Donderdag 12 oktoberNaar Grand Canyon

Om 9:00 uur vertrekken we richting Flagstaff, waar we boodschappen doen en weer wat moeten verzinnen om te koken.
We rijden naar Sunset Crater, een driehonderd meter hoge vulkaan die negenhonderd jaar geleden voor het laatst uitgebarsten is. De nabije omgeving is bedekt met zwarte lava en as. We maken daar een korte wandeling. Vooral de gele bloemen steken mooi af tegen de zwarte lava.
Daarna gaan we door naar het Wupatki National Monument. Daar zijn in een open en vlak gebied ruïnes van het Sin-Agua-volk, een mysterieus volk, dat schijnbaar zonder de aanwezigheid van water wist te overleven. Na een vulkaanuitbarsting zijn de indianen weggetrokken.
Na de picknick bezoeken we Little Colorado, een magnifiek uitzicht over de canyon. Prachtige kleuren. Bij de laatste indianenstalletjes die we tegen zullen komen, kopen we voor onze nichtjes ieder een armbandje en een Kachina-poppetje van de Hopi-indianen voor ons zelf.
Vervolgens rijden we door naar de Grand Canyon. We komen eerst bij de Desert View, voor onze eerste blik over de canyon. Er zit veel stof in de canyon en als we naar links kijken, zien we alleen silhouetten in allerlei verschillende tinten grijs. Waar de zon op schijnt, zien we prachtige kleuren met in de diepte de rivier de Colorado, ruim vijftienhonderd meter lager. We gaan in een ruk door naar de camping, waar we inmiddels in het donker aankomen. De tenten worden snel opgezet en de heren koken een soort nasi. Lekker.
's Nachts is het best koud; dat valt een beetje tegen vooral omdat het overdag vrij warm is geweest.

Vrijdag 13 oktoberGrand Canyon

Na het ontbijt gaan we eerst naar het Visitor's Centrum, waar we allebei een T-shirt kopen. We gaan weer terug naar Desert View, waar we nog even rondwandelen. We rijden langzaam terug naar de camping, en stoppen telkens bij de verschillende uitzichtpunten: Lipan Point, Moran Point en Grandview Point. Overal hebben we schitterend zicht op het pad dat we morgen zullen gaan lopen. Daarna kijken we ruim twee uur rond bij Bright Angel Lodge. We kopen nog een T-shirt en verkennen het begin van het pad. We eten een ijsje en drinken een cola.
Vervolgens gaan we samen met Wim naar het vliegveld om met z'n drieën een helikoptervlucht over de canyon te gaan maken: kosten $ 68 p.p. Wij hebben mazzel: er is reeds een indeling gemaakt en wij mogen voorin zitten. Daar heb je zo'n prachtig weids uitzicht. Schitterend. Wim heeft het ook niet slecht, want hij zit naast het raam. Een adembenemende vlucht met fantastische uitzichten. Het is zeer spectaculair en we genieten er erg van.
Eenmaal weer terug kopen we in de kampwinkel wat bier (en nootjes) en zitten op de camping lekker te kletsen. Daar zien we een Stellers Jay, een mooie vogel met een kuifje en blauwe veren. 's Avonds eten we lekker chili en maken we reeds ontbijt voor de volgende dag.

Zaterdag 14 oktoberGrand Canyon

Om 5:45 uur loopt de wekker al af, zodat we om 6:15 uur kunnen vertrekken. Met de auto rijden we naar het begin van het pad en om 6:30 uur beginnen we te lopen, net voor zonsopkomst. We dalen van 2.090 meter af tot 1.150 meter bij de Indian Gardens. Tot hier is het een smal pad van totaal zevenenhalve kilometer, dat soms vrij steil omlaag gaat. Om 8:30 uur zijn we er reeds en kunnen we onze dorst lessen bij een kraantje. We lopen nog tweeënhalve kilometer door naar het Plateau Point over een vlak pad, een half uurtje. Van daar uit hebben we een schitterend uitzicht over de Colorado-rivier die door de Grand Canyon stroomt. Na een kleine rust besluiten we om de terugweg te aanvaarden en om 10:15 uur beginnen we echt te klimmen en we rekenen op vier uur (een uur dalen = twee uur klimmen staat er op een bord). Na goed twee uur zijn we echter al weer boven. Het is ons erg meegevallen. Dat komt natuurlijk ook door het weer. We lopen het grootste deel in de schaduw en het is gewoon warm, niet te heet. Vooral bovenaan wordt het erg druk met mensen die alleen maar een klein stukje lopen. Na een grote cola rijden we weer naar de camping, waar we een warme douche nemen. Een lekker dagje!
's Avonds vroeg naar bed, omdat iedereen toch wel moe is.

Zondag 15 oktoberNaar Bryce Canyon N.P. (Utah)

We vertrekken om 8:45 uur naar Bryce Canyon N.P., dat in de staat Utah ligt. Hier is weer een andere tijd, maar omdat niet alle plaatsen in Utah met die tijd meedoen, houden we het maar op de tijd in Arizona en Nevada.
't Wordt een hele dag autorijden. We stoppen alleen bij de brug over de Grand Canyon met prachtig uitzicht over de groene Colorado-rivier om te picknicken, boodschappen te doen en bij de Red Canyon. Deze ligt even voor Bryce Canyon. In de zon kleurt deze prachtig rood. Daarna door naar Bryce, terwijl we ons afvragen of er nog wel een camping open zal zijn. Zo laat in het jaar zijn de campings waar Baobab altijd naar toe gaat, al gesloten vanwege de sneeuw die verwacht wordt in deze tijd van het jaar. 't Zou er ook erg koud kunnen zijn, maar 't valt allemaal mee. De twee campings binnen het park zijn open en het is niet koud en windstil.
Mooie campings hebben ze daar trouwens. Iedereen heeft veel ruimte en veel privacy. Om 17:00 uur komen we aan, zodat we alle tijd hebben om in het licht de tenten op te zetten en te koken.

Maandag 16 oktoberBryce Canyon N.P.

Goed halfnegen rijden we de camping af en zien bij de ingang staan, dat hij gesloten is, terwijl wij nog een nacht willen blijven. We zien wel als we terug komen.
Eerst gaan we wandelen. We gaan naar Sunset Point, waar we een adembenemend uitzicht hebben over de canyon. Schitterende hoodoo's, meest rood, soms witte lagen ertussen. Prachtig. We lopen een stuk langs de rand en gaan vervolgens de Queens Garden Trail op. Onderaan nemen de Peekaboo Loop Trail, een prachtig pad dat op en neer door de canyon loopt. Beneden in het dal, ook het amfitheater genoemd, groeien veel pijnbomen. Bij Wallstreet gaan we weer omhoog door een hele smalle kloof, die erg veel weg heeft van Petra in Jordanië. Een schitterende route die we in ruim vier uur lopen.
We bezoeken het Visitor's Centrum, waar we van de ranger te horen krijgen, dat we inderdaad van de camping af moeten. Het heeft nl 's nachts gevroren en dan gaat hij dicht. Gelukkig is er een andere camping die nog wel open is. Snel pakken we alles in, rijden naar de andere camping zetten de tenten weer op. En dat alles binnen drie kwartier. We zetten even thee en daarna gaan we er weer met de auto op uit.
We gaan eerst naar Inspiration Point met prachtig uitzicht over de hele vallei. Vervolgens rijden we de enige weg van het park naar het zuiden af. Normaal is deze weg afgesloten en ook Lucy heeft hem nog nooit gereden. We stappen uit bij alle bezienswaardigheden: Paria View, Farview Point, Natural Bridge (eigenlijk een arch), Pondorosa Canyon, Aqua Canyon en Rainbow Point op 2.748 meter. Het uitzicht valt een beetje tegen, omdat het grootste deel in de schaduw ligt. Het weer is trouwens deze dag een beetje bewolkt. Dat is even wennen na al die dagen met een heldere blauwe lucht. 't Is wel gewoon warm, alleen 's nachts koelt het vrij snel af. Nachtvorst!
Wij maken het diner: nasi met echte nasikruiden en salade met appel en kaas. Als toetje bananencake. Gaat wel (nasi is lekker). Vroeg naar bed vanwege de kou.

Dinsdag 17 oktoberNaar Zion N.P.

Zoals gewoonlijk: om 8:00 uur ontbijten, inpakken en wegwezen. Nu gaan we op weg naar Zion N.P., dat ook in Utah ligt. Eenmaal in Zion aangekomen, stoppen we eerst bij Checkerboard-Mesa, een tafelberg in de vorm van een dambord. Heel apart gevormd. Daarna wandelen we door een gebergte, waarbij we prachtig uitzicht hadden op de canyon en de tunnel door de berg heen. Daarin zitten gaten waardoor je de auto's kunt zien. We rijden door de (smalle) tunnel, waarbij een automobilist zo gek is om te stoppen bij zo'n gat. Die wordt later bij de uitgang dan ook aangehouden.
Wij kunnen kiezen uit verschillende wandelingen. Berry, Mariska en Peter kiezen voor de lange naar Inspiration Point. Wim en wij gaan voor de vier uur durende wandeling naar Angels Landing. Een flinke bult op 1.765 meter. We beginnen bij Zion Lodge op 1.303 meter. Het is een erg steil pad en we lopen pal in de zon. Bovendien is het vandaag goed warm (helder blauwe lucht). Afzien dus. Halverwege wordt het erg smal met zelfs een stukje van tien meter met aan beide zijden een steile afgrond. Gelukkig hangt er een ketting. Martijn haakt hier af en Wim en Lia gaan verder omhoog. Het is een flinke klimpartij over steeds smaller wordende stukken rotsen. We krijgen het voor elkaar om helemaal naar de punt te klimmen. We zien wel tegen de terugtocht op: dan heb je namelijk de afgrond voor je en dan zie je pas hoe steil sommige stukken zijn.
Bovenaan zitten we heerlijk rustig met een gigantisch uitzicht over de canyon. 't Is beslist de moeite waard. Terug valt erg mee. Mede natuurlijk door de kettingen die overal hangen, en het uitzicht naar beneden is veel minder eng, dan we verwacht hadden. Het loopt erg snel en in de schaduw. We zijn dan ook vroeg beneden.
In de lodge drinken we een colaatje en we rijden naar het punt waar de anderen uit moeten komen. Die komen ook eerder dan gepland en daarna gaan we naar de camping. We hebben ruime grasplaatsen en iedereen krijgt een achtminutendouchemuntje. In de winkel kopen we ijskoud bier en er is nog chips en salsasaus. Gezellig zitten kletsen.
Het is de eerste avond dat we in korte broek en T-shirt buiten kunnen zitten en uitgerekend nu eten we erwtensoep. Het smaakt iedereen!