Zaterdag 16 oktoberNaar Paramaribo
Zoals elke dag worden we vroeg wakker en ontbijten op ons gemak. Het vogeltje klopt weer om binnengelaten te worden en ook een kolibrie komt nieuwsgierig voor het raam hangen om te kijken wat hier te beleven is. We maken nog een sapje van het boomverse fruit en lezen de krant. We rijden terug naar Paramaribo, maar moeten eerst de auto laten wassen, die schoon opgeleverd moet worden. En dat is hij niet meer. De regenbui naar Nieuw Nickerie en al dat rode steengruis heeft hem geen goed gedaan. We gaan naar een kleine wasplaats. De jongentjes die dat moeten doen, worden geroepen en komen na een tijdje tevoorschijn. Ze rijden een karretje met zich mee waar de hogedrukspuit op staat. De dop moet open gedraaid worden om benzine bij te vullen. Maar die krijgen ze niet open en ons lukt het ook niet. Ook de grote mannen die wij er bij halen, lukt het niet. Martijn gaat op zoek naar twee stokken en draait daarmee, tot ieders verbazing, de dop los. Van een oude matras trekken ze een stukje dat ze als spons gebruiken. De ramen worden gewassen met kranten. De jochies doen het verder prima en we geven ze 5 SRD fooi, naast het gewone bedrag van 10 SRD. In Paramaribo rijden we over de Jules Wijdenboschbrug om van het uitzicht op de stad te kunnen genieten. Aan de andere kant draaien we meteen om en rijden weer terug en verder naar de zoo. De toegang is 5 SRD per persoon. De hokken zijn allemaal erg klein en ze hebben voornamelijk inheemse dieren. Desondanks toch leuk om te zien. Als het begint te regenen (we zijn weer in Paramaribo), lijken de roofvogels daar van te genieten. Ze maken tenminste allemaal een hoop kabaal. Alle dieren zijn trouwens een stuk actiever dan bij ons in de dierentuin. Dat maakt het ook wel leuk. We laten onze bagage in het hotel achter, dat onze kamer nog niet klaar heeft (inchecktijd is 17:00 uur) en we gaan bij het 't Vat een biertje drinken (of twee). 's Avonds eten we bij de Koreaan, Lee's genaamd. Hoe kan het ook anders. Iedereen in Korea heet Lee. De bulgogi is oké, maar de bami met zeevruchten is met twee garnalen en een klein stukje inktvis, veel te duur. We leveren de auto in constateren, dat we ongeveer 1000 kilometer gereden hebben. De meeste mensen rijden slechts zo'n 100 tot 200 kilometer volgens het verhuurbedrijf.
Zondag 17 oktoberNaar Frederiksdorp
We willen fietsen huren bij Gardy’s, schuin tegenover het hotel. Daar wordt net een groep van een man of twintig verwacht. Wij zoeken ondertussen fietsen uit en wachten onze beurt af. We krijgen een kaart, bandenlichters en een fietspomp mee. Hopelijk hebben we die niet nodig. We nemen eerst, op advies van het fietsverhuurbedrijf, de langere zuidelijke route. De grote brug is verboden voor voetgangers en fietsers en dus moeten we oversteken met een bootje. Omdat het zondag is, is er niet veel verkeer tussen de beide oevers en moeten we een eigen bootje huren voor 30 SRD. De fietsen worden ingeladen en we maken de korte oversteek naar Meerzorg in het Commewijne-district. Vroeger was dit het district van de plantagelandbouw. De meeste plantages zijn na de teruggang van de grootlandbouw opgedeeld in kleine stukjes landbouwgrond, waarop zelfstandige landbouwers hun beroep uitoefenen. Het is warm. Erg warm. Er zijn amper wolken en we fietsen van supermarkt naar supermarkt, die gelukkig ook op zondag allemaal open zijn. Daar kopen we koude drankjes en gaan dan weer verder. We zoeken ons een weg naar Plantage Peperpot. Prachtige namen hebben die plantages soms, zoals Brouwerslust, Nut en Schadelijk, Hecht en Sterk, Moed en Kommer, Nijd en Spijt, De Uitvlugt, Lust en Rust. Plantage Peperpot is in handen van de overhead; men verbouwt er nog steeds koffie en cacao. De enkele honderden Javaanse bewoners wonen achter de bedrijfsgebouwen van de plantage. De meeste gebouwen zijn vervallen. De Oost-Westverbinding is druk met auto's, maar de afslag naar het noorden richting Fort Nieuw Amsterdam, valt ons ook tegen. Vrij veel verkeer over de goede asfaltweg. Men rijdt verder wel fietsvriendelijk; bij tegenliggers blijft men achter ons en ze proberen niet ons van de weg te drukken. Het is heel erg warm.... Terwijl als je fietst, je nog een beetje wind voelt. We varen voor 20 SRD de Commewijnerivier over naar Frederiksdorp. Dit is een oude plantage, die overwoekerd is, maar waar van de gebouwen opgeknapt zijn. Zodra we aan de overkant zijn, zitten we op Frederiksdorp, nadat we een klein dijkje zijn overgestoken. Dat dijkje hebben ze anderhalve maand geleden aangelegd vanwege een springvloed. Van overheidswege moeten ze dat dijkje weer verwijderen, maar dat doen ze niet.
Ze zijn niet van plan om bij een overstroming alles maar onder water te laten lopen en zelf voor de schade op te moeten draaien. Op andere plaatsen (ook bij het Eco Resort Inn in Paramaribo) zien we zandzakken liggen, die blijkbaar wel mogen??? We brengen onze (weinige) spullen naar een appartement op palen en gaan in het restaurantdeel een biertje drinken om ons vocht aan te vullen. Aan een ander tafeltje zit Patrick Lodiers (ons bekend van De Lama's) samen met een televisieploeg. De tweede BN'er die we tegenkomen. Door het koude biertje dat we in de schaduw drinken, koelen we heerlijk af. Er staat ook een klein beetje wind. Erg lekker. Tussen de middag lunchen er vrij veel mensen en we raken in gesprek met iemand die twee jaar is uitgezonden door het Zeister Zendingsgenootschap. We maken een wandelingetje over de plantage die overwoekerd is. Het is wel een mooi gebied met veel water, bloemen, vogels. Het is hier droog; de regen valt in Paramaribo en komt de rivier niet over. Zo nat als het anderhalve maand geleden was, zo droog is het nu. In de tuin bloeien allerlei orchideeën en andere bloemen. Er overnachten nog twee mensen, met wie we leuk contact hebben. 's Avonds eten we uitgebreid met bami, nasi, groente met garnalen, kip, komkommer. Djogo erbij. Stilte. Je hoort alleen de natuur. Heerlijk rustig. Er is geen airco, maar er staan wel fan's, die 's nachts voor de hoognodige verkoeling zorgen.
Maandag 18 oktoberFrederiksdorp
Voor het ontbijt zitten we, gewapend met verrekijker, foto- en videotoestel, op ons balkon voor het huisje. We zien twee helmspechten met een rode kop die de elektriciteitspaal bewerken, kolibries, grietjebies (very, very common) en vlinders. Lekker ontbijt met gebakken ei, kaas, pindakaas (dat hier in de supermarkt in ruime sortering voorradig is), duo penotti, sandwichspread, jam en natuurlijk koffie en thee. Wij worden naar een naburige plantage gevaren, Margarita's, waar we met een klein bootje een tocht door het zwampgebied maken, het gebied tussen de Commewijnerivier en de oceaan. We moeten de boot aan het begin over een dam duwen en dan varen we een weids gebied in, vol met kanaaltjes, grassen en rieten. Een schitterend gebied, vrij open met grote velden waterlelies. Afwisselende vegetatie. De vogels die er zitten, zijn wel erg schuw, waardoor je daar niet zo veel van ziet. We zien wel een enorme wolk zilverreigers, grote groepen jacana's, visarenden en gieren. Vanaf Margarita’s lopen we in vijf minuten terug naar Frederiksdorp en zien verschillende prachtig gekleurde hagedissen. Het is gelukkig wat bewolkter dan gisteren. Bij de lodge zitten een paar buizerds in de bomen en natuurlijk de grietjebies. In onze badkamer zitten 'plakkies', kleine kikkertjes die dol zijn op water. Als lunch eten we een overheerlijke saoto, een zoute soep. Ook nu is het weer druk bij de lunch, de rest van de dag is rustig. 's Avonds zijn we met z'n zessen. Hetzelfde stel als gisteren plus een stel dat gelijk met ons naar Kabalebo blijkt te gaan.
Dinsdag 19 oktoberNaar Paramaribo
We fietsen vandaag terug naar Paramaribo en het is weer wolkenloos. Hebben wij dat! 's Morgens genieten we weer van de kolibries, geelzwarte spreeuwen, een groene parkiet, plakkies in de douche, een blauvorki, vleermuizen. Als we gaan fietsen, komen er gelukkig wat wolken. Na de oversteek vanaf Margarita’s (15 SRD), want die oversteek is goedkoper dan vanaf Frederiksdorp. De plaatselijke bevolking betaalt niet mee; die gaat altijd gratis mee met toeristen waar ze gewoon op zitten te wachten. We fietsen eerst naar Mariënburg, vroeger een suikerrietplantage in bedrijf. Nu staan er alleen wat vervallen gebouwen. We fietsen verder van supermarkt naar supermarkt en vooral de 'lime' heeft onze voorkeur. Zolang je fietst, valt het wel mee met de temperatuur, maar zodra je stopt, gutst het zweet van je af. We bekijken het oude fort Nieuw Amsterdam en maken vervolgens de overtocht naar Leonsberg (25 SRD). We wachten niet tot de boot vol loopt, want we weten ondertussen wel dat, als er toeristen aan boord zijn, de plaatselijke bevolking toch niet mee betaalt. Het is nog een klein stukje naar Paramaribo waar we de fietsen inleveren. De fietsen waren prima, we hebben er geen problemen mee gehad. Gelukkig kunnen we meteen onze kamer van het Eco Resort Inn. We krijgen de oude kamer van Wilma en Jan. Dat weten we, omdat er een enquêteformulier op hun naam ligt, dat ze niet ingevuld hebben. We gaan even op het bed liggen met de airco aan om af te koelen en bij te komen van het fietsen. Bij 't Vat, ons 'oude vertrouwde' terras, nemen we een heerlijke ijskoude Parbo en we bestellen een bittergarnituur. De frikadellen, garnalen en kipnuggets zijn prima; de bitterballen zijn een droge hap meel zonder vleesragout. In de tussentijds zitten we live naar Real Madrid-Inter Milan te kijken. Op onze pc houden we de stand van Ajax-Auxerre bij (2-1). We eten bij Chinees Chi Min, dicht bij het hotel. Erg goed en niet duur.