Maandag 5 oktoberMachu Picchu, naar Cusco

Met een bus worden we naar Machu Picchu gebracht. We krijgen een rondleiding van een gids van een uur of twee. Vooral de zonnetempel is mooi. De grote offersteen boven was een kalender: aan de schaduw kon men de gegevens aflezen. Door je handen boven de steen te houden, krijg je kracht. Zegt men.
's Middags eten we in Aqua Calientes pizza en in het park proberen we de steekvliegen van ons af te slaan. Dat lukt niet erg. Vooral onze benen zitten onder. Met veel moeite heeft Edgar, de gids, plaatsen in de toeristentrein kunnen reserveren. Daar zijn we blij mee, want de vorige dag hadden we de lokale trein gezien en die puilde werkelijk helemaal uit. Om 4:30 uur precies vertrekt de trein naar Cusco. Wij zitten aan de goede kant en hebben mooi uitzicht over de Urubamba en de bergen. Tegen halfnegen naderen we Cusco en zien de stad prachtig
verlicht liggen. En dat zien we een hele tijd, want we zijn er nog niet. De trein moet nl zigzaggende de berg af: een stukje vooruit rijden, wissel verzetten, stukje achteruit, wissel verzetten, enz. enz. Zo dus:

Dinsdag 6 oktoberCusco

Een rustig dagje in Cusco. We bezoeken wat musea en de Santa Domino-kerk. Die laatste is wel de moeite waard. Verder wandelen we wat rond en Wim koopt wat souvenirs. 's Middags verdelen we alle spullen over de verschillende tassen. We willen nl wat bagage in Lima achterlaten en alleen wat we nodig hebben, meenemen naar het noorden.

Woensdag 7 oktoberNaar Chiclayo

Om 6:30 uur worden we uitgezwaaid door Pieter en Saskia die hun reis verlengen met een bezoek aan het Manu-park. Om 8:00 uur vertrekt het vliegtuig naar Lima zowaar een kwartier te vroeg. We nemen afscheid van de groep die naar huis gaat en wij met ons drieën verlengen wij de reis met een week naar het noorden. Toon Meeuwsen, de Nederlandse contactpersoon van SNP in Peru, heeft alles geregeld en neemt onze overtollige bagage mee naar zijn hotel, waar wij over een week ook een nacht zullen verblijven. Het vliegtuig naar het noorden sluit goed aan en om 11:45 uur vliegen we alweer. Een uur later landen we in Chiclayo en we laten ons voor S/.5 = ƒ 3 naar ons hotel Sol Radiante brengen. Daar blijkt een vergissing met de rekening, maar na een telefoontje met Lima komt alles in orde.
We gaan op zoek naar een busorganisatie waar we kaartjes voor de bus naar Cajamarca zouden kunnen bestellen. Dat kan bij Vulcano-tours en we kopen ze meteen maar voor S/.18 p.p. (ƒ 10) voor een afstand van tweehonderdzestig kilometer.
We wandelen het centrum wat rond. Het ziet er allemaal wat welvarender uit dan in het zuiden en er zijn zowat geen toeristen. Bijna niemand spreekt Engels en wij bijna geen Spaans. Maar als we ergens een biertje zitten te drinken, kunnen we redelijk met een Peruaan via ons woordenboek praten. Het verstaan valt nl wel mee: je verstaat een paar worden en dan weet je waar het over gaat. Alleen wat terugzeggen, geeft problemen.
Voor een bepaalde bank staat een rij mensen van dik honderd meter. 's Avonds zal blijken, dat de mensen daar gewoon blijven wachten. Waarop, is ons niet duidelijk geworden.
We eten halve kip en biefstuk met uien, met bier, cola en ananassap voor ƒ 20 met z'n drieën. Het leuke is, dat we geen andere toeristen zien.
In de slaapkamer hebben we weer rare nachtlampjes zonder schakelaars, maar die werken als je er met je hand op drukt.

Donderdag 8 oktoberChiclayo

Na een ontbijt van toast met ham, kaas, eieren en een heerlijk vers sapje (S/.20 = ƒ 12) gaan we op zoek naar een 'collectivo' naar Sipán. We kunnen het eerst niet vinden (ons boekje is te vaag), maar met een taxi laten we ons naar het busstation brengen. Een 'collectivo' is een kleine bus met een bepaald doel. Dat staat vermeld op een bordje achter de voorruit. Hij vertrekt als hij bijna vol is en er kan altijd meer bij. Je kunt hem onderweg overal aanhouden en uitstappen waar je maar wilt (wel op de route natuurlijk). Hij zit al behoorlijk vol en onderweg stappen er nog veel meer mensen met grote pakken is. Grappig. Na een uur (S/.4,50 = ƒ 2,70 met z'n drieën) werden we voor de ingang van het archeologisch gebied van Sipán afgezet. Dit is een gebied met drie piramides en in de kleinste zijn opgravingen gedaan. Tot nu toe zijn er vijf koninklijke graven gevonden uit de Moche-cultuur (100 - 800 na Chr.). Het achttienhonderd jaar oude graf van El Señor de Sipán is helemaal gaaf en ongeplunderd opgegraven. De priester is gevonden met een borstschild, gouden ornamenten, turkooizen voorwerpen en veel keramiek. Het bevat de grootste goudschat van Amerika tot nu toe. Hij is gerestaureerd in Duitsland en ligt nu in het museum in Lambayeque. In hetzelfde graf zijn een vrouw, kinderen, een hond en ook een 'bewaker' gevonden. In het graf is een reconstructie te zien van de skeletten. Prachtig om te zien. De opgravingen zijn volop bezig en men verwacht meer graven te vinden. Tenslotte is alleen de kleinste piramide nog maar gedeeltelijk onderzocht.
Met de bus rijden we weer terug naar Chiclayo en genieten van een lunch van ƒ 2 p.p., waarbij de cola de helft van de prijs uitmaakt (soep en rijst met een vleesprutje). Een volgende 'collectivo' brengt ons naar Lambayeque waar we het Brüning-museum (met de Sipán-priester) bekijken. Het is de moeite waard. We besluiten terug te keren en een pilsje te gaan drinken. Er is echter geen groot aanbod van cafés, zodat we in dezelfde tent als de vorige dag uitkomen. We zijn goede klanten geworden, want er krijgen er nu nootjes en popcorn bij.
's Avonds gaan we op zoek naar een aanbevolen visrestaurant, maar dat bestaat niet meer en we komen terecht bij Las Americas. We eten daar vis, paella en sandwiches. Lekker. Ondertussen is er een hoop herrie in de stad. A.s. weekend zijn er verkiezingen en overal rijden auto's en bussen toeterend rond en zijn er demonstraties.

Vrijdag 9 oktoberNaar Cajamarca

Na een ontbijt met eieren en spek willen we naar de markt. Die staat bekend als de grootste, dagelijkse markt van Zuid-Amerika. Bovendien hebben ze een hele heksenafdeling met kruiden, geneeskrachtige drankjes en exotische voorwerpen tegen allerlei soorten kwaaltjes. Wij dachten dat die markt vroeg zou beginnen zoals in de meeste landen, maar dat is niet zo. Pas tegen tienen openen de meeste tentjes hun deuren. De markt is inderdaad enorm. Je kunt er van alles kopen behalve souvenirs, want er zijn geen toeristen. Prachtig al die kleine stalletjes en al die mensen. Wij kopen een kilo sinaasappelen (S/.1) en een kilo winterwortelen (S/.0,80). Bij een supermarkt kopen we brood, kaas, yoghurt en cola voor de busrit van 's middags.
De bus naar Cajamarca vertrekt precies om 12:45 uur en zit maar voor een kwart vol. Onderweg stappen er wel regelmatig mensen in en uit. Het is een mooie rit. We beginnen op 25 meter, stijgen geleidelijk naar 3.100 meter om op 2.650 meter uit te komen. In het begin van de bergen is de weg vrij slecht. El Niño heeft hier vorig jaar veel regen gebracht en diverse bruggen zijn weggespoeld. Soms moeten we een stuk omrijden en we hobbelen flink. Toch komen we op de geplande tijd aan (19:15 uur) en nemen een taxi (ƒ 1,20) naar hostal Cajamarca. We hebben vouchers voor het hotel, maar er is niet op ons gerekend. We krijgen toch een kamer en de volgende dag zullen ze gaan bellen (we horen er niets meer van). Later horen van de contactpersoon van SNP dat dat hotel wel meer problemen geeft. Oktober is de maand van de schoolreisjes en dit hotel zit dan ook vol met kinderen. En ze verdienen meer aan een kamer met vier kinderen dan aan twee volwassenen. En dan wordt de gereserveerde kamers gewoon geannuleerd. Er lopen een stuk of veertig schreeuwende kinderen rond, die gelukkig na de maaltijd vertrekken. Wij eten ook in dat restaurant met churrasco, mixed grill en filet mignon. We nemen voor de verandering eens een toetje: kaas met honing, pannenkoek met een sausje en fruit met aardbeienjam. Alleen het fruit is voor herhaling vatbaar. Boven voor onze kamer staat een zitje waar we gezellig een uurtje whiskey en jenever gaan zitten drinken.

Zaterdag 10 oktoberCajamarca

Na een duur ontbijt met ananassap uit een pak lopen we naar de busstraat, waar allerlei busmaatschappijen zitten. We zoeken de vroegste bus naar Trujillo uit (om 10:00 uur), zodat we daar op een redelijke tijd aan zullen komen als alles goed gaat tenminste.
Daarna gaan we de stad bekijken, die geheel is opgetrokken in koloniale stijl en in een mooi omgeving ligt. We lopen een tijdje rond over de overdekte markt en genieten van de indianenvrouwen met hun kleurige dracht. Daarna bezoeken we het gebouw waar de laatste Incakeizer Atahualpa in 1632 gevangen heeft gezeten (el cuarto de rescate) en deze heeft laten vullen met goud en zilver in ruil voor zijn vrijlating. De Spaanse veroveraar Pizarro heeft zich echter niet aan zijn woord gehouden. Er hoort ook een museum bij, allebei niet veel bijzonders.
Overal zien we prachtig opgemaakte taarten in allerlei kleuren. En die moeten natuurlijk geproefd worden. Ze zijn erg lekker. We lopen naar een andere markt, maar we krijgen snel het idee, dat de oefenwedstrijd Nederland-Peru live uitgezonden gaat worden. In onze kamer in het hotel zien we 'el naranja mechanica' (zoals Oranje daar genoemd wordt) met 2-0 winnen.
We gaan weer de stad in en boven op de Santa Apollonia Berg hebben we mooi uitzicht over de stad. 's Avonds komen we bij een Chinees restaurant terecht, waar ze om onduidelijke reden geen bier schenken. Naast gewone Peruaanse gerechten hebben ze ook Kantonese schotels waarvan de namen ons helemaal niets zeggen. Op goed geluk wijzen we wat aan en eten voortreffelijk met o.a. eend, kippenrolletjes gevuld met garnalen en een stoofpot met verschillende soorten vlees en vis. Samen met een anderhalve-literfles cola zijn we S/.55 (ƒ 35) kwijt.

Zondag 11 oktoberCajamarca

Na een ontbijt op het Plaza des Armas gaan we op een bankje zitten kijken naar alle indianen, die in hun zondagse kleding voorbij komen. Prachtig. We zitten daar een hele tijd te genieten.
We gaan op zoek naar een bus of 'collectivo' naar de 'ventannilles de Otusco', een oude pre-Inca begraafplaats met honderden in de rotsen uitgehouwen graven. We komen er niet uit, maar een aardige Peruaan brengt ons naar de juiste plaats. Voor ƒ 0,30 worden we acht kilometer verderop gebracht. Waarom het complex dicht is, weten we niet. Het is bovendien helemaal ommuurd met cactushagen, zodat we er ook niet illegaal in kunnen. Maar als we er langs gaan lopen, krijgen we toch een goed beeld van de graven. Het zijn trouwens niet meer dan gaten; alles is leeggeroofd.
We willen gaan wandelen naar de 'Baños del Inca', zo'n zes kilometer verderop. Op goed geluk nemen we een paadje en na een keer vragen, blijkt dat we op de goede weg zitten. Eenmaal in het dorp aangekomen, gaan we op ons een stoepje zitten verbazen over de grote getallen indianen die daar op pad zijn. Misschien komt het door de verkiezing, dat het er zo vreselijk druk is. Prachtig hoe al die mensen er uit zien. Vooral de vele rokken met randjes die de vrouwen aan hebben. Iedereen draagt een hoed, zowel de mannen als de vrouwen. Schitterend.
In Cajamarca gaan we naar dezelfde Chinees als gisteren. Hij is erg goed bevallen. We kiezen drie andere onbekende gerechten en krijgen een overheerlijk kip met ananas, perzik en zoetzure saus, kip met o.a. garnalen, pangsit, ei en paprika ook in zoetzure saus en kip met cashewnoten in een oestersaus. Heerlijk.
Als we naar het hotel lopen over het plein is het daar enorm druk. Het is er altijd al druk, maar nu helemaal. Iedereen geniet van een harmonie en mooi vuurwerk. Het is niet vanwege de verkiezingen, maar vanwege een of ander belangrijk persoon (verder komen we niet in het Spaans).

Maandag 12 oktoberNaar Trujillo

Voor de verandering kopen we broodjes met ham in blik voor onderweg. Vandaag gaan we met de bus naar Trujillo. Om 10:00 uur vertrekken we en om 12:15 uur krijgen we een lekke band. Dat is snel verholpen. Iedereen stapt in, we rijden tien meter en stoppen weer: lunchpauze. Wij kunnen het nauwelijks geloven. De andere mentaliteit blijkt ook uit een wekker: anderhalf uur lang loopt er eentje af. Dan pas durft iemand voorzichtig te wijzen naar de tas waar die wekker in zit en wordt hij uitgezet. In Nederland zou dat heel anders gaan!
Om 18:00 uur komen we in Trujillo aan. We gaan eerst naar het bureau van Aero Peru op het Plaza de Armas. Gelukkig is dat nog open en kunnen we de vliegtickets voor de volgende dag bevestigen. Dat moet je daar persoonlijk doen en liefst tweeënzeventig uur maar minstens vierentwintig uur van te voren. Wij zijn er dus net op tijd: een half uur speling. We nemen een taxi (S/.10 = ƒ 6) naar ons hotel Caballito del Totora in Huanchaco, een vissersplaats aan de kust. Hier verwacht men ons zowaar. We gaan bij een Belgisch restaurant eten (geen Belg gezien trouwens), dat er erg chique uitziet. We eten vis met een overheerlijk sausje, lasagna bolognese en paella (hoezo Belgisch). We drinken er lekker tapbier bij, maar na zeven glazen is het op. Als toetje nemen we appeltaart met ijs. Wim trakteert deze avond en dat heeft hij geweten: het is de duurste maaltijd van de hele reis (ƒ 50).

Dinsdag 13 oktoberTrujillo, naar Lima

De afgelopen dagen hebben we veel bewolking gehad, maar wel droog. Vandaag schijnt de zon weer volop. Voor het ontbijt gaan we naar vissersbootjes kijken, maar zien er slechts eentje. Dat zijn bootjes gemaakt van 'Totora'-riet zoals ze al honderden jaren gemaakt worden. Je komt er drijfnat uit.
Na een schandalig duur ontbijt (ƒ 18 voor een Amerikaans en twee continentale ontbijten) nemen we de 'collectivo' naar Trujillo. In ons handboek wordt deze keer de straat genoemd van het busstation dat we moeten hebben, maar nu staat die niet op de kaart, zodat we er niets aan hebben. We nemen maar een taxi naar de piramides die we willen bezoeken en dat blijkt een wijs besluit. De bus zet je nl af op de weg en dan moet je nog een half uur lopen. Nou worden we tot de ingang gebracht en we laten de taxi wachten. De zon- en maanpiramides zijn twee in piramidevorm gebouwde tempels van Abode-bakstenen uit de Moche-cultuur. Oorspronkelijk was de zonpiramide tweehonderdachtentwintig meter lang, honderdvijfendertig meter breed en achtenveertig meter hoog. Die is de grootste, maar is nog helemaal niet onderzocht en daar kun je dan ook niet in. Met die van de maan zijn ze bezig. Tot nu toe hebben ze verschillende tempels bovenop elkaar gevonden met veel gangen en ruimtes met prachtig muurschilderingen en giften. De schilderingen zijn geprepareerd en hartstikke mooi. Ze hebben meer schilderingen gevonden, maar daar zijn ze nog mee bezig en mogen we niet zien; ze verwachten binnen afzienbare tijd meer te vinden. Ze raden ons aan om over twee jaar terug te komen!
De taxi (ƒ 12 voor twee uur) brengt ons terug naar de stad en zet ons af voor het archeologisch museum. We zien foto's van de opgravingen en alle giften en een skelet die in de maanpiramide zijn gevonden.
Na een broodje hamburger nemen een busje naar Chan Chan, dat op de weg naar Huanchaco ligt. We moeten een half uur lopen en komen dan bij de vroegere hoofdstad uit de Chimu-periode. Dit was ooit de grootste stad aan de Stille Oceaan en is nu nog steeds de grootste pre-Columbiaanse lemen stad. Meer dan duizend jaar geleden woonden er 50.000 mensen die werden beschermd door een acht kilometer lange stadsmuur en twaalf meter hoge wallen. De muren zijn opgebouwd uit miljoenen kleibroodjes en zijn gemaakt door Huaca Prieta, een bevolkingsgroep die hier leefde rond 2.500 voor Chr. De muren zijn versierd met uit vochtig leem gesneden reliëfs van geometrische figuren en voorstellingen van bloemen, vogels en goden. Heel mooi om te zien. Omstreeks 1.450 na Chr. vernietigden de Inca's deze hoog ontwikkelde beschaving. De 20 km² grote stad is door de Spanjaarden verlaten aangetroffen.
In Huanchaco drinken we op een terrasje aan zee een paar biertjes alvorens we in het hotel onze spullen bij elkaar rapen en ons naar het vliegveld laten brengen voor de vlucht naar Lima. De een-uur-durende vlucht verloopt voorspoedig en we worden opgewacht door iemand van het hotel. Wat een luxe: een hele grote bus voor ons alleen. Toon Meeuwsen, hoteleigenaar van Mami Panchita aan de Av San Miguel 198, heeft de ervaring dat taxichauffeurs het hotel niet kunnen vinden en vindt het beter de gasten op te halen dan ze te laten verdwalen. We krijgen ook nog een welkomstdrankje. Heerlijk. Het is een prachtig oud gebouw dat helemaal opgeknapt wordt en allerlei oude tegelwanden en -vloeren, mooie plafonds en een prachtige inrichting heeft.

Woensdag 14 oktoberLima

Na een lekker ontbijt met verse broodjes met ham en kaas gaan we met een taxi de stad in. Het hotel ligt in de wijk San Miguel en is te ver lopen van het centrum. We bezoeken het San Francisco-kerk/klooster, dat vorige keer gesloten was. We krijgen een Engelse rondleiding en we vinden het erg de moeite waard. Het is een prachtig gebouw met mooie tegelwanden en -vloeren en indrukwekkende catacomben. Daar liggen de beenderen van maar liefst 25.000 mensen. Wel een beetje luguber, maar het maakt veel indruk.
Na wat winkels te hebben bekeken, gaan we een halve kip eten en doden de rest van de tijd op het Plaza de Armas met het bekijken van mensen. Het is zowaar zonnig en dat gebeurt niet zo vaak in Lima.
Met een taxi gaan we terug naar het hotel om onze spullen op te halen en met een volgende gaan we naar het vliegveld. We zijn ruim drie uur voor vertrek aanwezig en de rij is al lang. Gelukkig gaat het snel en we krijgen drie stoelen naast een raampje. We maken de laatste sols op aan bier en chips. Het vliegtuig vertrekt om 21:00 uur plaatselijke tijd, iets te laat, en na drieënhalf uur landen we op Curaçao, waar we na een uur weer vertrekken.

Donderdag 15 oktoberNaar huis

Naar Amsterdam is het nog acht uur en drie kwartier en komen daar om 17:15 uur Nederlandse tijd aan (zeven uur tijdsverschil). We zijn er dus te vroeg, maar die tijd gaat verloren door het wachten op de koffers. Die van Wim komt helemaal niet (samen met een stuk of vijftien anderen) en hij zal er een dagje op moeten wachten (de volgende dag om 11:00 uur wordt hij thuisbezorgd). Wim z'n zoon staat te wachten en we worden thuis voor de deur afgezet. Lekker luxe!

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.

Dit was een reis met SNP.