Maandag 20 novemberNaar Corcovado N.P.

's Morgens zitten er alweer twee rode ara's in de bomen. Wat zijn ze toch mooi.
We lopen naar het vliegveld, waar één loket is: om kaartjes te kopen, om in te checken, om te wachten. Verder is er niets. Het is even wachten, maar om 9:30 uur is de eerste groep aan de beurt. Wij vliegen om 10:00 uur. We gaan er met z'n vieren in + piloot + leerling piloot. Het is een prachtige vlucht. Heel laag over de bomen vliegen we. Gelukkig is het helder, zodat we mooi zicht hebben. Pas op het allerlaatste moment zien we de landingsbaan: een grasstrook midden in het oerwoud. Bij het landen soppen we lekker in het gras. Als het regent, wordt er dan ook niet gevlogen, want dan zakt het vliegtuig te diep in de modder en kan het nooit meer opstijgen.
In het huis slapen we op de eerste verdieping: een grote open ruimte die aan de zijkanten gewoon open is. Door de vele regen wordt alles vochtig, vies en begint alles te stinken. Iedereen zoekt een plekje om z'n muskietennet op te hangen. Leuk gezicht.
Daarna gaan we wandelen. Er zijn verschillende trails uitgezet. Wij lopen eerst richting strand. Onderweg zien we een paar apen, heel dichtbij. Op het strand wandelen we naar de rivier. In de monding zwemmen een paar grote haaien rond. Je kunt telkens die zwarte vinnen door het water zien schieten. Prachtig.
Daarna begint het te regenen (hier valt tussen de zes en acht meter(!) per jaar en heet dus niet voor niets regenwoud), soms erg hard. Jammer, want daardoor zie je bijna geen dieren. We moeten regelmatig door de rivier waden. We hebben wel laarzen aan, maar die zijn niet helemaal droog. We krijgen allebei een natte voet. Om 14:30 uur zijn we alweer terug. De rest trouwens ook. Iedereen is doorweekt. Vlak bij de lodge loopt een agouti, wat kapucijn-apen en er vliegt een aantal gieren rond. Later zien we een paar ara's hoog in de boom.
Om 20:00 uur gaat het licht uit en is het verplicht slapen. Er liggen ± twintig mensen en een vleermuis boven.
's Nachts worden we regelmatig wakker en altijd regent het.

Dinsdag 21 novemberCorcovado N.P.

Het regent nog steeds. We besluiten onze wandeling dan ook maar uit te stellen tot het droog zou worden. Dat gebeurt snel en we gaan lopen voor zo'n drie uur. Het eerste stuk gaat vrij steil omhoog: zweten is dat. We horen op een gegeven moment weer ara's, maar we zien ze niet. Het begint weer te regenen. Deze keer hebben we onze regencapes bij ons en blijven we enigszins droog. Door de regen zien we weer geen dieren en we zijn dan ook blij, dat we terug zijn. De rest van de dag een beetje gelummeld en gelezen. 's Middags schijnt de zon even, waardoor we al onze natte spullen kunnen drogen. Ze blijven echter wel stinken en goed ook.
Vlak voor het terras lopen een paar huis-tuin-en-keukengieren rond. Mooi om te zien. Verder is er weinig te beleven.
Tegen de avond begint het weer enorm te hozen en te onweren en wij besluiten in ieder geval om niet mee te gaan op kikkertocht die om 19:00 uur gepland is. Geen zin om door de modder en de regen te baggeren. We gaan lekker in ons muskietennet liggen, want beneden worden we lek gestoken, dwars door onze kleren heen.

Woensdag 22 novemberNaar Jiménez

Vandaag gaan we terug naar Jiménez. Eerst twintig kilometer langs het strand wandelen; daarna zouden we opgepikt worden.
Het is ideaal weer om te lopen: het is droog en de zon schijnt niet. Soms lopen we in het rulle zand, dan moeten we een rivier door, af en toe een stukje oerwoud, soms rotsen.
Het eerste stuk moeten we opschieten, want er is een stuk, dat je alleen kan passeren als het eb is. Het tij zit ons ook mee, zodat we om 6:30 uur kunnen vertrekken. Voor hetzelfde geld heb je pech en moet je midden in de nacht weg om op tijd op dat punt te zijn.
Het is een erg snelle groep die wederom erg hard loopt. Lia kan het amper bijhouden. We zouden het in vijf uur lopen: de snelste tijd die Jan meegemaakt heeft (normaal doet men er zeven uur over). Het nadeel daarvan is echter, dat we in Carate twee uur op de pick-ups moeten wachten. Die komt echter pas om 13:45 uur en dan slechts eentje. De ander heeft panne gekregen en daardoor komen we wat krap te zitten.
We krijgen wel enorm veel vogels te zien: veel ara's, toekans, amazone papegaaien (een vlucht van een stuk of tien), kalkoengieren. Het mooiste zijn de ara's. In een boom langs de kant van de weg zitten er een stuk of vijftien: een prachtig gezicht al die kleuren tegen de groene bomen. Schitterend.
We moeten ongeveer drie uur rijden en het laatste uur begint het (alweer) te regenen. Nog mazzel dat we het zo lang droog hebben gehouden.
's Avonds eten we met z'n allen in het restaurant. Bijna iedereen heeft pizza besteld. Die gaan alleen niet door als de stroom uitvalt. Nadeel daarvan is dat ook de tv het niet doet, zodat we het sportjournaal missen. Gelukkig weet een aantal mensen te vertellen dat Ajax in Madrid met 2 0 heeft gewonnen van Real.
De rest van de avond zitten zuipen.

Donderdag 23 novemberNaar Quepos

Alle natte en vooral stinkende spullen worden ingepakt en we gaan op weg naar de haven voor de terugtocht naar Golfito.
Vlak langs de weg, heel laag in de bomen zitten weer ara's. Heel dichtbij deze keer. Even later vliegen er vier andere weg. Prachtig.
In een uurtje zijn we aan de overkant en dan volgt de lange rit naar Quepos. Het is mooi weer, alleen hoog in de bergen mottert het even. Tot nu toe pas een hele droge dag gehad.
Bij het restaurant tussen de middag zit heel dichtbij een schitterende toekan een banaan leeg te lepelen. Prachtig, zo dichtbij.
Tegen vieren zijn we in ons hotel bij het Manuel Antonio Park. Heerlijk luxe; het ziet er allemaal prachtig uit. Na een biertje aan de bar duiken we met z'n allen het zwembad in. Lekker. 's Avonds eten we in het restaurant van het hotel met cognac en sangria.

Vrijdag 24 novemberManuel Antonio N.P.

Vandaag naar het laatste en kleinste en drukste park: Manuel Antonio. Jan heeft in de voorverkoop al kaartjes gekocht, zodat we slechts $ 7,25 i.p.v. $ 15 hoeven te betalen.
Om in het park te komen, moeten we eerst honderdzevenentwintig treden af, dan een steile weg naar beneden en tenslotte een rivier door.
't Is jammer dat de zon niet schijnt, want dan krijgt het water zo'n mooie kleur. We lopen eerst naar Punta Catedral. Dat deel was vroeger een eiland, maar is in de loop van de jaren aan de vaste wal vastgegroeid. Deze natuurlijke landbrug word tombolo genoemd. We zien verschillende kapucijn-apen en een kolibrie die nectar uit de bloemen haalt. Mooi.
Na een goed uur gaan we (ondanks de bewolking) op het strand liggen. Het is er warm genoeg voor en Martijn z'n buik verbrandt. Als we hier weg lopen, zien we een zwarte leguaan.
's Middags hebben we wat geluierd. Veel meer kun je ook niet doen. Het heeft ook weer enorm geregend. Het is hier blijkbaar nooit droog. Maar ja, het heet niet voor niets regenwoud. Het doet zijn naam wel eer aan.
's Avonds genieten we van het afscheidsdiner, omdat Minne hier achter blijft. Daarna drinken we nog wat biertjes, omdat er verder niets te beleven is.
's Nachts krijgt Lia last van hevige diarree. Ze zit op de wc tot ze helemaal leeg is. Daarna is het gelukkig ook meteen over.

Zaterdag 25 novemberNaar San José

De laatste busrit: van Quepos naar San José. In de regen natuurlijk, al houdt die snel op. Onderweg stoppen we bij een restaurantje vlak na een brug. Bij de brug zien we een kaaiman (die heeft een veel smallere bek dan een krokodil) met een schoen naast zich. We vragen ons af...
In San José eten we een broodje kaasburger en gaan dan op zoek naar een cd. In de bus draait nl steeds hetzelfde bandje en hier is een cd van te krijgen. Gelukkig hebben we de naam en de titel anders was het nooit gelukt. Nu wel: kosten ƒ 30.
Ook kopen we nog een 'hoofd'. Dat is een kopje gemaakt van gebruikt steen met wat veren (ƒ 40). Verder slaan we nog wat biertjes en chips in en kijken op de hotelkamer naar Spaans voetballen.

Zondag 26 novemberSan José

De hele dag hangen we zo'n beetje in het centrum rond. 's Morgens kijken we nog even tv en daarna de stad in. Alleen wat schoenenwinkels zijn open en het goudmuseum dat we willen bezoeken is te duur voor het geld dat we nog over hebben. Er treden wel wat groepen op: een evangelische en een groepje indianen uit Ecuador zoals je die bij ons ook ziet.
Vlak voor we naar het vliegveld zouden gaan, drinken we aan de overkant koffie.
Om 17:30 uur komt de bus voorrijden en vertrekken we voor de terugvlucht. Het verkeer is lichtelijk ontregeld omdat alle verkeerslichten op een kleur blijven staan. Is hij eenmaal rood dan blijft hij ook rood. Om 20:30 uur vertrekt het vliegtuig op tijd richting Panama waar we een tussenlanding maken. Dat duurt wat langer dan verwacht, maar ...

Maandag 27 novemberNaar huis

... we komen toch op tijd in Amsterdam aan: 16:00 uur.

Dit was een reis met Baobab (tegenwoordig Sawadee).

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.