Donderdag 5 februariNaar Saint Kitts & Nevis
Via Sint Maarten vliegen we naar Saint Kitts & Nevis. Op Sint Maarten hebben we ruim de tijd. We kunnen gelukkig meteen inchecken voor de vlucht naar Nevis later in de middag, zodat we onze rugzakken kwijt zijn. Net voor ons is een vlucht uit Panama geland, waarvan bij iedereen bij de uitgang de bagage wordt doorzocht. Wij blijven in een paar stoeltjes zitten en kijken hoe de lange rij erg langzaam opschuift. Op een gegeven moment zijn de beveiligers het blijkbaar beu en mag iedereen doorlopen.
Wij wandelen naar Maho, het stukje strand waar de vliegtuigen laag over komen vliegen. Het is vandaag erg druk en zo'n beetje iedereen die hier is, komt uit een van de cruiseschepen die in de haven liggen. Op dit moment zijn dat er vijf. Een passagier vertelt ons, dat er schepen zijn waar 6.000 mensen op kunnen. We moeten er niet aan denken. We vinden een plaatsje aan de bar, uit de zon, en kijken om ons heen. Het is druk en er staan twee vrouwen achter de bar, die drie, vier mensen tegelijkertijd bedienen. Ze werken zich een slag in de rondte en het gaat zeer efficiënt. Tjonge, wat een routine. Er wordt veel corona, carib-bier en cocktails gedronken. Ze hebben speciale mandjes waar zes flesjes bier in kunnen en dat wordt opgevuld met ijs. Ziet er erg grappig uit.
Af en toe komt een vliegtuig over, waarbij de grotere het spectaculairst zijn, want die vliegen het laagst. Bij de grootste van vandaag, de Air France, moet je uitkijken, dat, als je recht onder de vliegroute staat, je niet van het strand geblazen wordt. Borden waarschuwen hier ook voor.
Om 18:00 uur vertrekt het kleine vliegtuig naar Saint Kitts om daarna door te vliegen naar Nevis. De vliegtuigjes waar we hier mee vliegen, zijn klein. Er kunnen, met een beetje proppen, twintig personen in. Meestal zijn dat er tussen de tien en vijftien. In de haven van Philipsburg zien we de grote cruiseschepen onder ons vertrekken naar hun volgende bestemming.
We bedenken net, dat we wel nooit meer in Sint Maarten zullen komen, in ieder geval voorlopig niet, als we na een kwartier, we zijn op de helft van de vlucht, een grote bocht maken en terug vliegen naar waar we vandaag kwamen. Welkom op Sint Maarten! Wat blijkt: iemand heeft iets in zijn ruimbagage zitten, dat erg ruikt. De piloot heeft het geroken; wij ruiken niks. Wij denken, dat je dan net zo goed kunt door vliegen, omdat we al op de helft zijn, maar het blijkt, dat de regels zijn, dat we terug moeten. Veiligheid voor alles. We moeten het vliegtuig uit en er wordt een koffer uitgehaald. De eigenaresse maakt de tas open en er komt een aantal grote flessen met paars spul uit. Ze moet een grote zak met spullen inleveren en een papier tekenen. De regels zijn vervolgens, dat de passagiers naar de luchthaven moeten en dat het vliegtuig opnieuw gecontroleerd moet worden. Enfin, met een uur vertraging vliegen we weer. Nu gaat alles goed en na een half uur landen we op Saint Kitts. Mensen stappen uit, koffers gaan er uit, mensen komen er bij, koffers komen er bij en binnen een kwartier zijn we weer in de lucht. Het kan wel snel. Het is een kippeneindje naar Nevis, net vijf minuten vliegen. Gelukkig wacht Elton, de huiseigenaar ons nog op voor de rit naar het appartement in Charlestown. Dit is dan wel een internationaal vliegveld, maar er is verder niks. Zelfs de ATM werkt niet. Elton rijdt eerst langs een ATM waar we Oost-Caribische dollars (XCD) pinnen. De koers is ongeveer een derde van de euro, wat gemakkelijk rekent. Zowel hier als op Antigua en Dominica hebben ze deze dollars.
Saint Kitts & Nevis, officieel de Federatie van Saint Christopher (Kitts) en Nevis, worden door de ongeveer drie kilometer brede zeestraat The Narrows van elkaar gescheiden. De eilanden zijn niet groot, samen 260 km² en er wonen ruim 50.000 mensen. De hoofdstad is Basseterre.
Elton rijdt ons naar een restaurant waar je ook kunt karaoken, Double Deuce. Er zijn zowaar redelijk veel mensen die zich daaraan wagen. Sommige kunnen heel aardig zingen; anderen kunnen dat beter laten. Op zich is het wel gezellig, want regelmatig zit iedereen mee te zingen.
Het prijsniveau is ongeveer hetzelfde als tot nu toe: voor € 15 heb je een hoofdmaaltijd. Ze hebben hier ook Presidente-bier, maar wel in een hele grote fles, die in een ijskoeler op tafel wordt gezet. Sinds tijden drinken we weer bier uit een glas.

Vrijdag 6 februariSaint Kitts & Nevis
De eigenaars zijn zo vriendelijk geweest om boodschappen voor ons te doen. Water, een paar flesjes bier en een grote mand met fruit krijgen we cadeau. Het brood, eieren, tomaat, ui en jus d'orange moeten we gewoon betalen. Logisch natuurlijk. Wij vinden het wel erg gemakkelijk. We maken een omelet die wonderwel lukt zonder enige vorm van vet te gebruiken.
We wandelen Charlestown in, een half uurtje lopen. We gaan bij de haven op een bankje in de schaduw zitten en kijken naar alle mensen. Vanaf hier vertrekken boten naar Saint Kitts. Er zijn verschillende loketten van verschillende bootmaatschappijen en je hebt wel even nodig om te zien welke boot nou precies vaart. Ieder heeft z'n eigen schema die allemaal op verschillende plekken hangen. Als je een kaartje hebt gekocht, dan moet je naar een ander loket om de Port Facility Fee van ECD 1 (€ 0,30) te betalen. Goed voor de werkverschaffing.
We dwalen wat door de straten, over de markt, zien de verkiezingstalletjes (binnenkort verkiezingen dus), de winkels. Er zijn verschillende supermarkten, maar die hebben niet allemaal hetzelfde. Vaak moet je als bewoner langs meerdere zaken om alles te kunnen kopen.
We lopen over het strand naar Pinney's Beach, het strand van Charlestown. Bij waterplassen zien we groene en roze libellen en boven zee vliegen pelikanen, sternen en fregatvogels. Het strand is verlaten.
Een stuk verderop staat een café/restaurant en daar staan op het strand strandstoelen en liggen er mensen, de meesten met een fles bier in de hand. Sommige nemen die zelfs mee het water in. Nog verder ligt een luxe resort met natuurlijk mooiere stoelen en personeel die de gasten bedient. De meeste toeristen zijn Amerikanen en de overige zijn Frans; en wij dan. De mensen kennen Nederland wel. Als een inwoner hoort, dat wij daar vandaag komen, weet hij te vertellen, dat wij veel goede kazen maken. Grappig. Voor de kust liggen zeilboten in het water en landinwaarts ligt de Nevis Peak van 985 meter hoog. Om de top zitten meestal wat wolkjes.
Ze hebben hier geen Presidente-bier, maar Carib-bier. Dat hadden ze op de vorige eilanden ook. Daar spraken ze het uit als karíeb-bier, dus met de klemtoon op rieb, hier zeggen ze kérrib-bier, met de klemtoon op ker. We eten er twee voorgerechtjes bij: gemarineerde kippenvleugeltjes en gefrituurde visstengels met een sausje. Lekker. We lopen terug naar het appartement, wat altijd tegenvalt, omdat de weg lichtelijk omhoog loopt.
's Avonds eten we bij Riviere House, een wat chiquere tent. Ook lekker. Wat eten betreft, is het wel makkelijk, dat wij (bijna) altijd alles lusten en zelden last krijgen van onze magen. Op de terugweg liggen ezels midden op de weg, die snel opstaan en weglopen als ze ons zien.
Alle huizen hebben hekken tegen de ezels en geiten. Die eten namelijk anders alle bloemen op. De vele apen op het eiland zijn een probleem, want die eten al het fruit op. Hier in de tuin hangt nog een vuistgrote passievrucht die al wel een beetje aangevreten is, maar waarschijnlijk nog niet helemaal rijp is.

Zaterdag 7 februariNevis, Saint Kitts
Vandaag gaan we voor een dagje naar Saint Kitts, dat moeten we toch ook gezien hebben. In de haven wachten we op de boot en kopen een kaartje voor XCD 25. Er ligt een schriftje waar we zelf de passagierslijst moeten invullen. Er is iemand die de Fee-kaartjes inneemt en iemand die de bootkaartjes wil hebben. We varen met een passagiersboot in 45 minuten naar Basseterre, de hoofdstad van het land. Stel je er niet te veel van voor. Ook hier is markt met vooral groente en fruit. Ze hebben niet veel producten die wij niet kennen. Toch blijft het altijd leuk. We wandelen door de straten en zien zowaar een grote Anglicaanse kerk.
In het Nationaal Museum lezen we, dat voor de onafhankelijkheid, deze eilanden Brits waren. Ze waren in felle strijd gewikkeld met Fransen, maar bij de Vrede van Utrecht is bepaald, dat het gebied Engels werd. De eilanden zijn pas sinds 1983 onafhankelijk, maar horen nog wel bij het Britse Gemenebest. Het museum is erg interessant met verhalen, foto's en tekeningen over de onafhankelijkheidsstrijd, de suikerindustrie, de traditionele kleding, natuur, (voor hen) bekende mensen met o.a. de sportmensen die aan de Olympische Spelen in Beijing hebben meegedaan.
Een deel van het havengebied bestaat uit luxere winkels, voor de Amerikanen die hier met van die grote cruiseboten aankomen. Vandaag is er geen boot en is het hele gebied verlaten. Dat ziet er maar troosteloos uit. We kopen een cap voor Martijn; zijn vorige is versleten en hij is hard toe aan een nieuwe. In de eerste winkel kost zoiets maar liefst € 17,50; de volgende heeft reëlere prijzen van € 7.
Het bier is goedkoper hoe verder je van dit centrum af komt. Hier kost het twee flesjes voor US$ 5 – € 2,20, twee straten verder drie flesjes voor US$ 5 - € 1,47 en dichter bij de markt, waar de lokale mensen zitten, betalen we voor twee flesje 8 XCD – € 1,30 per stuk. Hier gaan we dus wat drinken en wachten we op de boot om terug te gaan naar Nevis.
We kijken naar de mensen en zien vrij veel dikkerds. Niet zulke hele dikke als in Australië, maar het komt in de buurt. Opvallende zijn de dikke konten. De kapsels van de vrouwen zijn zeer divers. Veel dragen vlechtjes, bosjes, knotjes, lintjes en of kralen in het haar.
We eten weer bij Double Deuce, wat je vooraf moet reserveren. Niet omdat het te vol is, maar juist omdat het te leeg is. Als er niemand reserveert, kunnen ze zomaar de tent dichtgooien. We laten ons brengen en halen door Elton, de huiseigenaar. We genieten van een T-bone, spareribs en twee enorme flessen Presidente.

Zondag 8 februariNevis
Elton brengt ons naar Penney-strand om te snorkelen. Net in zee liggen wat rotspartijen waar redelijk wat vis zit. De pelikanen en sternen vliegen niet voor ons weg als wij heel dichtbij met onze hoofden boven water komen. Grappig. Misschien zien ze ons voor hele grote vissen aan. Er zitten allerlei verschillende kleuren vissen waaronder een soort sidderaal, een hele grote groep blauwe, een lange dunne gele, een soort rechtopstaand zeepaard en een zeeduivel. Vooral die laatste is erg mooi. Het valt niet tegen.
Op het strand huren we twee bedjes en een parasol. Het is bijna helemaal leeg. Maar binnen een mum van tijd stikt het van de Amerikanen. Waarschijnlijk zijn die met een boot aangekomen en brengen ze hier wat uren door.
Ze hebben een eigen standje met drankjes en je kunt aan de handdoeken zien wie bij welke groep hoort. Sommige hebben ook nog allemaal dezelfde tassen. Brrr. Zouden ze nou niks anders doen dan alleen naar het strand gaan?
Zowel Double Deuce als Riviere House zijn vanavond gesloten, zodat we wat anders moeten zien te vinden. Als we worden opgehaald, zien we in een strandtent, dat er podia worden opgebouwd en dat er muziekinstrumenten worden klaargezet. Dat tentje blijft vanavond open en we gaan daar om 18:00 uur naar toe. Het ziet er hartstikke gezellig uit. De tafels, stoelen en kussens zijn allemaal in de kleuren van de vlag: rood, geel, zwart, groen. Het is er vrij druk. Op het strand staan schommels voor de kinderen en de muziek speelt aardige muziek. Ook is er nog een mooie oranje zonsondergang. Er zitten zowel blanke als bruine mensen. De laatste, ook hier, vrij dik. Niet allemaal, maar ze hebben wel allemaal een grote, uitstekende kont. Ze zitten op tafels te drinken en te eten en sommige, zo dik als ze zijn, staan te swingen. En dat kunnen zij veel beter dan wij. Wat zijn deze mensen toch soepel. De kinderen blijven allemaal laat op, zoals dat hier gebruikelijk is. Ze zeggen, dat als ze slaap krijgen, ze vanzelf ergens gaan slapen.
Vandaag eten we ribbetjes en kreeft.