we de keuze uit een aantal wandelingen, variërend in lengte en in moeilijkheidsgraad. Eensgezind kiezen we voor de Mist Trail/John Muir Trail.
We starten bij Happy Isles Nature Centre op 1.200 meter. Het benedendeel van de Mist Trail is echter gesloten, zodat we dat stuk twee keer John Muir lopen. Halverwege komen we bij de Vernal Fall, een waterval van honderd meter hoog. Daarna klimmen we over smalle paadjes en rotsen naar Nevada Fall (met een verval van tweehonderd meter). Onderweg hebben we mooi uitzicht op de waterval. Bovenaan (1.820 meter) zie je er niet meer zo veel van, maar we zitten heerlijk in het zonnetje te eten met uitzicht op de Half Dome. Terug dus langs de andere kant, de John Muir. In het begin worden we even nat van water dat van overhangende rotsen loopt. Het gaat natuurlijk een stuk sneller dan omhoog. We zien nu ook pas goed hoe hoog (zeshonderd meter) we eigenlijk geklommen zijn over een vrij kort pad. Dat loopt dan ook erg steil.
Totaal zes uur gelopen. Lekker dagje. Op de terugweg zien we niet zoveel meer, omdat rangers een brand hebben aangestoken en de rook de vallei binnen loopt. Best jammer, maar niets aan te doen.
Terug op de camping nemen we een lekkere, hete douche. 's Avonds maken we lekkere, pittige 'sweet and sour pork' klaar, die iedereen erg lekker vindt. Salade met tonijn erbij.

Dinsdag 24 oktoberYosemite N.P.

't Is weer koud 's nachts. Buiten de tent dan, want daar vriest het. We gaan Yosemite weer in, eerst naar het dorpje om een busje gas te kopen. Martijn koopt er een sweater.
We rijden hoog de bergen in op weg naar Glacier Point. Daar hebben we een mooi uitzicht op de vallei met twee watervallen die we gisteren hebben beklommen en de enorme massa graniet die Half Dome heet.
Daarna gaan we naar het zuiden van het park naar Mariposa, waar we een drie uur durende wandeling maken. We bezoeken o.a. de 2.700 jaar oude Grizzly Giant, het oudste levende wezen ter wereld, zeggen ze. Ook een sequoia waar vroeger postkoetsen door heen gingen en de in 1969 omgevallen sequoia waar een weg door heen ging, zien we, maar daar is eigenlijk niets aan.
We horen en zien onderweg een kloppende bonte specht.
In Mariposa-stad doen we weer dezelfde tent aan waar we eerder al overheerlijke cinnamons hebben gegeten. Helaas is die dinsdags dicht, zodat we maar naar de concurrent gaan, die net vijf dagen open is. Mindere cinnamons en lekker ijs verkopen ze daar. Leuke tent.
's Avonds eten we nasi met wortelen en broccoli en maken we het laatste bier, pinda's en jus d'orange op.

Woensdag 25 oktoberNaar San Francisco

In de loop van de nacht trekken we allebei een T-shirt aan. Het vriest heel licht.
's Morgens ruimen we alles op, wassen we alles af, en vegen we de auto's en tenten uit. Het was nl de laatste kampeernacht. Vandaag rijden we ruim driehonderd kilometer naar het westen naar San Francisco. Onderweg komen we door 's werelds grootste windmolenproject, een heuvelgebied met duizenden windmolens.
Hoe dichter we bij San Francisco komen, hoe drukker het wordt. De wegen worden breder en het verkeer gaat niet meer zo gedisciplineerd als we tot nu toe hebben ervaren. Om 15:00 uur zijn we in de stad, het eindpunt van de georganiseerde reis. We hebben totaal 3.815 mijl (6.100 kilometer) afgelegd. We zitten in Hotel Olympic in downtown. Lekker alles op loopafstand, midden in de stad. We leveren eerst de huurauto's in en regelen, dat we onze nieuwe auto pas zaterdag gaan ophalen. Daarna gaan we de stad in. Eerst naar het Visitor's Centrum (alweer) voor een kaart van de stad. We lopen richting baai, waar we mooi uitzicht hebben over de Bay-bridge, met twee rijstroken onder elkaar. Wel zo handig. We wandelen naar de Fishermann's Wharf, het meest toeristische deel. Daar bekijken we allerlei winkeltjes en de honderden zeeleeuwen die op houten vlonders voor de kust zitten. We bekijken allerlei restaurantjes en uiteindelijk kiezen we er een met uitzicht op de haven. We zien nog net het puntje van Alcatraz, de gevangenis waar o.a. Al Capone gevangen heeft gezeten. Die ligt op een rots in de baai.
We eten lekker (en veel) met een flesje wijn (totaal $ 50). Op de terugweg nemen we de kabeltram, die getrokken wordt door een ondergrondse kabel ($ 2 per rit). We zijn wel blij, dat we dat gedaan hadden, want het is nog een flink eind lopen, tegen zeer steile hellingen die overal in SF liggen.
Het hotel is lekker oud met een smal bed. Wel rustig gelukkig.

Donderdag 26 oktoberSan Francisco

Tegen tienen trekken we de stad weer in. We gaan lopen naar Fishermann's Wharf met de bedoeling een rondvaart in de baai te maken.
Je krijgt wel stevige kuiten daar in SF. Sommige straten gaan echt steil omhoog. Je hebt daardoor wel prachtige uitzichten over de schuine straten, de baai en de Bay-bridge. Het is wel een heel eind en we besluiten dan ook maar om een driedaagse kabeltramkaart ($ 10 p.p.) te kopen (geen spijt van gehad). Onderweg lopen we allerlei winkels in, waarbij Lia een Levis spijkerbroek koopt voor slechts $ 50. We zijn pas om 11:30 uur op de werf en we kopen een bootkaartje voor de rondvaart.
Na het eten (MacDonalds o.i.d.) lopen we nog wat rond en komen in een fotozaak terecht om een batterij te kopen voor de fotocamera. De verkoper probeert Martijn voor z'n video ondertussen een soort fish-eye-lens aan te smeren voor $ 200. Op zich waarschijnlijk niet duur, maar ook niet echt nodig. Als de prijs zakt naar $ 150 + een videobandje kopen we 'm toch.
Ondertussen missen we de boot, maar het kaartje is altijd geldig, dus het maakt niet echt uit.
Met de kabeltram rijden we vervolgens naar het Cable-Car-museum. Daar krijgen we een mooi beeld hoe die überhaupt werkt. Wel leuk. We laten daar van een penny een cable-car-coin walsen.
Wij weer terug naar de werf voor een volgende boot. Die blijkt echter erg druk, waarna we besluiten om dat maar naar de volgende dag te verschuiven.
We lopen naar Chinatown, omdat de wachtrij bij de kabeltram erg groot is. Daar wandelen we verschillende straten door, waar alles (ook de straatnamen) in het Chinees staat. Bij een bar (Buddha) drinken we een paar Budweisser. Daarna weer de straatjes door. Ondertussen is het frisjes geworden (18:00 uur). Het is een stralende warme, heldere dag geweest.
In een groot Chinees hotel eten we een kleine rijsttafel met wontonsoep, spareribs, nasi, 'sweet and sour pork' en vlees met groenten. Lekker.
Terug in het hotel nemen we afscheid van Mariska en Berry, die klaar zitten om naar huis te vertrekken. Raar idee, want wij zijn nog (net) niet op de helft.

Vrijdag 27 oktoberSan Francisco

Mistig is 't! Komt hier wel vaker voor. Eerst draaien we 's morgens een was, die er niet echt schoner van wordt. Maar ja, we moeten het er mee doen.
Ondertussen ontbijten we bij de buren: tonijnsandwich. Daar zitten ook Wim en Peter. Over en weer vertellen we wat er de vorige dag gedaan is. We gaan weer de stad in, o.a. om een postzegel te kopen en een souvenir voor ons aan de muur.
Onderweg trekt de mist enigszins op en we lopen naar de Coit Tower, de hoogste toren in de buurt. De Golden Gate Bridge en de rest van de stad liggen nog wel iets in de mist, maar daardoor had je mooie uitzichten.
Daarna wandelen we naar Fishermann's Wharf voor het souvenir. We besluiten tot de 'stars and stripes'. Weer eens wat anders en in ieder geval heel herkenbaar Amerikaans.
Na een broodje nemen we eindelijk de boot voor de rondvaart. Het is vrij druk, maar wij hebben toch een mooi (staan)plaatsje op het bovendek. We varen eerst naar de 2,8 kilometer lange Golden Gate Bridge. Voor het eerst hebben we zicht op de gehele brug. Onderweg zie je de skyline van SF heel mooi. We keren net na de brug en gaan dan langs Alcatraz, de voormalige gevangenis. Het zit er eigenlijk niet uit. Vervolgens varen we onder de Bay-bridge met de dubbele rijweg onder elkaar. Alles bij elkaar een mooie tocht van ruim een uur. Vervolgens maken we het laatste ritje met de kabeltram richting Chinatown, waar we wat rond wandelen, biertjes drinken en vervolgens weer richting hotel. Martijn koopt onderweg 'after dark', een screensaver. Vlak bij het hotel gaat Lia naar de kapper.
's Avonds eten we met de hele groep + reisleidster (vijf personen) bij een Italiaan. Lekker en gezellig. We nemen van iedereen afscheid, pakken de koffers in en gaan slapen.
Einde eerste groepsvakantie. Wij blijven nog een week in de Verenigde Staten en gaan daarna door naar Costa Rica.

Zaterdag 28 oktoberNaar Monterey, Lompoc

Om 8:00 uur zijn we al bij Hertz (ook in Masonstreet) om onze auto op te halen. Dat gaat zonder problemen. We hebben een C2 besteld en we krijgen een T4: een vierdeurs Nissan.
Vrij simpel rijden we San Francisco uit en nemen we de Interstate 1 naar het zuiden. Dat is de kustweg tussen SF en LA. Het eerste stuk is erg mooi met heel veel bochten. Jammer alleen, dat het mistig is. Dicht bij het water heb je wel zicht, maar er is geen zon. Jammer, anders zou de Pacific zo mooi gekleurd zijn.
Tegen lunchtijd stoppen we in Monterey. Eerst gaan we naar het Visitor's Centrum voor een plattegrond en besluiten dan om maar verder te wandelen. Het is allemaal niet ver weg. We kijken een tijdje op de pier rond en wandelen het dorpje even rond. Ergens eten we een taco. Lekker. Als we weer bij de auto komen, hebben we een bon van $ 15. We mochten daar maar vierentwintig minuten staan, wat we niet gezien hebben. We weten alleen niet wat we er mee moeten doen. We vragen dat later na bij Hertz. Die vertellen, dat we dat op het vliegveld zouden kunnen betalen, maar daar verwijst men ons weer door naar een postkantoor, dat op dat tijdstip niet open is en we laten het verder maar zitten.
De hele dag rijden we, wel stappen we af en toe uit om even te kijken, steeds weer de '1' volgend. In Lompoc tanken we ($ 12/ƒ 18 voor 320 mijl/512 kilometer) en zoeken we een motel ($ 33). Meteen de eerste heeft plaats en daar zitten we dan.
's Avonds eten we bij Sissler's: Martijn een steak en Lia de saladebar, beide met veel cola (onbeperkt drinken). Daarna halen we in de supermarkt nog wat te snoepen en te drinken.

Zondag 29 oktoberNaar Santa Barbara, Santa Monica, Malibu, Los Angeles, Anaheim

De klok wordt een uur teruggezet (wintertijd): negen uur verschil is het nu met Nederland.
Het is weer bewolkt, maar niet mistig. We vervolgen onze weg naar Los Angeles. Deze keer een heel stuk snelweg. Bij Santa Barbara gaan we er even af, parkeren de auto en lopen de pier op. Bij de vissers zitten veel vogels, waaronder geelkoppelikanen. Net buiten de pier zitten veel kunstenaars met hun schilderijen.
Langzamerhand komen we in de buurt van LA. Het wordt drukker. In Malibu zijn wijken met slagbomen afgezet. Waarschijnlijk om alle daar wonende sterren rust te geven. In de verte zien we verscheidene ommuurde landhuizen. Via Santa Monica rijden we Los Angeles binnen. Eigenlijk is het een groot dorp. Veel reclames, veel eettentjes, brede wegen, maar verder weinig te zien. We gaan meteen door naar Anaheim, waar we een motel zoeken voor twee nachten. Heel luxe met twee grote bedden en op tien minuten lopen van Disneyland. Dat meten we namelijk meteen even door er naar toe te lopen. Weten we tenminste ook hoe laat het open is (9:00 uur - 18:00 uur). Daarna drinken we in de sportbar van het hotel verscheidene biertjes met gratis popcorn. Een leuke tent. We willen naar een ribtent, maar daar zitten de mensen buiten te wachten en lopen we maar door. We komen uiteindelijk bij Millies terecht, een Amerikaanse keuken. Lekker en weer eens wat anders. Ze hebben o.a. lekkere ham en Hollandse appeltaart. Flesje wijn erbij (een liter): $ 50 incl. fooi.

Maandag 30 oktoberDisneyland

Disneyland! Een leuk dagje. Het is een park, dat veel weg heeft van de Efteling, hetzelfde systeem ($ 33 p.p.p.d.). We beginnen meteen om 9:00 uur met Indiana Jones: de nieuwe attractie met de tempel van het verboden oog. Het zou een rustige dag worden. Overal hoeven we maar maximaal tien minuten te wachten, terwijl we bordjes zien: vanaf hier een uur wachten. Dus dat is wel erg fijn.
Bij Indiana Jones worden we in een oude truck gezet die door de jungle rijdt. Veel onverwachte bochten en hellingen. Veel skeletten, om je heen vliegende pijltjes, doodskoppen, spinnen, cobra's, een vijfton rollende bol graniet waaronder we bijna verpletterd worden. Het is een grandioze rit en we komen helemaal enthousiast naar buiten.
We gaan naar Tomorrowland en Spacemountain: een ruimteschip met ook een karretje dat rondrijdt. Vervolgens stappen we in een nep onderzeeër en dan door naar de Matterhorn Bobsleds. Van verre hoor je het gegil al van de mensen. Maar het valt een beetje tegen. Daarna door naar Frontierland, een soort western. Met een trein maken we een tocht met veel bochten. Leuk. Dan naar Critter Country voor de Splash Mountain. Daar wordt pas echt gegild en van buiten zie je bootjes een hele steile helling omlaag gaan en in het water belanden. We zijn benieuwd. 'Je kan nat worden' wordt er vermeld en zien dan ook mensen vrij nat naar buiten komen. Maar de zon schijnt ondertussen, dus dat is niet zo erg. Het is een prachtige rit. Na een kleine duik zingen er allerlei poppen en beren. We worden nat van de boot die ondertussen naar beneden komt, maar niet zo erg. De grote plons gaat echt recht naar beneden en we belanden in een waterval, waar je niet nat van wordt. Schitterend. Later nog meer zingende dieren.
Vervolgens eten we wat op New Orleans Square en stappen op de trein voor een ritje langs de kanten van het park. We komen langs de Grand Canyon en Dinosaurland. Wel leuk. Uitgestapt bij Mickey's Toontown, waar we Roger Rabbit's Car Toon Spin in gaan. Niet echt spectaculair. Daardoor missen we wel de parade. Er is echter nog een tweede en tot die tijd kunnen we nog een keer Indiana Jones doen. Daarna de parade (wel aardig), weer Indiana Jones, nog een keer Splash Mountain en nog twee keer Indiana Jones, omdat dat zo ontzettend mooi is en we niet hoeven te wachten.
Ondertussen is het 17:30 uur en het park zou om 18:00 uur sluiten ('s avonds is er nog een apart Halloween feest). We gaan bij de Ribs eten, waar het hele personeel vanwege Halloween verkleed is. We zien o.a. Schot, operatiezuster, piraat, spook, vampier, cancan-danseres, koe. Grappig.

Dinsdag 31 oktoberHollywood

Niet zo'n mooi weer. Het miezert de hele dag.
We besluiten om naar de Universal Studio's in Hollywood te gaan, al hebben we eigenlijk geen idee wat ons te wachten staat. Tegen tienen zijn we er en het wordt ons al snel duidelijk, dat het ook een soort pretpark is. Kosten weer $ 33 p.p. Bij de kassa hebben we mazzel. Voor ons staat een gezin met twee kortingskaarten, waarvan ze er maar een mogen gebruiken. Wij krijgen die andere toegestopt (stiekem, want ze mogen hem niet afgeven). Heel aardig, want het scheelt ons toch $ 26,84 (ƒ 40).
Eerst wandelen we wat rond en besluiten dan om naar Studio Center te gaan. Via een enorme roltrap (stairway to heaven) komen we daar. Eerst bezoeken we ET. Met een groot soort betjah rijden we daar door de groene planeet van ET. Daarna door naar Cinemagic. Er blijkt een groot probleem, want alles staat onder water en het zal de hele dag dicht blijven. 's Avonds horen we op de tv bij het nieuws dat er brand is geweest.
Wij lopen terug naar het Entertainment Centre. Eerst naar de Flinstones, die een vijfentwintig minuten durende show opvoeren. Gaat wel. En vervolgens snel naar Waterworld voor het volgende spektakel. Heel mooi. Allerlei stunts worden uitgevoerd met veel vuur en water. De voorste rijen worden goed nat. We maken met een tram een rondrit en komen langs allerlei opnamestudio's en een hele set straten. Kun je mooi zien, hoe die gemaakt worden (meestal alleen voorkanten). We maken ook nog allerlei speciale effecten mee: King Kong, een doorzakkende brug, een tunnel waarin we zijdelings over de kop gaan (lijkt het), Jaws, een aardbeving met een kracht van 8,3. Het is een echt spektakel. We lopen terug naar Studio Center voor Baddraft, dat ondertussen open is. Een enorme brand en explosie worden daar vertoond. Prachtig. Daarna naar Back to the Future: een flight-simulator. Net echt.
We hebben het wel gezien (16:30 uur) en gaan op zoek naar een motel. Via de Hollywood Boulevard met al z'n sterren op de stoep, rijden we via de Sunset Boulevard Beverly Hills binnen. Daar staat het ene enorme landhuis naast het andere.
Vlak bij het vliegveld vinden we weer een M-6 motel. 's Avonds eten we bij een Chinees.

Woensdag 1 novemberNaar Costa Rica

Om 4:45 uur staan we al op om op tijd bij het vliegveld te zijn. Bij Hertz leveren we de auto in en een bus brengt ons naar het vliegveld. De chauffeur vraagt na met welke maatschappij (KW) wij naar Miami vliegen, want dat weten wij niet. Het blijkt Carnival te zijn, een maatschappij, die alleen in het Caribisch gebied vliegt. Nooit van gehoord. Gelukkig kunnen we onze bagage meteen door labelen naar Costa Rica (met Aero Costa Rica). Wel zo handig in Miami.
We vertrekken om 9:00 uur (LA-tijd) en landen om 13:20 uur (LA-tijd - 16:20 uur Miami-tijd) in Miami. Daar gaan we op zoek naar de Aero Costa Rica balie, we checken in en twee uur later vliegen we alweer. Nu tweeënhalf uur naar San José, waar we om 20:30 uur (CR-tijd; 18:30 LA-tijd) aankomen. Zeven uur tijdsverschil met Nederland.

Dit was een reis met Baobab (tegenwoordig Sawadee).

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.