Caraïben: Sint Maarten / Saint Martin – Saba – Sint Eustatius – Saint Kitts & Nevis – Antigua & Barbuda – Dominica – Martinique

24 januari t/m 25 februari 2015

Alle eilanden in de Caribische Zee worden tot de CARAÏBEN (ook Antillen genaamd) gerekend, met uitzondering van de Bahama's. De Antillen worden onderverdeeld in Grote Antillen en Kleine Antillen. De Kleine Antillen worden op hun beurt onderverdeeld in Bovenwindse en Benedenwindse Eilanden. Verwarrend hierbij is dat in het Nederlands de zogeheten SSS-eilanden als Bovenwindse Eilanden en de ABC-eilanden als Benedenwindse Eilanden worden beschouwd, terwijl in het Engels deze begrippen precies andersom worden gebruikt.
SINT MAARTEN is een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden.
SABA en SINT EUSTATIUS zijn bijzonderde gemeenten van Nederland.
SAINT KITTS & NEVIS, ANTIGUA & BARBUDA en DOMINICA zijn onafhankelijke eilandstaten en behoren alle drie tot het Britse Gemenebest.
SAINT MARTIN en MARTINIQUE zijn overzeese gebieden van Frankrijk.

Zaterdag 24 januariNaar Schiphol
Morgenvroeg om 9:40 uur vertrekt het vliegtuig naar Sint Maarten. Dat houdt in, dat we om 5:00 uur op zouden moeten, vervolgens naar het station zouden moeten lopen (rond die tijd rijden er nog geen bussen) en dan met de trein naar Schiphol. Daarom hebben we besloten om een dag eerder te vertrekken en hebben we hotel CitizenM geboekt, dat op enkele minuten loopafstand van de incheckbalie ligt. Gezien het weer van vanochtend en het feit, dat er tot het middaguur geen treinen reden, vinden we dit wel zo relaxed.
Het hotel heeft kleine, maar grappige kamers. De douche en wc zijn met grote ronde schuifdeuren af te sluiten en er is een tablet waarmee we alles kunnen regelen: de gordijnen, de televisie, de kleuren en de felheid van de lampen. Erg leuk. Omdat we een gratis drankje krijgen, besluiten we hier in de bar te gaan zitten. Op het grote televisiescherm aan de achterkant van het bed kijken we op onze kamer naar Studio Sport, voordat we gaan slapen.

Zondag 25 januariNaar Sint Maarten/Saint Martin
Vandaag vertrekken we dus echt. Als we een volgende keer weer vroeg vertrekken, boeken we weer hier een hotel. Dit is ons erg goed bevallen.
Op de valreep kopen we bij de Hema op Schiphol twee zakken stroopwafels voor Sandra en Marc Antoine Thevenet, twee Fransen die Martijn van het Joomla-vertaalteam kent (alleen via Skype) en die op het eiland wonen.
In een paar minuten zijn we bij de incheckbalie. We leveren onze rugzakken af, gaan naar de gate. We zitten bijna achteraan in een groot vliegtuig waar ruim 400 mensen in kunnen. Het zit vol. De meeste mensen zullen echter doorvliegen naar Curaçao. Naar Sint Maarten is het acht uur vliegen en alles gaat volgens planning. Het is hier vijf uur vroeger dan in Nederland. Het is 28° buiten, zoals elke dag hier. Er staat wel een lekker windje. 's Zomers staat er geen wind en dan is het pas echt warm. De enige variëteit in het weer is de mate van bewolking en de, in deze tijd van het jaar, weinige neerslag. Dat zal hier het praatje dus niet worden.
Sint Maarten en Saint Martin delen het eiland. Sint Maarten is het kleinst met 34 km², het Franse deel meet 53 km². Alle internationale vliegtuigen landen op het Nederlandse deel. Op het Franse deel is een klein vliegveld voor sportvliegtuigjes. Op het vliegveld staat een gehuurde auto klaar, een kleine, witte Hyundai. We hebben geen internationaal rijbewijs hier nodig en de regels zijn hetzelfde als bij ons. Wel handig. Men praat ook gewoon Nederlands. Dat blijft toch wel een beetje vreemd: zo ver weg en zo'n andere cultuur en dan Nederlands praten.
We rijden naar Grand-Case wat op het Franse deel ligt. De afstanden zijn minimaal. Voor we er erg in hebben, zijn we de 'grens' gepasseerd. Omdat we er op bedacht waren, zagen we langs de kant van de weg een bord, dat we in Frankrijk waren. We hadden het bijna gemist. In Hotel Hevea hebben we een ruime kamer van ongeveer zes bij zes meter. Het ziet er gezellig uit en buiten zijn allemaal zitjes. Lekker voor 's avonds.
We sturen Sandra en Marc Antoine een berichtje, dat wij zijn aangekomen en maken een afspraak voor morgen. We zullen Joomla-T-shirts dragen, zodat we elkaar zullen herkennen.
We lopen het dorp in. Langzaam wandelen we langs terrasjes en restaurantjes. Het dorp ligt pal aan zee en veel uitbaters hebben terrassen aan het water. Het water is groen en ziet er helder uit en er liggen verschillende bootjes. Aan het strand is het niet druk. Sommige restaurantjes zijn al redelijk bezet met etende mensen. Het is drie uur 's middags.
Het dorp is niet groot en binnen het uur hebben we het meeste wel gezien. Bij de supermarkt kopen we wat te drinken en gaan daarna terug naar het hotel.
Tegen vijven gaan we een biertje drinken. Omdat we voor morgen bij Calmos Café hebben afgesproken, gaan we daar nu ook naar toe, omdat eilandbewoners wel zullen weten waar ze moeten zijn. Het is een gezellige tent aan het water. Er staan picknicktafels op verschillende verdiepingen, allemaal buiten, en overal ligt zand op de vloer. Pal aan de waterkant staan ligstoelen en er is een vlonder boven zee met daarop ook tafels. Het is er vrij druk, maar de meeste mensen blijven niet lang zitten. Ze nemen een drankje en wat tapas en gaan dan weer. De lege plaatsen worden snel weer ingenomen. Qua bier kunnen we kiezen uit Heineken of Presidente. En ze hebben ook Carib-bier, dat je met een schijfje citroen drinkt, een soort Corona. Ze zijn even duur, maar het Heinekenflesje is kleiner. Om 19:00 uur begint een bandje lekkere muziek te spelen. De zon gaat langzaam onder achter de bergen. Gezellig.
Voor de kust ligt een Friese tweemaster. Aan boord zitten een hoop trainees die tegelijkertijd bij ons in het vliegtuig zaten. De Friese vlag met de pompeblêden hangt fier in top.
Er zijn veel restaurants van allerlei klasse. Van goedkoop tot duur. Wij kiezen voor Lolo, wat wij de markteettent noemen. Ook hier weer picknicktafels; sommige langs de kant van de weg. De bediening is aardig, het eten lekker en goedkoop en het bier is ook niet duur. Gewoon lekker buiten zitten zonder jas. Wat wil een mens nog meer. Men eet hier niet zo laat. Het drukst is het tussen 19:00 en 19:30 uur. We verbazen ons weer over de (soms hele) dikke konten van de vrouwen. Niet iedereen heeft die, maar de meeste wel.
Terug bij het hotel, gaan we nog even buiten zitten om zo laat mogelijk naar bed te gaan. Om 21:30 uur gaan we slapen. Het is dan al 2:30 uur in Nederland en zodra ons hoofd het kussen raakt, zijn we weg.

Maandag 26 januariSint Maarten/Saint Martin
We nemen de auto en gaan over het eiland toeren. Het eiland is maar klein dus de afstanden zijn het niet. Maar zonder auto kom je nergens, hoewel er wel een bus rijdt tussen de grotere plaatsen. Of je zou die enorme limousine moeten huren die we hier in het dorp zien staan.
We rijden eerst naar Cul-de-Sac waar de ferry naar Ilet Pinel vertrekt. Daar zou je mooi kunnen snorkelen. We gaan vandaag niet mee, maar een van de komende dagen. We gaan op een bankje zitten en kijken naar alle mensen die wel vertrekken. Daarna bezoeken we allerlei standjes: Anse Marcel, Baie Orientale, Le Galion, Coralita Beach. Op veel plaatsen staan enorme resorts of grote hotels. Lelijke plekken in het mooie groene landschap. De wegen naar het strand zijn daardoor afgesneden en kun je er alleen lopend komen. En er worden nog steeds meer resorts gebouwd. Mooi zijn de grote vlinders met knalrode vleugels die op gele bloemen zitten. Twee grote leguanen steken de weg over waardoor we even moeten wachten. De een is knalgroen, de ander bruinrood. Prachtig.
Ongemerkt komen we weer in het Nederlandse deel en we rijden naar Philipsburg, de Nederlandse hoofdstad. We hebben moeite om een parkeerplekje te vinden en later horen we, dat er meer auto's dan mensen in het land zijn, wat door alle huurauto's voor de toeristen komt.
In Quartier d'Orléans hebben we wat euro's gepind, op het Franse deel de gangbare munt, in Philipsburg halen we Amerikaanse dollars. Dat ze hier geen euro's hanteren komt door de vele gigantische cruiseboten waar heel veel Amerikanen op zitten. Er is geen beginnen aan om die allemaal hun dollars om te laten wisselen voor euro's. Momenteel liggen er vier boten, maar soms zijn het er zes. De mensen spenderen hier een dagje en varen dan weer verder. Er zijn veel belastingvrije winkels en eettentjes. Een boulevard scheidt de grote, hoge hotels en het strand. In de straten achter de boulevard liggen de oudere, houten huizen. Eigenlijk is dat een veel gezelligere buurt.
We worden, uiteraard, in het Engels aangesproken, maar antwoorden in het Nederlands. Dat spreekt men ook en een man wil ons met een bier op het terras zetten. Als wij zeggen, dat we niet met drank op mogen rijden, zegt hij: 'hier wel'. Dat wordt onze standaard uitdrukking. We zien mensen al telefonerend autorijden: hier mag dat. We zien jongeren alcohol drinken: hier mag dat.
We rijden terug naar Grand-Case. Het is erg druk op de weg en soms zitten we zelfs in een file. Veel auto's hebben geen remlichten en lang niet iedereen geeft richting aan. De meeste rijden niet hard en bij files laten ze snel andere auto's er door.
Bij Calmos Café is het vandaag een stuk rustiger. Het weekend is altijd drukker, zegt Sandra Thevenet die we daar ontmoeten. We hebben het mooie zitje boven het water ingenomen. Martijn en Sandra dragen hetzelfde shirtje wat de herkenning gemakkelijk maakt. Wel erg grappig, zo'n afspraak met iemand die je alleen van Skype kent. We zitten een tijdje te kletsen en overhandigen haar de door ons in Nederland gekochte stroopwafels. Bij Joomla-gebruikers is het namelijk de gewoonte als je naar een buitenlandse conferentie gaat om stroopwafels mee te nemen. We laten er door de bediening foto's van maken en plaatsen die op Facebook. Een mooie foto met een mooie ondergaande zon. We krijgen er veel reacties op.
We eten weer bij de markt, maar nu bij een andere uitbater. Ze hebben ongeveer dezelfde gerechten en het bier is nog goedkoper: € 1,50 voor een fles tegenover € 2 gisteren en € 3 bij Calmos. € 3 is de gangbare prijs.

Dinsdag 27 januariSint Maarten/Saint Martin
We rijden naar Cul-de-Sac waar we de eerste ferry naar Pinel-eiland nemen. Een retourtje kost € 10 p.p. 'Ferry' is een groot woord; het is meer een grote open sloep met een aantal banken waar een man of vijfentwintig in kan. Elke half uur vaart deze heen en weer. Het is maar een klein stukje. Alle mensen van de boot rennen gelijk richting restaurant; wij gaan de andere kant op waar een snorkelgebied is uitgezet. Misschien dat het door de vrij stevige wind komt, maar veel vis zien we niet. Het enige bijzondere is een rog met lange staart. Het is heerlijk water: niet te koud en niet te zout.
Er zijn twee strandtenten op het eiland en bij de ene drinken we een bakje espresso voordat we een wandeling over het eiland gaan maken. We gaan op zoek naar leguanen die hier veel zouden zitten. We zien een felgroene op een steen en een grote grijze midden op een strand. We horen veel geritsel in de bosjes, maar meer zien we niet. De natuur is niet zo geweldig, maar we hebben wel prachtig uitzicht op de kustlijn met alle verschillende kleuren water, boten, surfers en kanoërs. Na een uurtje zijn we terug en gaan in de andere strandtent wat eten en drinken. Bijna iedereen hier eet kreeft. Wij niet. Als we terug lopen naar de boot om terug te gaan naar het hotel, komt er iemand met een mand groenteafval aan. Hij gooit die op de grond en van alle kanten komen overal leguanen te voorschijn. Kleine felgroene, grote grijze, zwarte en bruine met grote keelkwabben en grote rugkammen met stekelvormige schubben Geweldig! We kunnen ze tot vrij dicht naderen. Ze kunnen maximaal vier meter lang worden. De grootste hier is een meter of twee.
Eenmaal terug in het hotel spoelen we alle zwem- en snorkelspullen af en houden een uurtje siësta.
Als we naar Calmos lopen, zien we in de straat dat er overal kraampjes worden opgebouwd. Zes weken lang is er elke dinsdagavond een soort braderie. Bij Calmos zien we veel boten in de baai liggen en met kleine bootjes komen de mensen aan wal. Het is overal hartstikke druk. De markthallen hebben de hele straat en een stuk van de pier met extra tafels en stoelen gevuld en het zit helemaal vol. Op grote bbq's ligt een indrukwekkende partij vlees. De kraampjes verkopen voornamelijk eten, drinken en sieraden. Een grote brassband met drie prachtige danseressen maken het feest compleet. Het is overal erg gezellig en relaxed.

Woensdag 28 januariSint Maarten/Saint Martin
Vandaag is het markt in Marigot, de Franse hoofdstad, en die willen we wel zien. Er zijn meer mensen die dat willen en het is moeilijk om een parkeerplekje te vinden. Uiteindelijk parkeren we de auto aan de andere kant van de grote weg en moeten zo vijf minuten extra lopen. Het begin van de markt heeft alle souvenirproducten die we overal zien. De 'echte' markt waar ze groente en vis verkopen is erg klein.
Welgeteld één groentekraam en drie viskramen. Veel kreeften, rode en blauwe vissen. Niet iets bijzonders en zeker niet de moeite waard om daar veel voor om te rijden.
Op het strand naast het Juliana-vliegveld is het heel erg druk met mensen. Dit is dan ook attractie nummer 1 voor de toeristen: de laag vliegende vliegtuigen die pal overkomen om op de er naast gelegen baan te landen. Het mooiste is het KLM-vliegtuig, want dat is de grootste dat hier landt. Alleen niet vandaag, want die vliegt maar drie keer in de week. Het schijnt, dat als die over komt scheren, je zowat van het strand geblazen wordt.
Via de westkant rijden we om de Simpson Baai heen. Hier is een heel goed voorbeeld hoe je een eiland kunt verpesten. Zowel aan de Nederlandse als aan de Franse kant staan hoge hotels. Grote gebouwen die detoneren in het landschap. Verderop liggen de grote villa's met privéstranden, waar dus niemand kan komen. Zowel om de hotels als om de villa's staan hoge muren. Er is dus helemaal niets te zien, alleen die muren. Zelfs geen water dat aan beide kanten van de weg zou moeten liggen. Als je hier logeert, kun je ook niets. Er zijn geen restaurants of winkeltjes.
Daarna rijden we naar de Pic Paradis. Met onze kleine auto redden we het net om in z'n één boven te komen. Het laatste stuk is zo smal, dat je niet kunt passeren. Het is gelukkig niet druk en soms is er wel een inham. Boven moeten we vijf minuten lopen om bij twee uitzichtpunten te komen. De ene kijkt naar het oosten waar we de kustlijn met z'n vele stranden zien, Philipsburg met de cruiseschepen en Saint Barts in de verte. Aan de andere kant kijken we op Marigot, de Simpson Baai en het vliegveld. Prachtig uitzicht.
Daarna gaan we terug naar het hotel voor een siësta.
We hebben heel wat over het eiland rond getoerd en zijn tot de conclusie gekomen, dat we niet beter hadden kunnen zitten dan in Grand-Case. Een leuke, gezellige, kleine plaats zonder hoogbouw, strand, veel eettentjes.