Woensdag 13 aprilSantiago de Cuba
We krijgen een uitgebreid ontbijt met omelet met ham en kaas en sapota's. Koffie is altijd erg, heel erg sterk en wordt vaak opgewarmd in de magnetron. We hebben nog nooit zoveel koffie gedronken in een vakantie.
We dwalen door de stad. Veel enorme volle vrachtwagens die dienst doen als bussen. Overal muzikanten op straat. Het Plaza Dolores is voller dan Plaza Céspedes, wellicht omdat hier meer schaduw is. Erg weinig toeristen hier. Hoe meer we naar het oosten lopen, hoe minder we lastig gevallen worden. Aardige mensen, veel ijswinkels, schooltjes, wasserijen, kleine handeltjes op straat, koekstalletjes. In elk park, en dat zijn er nogal wat, gaan we zitten en mensen kijken. Er rijden een paar Nederlandse bussen, volle auto's en oude auto's. Veel oude auto's.
Het is erg warm vandaag, heel erg warm. Het is hier dan ook de warmste streek van Cuba.
We dachten dat we een eenvoudige lunch hadden besteld met omelet met ham en kaas, maar we krijgen ook bonensoep, rijst, salade en patatjes. Het smaakt prima.
Daarna houden we siësta.
Van Klaas Jan en Manon horen we dat de landstitel gevierd wordt. We gaan de opgegeven richting uit en de muziek achterna. Tegen vieren is het al druk. Iedereen loopt met een plastic waterfles van 1,5 liter rond, die je hier (leeg) kunt kopen. Maar er zit geen water is, maar bier. Andere hebben grote mokken. Kleine bekers zoals bij ons, zie je niet. Thermoskannen, grote potten, kleine emmers en pannen, een fles van drie liter. Overal waar bier in kan, zit bier in. Zelfs een emmer van tien liter komt voorbij. Wat kan men hier zuipen. Niet te geloven. Men drinkt vaak met een groepje waarbij de fles van mond tot mond gaat. Het wordt betaald in peso's en kost waarschijnlijk niets. Wij raken met een groepje jongens aan de praat die een grote tinnen kroes hebben. Wij krijgen deze ook aangeboden en maken daar graag gebruik van. Er zijn kleine kermissen voor de kinderen, karren met geiten, etenskraampjes met hele varkens, lollies en taarten. Er is geen verkeer, alleen de grote tankwagens met nieuwe ladingen bier mogen er door. We geven de jongens een CUC en eentje gaat er nieuw bier halen. Hij blijft erg lang weg en later zien we de reden. Bij de bierkraampjes is het zo druk, dat als iemand bier heeft bemachtigd, die door zijn maten uit de massa getrokken moet worden. Weer gaat de kan van mond tot mond. Ze spreken drie woorden Engels, net zoveel als wij Spaans. Maar we begrijpen elkaar. Er komt nog een man bij die wat Duits praat en weet, als wij vertellen dat we uit Nederland komen, dat wij hem zouden moeten kunnen verstaan. En dat lukt. Hoe langer hij blijft, hoe beter hij Duits gaat praten. Het wordt steeds drukker. Wij zijn, samen met Klaas Jan en Manon, de enige toeristen, de enige blanken. Iedereen swingt, overal dansen mensen en soms hebben we het idee dat we ineens over een dansvloer lopen. Iedereen heeft zijn kinderen meegenomen. Jong en oud, slank en dik, alles swingt, danst de salsa, zingt en drinkt. Veel pst, pst, pst, klapzoen in Lia's oor. Het is een groot feest. We blijven ons verbazen over de hoeveelheden bier. Waarschijnlijk is iedereen vanavond bezopen. Als het nog veel drukker wordt, gaan we maar weg. De wijk staat ook niet al te goed bekend, zeker 's avonds niet. We gaan naar het Casa Grande op het Plaza Céspedes voor een (voor de Cubanen duur) biertje. We zitten aan de kant en hebben mooi uitzicht op het plein met al z'n mensen en oude auto's. Er speelt een bandje en als je hen wat geeft, komen ze bij je tafel spelen. Het is nog steeds erg warm. Wat wil een mens nog meer!
Als we naar ons huis terug lopen, blijkt in onze wijk het licht uitgevallen te zijn. We eten bij kaarslicht heerlijke kip. Om het dagboek bij te kunnen schrijven, om nog een biertje te drinken, om naar muziek te luisteren, omdat de fan niet werkt, gaan we weer naar het plein, waar wel licht brandt. Na het eerste pilsje zitten we aan het 'raam' en speelt er weer live muziek. Men schenkt hier de cocktails uit de losse pols: geen maatjes en meestal flink veel rum. Het kost hier ook niets. Het zal nog steeds een graad of 30 zijn, geweldig
We krijgen veel sms-jes van André: de paus is dood, ook prins Reinier, Anton Heiboer en Walli Tax. PSV is door naar de halve finale van de Champions League. Het is druk op het plein met alleen zitters, geen drinkers. Heerlijk relaxed. Buiten komt een drumstel voorbij en een paar trommels. Het feest duurt de hele nacht.
Achter ons staat een goochelaar zijn kunsten te oefenen. Later gaat hij de tafels langs. We nemen nog een Bucanero. We zitten hier zo lekker. En het blijft warm, erg warm. Geen zuchtje wind.
Tegen halftwaalf zijn we terug in het huis en doet het licht en dus ook de fan het weer.
We moeten 30 CUC betalen voor vier maaltijden. Als presentje doen we er wat zeep bij.
Donderdag 14 aprilNaar Baracoa
Martijn is jarig en wordt door iedereen gefeliciteerd. Ook Jezus is op de hoogte.
Het is bewolkt en erg vochtig. De airco in de bus wordt vandaag erg gewaardeerd. Er wordt een grote doos de bus in geschoven.
Onderweg naar Baracoa komen we langs Guantánamo, bekend van het liedje Guantanamero en de Amerikaanse basis. Daar mag je zelfs niet in de buurt komen. Verderop langs het strand gaan we voor de laatste keer zwemmen in de Caribische Zee. Er ligt veel fossiel koraalrif op het strand. En veel hete steentjes, geen zandstrand. De doos gaat mee. Wij gaan zwemmen en zien iedereen om de doos staan. Al snel worden we gewenkt en Marcel heeft een grote taart geregeld. Vrij zoet, maar wel lekker. Wat er overblijft gaat naar een groep Cubanen even verderop aan het strand. Dat wordt met gejuich ontvangen en ze komen voor Martijn zingen. Later spelen en zingen ze nog een keer en een klein jongetje brengt Martijn een paar mooie steentjes als cadeau. De Cubanen hier ter plaatse hebben drie dagen vakantie gekregen.
Het is hier erg droog en er groeien veel grote cactussen. Als we doorsteken naar Baracoa gaan we omhoog en wordt het steeds groener. Hier regent het weer veel meer. Baracoa is een lang gerekt plaatsje en ligt aan de Atlantische oceaan. We krijgen een kamer die we even later ruilen met Wilma en Marjan, omdat die alleen een tweepersoonsbed hebben. We eten lekkere verse broodjes met ham en kaas.
We wandelen het centrum door en zien El Yunque liggen, een tafelberg, die we morgen gaan bewandelen. Het is knap warm en we gaan in een parkje zitten met een grote fles water en wat blikjes limoensap. Later gaan we naar een terras, lekker in de schaduw, en drinken een mojito en een daiquiri. En later een Bucanero samen met wat andere groepsleden. We krijgen een stukje chocolade aangeboden uit de plaatselijke fabriek, dat heel erg bitter is. Aan een klein stukje heb je genoeg.
Voor het avondeten hebben we weer kreeft besteld. Marcel had gezegd dat ze aan deze kant van het eiland kleiner zouden zijn dan aan de Caribische kust. We laten de rest (rijst, salade, bananen, fruit) allemaal staan en eten ons helemaal klem aan de kreeft. Hoezo klein
Kosten CUC 10 p.p. In het parkje gaan we uitbuiken.
Om 21:30 uur hebben we de groep uitgenodigd voor een borrel in verband met de verjaardag. Het duurt even voordat iedereen z'n drankje heeft, maar het is wel gezellig.
We zetten 's nachts het raam open, omdat de airco teveel herrie maakt en we geen fan hebben. Dan nog maar wat muggenbulten.
Vrijdag 15 aprilWandeling El Yunque
Lekker ontbijt met brood, ham, kaas, koffie, chocolademelk, fruit.
In twee vrachtauto's gaan we naar de voet van El Yunque. We komen langs de chocoladefabriek die je erg goed ruikt. Veel cacao-, kokos- en bananenbomen. Alles staat dwars door elkaar heen. Geen mooie plantages, meer een rommeltje. Heeft ook wel wat. Ideaal wandelweer vandaag: droog, bewolkt, maar wel erg warm. We doorwaden een rivier tot halverwege de knie. Er liggen veel stenen en sandalen zijn wel handig voor onze tere voetjes. We zijn ook niks gewend.We moeten 500 meter omhoog lopen. Zweet, zweet, nog meer zweet. De totale afstand is slechts 6,5 kilometer, heen en terug, waar we heen 2,5 uur en terug 2 uur over doen. Op de top hebben we mooi uitzicht op de baai beneden. Wel wat heiig. Boven op de top staat een hoofd, zoals we die overal al gezien hebben. Af en toe voelen we wat spettertjes regen. Als het maar droog blijft tot we beneden zijn, anders wordt het zo'n glibberpartij. Een kleine slang heeft een kameleon gevangen. De gids geeft ons kokosnoten en zoete citroenen.
Beneden bij de rivier gaan we zwemmen om af te koelen. Heerlijk water. We zitten lekker in de watervallen zodat onze ruggen een stevige massage krijgen.
Met de auto's gaan we bij een boer varken van het spit eten. Weer meer vegetariërs in de groep. Het varken is lekker. Ze hebben ook kokosnoten, grapefruits en koud bier. Het begint licht te spetteren.
Weer terug in Baracoa kopen we water en gaan we douchen. Na een half uur valt de elektriciteit uit. Samen met Wilma gaan we wat drinken. In een plaatselijk kroeg bij het fort bij het strand bestellen we bier, wat ons enige moeite kost om het te krijgen. Ze hebben tapbier waar men het schuim afhaalt. Eerst zitten we buiten onder een grote betonnen paraplu, maar al snel gaat het harder regenen. We gaan onder het afdak zitten, binnen ruikt het niet erg fris, en nemen nog een biertje. Ook hier valt nu de elektriciteit uit en kunnen we geen bier meer krijgen. Het giet ondertussen. Tussen de buien door gaan we op zoek naar een bar met flessen of blikjes. We vinden alleen het (open) terras van gisteren en slepen een tafel en een paar stoelen onder een afdak en bestellen Bucanero. Een paar Cubanen hebben vier grote flessen rum op tafel staan. Af en toe een plensbui. Als het weer even droog is, lopen we terug, want wij hebben ons eten voor 20:30 uur besteld. De straten zijn in halve riviertjes veranderd en we lopen te soppen.
We krijgen dezelfde bijgerechten als gisteren en nu met heerlijke vis in een tomaten/kokossaus. Het giet bij tijd en wijlen. We hopen dat alle regen nu valt en dat het morgen weer droog is als we weer gaan wandelen.
Zaterdag 16 aprilWandeling Baracoa
Het is een heel stuk afgekoeld.
De geplande wandeling langs de Rio Toa gaat niet door vanwege de regen die vannacht is gevallen. De steile stukken zouden te glad zijn en men denkt dat het straks weer gaat regenen. Als alternatief gaan we met de twee wagentjes naar het Humboldt N.P., ruim een uur rijden. De weg wordt steeds slechter. De omgeving is erg groen en erg mooi.We gaan zeven kilometer wandelen en zullen hier vier uur over doen. Meest brede paden, langzaam omhoog, omlaag is soms glibberen. We zien een papegaai, een specht en een tocororo. Bij de lunch krijgen we weer kokosnoten en ook een cucurucho, een plaatselijke lekkernij, een hoorntje van palmbladeren gevuld met een mengsel van kokos, suiker, honing en vruchten. De mensen maken ze zelf en ze doen dat allemaal iets anders.
Vlak bij de waterval gaan we (met een paar man) zwemmen. Eerst een stukje lopen door het water over keien, dan zwemmen. Het water is heerlijk koel en de kracht van de waterval is enorm. Een gids klimt de rots op en duikt zo het water is. We frissen lekker op.
Het zou gaan regenen vandaag; eerst om 11:00 uur, dan om 14:00 uur, maar het blijft droog.
We moeten veel riviertjes doorwaden. In het begin zijn het er een paar en dan trekken we onze wandelschoenen uit. Bij de eerste kunnen we volgens Marcel met blote voeten door het water, want er ligt zand. Wij voelen alleen maar scherpe steentjes. Volgende keer toch maar de sandalen aan. Het laatste stuk zijn veel riviertjes achter elkaar. De een houdt z'n sandalen aan, maar niet iedereen heeft die. Sommige trekken telkens de schoenen uit, anderen banjeren met schoenen en al door het water.
Het laatste stukje gaan we met de boot: drie roeiboten met roeiers. Heerlijk rustgevend. Aan het eind staat er een fruitbuffet klaar.
Iedereen zamelt spullen in die afgegeven worden, waarna ze verdeeld worden onder de arme mensen.
's Avonds eten we met z'n allen ons laatste avondmaal. Zwaardvis van de gril en garnalen in kokossaus. Lekker. We drinken nog een afzakkertje op het buitenterras. Het is er afgeladen vol. De serveerster kent ons nog van vanmiddag en regelt heel snel plaats voor ons.
Zondag 17 aprilNaar Holguin, naar huis
We rekenen af in ons huis: kreeft en vis kost 10 CUC per persoon. Het smaakte geweldig.
Met de bus rijden we naar Holguin. Het eerste stuk is dezelfde slechte weg van gisteren. Er is bijna geen verkeer. Het is bewolkt en koel.
Marjan is jarig. We zingen in de bus en zij trakteert iedereen op een cucurucho.
We nemen een moeder met kleine baby en man mee, die gaan stemmen in een naburig dorp. Ze kunnen in deze streek kiezen uit twee mensen uit die ene partij, die een soort afgevaardigde wordt.
Het begint te regenen. Gisteren heeft het in Havana en Holguin ook al geregend en de mensen vierden feest op straat om dit te vieren. Het is zo lang erg droog geweest.
Onderweg maken we een fruitstop. Bij een familie krijgen we kokosballetjes, kaas, papaja, sinaasappel en kokosnoten. En natuurlijk koffie. Sterke koffie.
In Holguin horen we weer veel pst, pst, pst. Wij dwalen door de plaats waar erg veel pleinen zijn. Het is zondag, vrij stil op straat en de meeste winkels zijn dicht. Toch vinden we een kleine open zaak, waar we Havana Club Rum kunnen kopen: een literfles kost 5,20 CUC. Een fles moeten we op bestelling meenemen voor Gerda en Carlo. De man voor ons in de winkel neemt al een slok van zijn rum tijdens het afrekenen. Er zijn terrasjes op straat waar men enorme porties ijs eet. De mensen staan er voor in de rij. Om binnen te kunnen zitten, staat buiten een man of veertig te wachten. We gaan lekker in het park zitten kijken.
We moeten om 16:00 uur op het vliegveld zijn. De rechtstreekse vlucht naar Amsterdam vertrekt op tijd om 19:00 uur.
Maandag 18 aprilNaar huis
Om 10:00 uur 's morgens landen we op Schiphol.
Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.
Dit was een reis met SNP.