Woensdag 23 septemberNaar Chivay

We stappen op de bus die ons naar Chivay zal brengen. Vandaag gaan we de hoogte in: van 2.300 meter in Arequipa over een pas van 4.700 meter en terug naar 3.550 meter in Chivay. Hopelijk krijgen we geen last van hoogteziekte.
Het asfalt houdt al snel op, maar op de onverharde weg is het goed rijden. Al snel zien we een aantal vicuñas en guanacas. Vooral die laatste zie je niet veel. Om een uur of elf maken we een stop en drinken thee met cocabladeren. Dat schijnt overal goed voor te zijn. Het smaakt en ruikt een beetje naar spinazie. Achter het gebouwtje staat een lama erg dichtbij. Wat later zien we ook alpaca's, die wat kleiner zijn dan lama's, maar verder niet veel van elkaar verschillen. Ook zitten er andes-ganzen en zwarte ibissen. Het is een mooi landschap: lekker ruig met de Nevada Ampato, een berg van 6.280 meter, en enkele besneeuwde toppen. Er zijn wat wolken en als de zon weg is, is het meteen koud. In de zon is het op die hoogte erg uitkijken met verbranden.
We lunchen aan de kant van de weg met witte en bruine bolletjes en tonijn uit blijk. Smaakt goed.
Om 14:00 uur komen we in Chivay aan. Ondertussen is Mandy goed ziek geworden en nog een paar voelen zich heel niet lekker, maar met ons gaat het goed. Lia heeft een klein beetje hoofdpijn.
We lopen het dorp in en gaan op het Plaza de Armas zitten kijken naar de indianen. Vooral de vrouwen zien er prachtig uit. Allerlei kleuren en mooie hoedjes.
Daarna wandelen we een half uur naar de warmwaterbronnen. Sommigen gaan zich daar verpozen, terwijl wij er de voorkeur aan geven om bij een tentje een cola te drinken. Er is zoveel te zien, dat we ons geen minuut vervelen: de kinderen zijn erg leuk en bij het tentje horen een lamababy en een alpaca. De lama is erg nieuwsgierig en komt bij je snuffelen. Terwijl de alpaca groenvoer eet, krijgt de kleine lama de fles. Omdat er net klanten komen, moet Martijn dat doen. Even later komen er wat indiaanse vrouwen bij zitten die Incacola drinken (een hardgele, zoete frisdrank). Vooral die ene vrouw ziet er prachtig uit met veel rood, gekleurde randjes en biesjes en een mooie hoed.
Met de bus worden we teruggebracht naar het hotel Bolivar, omdat het inmiddels donker is geworden. 's Avonds blijkt toch wel een aantal mensen te lijden aan lichte hoogteziekte (hoofdpijn).

Donderdag 24 septemberColca Canyon

Tijdens het ontbijt doet Freek boodschappen voor het middagmaal. Het is vandaag de eerste wandeldag in de Colca Canyon. Dit is een diepe kloof waar de Río Colca doorstroomt. Die is niet lang, slechts vijfhonderd kilometer. Het hoogteverschil is echter enorm: meer dan vijf kilometer en ook de vele regen zorgt voor een groot waterafvoer. De erosiekracht is zeer groot en zo heeft deze kleine rivier een van de diepste kloven ter wereld kunnen uitslijpen.
 We rijden eerst met de bus naar Coporaque. Daar begint om 8:10 uur de tocht over circa twintig kilometer op een hoogte van ongeveer 3.500 meter. Via Ichupampa en Lari wandelen we naar Maca. Tijdens de wandeling zien we mooi hoe vanuit de oudheid ieder stukje grond is gebruikt om, via terrasbouw, gewassen te telen. Vroeger leefden hier meer mensen dan tegenwoordig (1 miljoen toen, 250.000 inwoners nu). Daarom worden grote delen van de terrassen momenteel niet meer gebruikt. Vooral de op de meest onmogelijke plekken gelegen terrassen liggen er nu verlaten bij. Grappig dat in dorpjes veel huizen zijn omheind met muurtjes waarop cactussen groeien. Toch een heel ander beeld dan prikkeldraad.
In een smalle kloof zien we 'colca's' waaraan de Colca Canyon zijn naam heeft ontleend. Dit zijn graanopslaggebouwtjes welke in dit smalle deel tegen de kloof geklemd zijn. In vroeger tijd werden ze gebruikt om het graan gedurende lange periode goed te houden.
We lunchen met harde, holle broodjes, kaas, tomaat, komkommer, sardientjes, banaan, mandarijn en avocado.
Bij Lari dalen we af naar de Colca-rivier om deze over te steken. We gaan van 3.315 meter snel naar 3.150 meter. Via een aantal grote rotsblokken steken we de rivier over. Hierna gaat het weer steil honderd meter omhoog naar Maca, waar de bus op ons staat te wachten.
We hebben de hele dag in korte broek gelopen. 's Ochtends is het bewolkt, 's middags af en toe een wolkje. Het begint dan wel meer te waaien en door al het losse zand worden we af en toe gezandstraald.

Vrijdag 25 septemberColca Canyon, Cabanaconde

We worden om 5:30 uur gewekt, want we willen condors gaan kijken. We rijden door de Colca Canyon naar Cruz del Condor. Zodra zon en wind gezamenlijk voor voldoende thermiek zorgen, stijgen hier Andes-condors op van de rotsrichels waar ze hun nesten hebben. We zitten daar zo'n twee uur te kijken en zien slechts drie kleintjes (bruine). Waarschijnlijk staat er te weinig wind. Condors zijn grote gieren met een maximale spanwijdte van drie meter en twaalf kilo aan gewicht.
We wandelen verder naar Cabanaconde, een afstand van ongeveer tien kilometer. We dalen voornamelijk af nl van 3.650 meter naar 3.250 meter. We zien veel vogels o.a. een buizerd, een Andes-specht en groene Andes-parkietjes. Sommige stukjes zijn vrij steil en liggen vol met los zand en grind. Op andere 'paden' liggen alleen stenen van allerlei formaat. Het is een warme dag en de zon brandt goed. Factor dertig wordt aangeraden.
In Cabanaconde zitten we in een grappig hotelletje. Heel simpel en klein. Wij hebben als enig stel een kamer met een tweepersoonsbed. Anderen moeten met meerderen een kamer delen. Er zijn gezamenlijke wc's en een douche met niet genoeg warm water voor iedereen.
's Avonds koelt het erg snel af als de zon ondergaat. Het temperatuurverschil tussen dag en nacht is hier erg groot.

Zaterdag 26 septemberCabanaconde

Bij het ontbijt krijgen we een overheerlijke bananenpannenkoek met aardbeienjam en natuurlijk mate de coca. Het smaakt ons zo goed, dat iedereen een tweede portie bestelt.
Daarna gaan we weer wandelen. Nieske blijft achter, omdat ze nog steeds ziek is en Jeanette heeft haar schoenen kapot gelopen en heeft alleen nog maar sandalen. De rest vertrekt met de bus (een uur rijden) naar het plateau van Lejepampa, een gebied ten zuidwesten van de canyon. We beginnen op 3.900 meter te lopen om langzaam naar 4.145 meter te stijgen. Zo kunnen we goed acclimatiseren voor het Incapad naar de Machu Picchu. Op het hoogste punt hebben we prachtig uitzicht op de verschillende vulkanen en bergen in de omtrek. Peru's meest actieve vulkaan, de Ubinas (5.672 meter), blaast af en toe stoom uit. Onderweg komen we een kleine kudde wilde stieren tegen. Bijna niemand vindt het geweldig.
Weer terug in Cabanaconde gaan we met z'n allen naar een café om chicha te drinken. Dat is een oud traditioneel Incadrankje, dat aangemaakt wordt met speeksel. Dit is de enige drank die de bevolking dronk voordat de Spanjaarden kwamen.
Om 23:45 uur worden wij uit onze slaap gewekt door een geweldige herrie/gedreun. Het is zo erg, dat wij denken dat de hele boel in zal storten. Als alle honden in de buurt (en dat zijn er heel wat) aanslaan, weten we dat het een aardbeving is.

Zondag 27 septemberNaar Arequipa

Alleen Hester, Willemijn en de gids hebben ook wat van de aardbeving gemerkt. De rest is er niet wakker van geworden. Later op weg naar Chivay zien we stenen en rotsblokken op de weg liggen. Om 6:45 uur vertrekken we weer naar Arequipa. We gaan eerder weg dan de bedoeling was om nogmaals een uurtje bij de Cruz del Condor te kijken, omdat we vorige keer niet zo heel veel gezien hebben. En we komen er toch langs. Het geluk is met ons. Na een half uurtje komt er een volwassen condor vlak langs. Wat verder weg zien we ook bruine kleintjes. Prachtige dieren zijn het.
Bij een mooi uitzichtpunt over de terrassen van de canyon zitten een paar mooie indianenvrouwen, waar we wat tuna (cactusvruchten) van kopen.
We lunchen in een theehuisje waar een lama gezellig binnen komt wandelen, de suikerpot op een tafeltje omgooit en lekker begint te smikkelen.
Om 15:30 uur komen we weer in Arequipa aan in hetzelfde hotel als de vorige keer. Voor het eten gaan we in een café/petit restaurant op het Plaza de Armas een pilsje drinken samen met Wim. Worden we door de Peruaanse eigenaar in het Nederlands aangesproken. We maken een gezellig praatje en het blijkt dat hij een Nederlandse vrouw en twee kinderen heeft die momenteel in Nederland wonen. Zelf heeft hij daar vijfentwintig jaar gewoond, maar wilde toch terug. Boven het restaurant is hij bezig een enorme ruimte om te bouwen tot restaurant. We mogen alles bekijken. Uiteindelijk hebben we ook daar gegeten. Lekkere uiensoep, een soort rollade, cordonbleu en rijst met schaaldieren. Samen met al het bier en de koffie met koekjes zijn we met z'n drieën 86 sol kwijt (ƒ 51).