Dinsdag 5 aprilTrek Valle de Viñales

Om 8:00 uur verzamelen we bij de kerk, een paar minuten lopen. Eerst bezoeken we een sigarenwarenhuis. Hier worden bladeren gedroogd en verpakt. Vooral de droogruimte ruikt erg naar ammoniak, wat erg op onze longen slaat. Het is echt veel werk zo'n sigaar maken, geen wonder dat ze duur zijn.
Er moet weer veel vergaderd worden en uiteindelijk krijgen we toestemming om in de tabaksschuur te overnachten, wat eigenlijk ook niet meer mag. Ook krijgen we de mogelijkheid om morgen aan het eind van de dag door grotten te lopen (twee á drie uur) in plaats van over een mojote te wandelen. Het lijkt ons wel wat. In de bus krijgen we een lunchpakket. We rijden een klein stukje en gaan dan lopen onder begeleiding van gids Martin. Ook hij legt veel uit over bomen en planten en we eten weer bloemen. Het is een vrij vlak terrein over goede paden. We lopen wat meer dan van de week. Het weer is goed: zonnig met af en toe wat wolken en altijd een windje. Het loopt lekker.
In een dorpje stappen we een huis binnen en drinken we koffie en krijgen we grapefruits. Ze smaken beter dan bij ons. Maar ja, ze zijn dan ook aan de bomen gerijpt. De mensen hebben een watersteen, die ook ooit een cadeau van Fidel is geweest, waar water uit de bron mee gezuiverd wordt. Hij is hard aan vervanging toe, maar een nieuwe moeten ze zelf betalen. Er zitten een paar oudere mannen met hoed en sigaar.
Onderweg zien we op een paar plaatsen tabak te drogen hangen. Dat is laat in het seizoen.
We worden nog meer gestoken.
We lunchen onderweg met de broodjes kaas en tonijn. We hebben uitzicht op de mojotes, de bizar gevormde bergen, soms erg rode grond. Af en toe zien we boeren met ossen die de ploeg voorttrekken. De gids is bang van de ossen en nog banger van de koeien. We zien een grote graffititekening uit 1960 tegen de bergen. Af en toe zien we een man op een paard, soms een huis, een tabaksschuur. Geen geluid te horen, alleen de wind, soms geloei van dieren. Dat is het. Heerlijk. We komen in een andere vallei zonder mojotes. Deze is groener en er zijn af en toe meertjes. We gaan ergens zwemmen. Dat wil zeggen: een aantal van de groep gaat, wij blijven achter met vijf anderen en drinken hele kleine kopjes met hele sterke koffie. De boer rolt ter plekke sigaren en verkoopt ze. We krijgen grapefruits, dun geschild met het kapje eraf. Je moet ze inknijpen en het sap eruit zuigen. Lekker. We kijken in de tabaksschuur die barstensvol hangt met bladeren. Volgens de boer heeft die een waarde van omgerekend € 200.

Onze tabaksschuur is nog een stukje verder en we komen hier om een uur of zes aan. We hebben vandaag twintig kilometer gelopen. De schuur is erg warm en er hangen achttien hangmatten in twee rijen. Vagelijk ruik je de tabakslucht. We krijgen verse ananas die zo uit de kleine plantage gesneden wordt. Verser kan niet. Het eten wordt gebracht en ook bier en water. Het bier wordt gekoeld in de put, maar dat werkt niet echt. Evengoed kunnen we het waarderen. We eten prima met veel kip, omdat veel groepsleden ineens vegetariër geworden zijn.
De schuur is gelukkig 's avonds een stuk afgekoeld. Als je gaat liggen of omdraait, voelt de hele rij dat. Het is rustig 's nachts en we slapen vrij redelijk. De sterrenhemel is prachtig.

Woensdag 6 aprilTrek Valle de Viñales

Het ontbijt is met worst, kaas en guavejam. Het is erg vochtig vandaag, vannacht trouwens ook. Half zonnig, half bewolkt. We zien lipstickplanten: noten met daarin kleine pitjes die door te wrijven rood kleuren. Men gaat een mojote beklimmen. Wij gaan niet mee. André zit na afloop onder de cactusstekeltjes.
We lopen in een redelijk rustig tempo en we lopen vandaag twaalf kilometer. We hebben gezelschap van een paar schurfterige, manke honden. Bijna raken we ze kwijt aan een groep Engelsen, maar ze komen weer terug. De beste hond pikken ze bij de koffiestop in. We zuigen weer grapefruits uit en drinken koffie. Het laatste stuk lopen we door een grot. De honden moeten worden opgetild als wij met een touw naar boven klimmen. De honden paren vanwege de stress en blijven aan elkaar vast zitten. Stomme beesten. Water helpt niet en na een kwartier trekken we de honden gewoon uit elkaar, wat vrij makkelijk gaat. Bij de uitgang is een lange trap naar beneden onder een overhangende rots. We eindigen bij een resort met zwembad voor een koud drankje. Wij gaan voor de Bucanero, de andere bierdrinkers nemen Cristal. Weer terug bij onze casa bestellen we vis voor het avondeten, gaan douchen en weer op de veranda zitten schommelen. En aan de overkant halen we bier. Er lopen vandaag veel mensen met taart, geel, rose, groen of blauwe. Ze zien er allemaal even zoet uit. Ze dragen ze op een karton, niet afgedekt. Een man draagt een taart op een eierkarton in een zijspan van een motor. Onze gastvrouw vindt hem 'loco'. We genieten van het heerlijke gezapige tempo. Erg relaxed. De straat doet ons een beetje aan Bangkok denken, waar we aan de overkant steeds eten en hapjes gingen halen.
Voor het eten in de casa betalen gemiddeld 18 CUC voor twee personen inclusief een flesje bier.

Donderdag 7 aprilNaar Trinidad

We rijden vandaag naar Trinidad, een lange rijdag van 560 kilometer. Het weer is mooi. De brede snelweg kan tevens dienst doen als landingsplaats voor vliegtuigen. Je moet wel de weg weten, er staan geen borden. Op de snelwegen staan veel mensen met geld te wapperen in de hoop dat ze een lift krijgen. Sommige staan wel twee of drie dagen te wachten voordat ze met iemand mee kunnen.Bij Varkensbaai hebben we een lunch. Het laatste stuk van de weg ligt bezaaid met krabbenlijkjes. En ze stinken! We bestellen eerst de lunch bij het staatsrestaurant (duurt langer, is duurder en de porties zijn kleiner) en gaan dan in zee snorkelen. Het water is vrij zout, erg helder, erg blauw en er zitten veel kleine vissen. Bij het restaurant is een grot met zoet water, waar we het zout af kunnen spoelen. Hier is het niet zo helder, maar er zitten veel grotere vissen. Ook zitten er veel krabben in verschillende kleuren. Met een beetje geduld, zie je ze tevoorschijn komen uit hun holletje. Ze zijn giftig en dus niet te eten en daarom zijn er zoveel. Ook zien we een kleine groene kolibrie die bijna niet opvalt tussen de groene bladeren.
Om 18:00 uur komen we in hotel La Ronda, waar we worden verwelkomd met een cuba libre. We nemen nog een paar mojito's en bier. Daarna gaan we kreeft eten bij een illegale paladare.
Kreeft mag alleen in de staatsrestaurants gegeten worden en kost dan 30 CUC. In de paladares mag het eigenlijk niet. Dit is een illegale paladare en hier kost de kreeft maar 12 CUC. De resten worden meteen verwijderd in verband met mogelijke inspecteurs. Men betaalt de buren een soort zwijggeld.
Lia bestelt een andere typische Cubaanse cocktail, een canchanchara, een laag honing met limoen, rum, water, ijs en een geheim plantenextract. Zoet, maar wel lekker. Als we teruglopen is er overal muziek. Allerlei bandjes spelen op straat en in restaurants.
Er is geen water in het hotel. Dat ligt niet aan het hotel, maar aan de stad. Soms is er een klein straaltje, dan laten we de stortbak van de wc en een emmer vollopen, zodat we altijd water hebben om de wc door te spoelen.

Vrijdag 8 aprilTrinidad

Het ontbijt nemen we in het restaurant. We krijgen eerst niet de goede drankjes, fruit in plaats van een sapje. Het duurt erg lang, ondanks het vele personeel, maar de broodjes zijn lekker.
We dwalen de hele dag door het 'dorp' Trinidad. Het is inderdaad niet groot. De oude stad ligt vol met stenen uit Europa, die vroeger dienden als stabilisatoren voor de schepen. Hier zijn de huizen mooi opgeknapt en in veel verschillende kleuren geverfd. Bij veel huizen kun je naar binnen kijken. Dan zie je mensen zitten schommelen, een kinderschooltje, mooi ingerichte huizen, iemand op een gitaar spelen. Er is overal muziek. Er is een markt met veel kant, sambaballen en auto's. Ergens achteraf kopen we een paar sambaballen voor 1 CUC, een auto van papier-maché, een T-shirt en een ketting. Overal hoor je pst, pst, pst van mensen die proberen, om welke reden dan ook, je aandacht te trekken.
We dwalen heerlijk rond. Het is half bewolkt, half zonnig, wel goed om te verbranden. Tussen 10:30 uur en 14:00 uur zijn er veel toeristen die vanuit de noordkust een dagexcursie maken naar Trinidad. Daarvoor en daarna is het rustig.
We halen een paar keer wat blikjes fris en gaan daarmee in een park zitten en kijken om ons heen. Bij de ruïne vraagt een mevrouw of we vanavond bij haar willen eten. Ze heeft een schrift met referenties in verschillende talen. Het ziet er veel belovend uit en we reserveren. Ze heet Isabel. We zullen wel zien.
Tussen de middag eten we in een straat waar de plaatselijke bevolking op straat pizza en broodjes ham eet. Tussen een paar tralies voor het raam verkopen ze ze. Ze kosten 10 echte peso's en wij moeten 3 CUC betalen. Eigenlijk teveel en we zien de man die het geld gaat wisselen wat in zijn eigen zak steken. We lachen er om. De pizza wordt een paar stukjes papier gelegd en men laat ze eerst uitlekken. Het is erg populair bij de plaatselijke bevolking. De drankjes kosten in dit deel van de stad de helft van die in het drukkere toeristendeel.'s Middags is er water en gaan we douchen.
Trinidad is een gezellige plaats, heel ontspannen. Later drinken we op een terrasjes bier (1,50 CUC) en daiquiri (2 CUC), die lekker en erg fris is. Lia krijgt bij het bier een glas, Martijn niet.
Wilma gaat 's avonds mee naar Isabel. We zitten in de huiskamer. Er zitten al wat Duitsers die weggestuurd worden. Eentje is er nog niet klaar en eet door. Er komen nog twee gasten die doorgestuurd worden naar de buren. We bestellen kreeft en camarones, maar die laatste blijken bij nader inzien toch op. Af en toe komt er iemand binnen en krijgen we allemaal een kusje. We eten kreeft met rijst, tomatensalade, fruit en mierzoete cake. De zus van Isabel is een beetje gek en komt af en toe dansen op de muziek. Het bier wordt ergens gehaald en we halen het later zelf uit de koelkast. In de keuken is het erg druk; er zijn veel mensen aanwezig. De kreeft kost slechts 8 CUC p.p.
Later luisteren en kijken we nog even op het plein naar de muziek.