Woensdag 10 oktoberNaar Chiapas de Corza

Om 5:30 uur moeten we op; om 6:00 uur ontbijten we; om 6:20 uur rijden we met taxi's naar het busstation; om 7:15 uur gaan we met de openbare busdienst naar Chiapas de Corza, een lange busrit. Het wordt een warme, bewolkte dag met af en toe een verkwikkend buitje. Tussen de middag zijn we in het dal van Juchitán, waar de zon door komt en het meteen bloedheet is.
Onderweg zien we veel cactussen en roofvogels. Om 17:00 uur komen we in Tuxla aan, waar prompt de bus kapot gaat. Twee uur zitten we in een cafeetje, voordat hij het weer doet.
Tegen achten komen we in het 'slechtste' hotel van deze reis aan. Nou, dat valt allemaal wel mee. Het (bruine!!) water is een probleem(pje) en er zit een grote sprinkhaan, maar voor de rest gaat het goed.

Donderdag 11 oktoberSumidero canyon, naar San Cristobal de las Casas

Om 7:00 uur ontbijten we in Chiapas de Corza aan de waterkant. Een bewolkte dag zal het worden, 's middags een beetje zon. Om 7:45 uur schepen we in in twee bootjes voor een tocht van tweeënhalf uur door de Sumidero canyon. Wat schitterend is dat. Fantastisch. Goede stuurlui. Bij de mooiste plekjes stoppen ze steeds, zodat we rustig foto's kunnen maken. De canyon is veertig kilometer lang en de wanden gaan vaak duizend meter loodrecht omhoog. Hier stortten zich in de zestiende eeuw circa duizend indianen naar beneden, die de dood verkozen boven overgave aan de Spanjaarden.
Een schitterende hoeveelheid vogels maakt het geheel spectaculair: veel reigers (witte en grijze), roofvogels (welke weet niemand) en pelikanen. Ook zitten er kleine, grijze krokodillen, maar omdat het bewolkt is, zien we die niet. Anders liggen ze op de oever te zonnen. Jammer.
Om 10:15 uur zijn we terug en slenteren we even door het plaatsje. Op het politiebureau staan en hangen een paar boeven achter tralies! Om 12:00 uur gaan we met de openbare bus naar San Cristobal de las Casas. Werkelijk niet te geloven: verliest die bus in een beetje scherpe bocht zomaar allebei z'n accu's. Liggen die honderd meter achter de bus midden op de weg! En de kabels hangen tot op de weg achter de bus. Maar accu's heb je verder niet nodig om te rijden. Dus worden ze opgepakt en in een bagageruim gezet.
Om 14:00 uur komen in de vroegere hoofdstad van Chiapas aan. Wederom een prachtig hotelletje. Even later lopen we een restaurantje te zoeken, als we achterna geroepen worden. Wat is de wereld toch klein: twee vroegere buurvrouwen (die een half jaar in het huis van Karin en Peter hebben gewoond) komen op ons af. Wat verschrikkelijk toevallig! Zij zitten net met twee andere meisjes te eten en wij gaan met hen mee. Lekker gekletst en over en weer de meest indrukwekkende verhalen verteld.Nadat we onze spaghetti op hebben, wandelen we nog even over de zócalo en beklimmen een heleboel treden om naar een kerk te gaan, alwaar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Onderweg kopen we snel even wat kaarten en postzegels.
Het duurt twintig minuten voor het water van de douche in het hotel warm wordt.

Vrijdag 12 oktoberSan Cristobal de las Casas

Om 7:00 uur staan we op om het begin van de markt mee te maken. Vanuit de omliggende dorpen komen de mensen om hun goederen te verkopen of om inkopen te doen. In deze omgeving vind je pas echt kleurig geklede mensen. Hierna vertrekken we naar Chamula, een traditioneel Tzotzil-dorpje, tien kilometer buiten San Cristobal. De kerk is de grootste bezienswaardigheid. Het is een heel eenvoudige kerk zonder banken, maar er branden honderden kaarsen en er staan tientallen beelden welke bij festiviteiten mee naar buiten genomen worden. Dit geeft een prachtige sfeer. Men bidt hier niet gezamenlijk zoals bij ons, maar alleen of met een klein groepje. Daarbij kan raad gevraagd worden aan een soort priester, een tussenpersoon tussen God en de gewone mensen. Rauwe eieren worden over de armen gesmeerd om vruchtbaarheid af te smeken en er wordt coca cola gedronken, waardoor men gaat boeren, zodat men rein van binnen wordt. Tijdens ons bezoek aan die kerk breekt een van de glazen waarin de kaarsjes staan. Wij moeten meteen de kerk uit.
Vervolgens lopen we naar het volgende dorp, Zinacantán, waar de bus ons zal oppikken. Tijdens de wandeling begint het enorm te regenen, zodat we totaal verzopen aankomen. Na even snel in de kerk gekeken te hebben, gaan we vlug naar San Cristobal terug om droge keren aan te doen.
's Avonds gaan we bij Serge Castro op bezoek. Deze meneer heeft z'n beroep gemaakt in het verzamelen van kleding en gebruiksvoorwerpen van de verschillende dorpen in Chiapas. Wat een schitterende verzameling heeft die man. Vooral de kostuums zijn prachtig (en veel!).

Zaterdag 13 oktoberNaar Huehuetenango, Chichicastenango (Guatemala)

Na een vroeg ontbijt vertrekt tegen zevenen de bus naar de grens met Guatemala. Het is druk en er staan zelfs veel mensen in het gangpad. Het is koud en mistig. Aan de grens regelt Wil de paspoorten/visa/stempels zodat wij ondertussen geld kunnen wisselen bij mannetjes die met stapels quetzals rondlopen. Ondertussen schijnt de zon (bloedheet) en wordt de natte kleding/schoenen te drogen gelegd.
Aan de overkant staat reeds onze vaste bus voor Guatemala met chauffeur op ons te wachten. Helaas voor Wil en Wim zijn er maar negentien plaatsen, zodat zij om de beurt moeten staan/op de grond zitten.
Het is haast niet te geloven, maar Guatemala is mooier dan Mexico. Niet qua natuur betreft, die komt vrijwel overeen, maar wat de mensen betreft. Ze zijn veel bonter gekleed en daardoor visueel veel aantrekkelijker. Ze zijn veel vriendelijker, maken minder problemen met foto's en het eten is ook lekkerder.
Onderweg komen we langs een grote bad- en wasplaats in de buurt van Huehuetenango. Mannen en vrouwen strikt gescheiden. Niemand heeft problemen met foto's en dat valt ons erg mee. Een prachtig oud mannetje vindt het zelfs prachtig, dat hij op de foto mag! In Totonicapán stoppen we, zodat we de markt kunnen bekijken. Schitterend, wat een kleurig geheel. Het eerst stoppen we om een zakje patat mét (ketchup en een of andere crème) te kopen. Lekker. Heerlijk rondgeslenterd. We worden voortdurend uitgelachen, omdat we zo groot zijn (zelfs Lia!) en waarschijnlijk ook, omdat we in hun ogen gek gekleed gaan (spijkerbroek met T-shirt) en er zelden toeristen op deze markt komen (we zien er geen enkele andere). Bij een van de kraampjes kopen we een heel mooi handgeborduurd hesje, zoals de vrouwen die hier dragen. Prijs: 50 quetzal - ƒ 17,50.Markt in Chichicastenango
Met de bus gaan we verder naar Chichicastenango. Onderweg stoppen we een paar keer om foto's te maken van de schitterende uitzichten (vanwege de mist en het zicht op de vulkaan Sankta Maria; later ook voor de zonsondergang).
Prachtig koloniaal hotelletje, compleet met open haard op de kamer!
Dat het veel toeristischer is, kun je meteen merken aan het geschooi van de mensen. We gaan bij een klein restaurant eten. Zitten we net, valt het licht uit: gezellig. Men komt meteen aandragen met kaarsen (veel gebroken) en dat geeft een heel aparte sfeer. En mooi oud baasje komt ons vertellen, dat de bestelde frieten niet doorgaan vanwege de stroomuitval. We eten lekker voor 42 quetzal (ƒ 14) samen. Na de stroomuitval wordt meteen de deur van het restaurant gesloten, waarschijnlijk omdat schooiertjes anders ongemerkt binnen zullen komen.
Prachtige binnentuin hebben ze bij het hotel, compleet met papegaai- oftewel paradijsbloemen.

Zondag 14 oktoberChichicastenango, naar Panajachel

Alweer vroeg op: 6:30 uur. Na een snelle douche lopen we naar de Santo Tomáskerk. Iedere zondag wordt hier een markt gehouden waar van heinde en ver Quiché-indianen komen om waren te kopen en te verkopen. Sommigen moeten de dag ervoor al vertrekken om op tijd aanwezig te zijn. Allerlei verschillende stammen komen om te bidden. Heel de trap zit vol met indianen.
In de verte klinkt trommelgeroffel, wat langzaam dichterbij komt. Dan komt er een fluitje bij en komen de trommelman en de fluitist in zicht. Daar achteraan lopen eerst de mannen en dan de vrouwen van een stam in hun zondagse kledij. Elke stam heeft z'n eigen klederdracht en elke groep (die bestaat uit een aantal stammen) heeft z'n eigen van Maya afgeleid dialect. Verschillende groepen verstaan elkaar niet. Bovenaan de trap worden verschillende ceremonies verricht en onder veel wierook wordt een donderbus afgestoken. Pas daarna gaan ze de kerk in en wordt verder gebeden. De hele ochtend arriveren zulke groepen.
Binnen in de kerk worden allerlei rituelen gehouden om de goden gunstig te stemmen. Een heel aparte sfeer: een kerk vol met zingende indianen, kaarsen en wierook. Buiten onderaan de trap worden volop bloemen verkocht en alles wat de kerk ingaat, wordt bewierookt.
We brengen de hele morgen op de markt door, zo indrukwekkend is het. Later trekt over de markt een processie: een aantal mannen hebben een heiligenbeeld op een baar geladen en met kaarsen trekken ze de markt over.
's Middags gaan we met de bus naar Panajachel, alwaar we de boot nemen naar San Pedro, anderhalf uur varen in het zonnetje. Een eenvoudig hotelletje en alles is waanzinnig goedkoop. We worden in de openluchtbar heel vriendelijk ontvangen door Juanito. Als Martijn door een bank zakt, moeten ze vreselijk lachen: een emergency.