Dinsdag 10 juliBoca del Toro

We halen wat broodjes bij de 'Coca-Cola-winkel' en pakken de spullen in die we vandaag denken nodig te hebben. Vannacht heeft het flink geregend, maar nu is het (nog) droog. We stappen in een boot voor een dagje uit. Eerst varen we naar een baai van het eiland Bartimentos, waar veel dolfijnen zouden moeten zitten. En dat is ook zo, want we zien er een hoop. De meeste niet zo dichtbij, een paar wel. Het blijven mooie beesten. We bekijken ze een poosje en gaan dan weer varen. Bij een restaurantje bestellen we alvast eten voor de lunch, zodat het straks niet zo lang duurt. Daarna gooien we het anker uit en gaan we snorkelen. De meeste hebben het nog nooit eerder gedaan en vinden het prachtig. Wij zijn wat te verwend en houden het snel voor gezien. We gaan lunchen met overheerlijke gebakken vis met banaan en rijst.
We varen weer naar het eiland Bartimentos wat een nationaal park is. We lopen door een stukje bos op zoek naar rode gifkikkertjes. Je moet goed kijken, want ze zijn maar anderhalf à twee centimeter groot. We vinden ze wel en kunnen ze mooi fotograferen en video en. We liggen even op het strand, maar houden dat niet zo lang vol. Langzaam lopen we terug en bekijken allerlei planten en bloemen. We zien ook kolibries en een paar grote vlinders en nog meer gifkikkers.
Op het moment dat we de boot instappen, begint het te regenen. En de boot is niet overdekt. We gaan nog ergens snorkelen, maar daar hebben we geen zin meer in. Met regen zie je trouwens toch niet zoveel. We blijven onder onze regenjassen zitten (we zijn een van de weinige die die meegenomen hebben).
Als we aangelegd hebben, lopen we meteen door naar de supermarkt voor een koud biertje. We zijn nu toch nat. Na een lekkere warme (elektrische) douche gaan we buiten op de veranda op de eerste verdieping van het hotel zitten. Mark en Daphne zitten er al en hebben ook dorst. We hebben zes blikjes gekocht, dus kunnen er wel twee van af.
's Avonds eten we bij een (dure) Italiaan. Martijn bestelt vis en krijgt een groot bord met heerlijk eten. Lia heeft niet zo'n honger en neemt alleen een salade van kaas. Ook lekker. De paraplu's komen goed van pas.

Woensdag 11 juliNaar Puerto Viejo (Costa Rica)

Vandaag varen we terug naar het vaste land.
We gaan op zoek naar die ene bakker die het dorp rijk is. We vinden hem, maar ze verkopen pas brood over twee uur. Wel hebben ze een soort krentenbollen waarvan we er een paar kopen. We moeten even op de boot wachten, maar niet zo lang. Zo in de zon is de tocht veel mooier dan als het regent. Als de zon schijnt, brandt hij gelijk en wil je meteen de schaduw in.
Op het vasteland staan vijf taxi's met laadbak op ons te wachten. In dit soort landen moet je altijd maar afwachten of ze inderdaad komen. In een goed uur rijden we naar de Costaricaanse grens. Onderweg worden we aangehouden voor een drugscontrole. Alle tassen moeten eruit waaraan een paar honden komen snuffelen. Al snel mogen we verder. Bij de Panamese grens leveren we bij Iris het paspoort in met een kopietje. Bij de Costaricaanse grens nog een kopietje, een kopie van het vliegticket en een toelatingsbewijs. Alles wordt erg snel geregeld. Iris vertelt dat er overal bekenden van haar zitten en dat dat een stuk scheelt. Van de Panamese naar Costaricaanse grens moeten we lopen met onze bagage. We moeten een brug over waarover ook treinen en vrachtauto's gaan. Als er zo'n voertuig rijdt, passen er geen voetgangers meer naast. De vrachtauto's die van de andere kant komen, worden onder een soort douche ontsmet.
Een bus wacht ons op aan de andere kant en alle bagage moet op het dak. Er is al gewaarschuwd, dat er wel een zeil overheen gaat, maar dat die een echte tropische regenbui niet tegenhoudt. Alles goed inpakken dus. Het is hier nog een uur vroeger dan bij ons. Het tijdsverschil is nu acht uur.
We zien steeds meer bananenplantages, kilometers lang. Alle trossen zijn ingepakt in blauw folie tegen de insecten. We stoppen bij een fabriek om even te kijken. Grote trossen hangen aan haken en er zijn verschillende baden met water en desinfecterend spul. Delmonte en chiquita komen allebei uit deze fabriek.
Er is ergens een bank open waar we dollars voor colones kunnen wisselen. 1.000 Colones kosten ƒ 8.
We rijden over de enige onverharde weg die we deze reis tegen zullen komen en na anderhalf uur komen we in Puerto Viejo aan. We kopen bij de supermarkt lemonfrisdrank en wat bier (Imperial, cerveza de Costa Rica). Bij de lodge is niks te krijgen, maar er is wel een koelkast. De lodge ligt een eindje buiten de plaats midden in de bush en bestaat uit een aantal hutjes. De laatste paar honderd meter kan alleen te voet af gelegd worden over een glibberig pad dat omhoog loopt. Wij 'schrijven in ' voor een tweepersoonshuisje (er zijn een vierpersoonshuisje, drie tweepersoonshuisjes en een achtpersoonshuis) en we krijgen er ook een. Een heerlijk idyllisch hutje met twee bedden, twee klamboes en een overdekt balkon met twee schommelstoelen. Hier zitten we 's middags wat te lezen, terwijl het buiten regent. Dan heeft het geen zin om rond te wandelen, want de vogels houden ook niet van regen.
De bus zet ons af in het dorp Puerto Viejo. Het is weer droog en we wandelen wat rond op zoek naar een leuk restaurant en komen bij 'Oro' terecht. Lekkere tonijn en mosselen. Zelfde prijs zo'n beetje als in Panama. We lopen terug naar het 'hotel', omdat de bus pas een paar uur later gaat. Op ons terras drinken we nog een biertje en gaan vroeg slapen onder het muskietennet.

Donderdag 12 juliNaar Fortuna

Goed 5:00 uur is het al licht en even na zessen staan we op. We wandelen rond op zoek naar vogels en kikkers. Als snel zien we rode gifkikkertjes en ook gifgroene. Die zijn een maatje groter dan de rode, maar ze vallen minder op tussen al dat groen. Er zijn veel bloeiende planten en de dauw glinstert mooi in de ochtendzon. We zien ook een grote, zwarte sprinkhaan en grote blauwe vlinders. Een toekan vliegt over. Martijn wordt doodgestoken en heeft allerlei grote bulten op zijn benen. Wij hebben ondertussen al tal van al dan niet etterende bulten. De etterende, die na een paar dagen spontaan openspringen, worden veroorzaakt door een klein soort steekvlieg.
Hierna gaan we ontbijten: erg uitgebreid met pannenkoekjes met banaan, roereieren, kaas, yoghurt, fruit. Erg lekker. We lopen terug naar de bus over het glibberige pad, waar wel een hoop houtblokken met gaasjes tegen het uitglijden liggen.
We rijden vandaag naar Fortuna. Eerst langs de zee naar Puerto Limon. De bakker hier heeft wel heel lekkere broodjes en op de markt kopen we komkommer, tomaten, ramboetans en yoghurt. De pinautomaat bij de bank doet het. Even later picknicken we langs de kant van de weg. Van Koos krijgen we er nog een uitje bij en het feestmaal is compleet. Het is erg warm.
Niet zo ver voor Fortuna rijdt de chauffeur een stukje om en brengt ons bij de rivier Rio Rafael waar normaal leguanen zitten. En die zitten er nu ook. Bosjes. Grote oranje, kleine zwarte en alle maten en kleuren daartussen. In feite zijn ze erg lelijk, maar wel fascinerend. We blijven er dan ook een hele tijd bij kijken hoe ze lekker op de struiken liggen te zonnen.
Even verderop is een veemarkt, een veiling waar koeien verhandeld worden. Het is erg leuk om te zien hoe dat hier aan toe gaat. Hierna rijden we naar Fortuna. We hebben net alle spullen in de kamer staan, als er een enorme stortbui met onweer losbarst. Gigantisch. Het is een mooi hotel met zwembad, bubbelbad en uitzicht op de Arenal, een vulkaan die zeer regelmatig uitbarst. Toen we hier vorige keer waren (1995) hebben we maar even een kleine gloed gezien. We hopen deze keer op meer. Voorlopig ligt de top in de wolken.Het dorp kennen we niet terug. Wel het pleintje met de kerk en een restaurant met een puntig rietdak, maar dat is dan ook alles. Iris heeft in de bus verteld wat we morgen allemaal kunnen gaan doen. Als er minimaal tien mensen zijn voor iets, dan gaan we met de eigen bus. Anders moeten we het zelf regelen en wordt het duurder. Wij willen graag naar Caño Negro, een nationaal park vol met vogels en krokodillen. Er zijn nog maar twee mensen die dat ook willen, dus moeten we het zelf regelen. Omdat het nu US$ 45 kost in plaats van US$ 25 gaan die andere twee niet mee. Wij laten ons niet afschrikken en boeken de excursie.
We gaan het dorp in om zovast brood en beleg voor morgenochtend te kopen. We doen er ook een biertje bij, dat we op de bank voor onze hotelkamer op de eerste verdieping opdrinken. Voor ons in de palmbomen kwetteren de vogels dat het een lieve lust is en daar tussendoor kleurt de hemel mooi roze. Wat wil een mens nog meer!
's Avonds eten we bij een pizzeria. Niet echt goedkoop, maar wel erg lekker.