Dinsdag 30 oktoberChitzén Itzá, naar Mérida

's Morgens vroeg rijden we naar de ruïnes van Chitzén Itzá. Het is een groot complex met veel gebouwen, maar de afstand tussen de tempels is klein. Toch sjouwen we er drie uur rond. Indrukwekkend is de 'tempel van de krijgers' waar de bekende Chac-Mool en de duizend pilaren staan. En natuurlijk 'El Castillo', gebouwd voor 800 voor Chr. en is zo'n vijfentwintig meter hoog. De Maya's gebruiken deze als kalender: vier x eenennegentig treden + platform = driehonderdvijfenzestig dagen. Deze Maya-cultuur heet de kukulcán.
Later vinden we een gang, die aangeeft dat de huidige Maya-tempel over een Tolteken-tempel is gebouwd (Quetzalcóatl). Aan het eind van de gang is een Chac-Mool gevonden, rood beschilderd, met drieënzeventig jade stenen. Die is duizend jaar oud.
Daarna met de bus (voor de laatste keer) naar Mérida, het einddoel in Yucatán. Een druk stadje met een gezellige markt, waarover we de hele middag slenteren. We treffen er veel toeristen en veel Engels sprekende Mexicanen aan. Een enkeling kan zelfs een woordje Nederlands. Cruyff, van Basten en Gullit zijn hier ook bekend. Dat is de eerste keer deze reis, dat we dat horen.
's Middags krijgen we na het eten van het restaurant gratis een tequila. Citroen op de rug van je hand, dan zout erop, likken en een slok nemen. Proost!
's Avonds gaan we uit eten met Wout, Ria en Machiel. Chic. 'Echte' Mexicanen met grote sombrero's. Lia heeft spareribs besteld en er wordt een klein oventje neergezet bij onze tafel waarop ze liggen te sudderen. Wout en Ria nemen geflambeerde banaan toe wat helemaal aan tafel wordt klaar gemaakt. Leuk om te zien. De piña colada is ook weer lekker: veel kokos erin. Alles bij elkaar wel duur (voor Mexico tenminste): 80.000 peso's (€ 50) met z'n tweeën.

Woensdag 31 oktoberMérida

Van Wil krijgen we een plattegrond van Mérida met hierop een wandelroute aangegeven, die we lopen. Veel kerken bezichtigen we van binnen. De kathedraal is niet open, omdat er een dienst bezig is. In het Government-paleis hangen veel mooie schilderingen die verhalen van Maya's moeten voorstellen. Ook het Grand Hotel bekijken we van binnen. Een prachtig oud koloniaal gebouw.
's Middags luieren we bij het zwembad. Geen zon helaas, maar we zijn al blij, dat het niet regent, wat het 's morgens wel heeft gedaan.'s Avonds gaan we met z'n allen uit eten, want het is de laatste avond, dat we compleet zouden zijn. Rein en Tiny gaan niet mee naar Mexico-stad, maar plakken er een week aan vast. Lekker eten, speech van Joop en Wil en aan Wil overhandigen we een afscheidscadeau.
Daarna gaan we met z'n elven naar de nachtclub, waar we de dag ervoor hebben gegeten, om wat te drinken. Om 0:30 uur vallen er nog vier af en blijven Wil, Wim, Marjan, Mieke, Jenny en wij over. Wim heeft iets gehoord over een bandje bij een disco. Wij met de taxi er naar toe: helemaal buiten Mérida. En warempel, ergens in de middle of nowhere veel auto's en een disco. Hartstikke druk met allemaal Mexicanen. Wij zijn de enige toeristen. Bij binnenkomst moet je een donkere gang door en dan kom je in een hypermoderne disco voor gegoede, kleine Mexicanen. Goede band, lekker gedanst. Veel mensen zijn verkleed, waarschijnlijk in verband met Halloween. Ze kennen een soort vogeltjes-/boerendans en op het eind hebben ze een 'André Hazes'zanger. Het lied wordt zeer hartstochtelijk meegezongen door alle aanwezigen. Prachtig.
Op de terugweg rijden we met een busje en twee Mexicanen (nou ja, een Guatemaal en een Dominicaan) mee. Onderweg komen we een soort eettentje tegen. Wij het busje uit, pilsje gedronken, verder met de taxi naar de zócalo. 't Is intussen 4:30 uur. Drie man staan in een bandje te spelen. Zomaar midden op straat, voor niemand! Op de hoek is al (nog?) een tentje open en drinken we koffie bij gebrek aan bier. Een dronken delletje vindt Wim bijzonder interessant. Gelachen!
We lopen terug naar het hotel waar we om 5:25 arriveren, net als de rest van de groep opstaat om zich klaar te maken voor het vertrek naar het vliegveld. Ze weten niet wat ze horen, als we ze vertellen, dat wij de hele nacht doorgegaan zijn.

Donderdag 1 novemberNaar Mexico-stad

Naar het vliegtuig dus. Om 7:30 uur vertrekken we naar Mexico-stad, nadat we van Rein en Tiny afscheid hebben genomen.
Hier begint het gekkenhuis pas goed. De grote, doorgaande wegen zijn allemaal afgezet. Wij gaan met een taxi naar ons hotel, maar het verkeer is door de afzetting een grote puinhoop. Ruim drie kwartier doen we er over (in plaats van een) en we moeten (met onze koffers) de laatste vijftien minuten lopen, want de taxi mag niet dichter bij het hotel komen. Later horen we dat de president ergens een toespraak hield. We 'volgen' het op de tv . Eenmaal aan de wandel zien we reuze spandoeken, overal confetti, rode lopers en een hele grote opruimploeg.
Na een bezoek aan de tearoom slenteren we rond, bekijken de kathedraal Metropolitana, de oude Tolteken-ruïnes en verschillende kerken. Overal worden voorbereidingen getroffen voor Allerheiligen/Allerzielen. Het ziet er veelbelovend uit. 's Avonds onderweg naar het restaurant de Opera komen we Wout, Ria en Nel tegen. Er speelt een driemans-orkest. Heel gezellig.
Met z'n vijven slenteren we naar Place Garibaldi en de Alameda. Onderweg komen we vreselijk veel verklede kinderen tegen met oranje doodshoofdjes en lampionnetjes met echte kaarsjes. Aan iedereen vragen ze iets. Omdat we al snel door onze munten heen zijn, kopen we allemaal grote zakken met snoepjes. Als je ziet hoe blij de kinderen hier mee zijn. Schitterend. En hoe sommigen er uitzien. Niet te geloven.
Bij terugkomst in het hotel drinken we met Nel, Joop en Machiel een biertje en wisselen we de ervaringen van de dag uit.

Vrijdag 2 novemberMexcio-stad, Teotíhuacán

Om 8:30 uur rijden we met een busje met z'n negenen naar de ruïnes van Teotíhuacán. De Azteken dachten dat dit de plaats was, waar mannen Goden werden. De zonpiramide is maar liefst vijfenzestig meter hoog en is zelfs hoger dan de piramide van Cheops in Egypte. De maanpiramide is lager, nl zesenveertig meter, maar door de hogere ligging zijn de beide toppen op gelijke hoogte. Ze liggen allebei aan de 'Dodenweg' (vier kilometer lang). In het Quetzalpapalotlpaleis zijn mooie reliëfs te bewonderen. Dicht in de buurt ligt Tetitla, een tempelruïne, met de mooist gekleurde reliëfs/tekeningen. Op de terugweg doen we de Guadeloupekerk aan. De oude kerk zit vol met levensgrote scheuren. De nieuwe is een soort bedevaartplaats voor de Mexicanen, zoals Rome voor de Europeanen. Er is een muurafbeelding, die je alleen maar goed kunt zien als je op de lopende band gaat staan. Een belachelijk gezicht in een kerk. Veel mensen schijnen op hun knieën vanaf de plaats naar de hoger gelegen kerk te gaan (allemaal trappen). Wij doen dat niet. Het is er wel druk, want ook 2 november is alles dicht en hebben de Mexicanen een vrije dag.
Na een broodje gegeten te hebben, gaan we richting kathedraal op de zócalo om te kijken of er nog wat te beleven valt. Al snel horen we trommelgeroffel. Een groep indianen is prachtig uitgedost en danst onvermoeibaar allerlei exotische dansen. Een prachtig gezicht. Je blijft er naar kijken. Later komen we meer van dit soort groepjes tegen.
Daarna slenteren we over de markt. Van alles wordt er verkocht: van naaimachineonderdelen tot onderbroeken, van kerstboomlampjes tot de meest kitscherige speeltjes.
's Avonds eten we bij een Spanjaard aan de Alameda. Samen voor een ton! We betaald met de creditcard, want wat we nog aan geld hebben, zullen we 's avonds en 's morgens nodig hebben. We kunnen niet wisselen, want de banken zijn dicht.
In het restaurant van Latin American Tower (de hoogste toren van Latijns-Amerika) houden we een afscheidsborrel. Zo ver als je kunt kijken, iedere kant op, zie je allemaal lichtjes van Mexico-stad. Prachtig. Een gezellige avond (Wout, Ria, Theo en Karin ontbreken), maar wel duur. Bier kost 8.000 peso's (ƒ 8) tegenover normaal 3.000 à 4.000.

Zaterdag 3 novemberMexico-stad, naar huis

De laatste dag. We willen uitslapen, maar we zitten zo in het ritme van vroeg opstaan, dat we om 7:15 uur alweer uit bed zijn.
Na een ontbijt gaan we terug naar de zoo. Wout, Ria en Nel zijn geweest en toen waren de panda's buiten. Dat willen wij ook graag zien. Met de metro een fluitje van een cent. En jawel, maar liefst vier beren zijn buiten, lopen heen en weer, liggen lekker te zonnen en eten bamboe. Prachtig gezicht. De rest van de beesten wordt gevoederd en dat is leuk om te zien. Na enige tijd rondgedwaald te hebben, gaan we terug naar de Alameda voor de laatste zonnestraaltjes. Veel andere reisgenoten denken er ook zo over en treffen we hier dus.
Iets na 12:00 uur rijden we met de hele bups naar het vliegveld, checken in, nemen afscheid van Wil en gaan het vliegtuig in. Na een tussenlanding in Montreal vliegen we via Madrid naar Amsterdam. We vertrekken op tijd en in Madrid zouden we anderhalf uur tijd hebben om over te stappen. We komen echter anderhalf uur te laat aan, zodat we moeten rennen om ons vliegtuig te halen. Het gevolg is wel, dat onze koffers niet in hetzelfde vliegtuig zitten en pas 's middags mee zouden komen. We zullen ze morgen ophalen als we toch naar Driehuis zouden gaan. Op Schiphol worden we opgewacht door Herman, Gabriëlle, Thomas en Simone.

Dit was een reis met Baobab (tegenwoordig Sawadee).

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.